Bloggang.com : Stand by bowky : บินไปเถิด เจ้านางนวล

บินไปเถิด เจ้านางนวล

“โจนาธาน ลิฟวิงตัน” เขียนโดย ริชาร์ค บาร์ก คือหนังสือเรื่องดีที่เคยโด่งดังในยุคประชาธิปไตยกำลังเบ่งบาน และมันคือเรื่องแรก ๆ ที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับฉันในยุคที่ประชาธิปไตยเหลือครึ่งใบ

โจนาธาน หรือจอนนี่ คือชื่อของนกนางนวลที่แตกต่างจากนางนวลตัวอื่น มันเบื่อที่จะแย่งอาหารจากนางนวลทั้งฝูง เพราะงั้นมันถึงเริ่มที่จะฝึกบินให้แตกต่าง บินให้แรง และเร็ว เพื่อที่จะสามารถโฉบปลาในน้ำได้เยี่ยงเหยี่ยว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะฝืนธรรมชาติ ฝีนกฎระเบียบสังคมที่ถูกกำหนดมาจากบรรพบุรุษรุ่นก่อน และไม่นานจอนนี่ก็กลายเป็น “นกหัวเน่า” ที่ถูกขับไล่ออกจากฝูง...

การถูกขับไล่ออกจากฝูงทำให้มันรู้สึกโดดเดี่ยว ไม่เหลือใคร แต่สิ่งหนึ่งที่มันเหลืออยู่คือ หัวใจที่ไม่ยอมละทิ้งความฝัน มันยังคงพยายามฝึกบิน..แม้จะตก แม้จะเจ็บ มันก็ยอมทน เพื่อที่จะเรียนรู้วิธีการบินแบบใหม่...และในที่สุดจอนนี่ก็ทำได้สำเร็จ มันบินกลับไปที่ฝูงตามแบบของมัน นกตัวอื่นต่างตะลึง ไม่นานจอนนี่ก็มีนกน้อยอีกหลาย ๆ ตัวบินตามในวิธีของมัน...

ฉันเคยรู้สึกว่าเหมือนจอนนี่ กล้าที่จะแหกกฎกระแสสังคม แต่นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำได้ เพราะด่านแรกฉันต้องเจอคือการต่อสู้กับหัวใจตัวเอง แต่สิ่งหนึ่งที่ปรากฎอยู่ในหัวใจอย่างชัดเจน คือเสียงเรียกร้องให้ฉันเดินไปตามความฝัน มันยิ่งทำให้ฉันกล้าบิน กล้าที่จะทำตามฝันของตัวเอง ตามแบบที่ฉันเป็น...

ฉันเรียนรู้ที่จะบิน ล้มลุกคลุกคลานอยู่ไม่น้อย แต่ฉันก็โชคดีไม่น้อยที่ได้เจอครูดีที่บินให้ฉันเห็น เขาไม่ได้บอกฉันว่าต้องบินอย่างไร เขาไม่ได้บอกฉันให้ฉันต้องบินตาม แต่เขาบินให้ฉันเห็น และปล่อยให้ฉันเรียนรู้ที่จะบินตามแบบที่ฉันเป็น นั่นคือบทเรียนสำคัญ

วันนี้ฉันบินมาได้ไกลแล้ว ปีกของฉันแข็งแรงกว่าเดิม แม้ว่าจะต้านพายุลูกยักษ์ไว้ไม่ไหว แต่อย่างน้อยฉันก็พอมีชั่วโมงบินอยู่บ้าง เมื่อฉันมองหันกลับมาข้างหลัง ฉันกลับพบว่ากำลังมีนกอีกหลาย ๆ ตัวที่กำลังบินตามฉันอยู่...ฉันไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นักว่านกน้อยเหล่านั้นจะบินไปในจุดหมายปลายทางเดียวกับฉันหรือไม่ แต่อย่างน้อยเมื่อนกเหล่านั้นได้ร่วมบินบนเส้นทางเดียวกับฉัน ฉันควรดูแลและรับผิดชอบไม่ใช่หรือ...

ขณะนี้ฉันกำลังบินให้นกเหล่านั้นได้เห็น
ขณะนี้ฉันไม่ได้บินเพื่อตัวเองอย่างเดียวอีกต่อไปแล้ว
เพราะฉันกำลังบินเพื่อนกตัวอื่นด้วย
ขณะนี้ฉันค้นพบแล้วว่า การไม่ยอมละทิ้งความฝันมันดีอย่างนี้นี่เอง...
แม้จะเหนื่อยเป็นเท่าตัว แต่ความเหนื่อยนั้นมันมีคุณค่ามากมายมหาศาลเหลือเกิน

“โบยบินไปด้วยปีกฝันเสรี ที่ไม่เคยสิ้นแรงแห่งศรัทธาหัวใจ”

ยังคงอยู่ในความทรงจำเสมอ

แด่เธอ...ผู้มีความฝัน..

12 ตุลาคม 2553
ห้าทุ่มห้าสิบสองนาที

Create Date : 12 ตุลาคม 2553

Last Update : 13 ตุลาคม 2553 0:10:03 น.

1 comments

Counter : 550 Pageviews.

ีสวัสดี แวะมาทักทายยนะ

โดย: boyalonejang

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:16:28:37 น.