Bloggang.com : Stand by bowky : รู้สึกตัว..ทั่วพร้อม (Lesson Learn)

รู้สึกตัว..ทั่วพร้อม (Lesson Learn)

ถือเป็นโอกาสอันดีที่ฉันได้เรียนรู้การสังเกตตัวเอง..ต้องขอบคุณครูใจดีที่เป็นทั้งพี่สาวแสนดีที่เคยร่วมงานกันมาฝึกปฏิบัติให้..

จากที่เคยร่วมงานกับครูใจดีมาในเวลาสั้น ๆ ไม่ได้ลึกซึ้งแต่ก็พอจะเดาทางได้ออกว่ามันจะเป็นแบบไหน รู้สึกเขิลอย่างแปลก ๆ ที่ได้นั่งอยู่กลางวง เป็นนักเรียนที่ได้เข้าร่วมปฏิบัติจริง ๆ เพราะที่ผ่านมาเคยแต่เป็นนักเรียนที่นั่งอยู่หลังห้อง ไม่เคยเข้าร่วมวงจริง ๆ กับเขาซะที วันนี้ถือเป็นความโชคดีที่ได้เรียนรู้และได้แสดงออก

ครูใจดีสอนให้เข้าใจถึงพลัง 5 แบบ ประกอบด้วย ศรัทธา, พลัง, สติ, สมาธิ และเข้าใจ คำเหล่านี้คุ้น ๆ หูมาตลอด แต่ก็ไม่เคยเข้าใจอย่างลึกซึ้ง อธิบายหลักการเสร็จ ครูเข้าสู่กระบวนการ Check in ฟังแล้วเหมือนเวลาจะเข้าพักที่โรงแรมต้องเช็คอินน์ แต่ก็พอดีความได้ว่า มันเป็นการสำรวจจิตใจภายใน “วันนี้เรารู้สึกอย่างไร คาดหวังอะไร” รู้สึกแปลกขึ้นมาอีกที่ต้องพูดความรู้สึกออกไป ทั้ง ๆ ที่ปกติจะพูดกันด้วยความคิด หลักการ และเหตุผล ดูเหมือนความรู้สึกของเราจะแตกต่างจากเพื่อนภายในวงอย่างสิ้นเชิง แต่ก็เอาน่ะ..นั่นคือเรื่องจริง

ครูสอนให้ “นอนสมาธิ” มีเสียงครูคอยนำทางให้เราอยู่กับลมหายใจ ให้เราสงบนิ่งอยู่กับตัวเอง ด้วยเวลา 15 นาที มันไม่ได้ทำให้จิตใจฉันสบายขึ้นหรือปล่อยวางมากขึ้นเลย ยังรู้สึกหนัก ๆ แอบกังวลและตั้งคำถามมากมายอยู่ในสมอง แต่ยังโชคดีที่จิตไม่เตลิดไปไกล เพราะได้ยินเสียงของครูคอยเรียกให้กลับมา

พอเสร็จพิธีกรรมจากการ “นอนสมาธิ” ครูแจกกระดาษให้วาดรูป สิ่งที่เป็น / ความรู้สึกที่มีอยู่ในใจตอนนี้..ภาพความรู้สึกมันลอยอยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน จึงไม่ยากที่จะลากเส้น วาดมันออกมา วาดเสร็จครูให้เล่าถึงภาพที่วาดตามธรรมเนียม คนแรกผ่านไป พูดถึงความฝัน ความรู้สึกดีที่สวยงาม..คนถัดมาคือฉันเอง รู้สึกเก้ ๆ กัง ๆ กับการอธิบายภาพตรงหน้า น้ำเสียงสั่นเครือ เพราะสิ่งที่ฉันรู้สึก ภาพที่ฉันระบายออกมา มันช่างแตกต่างจากความฝันของคนแรกเป็นอย่างมาก แต่เมื่อภาพมันโชว์มาแบบนี้ มันก็ยากที่จะปรุงแต่งภาษาที่จะสื่อออกไป ข้อดีของการวาดภาพมันดีแบบนี้นี่เอง...ปล่อยให้เราความคิดเราระบายออกมาเป็นภาพ ระหว่างนี้คือความจริง โกหกไม่ได้ และเมื่อต้องพูดยิ่งไม่จำเป็นจะปรุงแต่งคำโกหกใด ๆ เพราะสิ่งที่พูดมันฟ้องด้วยภาพอยู่แล้ว

ความรู้สึกไม่ดีในใจยิ่งทำให้รู้สึกแปลกแยกในวง ยิ่งทำให้รู้สึกกลัวและกังวลมากยิ่งขึ้นไปใหญ่ ด้วยความเป็นคนตรงไปตรงมา และถูกกระตุ้นให้ร่วมแบ่งปัน อาจจะแย่สักหน่อยเมื่อของที่ปล่อยออกไปมันอาจจะเป็นสิ่งปฏิกูลที่เพื่อน ๆ ในวงไม่อยากรับรู้ แต่ทำไงได้ เพราะนั่นคือเรื่องจริง...เอาสิ่งปฏิกูลออกมา เพื่อที่จะรีไซเคิล และสามารถรียูสให้กลับมาใช้ได้ใหม่

ช่วงบ่ายหลังจากมื้อเที่ยง ครูให้นอนสมาธิอีก แต่ปล่อยให้ทำด้วยตนเอง..คราวนี้หนักหน่อย เพราะรู้สึกทันทีเลย แว๊บแรกที่หลับตา รู้สึกมีอะไรเยอะแยะวิ่งเต็มหัวไปหมด ฟุ้งไปเรื่อย พยายามเรียกมันกลับมา กลับยิ่งรู้สึกอึดอัด ยิ่งรู้สึกอยากตื่น ยิ่งรู้สึกไม่มั่นคง ไม่สงบนิ่ง หัวใจยังไม่สบาย สมองยังไม่โล่งโปร่ง ไม่รู้ของที่ปล่อยออกไปจะสร้างความกังวลให้คนอื่นหรือเปล่า หรือมันอาจจะทำให้เรากังวลมากยิ่งขึ้น กลัวเพื่อนรับไม่ได้ กลัวเพื่อนโกรธ กลัวเพื่อนรู้สึกไม่ดี แต่ทำไงได้เพราะนั่นคือเรื่องจริง

ครูบอกว่า “นั่นคือความปั่นป่วนในใจ” ไม่แปลกเลยที่จะเกิดขึ้น ฝึกบ่อย ๆ แล้วมันจะผ่านไป มันจะจางลง และก็เป็นหน้าที่ของฉันเองที่ต้องก้าวข้ามมันไปด้วยตนเอง ครูสอนว่า “เราแค่ต้องอยู่กับมัน” ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องอยู่กับมัน รับมือกับมัน ปล่อยให้มันเข้ามา...แค่นั้น และเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป เรื่องแบบนี้รู้กันอยู่แล้ว อ่านตามหนังสือ ฟังคนอื่นพูด แต่ไม่เคยทำได้ซะที เพราะเรามักชินไปกับการปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปตามอารมณ์ ตามสัญชาตญาณ เวลามีปัญหาหนัก ๆ ก็หนีบ้าง ทุรนทุรายบ้าง โวยวายบ้าง ตีโพยตีพายบ้าง แต่ก็ไม่เคยได้อยู่กับมันอย่างมีสติแท้จริง

การเรียนรู้ครั้งนี้รู้สึกได้ว่าฉันกลายเป็นเด็กท้ายห้อง เรียนได้ไม่ดีนัก ตอบคำถามมีแต่เรื่องแย่ ๆ แต่ครูไม่เคยบอกว่าถูกหรือผิด เพียงแต่ครูอาจจะต้องทำหน้าที่เหนื่อยหน่อย เพื่อเคลียร์ปัญหาและคลายความกังวลให้ฉัน แถมมานวดหัวให้ฉันได้คลายลงอีกต่างหาก แต่สิ่งที่ค้าง ๆ คา ๆ ในใจมันก็ยังไม่ได้หมดหรือสาบสูญไปสิ้นหรอกนะ เพราะนั่นทำให้ฉันต้องกลับมาฝึกต่อ

โชคดีมากมายที่การเรียนรู้ของฉันวันนี้ ได้เห็นตัวเอง กระบวนการของครูทำให้ฉันกล้าที่จะพูดความจริงกับเพื่อน (เพราะเวลาปกติมันยากที่จะพูด) ที่สำคัญคือทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจ มีกำลังใจที่จะกลับมาฝึกการมองเห็นตัวเองต่อ..เคยพยายามหลายครั้ง ทำ ๆ เลิก ๆ เหมือนเลิกสุราไม่หายขาด ดื่ม ๆ หยุด ๆ แต่อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้ตัวเองที่อย่างน้อยเราก็รู้ตัว และสามารถเยียวยาใจเราเองได้ทัน

สัญญากับตัวเองว่าจะอยู่กับความปั่นป่วนให้นานขึ้น..และมีสติขึ้น

ด้วยพลังแห่งศรัทธา

ตีหนึ่งสามนาที
31 มกราคม 2554

Create Date : 31 มกราคม 2554

Last Update : 31 มกราคม 2554 1:13:27 น.

1 comments

Counter : 723 Pageviews.

แหล่มจ๊ะน้องโบว์
ด้วยพลังแห่งศรัทธา...พี่อุ้มมาเจิมในตอนเช้า
มอร์นิ่งจ้า

โดย: อุ้มสี

วันที่: 31 มกราคม 2554 เวลา:5:54:35 น.