ความกลัว เป็นสิ่งที่มีอำนาจมากสิ่งหนึ่ง
ในบรรดา สิ่งที่ทำลาย ความสุข สำราญ
หรือ รบกวนประสาท ของมนุษย์ เป็นอย่างยิ่ง
ความกลัว เป็นสัญชาตญาณ อันหนึ่งของมนุษย์ เหมือนกันหมด
แต่ว่า วัตถุที่กลัว นั่นแหละต่างกัน ตามแต่เรื่องราวที่ตนรับ เข้าไว้ในสมอง
วัตถุอันเป็น ที่ตั้งของความกลัว ที่กลัวกันเป็นส่วนมากนั้น
โดยมากหาใช่วัตถุ ที่มีตัวตน จริงจัง อะไรไม่ มันเป็นเพียงสิ่งที่ใจสร้างขึ้น
สำหรับกลัวเท่านั้น ส่วนที่เป็น ตัวตน จริงๆ นั้น ไม่ได้ ทำให้เรากลัวนาน
หรือ มากเท่าสิ่งที่ใจสร้างขึ้นเอง มันมักเป็น เรื่องเป็นราวลุล่วงไปเสียในไม่ช้านัก
ความกลัว เป็นภัยต่อความสำราญ เท่ากับความรัก โกรธ เกลียด หลงใหล และอื่นๆ
หรือบางที จะมากกว่าด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่า
ธรรมชาติ ได้สร้างสัญชาตญาณ อันนี้ให้แก่สัตว์ ตั้งแต่ เริ่มออกจากครรภ์ ทีเดียว,
ลูกนก หรือ ลูกแมว พอลืมตา ก็กลัวเป็นแล้ว แสดงอาการหนี
หรือป้องกันภัย ในเมื่อเราเข้าไปใกล้

. without darkness
Nothing comes to birth,
As without light
Nothing flowers.

P'nit

ความกลัวก็เป็นกิเลสตัวหนึ่งที่ชักนำพาเราให้มาเกิด
ถ้าเราไม่กลัวเราก็จะไม่เกิด

เหมือนที่เขาเรียกว่า "หนามยอกเอาหนามบ่ง" ไหมคะ

สังเกตตัวเองดู บางครั้งกลัวนะ แต่พอกล้าเผชิญเข้าไป และไม่คาดหวัง หลายครั้งผลมันดีกว่าที่คิด

จะพยายามค่ะ

หลายวันก่อนเคยตกอยู่กับความกลัว และกังวลใจกลับการเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ ที่ไม่รู้ว่าผิดหรือถูกแต่ตอนนี้สงสัยพระเจ้าจะประทานความกล้าหาญมาให้ เลยมีความสุขมากกว่าความกลัวใจตัวเอง ^.^

จะมากลัวไม่ได้นะ เปงคนบอกเราว่าอย่ากลัว

ดันมากลัวเองนี่ มันน่าจิงๆ งิ - -*