สวัสดีอีกรอบค่ะพี่ เพิ่งเห็นว่าไปเม้นท์บล็อกหนูด้วย

ใช่ค่ะ โลว์คอร์ส บางทีก็ไม่ได้โลว์เสมอไป

แต่ถ้าจองเป็นจริงๆ ก็ได้ราคาโลว์จริงๆ แต่ต้องมืออาชีพหน่อย รู้วิธีจองน่ะค่ะ (หนูก็พยายามศึกษาอยู่ แหะๆ)

เคยเจอ ไร้เลือด เล่มที่คาดเหลืองว่าไม่ใช่หนังสือเด็กวางคู่หนังสือเด็ก ยังพอทนไหว ไม่นานนี้เจอเล่มไหนจำไม่ได้ บนหัวหนังสือเขียนว่าหนังสือนี้ไม่ใช่หนังสือเด็กหรือวรรณกรรมเยาวชน เพราะมีเนื้อหารุนแรง เปิดดูเนื้อหาสมกับที่เตือนไว้ และมันก็อยู่ชั้นเดียวกับหนังสือเด็กจนได้ อันนี้ทนไม่ไหว เรียกพนักงานมาดูที่หัวหนังสือ เขาก็เข้าใจ สรุปว่าเมื่อเราเป็นสมาชิกร้านแล้วเราสวมบทเป็น shelf inspector ด้วยนะพี่

พยายามคิดแง่ดีว่ากองยอดนิยม (ซึ่งชักเบื่อเหมือนกัน) ที่พี่ต้องฝ่าเข้าไปเป็นอีกแนวการเสริมสร้างการอ่าน

^
^ เห็นด้วยทั้งสองประเด็นเลยคร้าบ
พอเห็นหนังสือยอดนิยมที่ว่าในร้านเยอะๆ อย่างน้อยหนังก็กระตุ้นให้คนอ่านหนังสือล่ะนา

วันก่อนไปเอเชีย บุ้ค เจอสาวน้อยซื้อทไวไลท์ภาคภาษาอังกฤษ 4 เล่มยกชุด ( เซ็ตปกสีดำ สวยดี )

ได้แต่ตะลึง หนังมันมีผลต่อการอ่านจริงๆ
โอ้

เคยอยากได้เล่มนี้มาครอบครองเหมือน
กันค่ะพี่แป๊ด แต่ก็กลัวความไม่จบ
ของเรื่องราวจะทำให้ตูนตาค้าง
และหัวใจค้าง

แต่ถ้าพี่แป๊ดโอเค
ตูนขอกลับไปคิดดูอีกทีดีกว่า

ออนทัวร์ร้านหนังสือกลางห้างสนุกมั๊ยพี่ ฮ่าๆ..

เล่มนี้ซื้อที่เชียงใหม่ตอนต้นปี และมันก็ยังคงอยู่ที่เชียงใหม่เหมือนเดิม(ลืม)

พูดถึงบล็อคคนชายขอบ วันนั้นเข้าไปอ่านเห็นว่า ช่อการะเกด ออกเล่มใหม่แล้ว(เล่มเก่ายังอ่านไม่ถึงครึ่ง)

เมื่อวันก่อน ค้นๆตู้หนังสือหยิบเอา โลกหนังสือ ฉบับเรื่องสั้น "วันเวลาที่ผ่านเลย" มาอ่าน(มันคือ เล่มแรกที่ประดับช่อใช่มั๊ยพี่ ถ้าจำไม่ผิด) ลองเปรียบเทียบแบบคร่าวๆ ใครว่านักเขียนรุ่นใหม่ไม่เก่ง ผมว่าพัฒนาขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะ (แต่ทำไมตัวเองเหมือนย่ำอยู่กับที่ก็ไม่รู้ ฮ่วย!!)

ระดับความโรมานซ์ของแต่ละคนไม่เท่ากัน
อืม...

เป็นความสุขใจเล็กๆ
หากได้ค้นพบหนังสือที่ตามหา
จากร้านที่คาดไม่ถึง

แฟนนุ้ยเคยนั่งรถเมล์ไปลาดพร้าว
ทั้งที่ชีวิตวนเวียนอยู่แค่เยาวราช สยาม
เพื่อไปตามหาหนังสือแค่เล่มเดียว
เขาบอกว่าก็สนุกดี ฟังเขาเล่ามันก็สนุกดี

- - - - - - -
เรื่องหนังสือน้องนุ้ย
ขอบคุณนะคะ เขาคงดีใจ

หนุ่ม เคยวาดรูปประกอบงานเขียน
คุณญามิลาในอะเดย์
แต่ตอนนี้คอลัมน์ โดนยุบแล้ว
ไม่รู้เคยผ่านตาบ้างมั๊ยคะ

ส่วนลายเส้นแบบสถาปนิกเนี่ย
ข้อดีก็มีนะคะ แต่บ้างครั้งก็สถาปนิกไป
จำได้ว่า ตอนเด็กๆหนุ่มก็จะมีเส้นวาดรูปอีกแบบ
พอเขาผ่านการเป็นสถาปนิกแล้ว
เส้นก็เป็นแบบนี้ แม้กระทั่งลายมือก็เป็นลายมือสถาปนิก

แอบหวังว่า แก่ขึ้นแล้วจะสถาปนิกน้อยลง

เล่มนี้ผมไม่ได้ซื้อตอนที่เห็นก็เพราะรู้สึกแปลกๆว่ามันเขียนไม่จบนี่แหละครับ

เคยมีประสบการณ์ตามล่าหาหนังสือแบบนี้เหมือนกัน ตอนนั้นเกิดขึ้นกับ ดีไซน์ คัลเจอร์ (เพราะมันหมดแล้วหมดอีกทุกร้าน สุดท้ายไปได้ที่ศูนย์หนังสือมศว ประสานมิตร) และ 8 1/2 ริคเตอร์ (ไปได้ที่ดอกหญ้า สยาม ซุกอยู่ชั้นล่างสุดของชั้นและหันสันออก เล่มก็บางซะ) แต่ก็มีความสุขดีนะครับหาหนังสือแบบนี้ แล้วผมก็ไม่ชอบถามพนง.ด้วย ชอบหาเอง

ป.ล. แอนเป็นเพื่อนที่ไปอยู่อังกฤษ และมิได้เป็นอะไรกันครับ น้องเค้าแซวเล่น :)

คงเป็นเพราะว่าอ่านหนังสือไม่เยอะ ไม่ได้หลากหลาย
เลยได้ยินแต่ชื่อของกนกพงศ์ค่ะพี่ แต่ว่ายังไม่เคย
ได้หยิบงานเค้าเอามาอ่านเลย น่าลองนะคะแต่ว่า
ถ้านอกจากเล่มนี้มีเล่มไหนแนะนำว่าน่าอ่านแบบ
ลองเชิงเป็นเล่มแรกไม๊ค่ะพี่ เผื่อว่าจะได้หามาอ่านบ้าง
เรียกว่าถ้าชอบจะได้ตามอ่านอีกสำหรับเรื่องอื่นๆ น่ะคะ

มาเยี่ยมชมจ้าพี่

ผมมีหนังสือของคุณกนกพงศ์ในครอบครองแค่เรื่อง จดหมายจากนักเขียนหนุ่ม เรื่องเดียวครับ ผมว่าแกเป็นคนเขียนเก็บรายละเอียดได้ดีมากๆ แต่ความมุ่งมั่นจนดูเหมือนหมกมุ่นในการเป็นนักเขียนที่ดีของแกเป็นสิ่งที่ผมเข้าไม่ถึงจริงๆ...

ู^
^
เราชอบเล่มนี้เหมือนกันคุณโอ๊ต

ตกลงมันหายากเพราะขายดี หรือไม่ค่อยมีคนสั่งมาวางขายกันแน่เนี่ย

อ่านแล้วนับถือความอุตสาหะในการหาหนังสือมากเลย พี่

ผมว่ายังไงก็น่าจะหาง่ายกว่า คิมคีด็อค แหละครับ 5555 ตอนนี้แม้แต่สันหนังสือยังไม่เห็น

ว่าแล้วกระผมยังไม่ได้อ่าน กนกพงศ์ ที่ยืมมาจากคุณพี่เลย T__T

ทุ่มเทจริงๆค่ะ
เป็นหนูนะ คงสั่งร้านไว้แล้วบอกว่ามาแล้วโทรฯตามด้วย -_-"

สวัสดีปีใหม่จีนครับพี่แป๊ด

ได้อ่านเรื่องราวของคุณ กนกพงศ์ในหนังสือ อันเดอร์กราวด์บูเลนติน

แต่ยังไม่เคยอ่านงานของคุณ กนกพงศ์อย่างจริงจังเลย

พี่ทำให้ผมอยากอ่าน ^^

^
^ เด๋วจัดเซ็ตไปให้ยืมเลย

- เอกเช้า
อย่าประมาทพนักงานร้านหนังสือนะ พนักงานร้านบีทูเอส เคยหา "อเมริกากำเนิดอดัม" ของ เคิร์ต วอนเนกัต ให้พี่ได้มาแล้ว พี่ว่ามันเป็นหนังสือหายากเล่มหนึ่งทีเดียว (ถ้าไม่ไปหาที่บู้ทของ สนพ.ในช่วงงานหนังสือนะ )

- merveillesxx

คิมคีด็อกพี่ยังเห็นอย่างชัดเจนตั้งหลายร้าน

- เต้นท์

วันเวลาที่ผ่านเลยดีมากเลยนะ ช่อการะเกดเล่มใหม่ว่าจะไปเปิดๆ ดูเหมือนกัน

- ตอบรวมๆ
ความสุขของการค้นหาหนังสือน่ะ (แล้วเจอ) ยิ่งโดยเฉพาะหนังสือที่เราอยากอ่านมากๆ พอเจอแล้วโหย หายเหนื่อย ยากกว่าที่ตามหาร้านหนังสือกลางห้างแบบทีี่เขียนข้างบน ก็เคยมาแล้ว

^
^
เึคยเป็นนะ ช่วงอ่าน starpics ใหม่ๆ 55+
ต่างจังหวัดหนังสือไปช้า แล้วไปไม่ทั่วด้วย
การหาเจอจะเป็นอะไรที่หายเหนื่อยมาก
จำได้ว่าตอนนั้นที่มันแถมแฟ้ม harry potter เพื่อนฝากซื้อกันใหญ่เลย (มอต้นน่ะ)

พอมาอยู่กรุงเทพ โมเมนต์แบบนี้ก็หายไปละ
เปลี่ยนเป็นไปหาดีวีดีหนังแทน 555555

ทไวไลท์ก็ดีนะ สนุกๆ พ่อแม่ที่ต้องการลูกสาวประพฤติพรหมจรรย์แบบเซียวเล่งนึ่ง ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องติดเรทด้วย ไม่มีส่วนไหนให้เจียน-ตัดเฉือน

อีกข้อ เนื่องจากนางเอกอ่าน wuthering heights หวังลึกๆ ว่าจะมีคนอ่านทไวไลท์ตามไปอ่าน wuthering heights ด้วย

ขอบคุณที่ตามไปอ่านครับพี่
แล้วที่พักของพี่อยู่แถวไหนอะครับถ้าไปอีกจะลองไปนอนมุ้งบ้าง

ส่วนตอนใหม่มาแล้วค้าบ(อ่านเวลาว่างๆ นะพี่เพราะคราวนี้ไม่เกี่ยวกับการเที่ยวเลยเกี่ยวกับชะตากรรมของตัวเองล้วนๆ)

อ่านดูแล้วน่าสนใจ
ตรงที่เขียนไม่จบ

แปลกดีนะคะ

ยินดีกับผลโหวตด้วยนะคะ
ยังคงเป็นบล็อกที่มีเสน่ห์
ด้านนี้จริงๆ

ล่าสุดอาทิตย์ก่อน เห็นที่คิโนะ เล่มเรื่องวิ่งๆของลุงมุ ปกแข็งนั่นล่ะพี่ คงไม่ลดมากกว่านี้แล้วล่ะ

ซื้อหนังสือของคุณกนกพงศ์มา เพราะว่าพี่แป็ดแนะนำนี่แหละ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ แหะๆ

แต่เรื่องนี้ถ้ามีคงอ่านก่อนเล่มอื่น เพราะว่าชอบอะไรโรมานซ์ ฮ่าๆ

โอ้วว เขียนซะอยากอ่านฟรีเลย

เมื่อวานไปร้านหนังสือ แต่คิดไม่ออกว่าจะหยิบอะไรดี สุดท้ายเลยกลับมานั่งอ่านแฮรี่พอตเตอร์เล่มเก่า

พายุรัก มรสุมชีวิต ของประชาคม ลุนาขัยก็โรมานซ์นะพี่ โรมานซ์แบบเปิดเรื่องมามืดหม่นมาก แต่ปิดเรื่อง หนูขอกรี๊ดดดด (เชียร์ๆๆๆ)

ผมพยายามมองหนังสือที่ขายดีทั้งหลายอยู่นะครับ

ว่าอยากให้ช่วยขยับขยายพื้นที่ทางการอ่านให้มากขึ้นไปอีก (เช่นดึงคนไม่อ่านมาอ่านบ้าง)

ก็คือหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น

ปีที่ผ่านมาได้ตั้งใจอ่านงานของกนกพงศ์ 2 เล่มค่ะ อ่าน "แผ่นดินอื่น" 1 รอบ อ่าน "หุบเขาฝนโปรยไพร" ซ้ำไปซ้ำมา ถึงตอนนี้น่าจะมากกว่า 5 รอบแล้ว ชอบเล่มนี้มาก

แอบคิดไปเองเป็นจริงเป็นจังว่าเขาน่าจะเป็นหนึ่งในสุดยอดนักเขียนร่วมสมัยของโลกคนหนึ่ง อ่านหุบเขาฝนโปรยไพรแล้วทึ่งสุดจะทึ่ง ทึ่งกับพลังงานและความรักความลุ่มหลงที่เขาทุ่มเทให้ตัวหนังสือ โดยส่วนตัวคิดว่าคนที่ทำขนาดนี้นี่มันใกล้เคียงคนบ้าแล้ววว แต่ก็เป็นความบ้าที่ขับเคลื่อนด้วยความรักใน "การงานแห่งชีวิต" อ่านแล้วอึ้งมากๆ

อีกเล่มที่พยายามอ่านอยู่ด้วยความเหนื่อยยากคือ เงาสีขาว ของแดนอรัญ แสงทอง เป็นหนังสือที่รีดพลังงานทุกหยดจากคนอ่าน เรียกร้องมากกว่ามูราคามิหลายสิบเท่า อ่านแล้วเหนื่อยยิ่งกว่าออกไปวิ่ง 100 เมตร ไม่รู้จะอ่านจบเมื่อไหร่

อยากอ่านเล่มนี้ด้วย ชอบเวลาเค้าบรรยายถึงหมู่บ้านตีนเขาหลวง เหมือนจะได้กลิ่นดินกลิ่นฝนขึ้นมาทันที มองเห็นสวนยางสวนมังคุดเป็นเรื่องเป็นราว พอดีว่าพ่อแม่เป็นคนใต้ ตอนเด็กๆ ปิดเทอมจะไปอยู่กับป้า บ้านย่าทำสวนยาง มันห่างไกลมามากแล้ว แต่กนกพงศ์ทำให้บรรยากาศแบบนั้นสว่างไสวขึ้นมาอีกครั้งในความทรงจำ

สวนยางมืดๆ ทึบๆ น้ำยางสีขาวข้น เครื่องรีดยาง ขี้ยาง ตอนเด็กก็เคยดูหนังตะลุง โนราแบบสดๆ คงเพราะมีประสบการณ์ร่วมเลยอินมากเป็นพิเศษ 555

ว่าแล้วก็เสียดายที่กนกพงศ์อายุสั้น ไม่อย่างนั้น Marquez ก็ Marquez เถอะน่ะ

ป.ล.เป็นบล็อกที่มีเสน่ห์เสมอจริงๆ อ่านแล้วครั่นเนื้อครั่นตัว อยากไปหาเล่มที่พี่แป๊ดรีวิวมาอ่านทันทีทันใด

ไม่ค่อยจะโรแมนติกอ่านแล้วจะโรแมนติกขึ้นไหมค่ะพี่ อ่ะอันนี้ต้องลองหรือเปล่านา

เห็นด้วยกับ iwalktheline ล้านเปอร์เซ็นต์ ( แหงสิ 555)

พี่ก็กะว่าจาไปเหมือนกันอะน้อง

สวัสดีครับคุณ grappa ^^ มีหนังสือที่น่าสนใจมาแนะนำกันอีกเช่นเคย

ด้วยความอ่อนด้อยในโลกวรรณกรรม ทำให้เราไม่รู้จักชื่อของคุณกนกพงศ์มาก่อน (จะโดนเหล่ไหมเนี่ย ฮ๋าๆๆ) แต่ถ้ามีโอกาสเข้าร้านหนังสือ (จุดประสงค์หลักคือไปยืนอ่านนิตยสารฟรี แหะๆๆ) แล้วเจอปกหนังสือเล่มนี้ ก็ว่าจะตัดสินใจควักเงินซื้อมาอ่านเหมือนกันนะครับ ^^

เพิ่งเคยได้ยินชื่อหนังสือเล่มนี้ของกนกพงศ์เหมือนกันครับ

บอกตามตรงว่าไม่เคยอ่านงานเขา หรือว่าจะเคยอ่านแล้วไม่ได้ติดใจหรือเปล่าไม่ทราบได้ค่ะ

แต่ก็ขอบอกตามตรงว่าอ่านบล็อกนี้แล้ว ทำให้สนใจอยากหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านบ้างค่ะ

อิอิ วันนี้แค่อยากบอกว่าร้านเล่าเขาเชิญคุณสฤณี มาพูด วันอาทิตย์นี้

ผมละตื่นเต้น

วันนี้ไปจะซื้อมาอ่านค่ะ

ขอบคุณนะคะ