วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง (ไป)
ช่วงเวลาที่เพ้อเจ้อกับตัวเอง ช่วงเวลาที่ปล่อยให้ความเหงามันกัดกินหัวใจอยู่นานสองนาน รู้สึกกับตัวเองเลยว่า ชีวิตกำลังจมอยู่กับความอับเฉา ใครว่ายิ่งทำงานหนักจะหายเหงา มันไม่จริงหรอก ยิ่งทำงานหนักสิ ยิ่งเหงา เพราะหัวใจมันเฉา ไม่กระชุ่มกระชวยเหมือนกับเวลามีอะไรให้ได้อมยิ้มในมุมปาก
ใช่ว่าไม่เคยเหงา ใช่ว่าไม่เคยเฉา ชีวิตมันก็วนเวียนแบบนี้ เวลาสุข ก็สุขจนลึมความรู้สึกที่เคยเฉา แต่เวลาความสุขหายไป ความเฉาก็กลับมาแทนที่ซะงั้น ชีวิตมันเฉามากพอแล้ว ได้โอกาสอยู่กับตัวเองวันสองวัน เลยปลดปล่อยตัวเองให้หายเฉา...
ตอนเช้า บำรุงสมองด้วยการเดินเข้าห้องสมุด ค้นหาหนังสือกองโต ม่วนกับงานที่ต้องเขียน เพลิดเพลินกับงาน จนลืมเวลา และลืมหิว ตกเย็นก็ออกไปวิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง...ความสุขของการวิ่ง ไม่ได้อยู่ที่ความเหนื่อยและเหงื่อออก แต่ความสุขสำหรับฉันคือการได้เสียบหูฟัง เปิดเพลงเสียงดัง ๆ ปล่อยใจไปกับเพลงที่ชอบ แล้วก็วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่งไป วิ่งบ้าง เดินบ้าง วิ่งไปตามจังหวะของเสียงเพลง เดินไปตามจังหวะของหัวใจ...รู้สึกได้ปล่อยพลังความเฉาที่มันกดอยู่ข้างในออกไป...เหมือนได้ระบาย เหมือนได้ปล่อยใจ
ช่วงขณะที่วิ่ง ดนตรี เนื้อร้อง ทำนอง ดังก้องอยู่ในหู ภาพชีวิตในอดีตผลุดขึ้นให้ได้คิด ช่วงขณะที่ก้าวเท้ายิ่งทำให้แน่ใจว่าสิ่งที่คิด สิ่งที่เลือกนั้นถูกต้องแล้ว แม้จะต้องต่อสู้กับความรู้สึกภายในใจ แต่ก็ได้เลือกแล้ว...แล้วก็เชื่อว่าจะต้องก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้...
อย่างน้อยการวิ่งก็ได้ปลดปล่อย ได้อยู่กับตัวเอง ทบทวนตัวเอง และสามารถสร้างความเชื่อมั่นให้กับตัวเองอีกด้วย..ไม่อยากเชื่อ แต่มันเกิดขึ้นแล้ว...
ฉันรักวันหยุดจัง
27 กุมภาพันธ์ 2555 ห้าทุ่มสามสิบเอ็ดนาที
Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2555 |
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2555 23:35:43 น. |
|
2 comments
|
Counter : 678 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความเหงาคือความรู้สึก เหมือนมีช่องว่าง ที่ถมไม่เต็ม ระหว่างตัวตนภายใน ของเรา กับสิ่งที่เราคิดว่า เป็นตัวตนของคนอื่นๆ มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น จากความไร้ญาติขาดมิตร หากเกิดจากการพบปะ ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ที่เรารู้สึกแปลกแยก ทางความรู้สึกนึกคิด ต่างหาก
เวลาที่คุณอยากบอกใคร สักคนว่าคุณชอบ และเกลียดกลัวสิ่งไหน หรืออยากทำอะไร ในชีวิต แล้วเขาไม่เข้าใจ สิ่งที่คุณพูด คุณจะอ้างว้างหนาวใจ ขึ้นมาติดหมัด ในแง่นี้ การถวิลหาความรัก ก็คือ การค้นหาทางออก จากสถานการณ์ดังกล่าว
เราอยากมีใครสักคน ที่คอยบอกว่า ฉันเข้าใจว่า คุณรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่เพราะ คุณบอกออกมา แต่ฉันเอง ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน กับคุณ
การบรรจบอารมณ์ ความรู้สึกนี่แหละ ที่ทำให้ เราเรียกเพื่อนสนิท หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"
คนรู้ใจไม่ต้องรอ ฟังคำอธิบายอันยืดยาว ก็เข้าใจทุกอย่าง ที่คุณอยากจะบอก เพราะเขาเอง ก็เคยผ่านประสบการณ์ ทางอารมณ์ แบบเดียวกันมาแล้ว เมื่อมองจากมุมนี้
เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า เพราะเหตุใดมิตรภาพ จึงถือเป็นความรัก อีกสายพันธุ์หนึ่ง
จากความลับในความรัก conditions of love แปลโดย จีระนันท์ พิตรปรีชา
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ปล่อยให้ความคิดมันไหลไปตามทาง
คงผ่อนคลายได้ไม่น้อย
ไว้เราจะลองทำบ้างนะคะ