แค่ได้คิดถึง...ก็เป็นสุขใจ
เราเริ่มรู้จักกันจากความเป็นเพื่อน เธอมีหน้าที่ปกป้องประเทศ ส่วนฉันรักในความถูกต้องและมีหน้าที่ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ไม่ต่างไปจากเธอ เราไม่ได้คุยกันมาก แต่เรารับรู้ได้ว่าเราต่างก็มีอุดมการณ์คล้าย ๆ กัน เรามีระยะห่างกัน นาน ๆ เธอจะส่งสัญญาณมาให้ฉันพอตื่นเต้นอยู่บ้าง แล้วความสัมพันธ์เริ่มก่อตัวขึ้น เราห่วงใยกันมากขึ้น เราดูแลความรู้สึกกันมากขึ้น เราพูดคุยกันมากขึ้น ความเป็นเพื่อนมันจึงมากขึ้นตามไปด้วย
ฉันไม่เคยรู้ตัวเลยว่าเธอเริ่มหลงรักฉันเมื่อไหร่ ฉันไม่เคยชัดเจนเลยว่าฉันหลงรักเธอแล้วหรือยัง เธอบอกว่าเธอรักฉัน ฉันได้ยิน แต่ฉันยังรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยว เธอบอกว่าเธอเป็นห่วงฉัน ฉันรับฟัง แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอบอุ่น เธอบอกว่าเธอคิดถึงฉัน แต่เธอก็ยังยุ่งเสมอ เธอบอกว่าเธอเป็นทุกข์ ฉันคอยช่วยเหลือและดูแลเธอ เธอบอกว่าเธอไม่สบาย ฉันไปเยี่ยมเธอ คอยหาข้าวหาน้ำให้เธอ เธอบอกว่าเธอเหนื่อย ฉันคอยปลอบและเป็นกำลังใจให้เธอ
ฉันบอกว่าฉันคิดถึงเธอ..เธอเงียบ ฉันบอกว่าฉันเหนื่อย..เธอบอกว่าเธอเหนื่อยกว่า ฉันบอกว่าฉันกำลังลำบาก..เธอบอกว่าเธอลำบากกว่า ฉันบอกว่าฉันไม่สบาย..เธอแค่บอกว่านอนเยอะๆ ฉันบอกว่าฉันอยากเจอเธอ..เธอบอกว่าเธองานยุ่ง ฉันบอกว่าฉันเป็นห่วงเธอ..เธอบอกว่าฉันจู้จี้และขี้บ่น
ตอนนี้ฉันกำลังคิดถึงเธอ...เธอบอกว่าขอให้ฉันเจอคนที่ดีกว่า.....เราจากกันโดยไม่เอ่ยคำลา
ฉันรู้ดีว่าเราเดินทางมาด้วยกันได้แค่นี้...พอถึงทางแยก เราต่างก็ต้องเดินทางของตัวเอง ฉันคงไม่สามารถฉุดรั้งเธอไว้ได้ และเธอเองก็คงไม่สามารถดูแลหัวใจฉันอย่างทะนุถนอมได้เช่นกัน เพียงพอแล้วกับวันเวลาที่เราได้เรียนรู้กันและกัน เธอทำให้ฉันมีความสุขชั่วขณะหนึ่ง และเธอก็ทำให้ฉันเป็นทุกข์ได้ในขณะเดียวกัน ส่วนฉันก็คงทำร้ายเธอไม่แพ้กันเช่นกัน
ฉันอาจจะเห็นแก่ตัวเกินไปที่ยังไม่สามารถยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ แต่วันนี้ฉันคิดถึงเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะลืมฉันไปแล้วก็ตาม แต่ฉันยังจำวันแรกที่เราเจอกันได้ หนังเรื่องแรกที่เราดูด้วยกัน ข้าวมื้อแรกที่เรานั่งกินด้วยกัน วันที่เธอบอกรักฉัน วันที่เธอให้แหวนฉัน...แต่ฉันไม่เคยเห็นความรู้สึกรักของเธอเลย..
5 ธันวาคม 2553 ตีหนึ่งห้าสิบสี่นาที
Create Date : 05 ธันวาคม 2553 |
Last Update : 5 ธันวาคม 2553 1:57:25 น. |
|
1 comments
|
Counter : 708 Pageviews. |
|
|
|
โดย: MaFiaVza วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:3:33:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความเหงาคือความรู้สึก เหมือนมีช่องว่าง ที่ถมไม่เต็ม ระหว่างตัวตนภายใน ของเรา กับสิ่งที่เราคิดว่า เป็นตัวตนของคนอื่นๆ มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น จากความไร้ญาติขาดมิตร หากเกิดจากการพบปะ ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ที่เรารู้สึกแปลกแยก ทางความรู้สึกนึกคิด ต่างหาก
เวลาที่คุณอยากบอกใคร สักคนว่าคุณชอบ และเกลียดกลัวสิ่งไหน หรืออยากทำอะไร ในชีวิต แล้วเขาไม่เข้าใจ สิ่งที่คุณพูด คุณจะอ้างว้างหนาวใจ ขึ้นมาติดหมัด ในแง่นี้ การถวิลหาความรัก ก็คือ การค้นหาทางออก จากสถานการณ์ดังกล่าว
เราอยากมีใครสักคน ที่คอยบอกว่า ฉันเข้าใจว่า คุณรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่เพราะ คุณบอกออกมา แต่ฉันเอง ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน กับคุณ
การบรรจบอารมณ์ ความรู้สึกนี่แหละ ที่ทำให้ เราเรียกเพื่อนสนิท หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"
คนรู้ใจไม่ต้องรอ ฟังคำอธิบายอันยืดยาว ก็เข้าใจทุกอย่าง ที่คุณอยากจะบอก เพราะเขาเอง ก็เคยผ่านประสบการณ์ ทางอารมณ์ แบบเดียวกันมาแล้ว เมื่อมองจากมุมนี้
เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า เพราะเหตุใดมิตรภาพ จึงถือเป็นความรัก อีกสายพันธุ์หนึ่ง
จากความลับในความรัก conditions of love แปลโดย จีระนันท์ พิตรปรีชา
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Thanks: คอนแทคเลนส์บิ๊กอาย คอนแทคเลนส์บิ๊กอาย
Thanks: คอนแทคเลนส์ คอนแทคเลนส์