ไม่มีน้ำตา
นานมากแล้วที่ไม่ได้ร้องไห้เพราะความรัก หลังจากที่เคยเชื่อในความรักอย่างหมดเปลือก จนกระทั่งวันหนึ่งความรักนั้นถูกทำลายลง ด้วยคนที่ถูกเรียกว่า คนเคยรัก
ฉันเคยเชื่อความรักอย่างหมดเปลือก ฉันเข้าใจบทเพลงรัก บทเพลงแห่งความเศร้า เสียใจเพราะความรักเป็นอย่างดี เคยฟังเพลงซ้ำ ๆ หลาย ๆ รอบแล้วน้ำตาไหล เคยดูหนังรักซ้ำไปซ้ำมาก็ยังมีน้ำตาตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่อง เคยอ่านหนังสือนิยายร้องไห้ตั้งแต่หน้าแรกยันหน้าสุดท้ายของเล่ม...สิ่งเหล่านี้มันแปลว่าเรากำลังรู้สึก..ฉันรู้สึกต่อความรู้สึกที่เรียกว่ารัก รู้สึกต่อเรื่องราวแห่งความเศร้า และรู้สึกต่อตัวละครแห่งความเสียใจ...ยิ่งรู้สึกเท่าไหร่ ก็ยิ่งเชื่อในความรัก และอยากให้มันเกิดมากขึ้นเท่านั้น
กว่าสามปีแล้วที่ความรู้สึกเหล่านี้มันหายไป ฉันไม่รู้สึกถึงมันอีกเลย สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงแค่การรับรู้เท่านั้น ฉันไม่เคยอ่านหนังสือแล้วร้องไห้อินน์ไปกับเรื่องราวแห่งความรักนานแล้ว ฉันไม่เคยอิ่มเอมกับการดูหนังรักแล้วน้ำตาไหลมานานแล้ว มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสักเท่าไหร่หรอกนะ และที่สำคัญฉันไม่เคยรู้สึกถึงความรักอีกเลย....
ความรักที่ไม่ใช่แค่เรียกว่ารัก แต่มันคือความรู้สึกรักที่มันต้องอยู่ก้นบึ้งของหัวใจ ฉันไม่เคยรู้สึกเห็นโลกเป็นสีชมพูมานานแล้ว ฉันไม่เคยรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจมานานแล้ว มันอาจจะเป็นความด้านชา หรือตายด้านของหัวใจที่ทำให้ไม่รู้สึกอะไรเลย ยิ่งเป็นแบบนี้มันยิ่งตอกย้ำความเชื่อของฉันว่า จริง ๆ แล้ว ความรัก มันไม่ได้มีอยู่จริง...หรือมันอาจจะมีอยู่ แต่มันไม่ทำให้ฉันรู้สึกก็เท่านั้น
ดูเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันคือความฉาบฉวย...ไม่ได้ออกมาจากก้นบึ้ง และที่เลวร้ายกว่านั้นมันคือความเห็นแก่ตัวที่อยู่ในใจ เพราะยิ่งไม่เชื่อในความรัก ก็ยิ่งกลายเป็นความเห็นแก่ตัว และยิ่งบอกว่ารักคือการให้ มันก็ยิ่งกลายเป็นว่าเรากำลังซื้อขายแลกเปลี่ยน...ดูแย่ชะมัด
โชคดีที่ความไม่รู้สึกทำให้ฉันไม่เจ็บปวด แต่โชคร้ายชะมัดที่ทำให้ฉันไม่รู้สึกรัก...
หากฉันมีน้ำตา ฉันอาจจะซาบซึ้งกับคุณค่าของความรักที่คนอื่นมอบให้ หากฉันมีน้ำตา ฉันอาจจะซาบซึ้งกับความรักที่ได้รับจากคนอื่น หากฉันมีน้ำตา ฉันอาจจะซาบซึ้งและให้ความรักกับคนอื่นได้บ้าง
5 กรกฎาคม 2554 ห้าทุ่มสามสิบห้านาที
Create Date : 05 กรกฎาคม 2554 |
Last Update : 5 กรกฎาคม 2554 23:42:03 น. |
|
3 comments
|
Counter : 580 Pageviews. |
|
|
|
โดย: rayfear IP: 192.168.1.100, 110.168.99.85 วันที่: 16 กันยายน 2554 เวลา:17:26:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความเหงาคือความรู้สึก เหมือนมีช่องว่าง ที่ถมไม่เต็ม ระหว่างตัวตนภายใน ของเรา กับสิ่งที่เราคิดว่า เป็นตัวตนของคนอื่นๆ มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น จากความไร้ญาติขาดมิตร หากเกิดจากการพบปะ ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ที่เรารู้สึกแปลกแยก ทางความรู้สึกนึกคิด ต่างหาก
เวลาที่คุณอยากบอกใคร สักคนว่าคุณชอบ และเกลียดกลัวสิ่งไหน หรืออยากทำอะไร ในชีวิต แล้วเขาไม่เข้าใจ สิ่งที่คุณพูด คุณจะอ้างว้างหนาวใจ ขึ้นมาติดหมัด ในแง่นี้ การถวิลหาความรัก ก็คือ การค้นหาทางออก จากสถานการณ์ดังกล่าว
เราอยากมีใครสักคน ที่คอยบอกว่า ฉันเข้าใจว่า คุณรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่เพราะ คุณบอกออกมา แต่ฉันเอง ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน กับคุณ
การบรรจบอารมณ์ ความรู้สึกนี่แหละ ที่ทำให้ เราเรียกเพื่อนสนิท หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"
คนรู้ใจไม่ต้องรอ ฟังคำอธิบายอันยืดยาว ก็เข้าใจทุกอย่าง ที่คุณอยากจะบอก เพราะเขาเอง ก็เคยผ่านประสบการณ์ ทางอารมณ์ แบบเดียวกันมาแล้ว เมื่อมองจากมุมนี้
เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า เพราะเหตุใดมิตรภาพ จึงถือเป็นความรัก อีกสายพันธุ์หนึ่ง
จากความลับในความรัก conditions of love แปลโดย จีระนันท์ พิตรปรีชา
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เราก็อาจจะยังเข้าไม่ถึงความหวั่นไหว
แต่ความรักเดินทางมาหาวันใด
ทั้งความสุขและความเศร้าก็ตามมา
ความรักมีอยู่ทุกรูปแบบครับ เพียงแต่เราจะรู้มั้ยว่านั่นคือความรัก
แวะมาทักทายครับ