เรียกครูว่าพ่อ
เกือบตลอดชีวิตของความเป็นนักเรียน ไม่เคยรู้สึกรู้ซึ้งถึงคำว่า ครู เพราะคิดแค่เพียงว่า ครูได้แต่ทำหน้าที่สอนหนังสือ สอนให้จบ แล้วก็ผ่านไป แต่จะมีครูสักกี่คนที่ไม่เปิดตำราสอน แต่เปิดหัวใจสอน... เพราะรู้สึกถึงความรู้ที่มีมากกว่าในตำรา ทำให้ฉันรู้ซึ้งถึงคำว่าครูอยู่ในหัวใจ
ครูไม่เคยมีคำพร่ำสอนใด ๆ อย่างที่เรียกกันว่า "บ่นจนปากเปียกปากแฉะ" แต่ครูมีสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกถึงความเป็นพ่อ...พ่อที่สอนลูกนอกตำรา พ่อที่สอนลูกด้วยความเมตตา พ่อที่คอยเฝ้าสังเกตความเป็นตัวฉัน เข้าใจฉันโดยไม่ต้องพูดอะไร และพ่อที่ไม่เคยทิ้งหรือละเลยในความเป็นฉัน
วิธีการสอนของพ่อ ไม่ใช่การเรียกให้มานั่งฟังคำบรรยายยาว ๆ แค่สบตา พูดออกมาเพียงไม่กี่ประโยค แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพ่อต้องการสอนอะไร และหลายครั้งที่พ่อสอนด้วยการไม่พูดอะไร เพียงแต่เสี่ยงที่จะให้ฉันได้ลองเรียนรู้อะไรใหม่ ๆ พ่อไม่เคยบอกวิธีการเดิน พ่อไม่เคยจูงมือฉันเดิน เพียงแค่พ่อเดินให้ดู และเฝ้าดูฉันเดินเท่านั้น
คำพูดแรง ๆ ของพ่อ ทำให้ฉันตกใจและกังวลได้เสมอ แต่นั่นทำให้ฉันรับรู้ได้อย่างไม่มีข้อกังขาหรือคลางแคลงใจใด ๆ เพราะสิ่งที่พ่อพูดมีอยู่อย่างเดียวคืออยากให้ฉันได้ดี ...
สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากพ่อเสมอคือ..พ่อเป็นครูที่ไม่ได้มีไว้เรียกตามหน้าที่ แต่พ่อเป็นครูที่เป็นมากกว่าครู
แม้ว่าฉันไม่เคยออกเสียงเรียกครูว่าพ่อจริง ๆ สักครั้ง แต่ในหัวใจของฉันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกรักและเคารพเสมือนพ่อคนหนึ่ง
ขอบคุณพ่อที่ทำให้ฉันรู้จักคำว่า "ครู" ในความหมายที่มากกว่า ครู และเหนือสิ่งอื่นใด ขอบคุณพ่อที่ทำให้ฉันสร้างประสบการณ์ใหม่ ๆ ด้วยตัวเอง พร้อมกับการยืนมองอยู่ข้างหลังห่าง ๆ อย่างไม่ละสายตา ขอบคุณที่พ่อไว้ใจและเข้าใจค่ะ....รักพ่อค่ะ
ตีห้าสิบนาที 31 มีนาคม 2552
Create Date : 31 มีนาคม 2552 |
Last Update : 31 มีนาคม 2552 5:12:16 น. |
|
4 comments
|
Counter : 805 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เฟิร์น IP: 125.24.250.239 วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:10:40:07 น. |
|
|
|
โดย: เอม IP: 203.144.180.65 วันที่: 6 เมษายน 2552 เวลา:2:03:47 น. |
|
|
|
โดย: โบว์ลูกรัก IP: 119.31.14.73 วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:1:39:49 น. |
|
|
|
โดย: PeeT IP: 124.121.113.201 วันที่: 24 เมษายน 2552 เวลา:20:48:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความเหงาคือความรู้สึก เหมือนมีช่องว่าง ที่ถมไม่เต็ม ระหว่างตัวตนภายใน ของเรา กับสิ่งที่เราคิดว่า เป็นตัวตนของคนอื่นๆ มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น จากความไร้ญาติขาดมิตร หากเกิดจากการพบปะ ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ที่เรารู้สึกแปลกแยก ทางความรู้สึกนึกคิด ต่างหาก
เวลาที่คุณอยากบอกใคร สักคนว่าคุณชอบ และเกลียดกลัวสิ่งไหน หรืออยากทำอะไร ในชีวิต แล้วเขาไม่เข้าใจ สิ่งที่คุณพูด คุณจะอ้างว้างหนาวใจ ขึ้นมาติดหมัด ในแง่นี้ การถวิลหาความรัก ก็คือ การค้นหาทางออก จากสถานการณ์ดังกล่าว
เราอยากมีใครสักคน ที่คอยบอกว่า ฉันเข้าใจว่า คุณรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่เพราะ คุณบอกออกมา แต่ฉันเอง ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน กับคุณ
การบรรจบอารมณ์ ความรู้สึกนี่แหละ ที่ทำให้ เราเรียกเพื่อนสนิท หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"
คนรู้ใจไม่ต้องรอ ฟังคำอธิบายอันยืดยาว ก็เข้าใจทุกอย่าง ที่คุณอยากจะบอก เพราะเขาเอง ก็เคยผ่านประสบการณ์ ทางอารมณ์ แบบเดียวกันมาแล้ว เมื่อมองจากมุมนี้
เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า เพราะเหตุใดมิตรภาพ จึงถือเป็นความรัก อีกสายพันธุ์หนึ่ง
จากความลับในความรัก conditions of love แปลโดย จีระนันท์ พิตรปรีชา
|
|
|
|
|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|