|
|
พุ่งเข้าสู่หัวใจอย่าง "ธรรมดาและเรียบง่าย" & OST A Love That Will Never Grow Old
ธรรมดาและเรียบง่าย ซู เบนเดอร์ เขียน สุภาพร พงศ์พฤกษ์ แปล ซู และริชาร์ด เบนเดอร์ ภาพประกอบ
หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่จขบ.หยิบมาอ่านอยู่เสมอ เป็นหนังสือในดวงใจ เป็นหนังสือที่เอาไว้อ่านเวลาที่ตัวเองอยากรู้สึก "สงบ " อยากรู้สึก "นิ่ง" อ่านในเวลาที่รู้สึกว่าความคิดและหัวใจตัวเองช่างวุ่นวาย
ซู เบนเดอร์ ผู้เขียนเรื่องนี้ เป็นนิวยอร์คเกอร์ ที่มีชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในเบิร์คเลย์ แคลิฟอร์เนีย เป็นเมียและแม่ของลูกชายสองคน เป็นศิลปินและนักบำบัดผู้มีสองปริญญา จากฮาเวิร์ดแผ่นหนึ่งและเบิร์คเลย์อีกแผ่นหนึ่ง เธอให้คุณค่ากับความสำเร็จ ความเป็นคนพิเศษโดดเด่น ให้คุณค่ากับผลที่จะออกมา
ในโลกที่เธอเติบโต การมีสิ่งให้เลือกมากขึ้น หมายถึงการมีชีวิตที่ดีกว่า เธอต้องการไปเสียทั้งหมด ต้องการประสบการณ์ ใหม่ๆ ไม่ว่าจะเป็นความตื่นเต้น ความเย้ายวน สิ่งหลอกล่อทุกทิศทาง เธอเคยเชื่อว่าเธอโชคดีที่มีตัวเลือกมากมาย เธอเคยเชื่อว่าเธออาจใช้ชีวิตแบบนั้นๆ ได้หมด
แต่ มีวัตถุบางชิ้นพุ่งเข้าสู่หัวใจเธอ
มันเป็นผ้าต่อตะเข็บของเก่าแห่งชุมชนอามิช มีลวดลายเป็นรูปทรงเรขาคณิตง่ายๆ มีทั้งรูปทรงสี่เหลี่ยมจตุรัส สี่เหลี่ยมเปียกปูน สี่เหลี่ยมผืนผ้า มันพูดกับเธอโดยตรง มันรู้บางอย่าง มันพุ่งตรงเข้าสู่หัวใจเธอ อย่าง "เงียบเหมือนฟ้าผ่า"
ในที่สุดเสียงในตัวเธอ ก็บอกว่า ซู ไปเถอะ ไปอยู่กับครอบครัวอามิช
นับตั้งแต่นั้นวิธีคิดของเธอก็เปลี่ยนไป
การติดตาม"หนทางที่มีหัวใจ" ให้บทเรียนแก่เธอมากมาย
" ฉันไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร หากมีใครสักคนถามฉันในงานเลี้ยงว่า "คุณมีอาชีพอะไร" เป็นศิลปิน เป็นนักเขียน เป็นนักบำบัด ภรรยา หรือแม่ ฉันก็จะถูกตัดสินโดยป้ายที่ฉันเลือกติด สำหรับพวกอามิชแล้ว ไม่มีความแตกต่างกัน ไม่มีใครที่จะถูกติดป้ายว่าเป็นแม่ครัว คนเย็บผ้าต่อตะเข็บ หรือแม่บ้าน ความเป็นจริงก็คือว่า การทำตัวให้โดดเด่นออกมา ย่อมเป็นสัญญาณบอกถึงทิฐิมานะผิดๆ
ฉันยังจำได้ถึงคำพูดของมิเรียม แม่บ้านอามิช บอกว่าการทำซุปผักสักหม้อหนึ่ง ย่อมเป็นการไม่ถูกต้องที่หัวแครอท จะพูดว่า ฉันมีรสอร่อยกว่าถั่วลันเตา หรือถั่วลันเตาจะพูดว่าฉันต่งหากที่มีรสชาติอร่อยกว่ากะหล่ำปลี จริงๆ แล้วผักทุกอย่างทำให้ซุปผักอร่อย
หากฉันถามตัวเองว่าตอนที่อายุยี่สิบ สามสิบ หรือสี่สิบ ว่าอะไรเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตฉัน ฉันคงบอกว่าการเป็นอิสระและมีทางเลือกมากมาย แต่ก็มีหลายอย่างที่ฉันไม่ได้เลือก ครอบครัวดีและน่ารักที่ฉันได้ถือกำเนิดมา สังคม ศาสนา สภาพเศรษฐกิจของครอบครัว หรือการที่ฉันสูง 175 เซนติเมตร ผมสีน้ำตาล รูปร่างผอม และมีสุขภาพแข็งแรง หรือมีธรรมชาติของการตั้งคำถาม
การได้กลับคืนสู่เรื่องราวในอดีต รู้ว่าฉันมาจากไหน การได้รู้จักและรักพี่ชาย ลูกพี่ลูกน้องของตนเอง รู้ความต้องการในเรื่องขนบธรรมเนียมประเพณี พิธีกรรมต่างๆ เห็นความจำเป็นที่จะต้องกินอาหารมื้อเย็นในวันเทศกาลขอบคุณพระเจ้ากับครอบครัวทุกปีเป็นประจำมาสามสิบปีแล้ว หรือการที่ฉันเป็นคนกระตือรือร้น แข็งขันที่จะมีส่วนร่วมในวัฒนธรรม มองความเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องสวยงามอยู่เสมอนั้น ทั้งหมดนี่คือตัวฉัน
"หลักการแรก ของ นักสู้ คือ ต้องไม่กลัวว่าเขาเป็นใคร " ประมุขของชาวทิเบตผู้ชาญฉลาดพูดไว้ ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจในสิ่งที่ท่านพูด
ฉันมีทางเลือกอื่น คือการยอมรับในสิ่งที่ฉันไม่ได้เลือก ฉันอาจตั้งความปรารถนาที่จะมีธรรมชาติอันสงบศานติในตัวฉัน และอื่นๆ อีกนานาประการเป็นบัญชีหางว่าว แต่ท้ายที่สุดก็คือช่องว่างน้อยๆ ที่อยู่ระหว่างสิ่งฉันได้รับการหยิบยื่น
ในพื้นที่น้อยๆ นั่นคือเสรีภาพ
ป.ล. 1. "ฉัน" ในประโยคที่ยกมาคือ ซู เบนเดอร์ ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้
ป.ล. 2. อามิชเป็นกลุ่มชนทางศาสนากลุ่มหนึ่งที่อพยพมาจากยุโรป คนกลุ่มนี้มีวิถีชีวิตแบบชนบทดั้งเดิม ส่วนใหญ่มีอาชีพเกษตรกรรม ผู้ชายสวมหมวกปีกกว้าง ใส่ชุดสูทดำ และไว้เคราเมื่อแต่งงานแล้ว ผู้หญิงจะใช้ผ้าคลุมศีรษะ สวมกระโปรงยาวครึ่งแข้งหรือถึงตาตุ่ม สำหรับอามิชแล้ว เสื้อผ้าไม่ได้เป็นเพียงเครื่องนุ่งห่ม แต่สะท้อนถึงศรัทธาของพวกเขา อามิชไม่ได้ปฏิเสธความทันสมัย แต่จะรับไว้เฉพาะเท่าที่จำเป็นเท่านั้น อามิชกระจายกันอยู่ใน 22 รัฐ ทั่วสหรัฐอเมริกา รวมทั้ง รัฐออนแทรีโอ ในแคนาดา โดยกลุ่มที่เก่าแก่ที่สุดอยู่ที่แลงแคสเตอร์ เพนซิลเวเนีย (คำอธิบายชุมชนอามิช นี้มาจาก บทความ Amish in the City โดย รุ่งมณี เมฆโสภณ คอลัมน์ รุ่งมณีฟรีสไตล์ จากเว็บไซด์ ผู้จัดการออนไลน์ 5 สิงหาคม 2547 คุณ รุ่งมณี เป็นคอมลัมนิสต์คนโปรดของ จขบ.คนหนึ่ง )
เพลงประกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม รางวัลลูกโลกทองคำ A Love That Will Never Grow Old ร้องโดย Emmylou Harris เพลงจากหนังเรื่อง Brokeback Mountain พึ่งมีการประกาศผลรางวัลไปเมื่อเช้านี้ จขบ.รู้สึกว่าเพลงนี้เข้ากับเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ดี เลยมั่วนิ่มเอาเพลงมาใส่เสียเลย
Create Date : 17 มกราคม 2549 |
Last Update : 31 สิงหาคม 2557 16:42:16 น. |
|
55 comments
|
Counter : 3396 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: a_somjai วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:10:46:43 น. |
|
|
|
โดย: hunjang วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:12:07:09 น. |
|
|
|
โดย: prncess วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:12:11:55 น. |
|
|
|
โดย: p_tham วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:12:46:35 น. |
|
|
|
โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:12:58:28 น. |
|
|
|
โดย: erol วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:13:42:01 น. |
|
|
|
โดย: keyzer วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:13:56:53 น. |
|
|
|
โดย: Mutation วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:15:09:14 น. |
|
|
|
โดย: Dark Secret IP: 58.9.2.213 วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:15:16:14 น. |
|
|
|
โดย: Mutation วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:16:54:54 น. |
|
|
|
โดย: ป้อจาย วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:17:22:49 น. |
|
|
|
โดย: ยาคูลท์ วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:17:59:23 น. |
|
|
|
โดย: มัชฌิมา วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:19:12:49 น. |
|
|
|
โดย: ข้าวตู วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:19:41:36 น. |
|
|
|
โดย: ป้าแจ๋วแหวว วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:20:18:23 น. |
|
|
|
โดย: grappa วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:20:23:52 น. |
|
|
|
โดย: พ่อน้องโจ วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:20:31:59 น. |
|
|
|
โดย: บ่าวเจียงใหม่ (กุมภีน ) วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:21:06:03 น. |
|
|
|
โดย: rebel วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:21:11:52 น. |
|
|
|
โดย: shadow-of-art (shadow-of-art ) วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:21:27:21 น. |
|
|
|
โดย: pipkin (แสงไต้ ) วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:21:56:05 น. |
|
|
|
โดย: grappa วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:22:51:06 น. |
|
|
|
โดย: fawn- IP: 24.210.47.68 วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:6:40:04 น. |
|
|
|
โดย: foneko IP: 61.91.87.175 วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:9:01:40 น. |
|
|
|
โดย: ยัยบี๋ วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:9:48:05 น. |
|
|
|
โดย: ยัยบี๋ วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:10:04:03 น. |
|
|
|
โดย: rebel วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:10:07:35 น. |
|
|
|
โดย: erol วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:10:09:04 น. |
|
|
|
โดย: samranjai วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:10:33:30 น. |
|
|
|
โดย: grappa วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:12:46:55 น. |
|
|
|
โดย: ปลาทอง9 วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:17:14:23 น. |
|
|
|
โดย: namit วันที่: 18 มกราคม 2549 เวลา:17:29:01 น. |
|
|
|
โดย: Crisis IP: 203.148.177.210 วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:7:47:43 น. |
|
|
|
โดย: erol วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:9:05:56 น. |
|
|
|
โดย: ป้ามด วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:9:43:39 น. |
|
|
|
โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:11:24:41 น. |
|
|
|
โดย: นางกอแบกเป้ วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:14:14:14 น. |
|
|
|
โดย: ปรีดา (Aka Prita ) วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:17:41:47 น. |
|
|
|
โดย: erol วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:18:38:16 น. |
|
|
|
โดย: foneko (fonkoon ) วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:21:27:06 น. |
|
|
|
โดย: CTL IP: 61.91.145.129 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:0:18:17 น. |
|
|
|
โดย: yodmanud^ying IP: 86.144.25.229 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:4:10:44 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.11.1.31 วันที่: 21 มกราคม 2549 เวลา:20:20:57 น. |
|
|
|
| |
|
|
grappa |
|
|
|
|
ไว้จะลองไปเปิดๆ ดูว่าเล่มเดียวกันหรือเปล่านะคะ
มาสู่ที่พี่ไปคอมเม้นท์
นั่นสิพี่ มันก็เลยไม่สามารถสรุปได้ว่า เราควรให้เค้ารักอย่างที่เราเป็นหรือเปล่า (ในเมื่อสิ่งที่เราเป็นมันก็มีสิ่งเลวร้ายอยู่) หรือมันต้องหาความพอดีคือเป็นตัวของตัวเองในระดับหนึ่ง และบังคับตัวเองในระดับหนึ่ง
แต่ความพอดีนี่..มันตรงไหนกันล่ะ