โอ้วไม่นะขณะที่ขับเคลื่อนเรเวนอยู่
ก็พลันนึกถึงอาหาร ใช่อาหารอีกแล้ว
มีเมนูอาหารบางอย่างไหลเข้ามาในหัว
แต่ความคิดหยุดลงที่อาหารร้านหนึ่ง
อาหารร้านนี้แค่คิดคำนึงถึงเท่านั้น
ก็ไม่สามารถควบคุมต่อมน้ำลายได้
มันไหลออกมาและวนเวียนอยู่ในปาก
อีกไม่นานก็จะถึงร้านอาหาร
ข้าน้อยเดินเข้าร้าน และตรงไปนั่งที่เดิม
ข้าน้อยสแกนคิวอาร์โค้ด
พร้อมกับดู เมนูอาหารที่พนักงานส่งมา
ข้าน้อยสั่งอาหารผ่านแอป
มันต้องเป็นอะไรที่บังเอิญแน่ ๆ
เพราะมีงานน้อยและก็เป็นโอกาสดีที่จะ
ไปกินร้านอาหารร้านนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่าย
เท่าไหร่ ที่จะมีโอกาสไปกินแบบที่ไม่ต้อง
ห่วงกับเรื่่องงาน พนักงานถามว่าจะรับน้ำดื่มไหม?
แต่ฉันก็ตอบไปว่าไม่รับ เพราะฉันกินน้ำ
ซุปแทนน้ำเปล่า ฉันจ่ายค่าอาหารเป็นเงินสด
ฉันกลับมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์ และค้นหา
วิธีการทำ น้ำซุป ผ่านยูทูป ค้นหาแล้วก็
ทิ้งไว้อยู่อย่างนั้น เปิดเพลงฟัง แล้วก็เขียน
อะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยมีสาระ บรรยาย
อะไรเรื่อยเปื่อยลงในBlogของตัวเอง
อย่าเพิ่งดูถูกเรื่องไร้สาระ บางทีเรื่องไร้สาระ
อาจจะทำให้หลาย ๆ คนลืมเรื่องทุกข์
เรื่องไร้สาระบางทีก็ทำให้เราลืมเรื่องเครียด ๆ
เอ...หรือว่าบางทีข้าน้อยเขียนเรื่องมีสาระไม่ได้
ฮา ๆ บางทีข้าน้อยเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
อยากพิมพ์อะไรก็พิมพ์ไป นาน ๆ จะโพสสักที ขอบคุณทุกอย่าง ที่ทำให้อาหารมื้อนี้แจ่ม
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
