Just do it !!!

ก่อนที่จะเริ่มเรื่องราวอะไรดี ๆ ที่จะต้องถ่ายทอดออกมาจากหัวสมองและความรู้สึก ฉันขอตำหนิติเตียนตัวเองสักหน่อย เพราะเหลือบไปเห็นข้อเขียนครั้งสุดท้ายเมื่อเดือนที่แล้ว ผ่านไปเดือนกว่าฉันพึ่งจะตั้งสติอัพบล็อกก็วันนี้ หลายคนที่เป็นขาประจำมักจะมาบ่นอยู่เสมอว่า “เมื่อไหร่จะอัพบล็อกซะที” ฉันเองก็แก้ตัวไปอย่างน้ำขุ่น ๆ ว่า ไม่มีเวลาบ้าง ไม่มีไอเดียบ้าง ไม่มีอารมณ์บ้าง นั่นเป็นคำแก้ตัวชัด ๆ ฉันขอสารภาพ

เพราะอันที่จริงจะว่าไม่มีเรื่องให้เขียนก็คงไม่ใช่ เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นวัน เป็นชั่วโมง หรือเป็นนาทีมันก็มีเรื่องให้เขียนทั้งนั้น ฉันยังนึกเสียดายอยู่บ่อย ๆ ว่าเรื่องบางเรื่องฉันยอมปล่อยให้มันผ่านไปโดยที่ฉันไม่ยอมจดบันทึกอะไรไว้เลย ขณะนี้ก็เช่นเดียวกัน ฉันยอมปล่อยให้เรื่องราวและความรู้สึกที่มันอยู่ในใจให้ถูกขังได้นานอย่างนี้ได้อย่างไรกัน

ตลอดระยะเวลาเดือนกว่า ๆ ที่ฉันไม่ยอมเขียนอะไรลงในบล็อก มันไม่ใช่เพราะไม่มีอะไรจะเขียน แต่เพราะไม่มีหัวใจจะเขียนต่างหาก อย่าว่าแต่เขียนบล็อกเลย แค่เขียนสมุดบันทึกประจำวันของตัวเองยังไม่มีกระจิตกระใจจะเขียนเลย อ่านถึงตรงนี้อย่าพึ่งแปลกใจว่าหัวใจฉันผิดปกติ หรือมีใครมาทำร้ายให้หัวใจปั่นป่วน เปล่าเลย ไม่มีใครมาทำร้ายฉัน ฉันเองต่างหากที่ทำร้ายตัวเองต่างหาก เพราะมัวแต่รออารมณ์ เมื่อไหร่จะมีอารมณ์เขียน รอเวลาว่าเมื่อไหร่จะมีเรื่องอะไรดี ๆ โดน ๆ ให้เขียน แต่สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องมาทีหลัง เพราะจริง ๆ แล้วมันเป็นเรื่อง “หัวใจแห่งการกระทำ”

ฉันรู้ตัวเองว่าหัวใจฉันจมดิ่งอยู่กับคำว่า “การรอ” และตกเป็นทาสของอารมณ์และความรู้สึกอย่างสิ้นเชิง เพราะมัวแต่รอ มัวแต่คิด มันจึงไม่เกิด และจะไม่มีวันเห็นผลได้เลยถ้าไม่ลงมือทำ กลายเป็นคนไร้สาระและหายใจทิ้งไปวัน ๆ ฉันตระหนักแล้วจริง ๆ ว่า เวลาของเราทุกคนมีเท่ากัน แต่การกระทำของเราแต่ละคนไม่เคยเท่ากันเลยจริง ๆ

อย่างน้อยข้อเขียนเรื่องนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นสำคัญที่จะทำให้ฉันเขียนต่อไป...ก็แค่ทำมันจริง ๆ Just do it!!!

เที่ยงคืนห้าสิบเอ็ด
21 สิงหาคม 2551


Create Date : 21 สิงหาคม 2551
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2551 19:01:15 น. 5 comments
Counter : 521 Pageviews.

 
เห็นด้วยค่ะ

บางครั้งเราปล่อยเวลาให้ผ่านไป โดยไม่รู้จะทำอะไร หรือไม่อยากทำอะไร ทั้ง ๆ ที่มีงานรอให้ทำเยอะแยะ แค่เพราะ "ใจ" อย่างเดียวเท่านั้น

แค่ทำมันอย่างเดียวคงไม่พอ..แต่คงต้อง ทำมันด้วยใจ ถึงจะทำให้สิ่งที่ทำมีความสุขได้

แล้วจะรออ่านงานเขียนด้วยใจของ จขบ นะคะ


โดย: แค่คนหนึ่งคน วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:9:11:53 น.  

 
เป็นเหมือนกันค่ะ ยังรู้สึกเสียดายมาตลอด มักชอบบอกตัวเองว่าเดี๋ยวนะ เดี๋ยวทำ รอแป๊บนึง สุดท้าย...ก็ไม่ได้ทำ เช่นเขียนไดอารี่ บางครั้งแก้ตัวกับตัวเองว่าเหนื่อย เดี๋ยวนะ เดี๋ยวค่อยเขียน พอเอาเข้าจริงๆ ก็จำความรู้สึก ณ ตอนนั้นจริงๆ ไม่ชัดเจนเท่าเพิ่งผ่านมันมาไม่ได้ค่ะ เลยถ่ายทอดเป็นตัวอักษรมาเก็บไว้ได้ไม่ดีพอ เสียดายอ่ะ


โดย: เมย์ (เด็กน้อย ณ ดอยแง่ม ) วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:13:42:11 น.  

 
hiii P'Bowky
คิดถึงม๊าก มาก ขอบคุณค่ะที่ส่งเมลล์มาบอกไม่ตกข่าว แต่...เดี๋ยวกลับมาอ่าน๊า ขอเก็บไว้ก่อน ตอนนี้ดินพอกเต็มหางแย้ว อิอิ




โดย: พิม IP: 117.47.152.180 วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:18:02:18 น.  

 
ใช่ๆๆๆๆ อย่าปล่อยให้อารมณ์พาไป...

เรื่องบางเรื่อง ก็แค่ลงมือทำไม่เห็นจะต้องรอให้มีอารมณ์ที่อยากจะทำจึงต้องลงมือทำ ..งานก็เลยไม่เสร็จซะที

หือๆๆๆ นิสัยอะ ตรูก็เป็นเหมือนกันนะเนียะ นิสัยไม่ดีเนอะ เอาใหม่ ๆๆๆ เริ่มใหม่นะ


โดย: PeeT IP: 202.91.18.192 วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:17:43:28 น.  

 
ดีใจที่ได้อ่านสักที *-* บล็อคนี้เขียนโดยไร้หัวใจจริงๆหรอ แต่จะว่าไปมีหลายๆอย่างที่พิมคิดไว้เยอะแยะไปหมดว่าจะทำแต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะว่า "รอ" นั่นเอง บาง
ครั้งมันก็ทำให้พลาดโอกาสดีๆหลายอย่างไปโดยที่จะย้อนกลับไปแก้ใหม่ก็ไม่ได้ นึกแล้วก็เสียดาย


โดย: พิม IP: 114.128.57.149 วันที่: 24 กันยายน 2551 เวลา:3:29:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Stand by bowky
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]







ความเหงาคือความรู้สึก
เหมือนมีช่องว่าง
ที่ถมไม่เต็ม
ระหว่างตัวตนภายใน
ของเรา
กับสิ่งที่เราคิดว่า
เป็นตัวตนของคนอื่นๆ
มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น
จากความไร้ญาติขาดมิตร
หากเกิดจากการพบปะ
ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน
ที่เรารู้สึกแปลกแยก
ทางความรู้สึกนึกคิด
ต่างหาก



เวลาที่คุณอยากบอกใคร
สักคนว่าคุณชอบ
และเกลียดกลัวสิ่งไหน
หรืออยากทำอะไร
ในชีวิต
แล้วเขาไม่เข้าใจ
สิ่งที่คุณพูด
คุณจะอ้างว้างหนาวใจ
ขึ้นมาติดหมัด
ในแง่นี้
การถวิลหาความรัก
ก็คือ
การค้นหาทางออก
จากสถานการณ์ดังกล่าว




เราอยากมีใครสักคน
ที่คอยบอกว่า
ฉันเข้าใจว่า
คุณรู้สึกอย่างไร
ไม่ใช่เพราะ
คุณบอกออกมา
แต่ฉันเอง
ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน
กับคุณ

การบรรจบอารมณ์
ความรู้สึกนี่แหละ
ที่ทำให้
เราเรียกเพื่อนสนิท
หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"



คนรู้ใจไม่ต้องรอ
ฟังคำอธิบายอันยืดยาว
ก็เข้าใจทุกอย่าง
ที่คุณอยากจะบอก
เพราะเขาเอง
ก็เคยผ่านประสบการณ์
ทางอารมณ์
แบบเดียวกันมาแล้ว
เมื่อมองจากมุมนี้

เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า
เพราะเหตุใดมิตรภาพ
จึงถือเป็นความรัก
อีกสายพันธุ์หนึ่ง



จากความลับในความรัก
conditions of love
แปลโดย
จีระนันท์ พิตรปรีชา

Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
21 สิงหาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Stand by bowky's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.