Bloggang.com : Stand by bowky : ถ้าหาก....

ถ้าหาก....

“เราต่างก็เกิดมาตัวคนเดียว และจากไปคนเดียวเท่านั้น..."

เพราะประโยคนี้ทำให้ฉันไม่กลัวความโดดเดี่ยว ไม่รังเกียจความเหงา เพราะเราต่างก็เกิดมาอย่างโดดเดี่ยวและจากไปอย่างโดดเดี่ยวอย่างว่าจริง ๆ

ฉันรู้ดีใคร ๆ ต่างก็ต้องเผชิญกับความเหงาและความโดดเดี่ยว หลายคนหาทางออกด้วยการหาเพื่อนเมา หาเพื่อนกินข้าว หาเพื่อนทำโน่นทำนี่ หาเพื่อนไปที่นั่นไปที่นี่ แต่เชื่อเถอะว่ามันเป็นความยากมากที่เราจะมีเพื่อนสักคนที่จะสามารถไปไหนมาไหนกับเราได้ทุกที่ และตามใจเราได้ตลอดศก... เอาง่าย ๆ เพื่อนที่เราเคยเรียนมาด้วยกัน ทำงานห่างกันไม่ถึงสามสิบกิโล สามปีแล้วไม่ได้เจอกันยังมี...

เคยแอบคิดเล่น ๆ เหมือนกันว่า...
ถ้าหาก...ฉันนั่งอ่านหนังสือคนเดียว แล้วมีคนแปลกหน้าเดินเข้ามายิ้มให้ ...แล้วมันจะเป็นยังไง
ถ้าหาก...ฉันนั่งกินข้าวอยู่บนโต๊ะอาหารคนเดียว แล้วมีคนแปลกหน้าเดินเข้ามาร่วมโต๊ะด้วย ...แล้วมันจะเป็นยังไง
ถ้าหาก...ฉันกำลังฟังเพลงที่ฉันชอบ แล้วมีคนแปลกหน้าเดินเข้ามาขอร่วมฟังด้วย...แล้วมันจะเป็นยังไง
ถ้าหาก...ฉันกำลังดูหนังอยู่ แล้วมีคนแปลกหน้าพูดเปรยขึ้นมาเกี่ยวกับหนังที่กำลังดู ...แล้วมันจะเป็นยังไง
ถ้าหาก...ฉันกำลังจิบกาแฟและอ่านหนังสือเล่มโปรด แล้วมีคนแปลกหน้าเข้ามาทักทายเสมือนมาด้วยกัน ... แล้วมันจะเป็นยังไง

บางทีเดินไปไหนมาไหนคนเดียว มันก็มีความรู้สึกอยากเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง เผื่อจะได้ผ่อนคลายความเหงาลงได้บ้าง... บางทีก็แอบคิดเล่น ๆ เหมือนกันว่า

ถ้าหาก..ฉันเดินไปนอกบ้าน แล้วส่งยิ้มให้คนแปลกหน้า ... แล้วเค้าจะเป็นยังไง
ถ้าหาก..ฉันเดินเข้าไปร้านกาแฟที่เคยนั่งประจำ แล้วกล่าวทักทายสวัสดีกับโต๊ะข้าง ๆ ...แล้วเค้าจะคิดยังไง
ถ้าหาก..ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ แล้วแบ่งปันหนังสือเล่มนั้นให้คนข้าง ๆ หรืออ่านออกเสียงดัง ๆ ...แล้วเค้าจะมีท่าทียังไง
ถ้าหาก..ฉันกำลังทานข้าว แล้วตักกับข้าวแล้วยื่นให้โต๊ะข้าง ๆ พร้อมส่งรอยยิ้มให้...แล้วเค้าจะมีสีหน้ายังไง

หลายครั้งที่คิดอยู่ในใจ หลายครั้งที่อยากเดินเข้าไปหาผู้คนแปลกหน้าและปฎิสัมพันธ์ด้วย หลายครั้งที่อยากหยิบยื่นสิ่งดี ๆ ให้กับเพื่อนร่วมโลกที่ไม่รู้จักกัน ...แต่ทุกครั้งที่ความคิดเหล่านี้ผลุดขึ้น ก็ได้แต่ยิ้มให้ตัวเองทุกครั้งไป

โลกเปลี่ยนไป..คนเปลี่ยนแปลง...ประชากรโลกเยอะขึ้น แต่ก็ไม่เคยทำให้ความเหงาลดหายไปได้เลย...

แด่เพื่อนที่ชื่อว่า “ความเหงา” และ “ความโดดเดี่ยว”

ตีหนึ่งสี่สิบ
28 มีนาคม 2552

kon tee chai - budokan

Create Date : 28 มีนาคม 2552

Last Update : 30 มีนาคม 2552 4:15:55 น.

3 comments

Counter : 463 Pageviews.

อย่าเหงาไปเลย เค้าอยู่ข้างตัวเองตลอด เฝ้าดูอยู่เสมอ

กินซอสจิ จะด้ายไม่เหงา *-*

โดย: เด็กชายเบียร์ IP: 114.128.75.247 วันที่: 28 มีนาคม 2552 เวลา:2:19:53 น.

เพจนี้...เพลงน่ารักดี

ฉันก็เป็นอีกคนที่เหงา..ไม่แตกต่างจากแกนะ...เพื่อนรัก..

เมื่อไหร่จะมีเวลามานั่งระบายความเหงาด้วยกันหว่า... คิดถึงแกจัง

โดย: PeeT IP: 124.121.113.201 วันที่: 24 เมษายน 2552 เวลา:20:51:40 น.

ถ้าหาก.........ฉันตั้งใจอ่านและแอบยิ้มคนเขยีนจะรู้สึกยังไงนะ

โดย: สอง IP: 203.144.180.65 วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:03:17 น.