เจ็ดวัน...อันตราย

หลังจากที่หายหน้าหายตาจากการพบหน้าคุณครูครั้งสุดท้าย (เมื่อสิ้นปีที่แล้ว) จนบัดนี้ รายงานก็ยังไม่ก้าวหน้า ไม่รู้เพราะความขี้เกียจหรือเพราะหาข้ออ้างให้ตัวเองไปวัน ๆ เขียนงานไม่ออกบ้าง ไม่มีสมาธิเขียนบ้าง ช่วยแม่ทำงานบ้าง ช่วยเพื่อนทำงานบ้าง...งานตัวเองเลยไม่ไปถึงไหนซะที จำได้ว่ากว่าจะเริ่มบรรทัดแรก ย่อหน้าแรก กว่าจะใช้ได้จริง ๆ ก็เขียนเก็บไว้ในคลังเยอะมาก กว่าจะกลั่นออกมาได้หัวข้อหนึ่ง (ซึ่งมันมีไม่กี่หน้า) ก็ใช้เวลาแสนสาหัส...

จนป่านนี้หมดเดือนมกราคมไปแล้ว ความก้าวหน้ามันยังคงเป็นความไม่ก้าวหน้า คุณครูที่ดูแลคงเป็นห่วงมาก ไม่รู้ว่าแท๊คทีมกันมาหรือยังไงไม่ทราบ เมื่อสามวันก่อน ครู (กรรมการคุมสอบวิทยานิพนธ์) โทรมาถามอาการว่า “เป็นยังไงบ้าง งานถึงไหนแล้ว หายหน้าหายตาไปเลย” เราก็ได้แต่ตอบไปว่า “ค่ะ..ค่ะ...กำลังเขียนอยู่ค่ะ...ค่ะ” ประมาณนี้ แต่ก็จำได้ขึ้นใจว่าประโยคสุดท้ายของครูบอกว่า “ท่าทางอาการหนัก...(ตามด้วยเสียงหัวเราะดัง ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ )...มีอะไรให้ช่วยก็บอกน๊า” .... ไอ้เราก็อึ้งไปเลย ไม่มีคำตอบ ไม่รู้จะพูดอะไร (กำลังสลึมสลือด้วย) ได้แต่ตอบไปว่า “ค่ะ..ค่ะ...แล้วก็ค่ะ...”

จบการสนทนาผ่านโทรศัพท์ครั้งนั้นฉันก็ยังไม่สำนึก เพราะยังมีงานที่ต้องทำให้บุพการีหนึ่งอย่าง เลยคิดในใจว่า “เอ๊อ...ทำงานให้แม่ก่อน แล้วค่อยกลับมาเขียนทีซิส...” ไม่รู้ว่าเทวดาหยั่งรู้หรือมีอะไรมาดลใจไม่ทราบ...ขณะที่ฉันทำงานให้แม่เสร็จปุ๊บ ก็มีเสียงโทรศัพท์ปั๊บ...มองไปที่หน้าจอมือถือ..(ไม่โชว์เบอร์ แต่โชว์ชื่อที่เมมไว้ข้างหน้าว่า A....แปลว่าอาจารย์... แล้วครูคนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นใด เป็นท่านประธานกรรมการคุมสอบของเรานี่เอง...ยังไม่ทันรับสายก็เดาได้เลยว่า โทรมามีอยู่เรื่องเดียว....เพราะปกติถ้าไม่วิกฤตจริง ๆ ครูคนนี้คงไม่โทรมา

เสียงนุ่มนวลที่ทักทายของครูประโยคแรก... “เป็นยังไงบ้างค่ะโบว์ เขียนงานไปถึงไหนแล้ว...อยากลุ้นให้จบแล้วค่ะ” ตอบไปตามฟอร์ม “เขียนอยู่ค่ะครู...” ครูพูดขึ้นมาทันที “ค่ะ...ครูอยากอ่านงานโบว์แล้วค่ะ เมื่อไหร่ดีค่ะ...” ในใจคิดว่า อ๊ายหย่า แล้วตูจะเอาอะไรไปส่งวะเนี่ย (ฮ่าๆๆ) พลันหลุดปากออกไปเอาใจครู... “อาทิตย์หน้าก็ได้ค่ะครู...วันไหนดีค่ะ” แน๊ะ ยังใจดีสู้เสือถามวันอีก ในใจคิดว่า วันนี้วันพฤหัส ถ้าเป็นวันจันทร์ ตูซวยแน่ๆๆๆๆ แต่ครูยังใจดีอยู่เหมือนรู้แกวว่างานเรายังไปไม่ถึงไหนหรอก เลยบอกมาว่า “วันพฤหัสก็ได้ค่ะโบว์ ซักบ่ายสามนะค่ะ เพราะครูนัดนักศึกษาอีกคนไว้ (ซึ่งก็คือเพื่อนเราเอง)” ค่อยหายใจได้มากขึ้นหน่อย เลยตอบรับไปว่า “ค่ะ ๆ ๆ ครู”.... สิ้นเสียงก่อนวางสาย ครูท่านยังบอกลาด้วยคำว่า “แล้วเจอกันนะค่ะโบว์” คำของครูทุกประโยค ช่างเป็นความหวังดีและความห่วงใยที่จี้ใจเราได้ไม่น้อยทีเดียว

แต่ก็ต้องขอบคุณพระคุณครูจริง ๆ ค่ะ ถ้าหากว่าไม่ได้ยินเสียงสวรรค์ของครูทั้งคู่ เราคงไม่รู้สึกรู้สากับการปั่นงานให้ออกมาซะที...คืนนี้ ไม่ใช่สิ เช้านี้หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เขียนได้สองหน้า...อาจจะดูว่าน้อยนัก แต่ยิ่งใหญ่มากในความรู้สึกฉัน

1 วันผ่านไป ด้วยงานเขียน สองหน้า เหลืออีก 6 วัน จะสิ้นสุดลงกี่หน้าก็ไม่รู้ แต่วันที่เหลือเต็มที่...

บอกตัวเองว่า สู้อีกหน่อย อดทนอีกหน่อย ... ใส่ชุดครุยเมื่อไหร่ไปชนแก้วกันนะ...

สู้ขาดใจเลย...

1 กุมภา 2551
ตีห้าสี่สิบห้า






เตือนตัวเองด้วยรูปนี้ แล้วเขียนตัวโต ๆ ว่า JUST DO IT!!! ไว้ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มันก็ยังไม่สำนึก...ฮ่าๆๆๆ


Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 5:59:31 น. 13 comments
Counter : 1253 Pageviews.

 
ขอ ชน ด้วย คน นะ ก้าบบบบบ

ถ้า จบ แว้ววว

อย่า ลืม ป๋ม นะ ก้าบบบบบ


โดย: dogamania วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:7:45:32 น.  

 
แวะมาเอาใจช่วยเพื่อน LOVE อีกแรง ..สู้ๆ นะจ๊ะ ..

Emo Comments For Hi5

More Cute Comments here...



โดย: พีช IP: 124.121.109.239 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:09:30 น.  

 
... ใส่ชุดครุยเมื่อไหร่ไปชนแก้วกันนะ...


โอเคค่ะ


แน่ใจว่า ได้ใส่แน่นอน
แสดงความยินดีไว้ล่วงหน้าเลย


โดย: โสดในซอย วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:15:30 น.  

 
แล้วก็สู้ต่อไปนะ...หญิงอึด!!!


โดย: arsenal19 IP: 116.58.235.41 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:4:56:03 น.  

 
สู้ๆนะพี่โบว์ อีกนิดเดียวเท่านั้น.....เส้นชัยรออยู่ข้างหน้าแล้ว อิอิ แล้วหลังจากนั้นเราก้อไปกินโรตีกัน


โดย: พิม IP: 222.123.185.254 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:38:03 น.  

 


อ่ะนะไม่เกินความสามารถของน้องโบว์ไปได้ดอกน้อง
แวะเอาเพลงมาฝากให้มีกำลังทำรายงานให้เสร็จ
เสียที




โดย: อุ้มสี วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:43:33 น.  

 
โค้งสุดท้ายละ รู้สึกจะ..แรงตก...

จะรอดไหม๊เนี่ย เอ๊อ


โดย: โบกี้ IP: 203.155.226.121 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:5:03:17 น.  

 
สวัสดีวันตรุษจีนครับ


โดย: ความสุขเล็กๆ วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:7:44:06 น.  

 
มีนัดส่งงานบ่ายสาม ตอนนี้สิบโมงเช้า ไม่ได้นอนมาทั้งคืน เสร็จแล้วดีกว่า ปั่นงานมาเจ็ดวันเต็ม ๆ ไม่คิดว่าการเร่งเขียนงานมันจะเหนื่อยมากขนาดนี้...

งานชิ้นนี้เสร็จยังมีงานอื่น ๆ รออยู่อีก เรื่องหลับนอนยาว ๆ ลืมไปได้เลย...เฮ้อ ขอเอ็มร้อยสักขวดได้ไหม๊...

ตรุษจีนแท้ ๆ เหนื่อยโคด ๆ เลยว่ะ...

เย็นนี้จะแวะไปไหว้เจ้าให้เฮง ๆ ๆ ซะหน่อย ไปด้วยกันม๊ะ เจอกันที่ศาลเจ้าเจ้าแม่กวนอิมเน้อ...


โดย: โบกี้ IP: 203.155.225.60 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:54:43 น.  

 
..เอ็มร้อยอยู่หรอแก ฉันให้ M 150 เลยวะ ..555 ตรุษจีนปีนี้อยากกินหนมเทียนมักๆ หือ ๆๆ มะมีใครใจดีเอามาฝากเลย..
..


โดย: พีช IP: 124.121.107.152 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:23:00 น.  

 
เป็นไงบ้างพี่โบว์ สำเร็จไหม อิอิ ว่าจะมาถามในเอ็มแต่ไม่ได้ออน รายงานผลด้วยพี่โบว์ ฮ่าๆ


โดย: พิม IP: 117.47.194.198 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:49:11 น.  

 
ถึงจะอ่านเปงคนสุดท้าย แระถึงจะผ่านไปแล้วนานแล้ว

ยังงัยก็เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆ เด็กหญิงโบว์ อิอิ


โดย: เด็กชายเบียร์ IP: 115.67.0.21 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2551 เวลา:8:26:32 น.  

 
คุณโบว์คุณไม่ได้เปงคนสุดท้ายหรอกนะเราตังหากเปงคนสุดท้าย


โดย: เบบี้ IP: 119.31.24.150 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:19:04:41 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Stand by bowky
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]







ความเหงาคือความรู้สึก
เหมือนมีช่องว่าง
ที่ถมไม่เต็ม
ระหว่างตัวตนภายใน
ของเรา
กับสิ่งที่เราคิดว่า
เป็นตัวตนของคนอื่นๆ
มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น
จากความไร้ญาติขาดมิตร
หากเกิดจากการพบปะ
ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน
ที่เรารู้สึกแปลกแยก
ทางความรู้สึกนึกคิด
ต่างหาก



เวลาที่คุณอยากบอกใคร
สักคนว่าคุณชอบ
และเกลียดกลัวสิ่งไหน
หรืออยากทำอะไร
ในชีวิต
แล้วเขาไม่เข้าใจ
สิ่งที่คุณพูด
คุณจะอ้างว้างหนาวใจ
ขึ้นมาติดหมัด
ในแง่นี้
การถวิลหาความรัก
ก็คือ
การค้นหาทางออก
จากสถานการณ์ดังกล่าว




เราอยากมีใครสักคน
ที่คอยบอกว่า
ฉันเข้าใจว่า
คุณรู้สึกอย่างไร
ไม่ใช่เพราะ
คุณบอกออกมา
แต่ฉันเอง
ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน
กับคุณ

การบรรจบอารมณ์
ความรู้สึกนี่แหละ
ที่ทำให้
เราเรียกเพื่อนสนิท
หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"



คนรู้ใจไม่ต้องรอ
ฟังคำอธิบายอันยืดยาว
ก็เข้าใจทุกอย่าง
ที่คุณอยากจะบอก
เพราะเขาเอง
ก็เคยผ่านประสบการณ์
ทางอารมณ์
แบบเดียวกันมาแล้ว
เมื่อมองจากมุมนี้

เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า
เพราะเหตุใดมิตรภาพ
จึงถือเป็นความรัก
อีกสายพันธุ์หนึ่ง



จากความลับในความรัก
conditions of love
แปลโดย
จีระนันท์ พิตรปรีชา

Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829 
 
1 กุมภาพันธ์ 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Stand by bowky's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.