ถูกต้อง

ได้อะไรไม่ดั่งใจต้องประท้วง

เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ

อุดมการณ์เป็นสิ่งสำคัญของมนุษย์

อุดมการณ์ที่ต่างกันก็ไม่ได้หมายความว่าจะอยู่ร่วมแผ่นดินเดียวกันไม่ได้

ชื่นชมในอุดมการณ์ของคุณค่ะ

เราเองก็อยากเห็นประชาธิปไตยที่เป็นเสียงของประชาชนจริง ๆ เสียที

คิดถึงนะ อยู่ไหนเนี่ย
เป็นห่วงง นิ

ท้ายเบนซ์

อุดมการณ์หายไปไหน??
ทำไมชีวิตมีแต่ช่องว่างและเงื่อนไข??
นิยามแห่งความกล้าหาญคืออะไร??
สรุป สุดท้าย..หรือ ใจเรามันใหญ่ไม่เท่ากัน??

ขอบคุณนะ..
ที่ทำให้ได้ตั้งคำถามแบบนี้อีกครั้ง
ความฝันการเป็นนักเขียนไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป เพราะทุกๆคำที่ร้อยเรียงออกมาเพื่อนได้ยินเสียงมันออกมาจากหัวใจของโบว์ด้วย
มันไหลเข้าไปในความรู้สึก และมีความสุขที่จะซึมซับ อีกยังชวนสะกิดใจในตัวเอง อ่านแล้วบอกคำเดียว ยังคงศรัทธาเสมอ..
ยินดีที่รู้จักกัน.

หลังจากที่ผมอ่านจบแล้ว ผมรู้สึกอึดอัดและ อัดอั้นตันใจเป็นที่สุด...
ไม่รู้จะจัดการกับชีวิตตนเองอย่างไร
ความเป็นตัวตน.... ความคิดในอุดมการณ์ อยากจะแสดงออก...
ผมอยากจะลิขิตชีวิตตัวเอง
ผมต้องทำอย่างไรบ้าง
แข็งขืน เข้มแข็ง สละแม้กระทั่งชีวิตตัวเองกระนั้นหรือ...
โอ้...พระเจ้าช่วย ตอบผมที

ว่าแล้วเชียว .... ว่าแกต้องอยู่ในเหตุการณ์นั้นแหงมๆ ฉั้นโทรไปติดต่อแกไม่ได้เลย เป็นห่วงนะ แต่พอรู้ว่าแกปลอดภัยไม่เป็นอะไร ก็สบายใจและขอบคุณมากๆ ที่ดูแลรักษาตัวเองได้เป็นอย่างดี
ขอเป็นกำลังใจให้แกด้วยอีกคนนะเพื่อนรัก ... ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่ามัวแต่ห่วงอย่างอื่นจนลืมห่วงตัวเองนะ .. คิดถึงมากมาย อยากไปทานข้าวด้วย .. คิดถึงนะ

อ่านแล้วเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ในวันนั้นเลย ดีใจที่พี่โบว์ทำตามหัวใจตัวเอง และดีใจมากกว่านั้นที่พี่โบว์ไม่เป็นอะไร ยังกลับมาเล่าเหตุการณ์วันนั้น.... พี่โบว์ หญิงอึดจริงๆ