สวนแห่งความทรงจำ




แม่เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนที่แม่จีบกับป๊าใหม่ ๆ แม่กับป๊า ชอบมาที่สวนนี้ สมัยเด็ก ๆ ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรกับสวนนี้นักหรอก เพราะมันก็แค่สวนเท่านั้น

แต่ตอนนี้สิ...วันเวลาผ่านไป สะสมประสบการณ์ สะสมความทรงจำ และสิ่งดี ๆ มันได้เริ่มต้นขึ้นที่สวนแห่งนี้ ฉันมักใช้เวลาอยู่ที่นี่ เวลาที่ไม่สบายใจ เวลาที่อยากร้องไห้ หรือแม้แต่เวลาว่าง เวลาอยากอ่านหนังสือนาน ๆ เวลาอยากเขียนอะไรแบบปล่อยใจไปกับความคิด ฉันเคยมานั่งร้องไห้ที่นี่อยู่บ่อยครั้ง ขณะเดียวกันที่นี่ก็ทำให้ฉันได้นั่งสำรวจตัวเอง ค้นพบตัวเอง เข้าใจตัวเอง มีรอยยิ้มให้กับตัวเอง ยิ้มให้กับคนอื่น และยิ้มให้กับธรรมชาติ... ที่นี่ไม่ได้มีความหมายกับฉันอย่างเดียว แต่ที่นี่มีความทรงจำมากมายสำหรับฉัน และฉันคิดว่ามันรวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างป๊ากับแม่ด้วย

ตั้งแต่มีเหตุการณ์อะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับฉัน ฉันก็ไม่ได้เข้ามาย่างกรายที่สวนแห่งนี้อีกเลย เวลาผ่านมาแถวนี้สิ่งที่ทำได้มากที่สุดคือการมองอยู่อีกฝากถนนและระลึกถึงมัน...คงเพราะความกลัวที่ทำให้ฉันไม่กล้ากลับมาที่นี่ กลัวว่าจะคิดถึงสิ่งไม่ดี กลัวสารพัดจะกลัว...แต่แล้ววันนี้ฉันได้กลับมาสวนนี้อีกครั้ง ไม่ได้ตั้งใจเดินผ่าน แต่จำเป็นต้องเดินผ่าน ฉันใช้เวลาไม่นานนัก...เพราะสำนึกแค่ว่า ฉันเป็นเพียงผู้ผ่านทางเท่านั้น ฉันแอบมองไปยังที่ที่ฉันเคยนั่งอยู่ใต้ต้นไม้เป็นประจำ มองพฤติกรรมของผู้คนมากมาย สำรวจดูต้นไม้ใบหญ้าที่คุ้นเคย

ในขณะที่กำลังเดินออกมาจากสวน ฉันยิ้มกับตัวเองตลอดทาง พร่ำบ่นในใจมาและ สบถกับตัวเองอยู่ตลอดทาง และฉันก็ค้นพบว่า ความคิดที่ไร้สาระ กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง มันทำให้ฉันพลาดที่จะนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศที่นี่

ตอนนี้ฉันหลุดพ้นจากความกลัวทุกอย่างโดยสิ้นเชิงแล้ว...ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวอีก และไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรอีก...พร้อมแล้วที่จะสร้างความทรงจำดี ๆ ใหม่ ๆ ให้กับตัวเอง พร้อมแล้วที่จะชื่นชมในตัวเองและยิ้มรับกับสิ่งใหม่ ๆ ที่จะเกิดขึ้น สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ปล่อยให้ความคิดงี่เง่า ๆ มันบังเกิดขึ้นในหัวสมองอีกขอบคุณสวนที่คุ้นเคยและเต็มเปี่ยมไปด้วยความทรงจำดี ๆ

ฉันกล้าบอกได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า
ไม่มีที่ไหนที่สามารถเยียวยาหัวใจฉันได้ดีเท่าที่นี่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม...แต่ใจฉันไม่เคยเหมือนเดิมเพราะฉันกำลังหลงรักสวนแห่งนี้มากขึ้นทุกที ๆ

คิดถึงช่วงเวลาที่ได้นั่งลงบนสนามหญ้า เท้าเปล่าสัมผัสพื้นหญ้า
สายตามองไปยังพื้นน้ำ สายลมแผ่วเบากระทบผิวกาย
ปล่อยหัวใจให้ล่องลอยไปพร้อมกับความคิด
ดูสิ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว

ตีหนึ่งแปดนาที
19 เมษายน 2551


Create Date : 19 เมษายน 2551
Last Update : 20 เมษายน 2551 0:11:23 น. 11 comments
Counter : 507 Pageviews.

 
อืมบางทีสวนก็เป็นเพื่อนที่ดี กว่าคนทั่วไปเนอะ


โดย: Summer Flower วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:14:24:19 น.  

 


โดย: shame_of_sins วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:17:05:29 น.  

 


กาลเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเสมอจ๊ะน้องโบ
ดีใจที่เห็นน้องมีความสุข




โดย: อุ้มสี วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:23:51:05 น.  

 
แวะมาทักทายวันหยุดจ้า วันนี้ออกไปเที่ยวไหนเอ่ย summer อยู่บ้านดูหนังเหมือนเคย ก็มันร้อนน่ะนะ


โดย: Summer Flower วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:12:00:12 น.  

 
สวนนั่นมันอยู่ที่ไหนนะ อยากรู้ว่าเวลาได้ไปนั่งหรือเดินผ่านจะรู้สึกแบบไหน ?? นึกภาพไม่ออกเลยตอนเวลาพี่โบว์ร้องไห้และมีผู้คนเดินผ่านไปมาเค้าจะพูดว่ายังไงกันนะ หญิงอึดก็ร้องไห้เป็นหรอ คริคริ....

ปล.รู้สึกดีที่คนพูดว่า "มีความรู้สึกดีดี" เพราะเคยมีคนเคยใช้คำพูดแบบนี้บ่อยๆ ^.^


โดย: พิม IP: 222.123.115.7 วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:21:58:01 น.  

 
อยากไปเดินที่ สวน นี้กับ จขบ จัง


โดย: everything on วันที่: 21 เมษายน 2551 เวลา:5:45:59 น.  

 
แวะมาชมครับ ชอบติช นัท ฮันห์
ครับ จะไปซื้อหนังสือของเค้ามาอ่านบ้างแล้ว
ปล.กล้าที่จะเผชิญในสิ่งที่เรากลัวที่สุด บางทีเมื่อผ่านประสบการณ์มากขึ้น ความกลัวนั้นก็จะเป็นบทเรียนเล็กๆของชีวิต


โดย: matcha latte IP: 125.26.121.224 วันที่: 21 เมษายน 2551 เวลา:21:22:27 น.  

 
เจ๊กกลิ้งแกลทๆ..อ๊อดๆ

สวัสดีคุณป้า

ชอบของวันนี้จัง

ตอนจบถ้าเปลียนจาก
"ปล่อยหัวใจให้'ล่องลอย'ไปพร้อมกับความคิด"
เป็น
"ปล่อยหัวใจให้'ลอยล่อง'ไปพร้อมกับความคิด"

ป๊อปว่า..น่าจะดีสำหรับป๊อปอะ อิอิ
แต่ของเจ๊ก็ดีเยี่ยมเลยล่ะ..
ของเค้าดีจริงๆ


โดย: สลัดป๊อป IP: 118.173.3.223 วันที่: 23 เมษายน 2551 เวลา:3:58:51 น.  

 
ตอนนี้เรากำลังกลัวบางอย่างอ่ะโบ บางอย่างที่ยังมาไม่ถึง แต่มันทำให้เรากลัวมากๆ เลยอ่ะ


โดย: inita IP: 202.91.19.204 วันที่: 23 เมษายน 2551 เวลา:18:59:28 น.  

 
เออ... เล่ามาตั้งนาน อ่านมาก็ตั้งเยอะ สุดท้ายก็ไม่ยอมบอกว่าสวนอะไร... ชิชิชิ แน่จริงพาไปนั่งหน่อยดิ

แต่ขอเป็นหลัง พค. นะจ๊ะ


โดย: PeeT IP: 124.121.115.109 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:19:45:00 น.  

 
ไม่เป็นอะไรมากแล้วใช่มั้ย ... ทุกอย่าง ok นะ.. TC . จ๊ะ




โดย: พีช IP: 124.121.105.233 วันที่: 30 เมษายน 2551 เวลา:12:38:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Stand by bowky
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]







ความเหงาคือความรู้สึก
เหมือนมีช่องว่าง
ที่ถมไม่เต็ม
ระหว่างตัวตนภายใน
ของเรา
กับสิ่งที่เราคิดว่า
เป็นตัวตนของคนอื่นๆ
มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น
จากความไร้ญาติขาดมิตร
หากเกิดจากการพบปะ
ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน
ที่เรารู้สึกแปลกแยก
ทางความรู้สึกนึกคิด
ต่างหาก



เวลาที่คุณอยากบอกใคร
สักคนว่าคุณชอบ
และเกลียดกลัวสิ่งไหน
หรืออยากทำอะไร
ในชีวิต
แล้วเขาไม่เข้าใจ
สิ่งที่คุณพูด
คุณจะอ้างว้างหนาวใจ
ขึ้นมาติดหมัด
ในแง่นี้
การถวิลหาความรัก
ก็คือ
การค้นหาทางออก
จากสถานการณ์ดังกล่าว




เราอยากมีใครสักคน
ที่คอยบอกว่า
ฉันเข้าใจว่า
คุณรู้สึกอย่างไร
ไม่ใช่เพราะ
คุณบอกออกมา
แต่ฉันเอง
ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน
กับคุณ

การบรรจบอารมณ์
ความรู้สึกนี่แหละ
ที่ทำให้
เราเรียกเพื่อนสนิท
หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"



คนรู้ใจไม่ต้องรอ
ฟังคำอธิบายอันยืดยาว
ก็เข้าใจทุกอย่าง
ที่คุณอยากจะบอก
เพราะเขาเอง
ก็เคยผ่านประสบการณ์
ทางอารมณ์
แบบเดียวกันมาแล้ว
เมื่อมองจากมุมนี้

เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า
เพราะเหตุใดมิตรภาพ
จึงถือเป็นความรัก
อีกสายพันธุ์หนึ่ง



จากความลับในความรัก
conditions of love
แปลโดย
จีระนันท์ พิตรปรีชา

Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
19 เมษายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Stand by bowky's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.