อ่านแล้วก็ได้ข้อคิดดีๆ เสริมปีใหม่จริงๆนะคะ


และแน่นอนว่าอ่านแล้วก็อยากไปสำรวจอีกเหมือนกัน
ว่าเหลืออีกกี่เล่มที่ยังไม่ได้อ่านและสะสมเอาไว้
อยากอ่านหนังสือได้เยอะๆ จังค่ะปีนี้

ปีนี้ก็ว่าจะอ่านหนังสือให้เยอะขึ้นเหมือนกันครับ

อ่านข้อเขียนของคุณแล้ว รู้สึกอุ่นๆในหัวใจ
ข้อความที่คุณยกมาจากหนังสือ ตอกย้ำให้เราเชื่อมั่นและกระจ่างในสิ่งเราคิด
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แนะนำในวันที่สองของปีค่ะ
มีความสุขมากๆ และดื่มด่ำกับชีวิตดีๆในทุกๆวันนะคะ

ผมพึ่งอ่านหนังสือเล่มใหม่ของคุณทินกรจบ

อ่านแล้วรู้สึกมึน ๆ คล้ายกับตอนอ่านมูราคามิ (แต่ของมูราคามิทำเอาหนักหัวกว่ามาก ๆ )

ส่วนตัวไม่ค่อยได้อ่านหนังสือแนวนี้เท่าไรนัก
แต่อ่านรีวิวแล้วรู้สึกว่าหนังสือบางเรื่องที่เราไม่คิดว่ามีอะไรดี กลับมีดีซ่อนอยู่ ไม่รู้ว่าอ่านแล้วจะได้ความรู้สึกลึกซึ้งเท่า จขบ. หรือไม่ แต่จะพยายามหาเรื่องนี้มาอ่านค่ะ

ชอบประโยคนี้จัง " รูปไม่ดีหรอก แต่ได้ความรู้สึกดีๆ "

อา คนอยู่กับธรรมชาิตินี่ช่างลึกซึ้ง

ดู wish list แล้วก็ขอร่วมขบวนการด้วยพี่ ทะลายกองดองแรนเจอร์

^
^ หมายถึงหนังสือชื่อ "ตึก ต้นไม้
และแสงอรุณ โลกทัศน์ของสถาปนิก " ใช่ไหมคะ

คงไม่มีขายแล้วล่ะค่ะ หนังสือพิมพ์นานมากแล้ว

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่...
หนูก็เหลืออีกหลายเล่มเลยที่ยังอ่านไม่จบ..
เพิ่งลงมาจากภู....
เข้าใจนะว่าทำไมพระอาทิตย์ตกจึงดึงให้เราหยุดได้...

สวัสดีปีใหม่จ้าพี่แป๊ด

สุขีปีใหม่เทอญ

สวัสดีปีใหม่อีกครั้งครับ

ช่วงหยุดปีใหม่หลายวัน ได้อ่านหนังสือที่เก็บไว้หลายเล่ม "ที่เกิดเหตุ" เป็นหนึ่งในนั้น อ่านแล้วชอบครับ (ต้องเอาไปวางไว้คู่กับ "กรณีฆาตกรรมโต๊ะอิหม่ามฯ" เลย คลุมเครือๆ)

หนังสืออีกเล่มที่ผู้เขียน "ที่เกิดเหตุ" เขียนร่วมกับผู้เขียนท่านนี้ก็มีแล้ว กำลังจะหาเวลาอ่านต่อไป

เล่มที่คุณ grappa เขียนถึงนี่ก็น่าสนใจครับ หนังตัวอย่างที่เอามาเล่าช่างยั่วน้ำลายดีแท้

ไปๆ มาๆ ผมรู้สึกว่า ผมชอบอ่านหนังสือประเภทบันทึกทรรศนะหรือความรู้สึกของนักเขียน มากกว่าเรื่องสั้นหรือนวนิยายแฮะ

เห็นด้วยกับพี่มากๆ

เรื่องรายละเอียดระหว่างทางเดินน่ะค่ะ

แต่ก็..นะ บางคนเขาก็กลัวว่าเวลาในชีวิตเขาน้อยเกินกว่าจะมัวมาเก็บความงดงามระหว่างทางเดินได้

เขาถึงพยายามไปสู่จุดหมายให้รวดเร็วที่สุดน่ะค่ะ



สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่



เอ่อ..รบกวนพี่เรื่องหนึ่ง หนูไม่สามารถคอมเม้นท์บล็อกน้องเอก มาร์เวลลัสบอยที่เอกซ์ทีนได้น่ะค่ะ แต่เห็นพี่คอมเม้นท์ได้ รบกวนถ้าพี่ไปเยี่ยมบล็อกน้องเอกอีกเมื่อไหร่ ช่วยบอกน้องเค้าด้วยนะคะว่าหนูพยายามจะไปแวะทักทายเขาแล้ว แต่ทำไม่ได้น่ะค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่

หนังสือก็คือหนังสือ
ป่าก็คือป่านะพี่

555 อิอิ

ลมเย็นจัง

แอนนา เพนกวิน กับน้องหงษ์ห่าน ไปงานเปิด pause & play มาแล้ว เห็นบอกว่าเก๋ดี น่าไปแฮะ

ป.ล.1 กำลังจัดอันดับ หนัง-เพลง อย่างหัวฟู (และคงไม่มีหนังสืออีกแล้ว แหะๆ)

ป.ล.2 ใกล้งาน 2008 แล้ว มี 2 ความรู้สึก 1. ตื่นเต้น (อยากดูหนังคนอื่น) และ 2.อาย (หนังตัวเอง 5555) อ้อ ลุ้นหนังคุณทศพลด้วย

แวะมาทักทายค่ะ เป็นบล็อกที่น่ารักจัง มีเรื่องดีๆ มาให้อ่านเรื่อยเลย ชอบ...ชอบ...ชอบ....

ประโยคเกี่ยวกับแสงอาทิตย์สุดท้ายของวันงดงามจังค่ะ

ฮืม ทำไมรู้สึกว่าตัวเองเม้นท์บล๊อกนี้ไปแล้ว แต่ไม่เห็นแหะ งง

ปลายทางไม่สำคัญเท่าระหว่างทางจริงๆค่ะ บางทีถึงแล้วยังไม่อยากให้ถึงเลย เพราะว่าข้างทางมันเพลิ้นเพลิน

เห็นภาพ "กวาง" ชัดขึ้นเลย
สวัสดีปีใหม่ค่ะ

โลกระหว่างทางนี่เป็นสิ่งที่ไร้ขอบเขตมากๆ เลยนะคะ

เรามักจะหลงอยู่ระหว่างทางเสมอ บางทีเรียกได้ว่าเถลไถล แต่ก็ได้ค้นพบสิ่งแปลกใหม่ น่าตื่นเต้น จนบางครั้งเปลี่ยนเส้นทางชีวิตเราไปเลยก็มี สนุกดีค่ะ ชิวๆไปเรื่อยๆ

อ่านที่เขียนข้างบนอีกที รู้สึกเหมือนเป็น dejavu เลยค่ะพี่แป๊ด เหมือนว่าจะเคยคุยเรื่องนี้ไปแล้วครั้งหนึ่ง

Happy New Year na ka

สงสัยพี่จะสนใจเรื่องนี้ จริงๆ อ่ะแป้ง
เลยดูเหมือนจะเคยพูดไปแล้ว

สวัสดีปีใหม่ครับ พี่แป๊ด

สวัสดีปีใหม่ครับ

เห็นด้วยเรื่อง "ระหว่างทางนะครับ"

มีความสุขปีใหม่นะครับ....

อ่านหนังสือข้ามปี ไอเดียนี้น่าสนใจริงๆ

สวัสดีปีใหม่ ปี 2551

สวัสดีปีใหม่ครับ พี่แป๊ด
ขอให้มีความสุข

มีรอยยิ้มละเมียดละไม
มีบทเพลงอันงดงามให้ฟัง
มีหนังสือให้อ่าน
มีการเดินทางให้ท่องไป

สวัสดีครับ

"ด้วยความรู้สึกแบบสัตว์ป่าตัวหนึ่ง ซึ่งไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะได้พบกับแสงอุ่นๆ ของดวงอาทิตย์หรือไม่ การเฝ้ามองแสงงดงามช่วงสุดท้ายของวันนั้น เป็นเรื่องจำเป็น "

อ่านถึงตรงนี้แล้วแบบว่ามันจี๊ดเข้าไปในใจเลยค่ะ สำหรับฉันแล้วการเฝ้ามองบางอย่างนั้นเป็นเรื่องจำเป็นเหมือนกัน แต่ด้วยความเร่งรีบของการดำเนินชีวิตก็ทำให้ไม่สามารถใช้เวลาได้อย่างใจชอบ แต่ว่าก็ต้องอาศัยช่วงเวลาที่พอมีกับการมองนั้นๆ

ถ้ากวางฝาเฝ้ามองแสงงดงาม ฉันก็คงมองท้องฟ้าในทุกครั้งที่มีโอกาสเงยหน้าขึ้นมอง ไม่ว่าจะเป็นตอนขับรถ นั่งมอเตอร์ไซค์หรือตอนตื่นนอนตอนเช้า การแหงนหน้ามองฟ้าเหมือนเติมเต็มบางอย่างให้กับชีวิต

เห็นด้วยกับที่คุณ grappa บอกว่าการไปถึงเป้าหมายนั้นไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต แต่ระหว่างทางคือสิ่งที่เราควรใส่ใจ

ขอบคุณสำหรับการแนะนำหนังสือค่ะ

พี่แป๊ด ไม่ไหวแล้ว อยากให้พี่อ่านประชาคม ลุนาชัย แล้วมาเขียนรีวิวให้หน่อย เมื่อกี้เพิ่งอ่าน กลางทะเลลึก จบไปอีกเล่ม พูดไม่ออกเลย

ปกสวยจังพี่ สวัสดีปีใหม่คร๊าบบ

happy new year ครับท่านพี่

กำลังอ่าน โลกของเขาขาวไม่เท่ากันที่นักเขียนท่านนี้กับคุณวรพจน์ พันธุ์พงศ์ค้างไว้อยู่เลยครับ

ติดใจแกตั้งแต่ได้อ่านบทสัมภาษณ์ในจีเอ็ม

พี่แป๊ด เพิ่ม list ให้อีกเล่มซะแล้วครับ

ช่วงนี้ผมลุย บันทึกนกไขลาน ไม่จบซะที

สวัสดีปีใหม่ครับ

อยากหยุดทำงานหนึ่งปี อ่านหนังสืออย่างเดียวจังเลยคะพี่

ช่วงนี้อ่านอะไรโหด ๆ อย่างเดียวเลยครับ สุดท้ายก็ได้ซื้อ "สยองขวัญ" ของ เอโอกาวะ รัมโป เป็นเล่มที่ชอบมาก เคยอ่านตอนเป็นวัยสะรุ่นทำให้หลงใหลในเรื่องแนวนี้ไปเลย

"ด้วยความรู้สึกแบบสัตว์ป่าตัวหนึ่ง ซึ่งไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะได้พบกับแสงอุ่นๆ ของดวงอาทิตย์หรือไม่ การเฝ้ามองแสงงดงามช่วงสุดท้ายของวันนั้น เป็นเรื่องจำเป็น "

เป็นประโยคที่เพราะมากค่ะ อ่านแล้วต้องอ่านซ้ำถึงสามรอบ
และอ่านแล้วรู้สึกทันทีว่า ต้องไปหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านด่วน

ขอบคุณค่ะที่ทำให้รู้จักหนังสือดีๆเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเล่ม

:)

ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกค่ะ
(รับตำแหน่งต่อจากพี่เนี่ย แอบเครียดนะ
แบบว่า..สาระน้อยกว่ากันมากมาย)

เล่มนี้ยังไม่เคยอ่านเลย
แต่ว่าอ่านหนังสือเล่มที่เอามารวมคู่กะพี่หนึ่งอยู่ค่ะ

ป.ล.ไปหาราคาไม่เจออะค่ะ ไม่รู้ไปเก็บไว้ที่ไหน
ขอโทษทีนะคะ

ขอบคุณคับ แต่เล่มก่อนที่ยืมมายังไม่ได้อ่านเลยพี่ ถ้ายืมเล่มนี้มา็ก็ไม่รู้จะได้อ่านหรือเปล่า เพราะที่จริงอยากอ่านเรื่องรักๆ (ของชาวบ้าน) อ่ะค่ะ (ป้าซีโมนบอกว่ากลับไปอ่าน Second Sex ให้จบซะก่อนดีกว่านะนังหนู กร๊ากกกก)

อืม เพิ่งได้มาอ่านบล้อกนี้ที่พูดถึงหนังสือเกี่ยวกับคนที่รักสัตว์ป่าพร้อมๆกับได้รับรู้ข่าวเกี่ยวกับกลุ่มคนที่ทำการฆ่าวัวกระทิงป่าแล้ว ช่างขัดแย้งกันจริงๆ

ฝ่ายนึงชื่นชมและรู้ถึงคุณค่าชีวิต อีกฝ่ายเห็นชีวิตเป็นแค่ของล่าเพื่อเอาไปขายให้กลุ่มคนที่มีตัณหาอยากกินสัตว์ป่า เฮ้อ

มีหนังสือหลายเล่ม อยากอ่านแต่ไม่มีโอกาสได้อ่าน นักเขียนหลายคนที่ชอบ แต่ก็ไม่ได้อ่าน - - คนนี้ก็ชอบ, อ่านจาก อสท. เขียนเรื่องเกี่ยวกับป่าได้เจ๋งสุด..


พี่--เชื่อมะ
ทำงานห้องสมุด ยังต้องเป็นสมาชิกร้านเช่าหนังสือ และยังเป็นมาชิกของห้องสมุดอื่นอยุ่เลย...

หวัดดีปีใหม่ค่ะ คุณกรัปปา
ห่างเหินจากวงการบล๊อกไปนาน ตอนนี้ว่างสองสามวัน เลยรีบมาเก็บอ่านของเก่า
เคยอ่านงานของม.ล.ปรัชญากร เกี่ยวกับชีวิตสัตว์ป่า แล้วก็อึ้งกับความรู้สึกที่ลื่นไหลของภาษา
แต่ประโยคที่คุณยกมา เรื่องศัญชาตญาณของกวางผานั่น ตรึงใจจริงๆค่ะ
ไม่ใช่แต่สัตว์ป่าเท่านั้นนะคะ ที่เป็น มนุษย์อย่างเราๆก็เถอะ เวลาใกล้ค่ำ จะเป็นช่วงที่วูบหนึ่งเราจะรู้สึกเหงาๆไม่ใช่หรือ
ยิ่งเวลาจากบ้านไปนานๆ พอพระอาทิตย์เจียนตก เล่นเอาคิดถึงบ้านจับจิต

ปล.เราเหมือนกันเลยค่ะ หนังสือที่สอยมาในงานรอการอ่านอีกเพียบ แต่ กำลังอ่าน ศานตาราม รอบสองอยูนะคะ ชอบใจความคิด ความรู้สึก ของตัวละครมาก
เป็นเพราะชีวิตที่ต้องหลบหนีมาตลอด ทำมห้เค้ารู้สึกว่า ตัวเองนั้นเป็นอะไรก็ได้ เหมือนน้ำ ที่ไหลซึมเซาะได้ในทุกพื้นที่
อ่านแล้วรู้สึกดีต่อโลก ต่อชีวิตในอีกแง่มุมที่เราไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้จัก จากที่เค้าเขียนนะคะ กองขยะในสลัม เมื่อมองผ่านแว่นของน้ำใจ ก็สวยได้...

คิดถึงคุณกรัปป้าเสมอนะคะ

โหย คราวนี้พี่แป็ดดองบล๊อกนานจริงๆนะคะเนี่ย (หรือว่าเราเข้าบล๊อกบ่อยไป)

เหมือนความเห็นข้างบน ฮิๆๆ

แวะมาเยี่ยมค่ะพี่

กี๊ซซซซซซซ

ทำไมเวลาจิ้มไปที่ล็อกอินที่มาคอมเม้นท์ให้พี่แป๊ด

ถึงได้มีวินโดว์เล็กๆ โชว์ให้ด้วยอะคะ?

เก๋มากมาย

เอ่อ แฟนๆ ทุกท่าน พี่แป๊ดยังอยู่ดีมีสุขสบายลัลล้าดีในกรุงเทพครับ ไม่ได้เดินทางไปธิเบต โมร็อกโค อัลบาเนีย ไนจีเรีย หรืออย่างใด วันนี้ยังไปเจอตัวเป็นๆ มา 5555

พี่ครับ เน็ตเจ๊ง
เอ็มเด้ง
พยายามส่งเมลอยู่คร้าบ