นักเขียนถ้ามองงานตัวเองดีที่สุด ก็คงไม่มีเรื่องต่อไปแน่นอน พิมคิดว่านะ

ยังไงก็สู้ต่อไปนะพี่โบว์ พิมจะคอยอ่าน คอยคอมเมนต์ คอยให้กำลังใจอยู่ตรงนี้แหละ ถึงพิมจะไม่ได้มีมุมมองความคิด หรืออ่านหนังสือได้มากมายเหมือนกับพี่โบว์แต่ก็ใช้ความรู้สึกเข้าช่วยนี่แหละ ฮ่าๆ เหมือนมันจะตลก แต่ใช้ได้ผล......เอ้า สู้ๆ

เขียนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็จะเก๋าเอง
แล้วจะคอยอ่านเรื่องไปเที่ยวเด็ดๆนะครับ

เป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้วอ่ะค่ะ เพราะว่าหายกลัวแล้ว
คนอ่านอย่างเราไม่กลัวที่จะอ่านเลย และก็มา
เป็นกำลังใจให้นะค่ะสำหรับการเขียนคะ ...

everything come with time ค่ะ เขียนไปเรื่อยๆ ซักวันเราก็เก่งค่ะ

เชื่อดิ มีอีกหลายคนที่ฝันอยากเป็น อยากทำเหมือนแก .. แต่ว่าก็ยังไม่ได้เริ่มเลย ..

จงเป็นแบบอย่างที่ดีต่อไปนะเพื่อนรัก ..ฉันจะคอยให้กำลังใจแกอยู่ห่างๆ

สนใจที่จะนำบทความนี้ลงในนิตยสารครับ รายละเอียดอื่นๆ กรุณาติดต่อกลับเพื่อให้ผมได้มีโอกาสชี้แจงด้วยครับ

ขอบคุณครับ

*ยังไม่บอกว่าชอบตรงไหน อิอิ

เข้ามาให้กำลังใจค่ะ.. อย่ากลัวที่จะเขียน.. เพราะเรายังไม่กลัวที่จะอ่าน

แกชอบเขียนอะไร แบบแอ่ะ
บแบ๊วว
เอง

เรากฺ็เป็นคนหนึ่งที่ชอบที่จะเขียน..แต่ก็ไม่อยากให้ใครอ่าน..จริงนะ.เพราะบางเรื่องมันเป็นความรู้สึกลับๆๆของเรา......แต่ก็ชอบที่จะอ่านงานเขียนของคนกล้าหาญ..ขอบคุณนะ