Bloggang.com : Stand by bowky : Milk : ผู้ชายฉาวโลก

Milk : ผู้ชายฉาวโลก

ช่วงหลัง ๆ นี้ฉันมักตามล่าดูหนังรางวัลออสก้าที่พึ่งประกาศผลไปหมาด ๆ เพื่อนฉันหลายคนมักยี่หระกับหนังประเภทนี้ แน่ล่ะ..หนังดี ๆ มักเป็นที่นิยมในกลุ่มคนเล็ก ๆ ไม่เหมือนกับหนังตามกระแสที่เมื่อพูดถึงชื่อก็ต้องร้องอ๋อกันไป...

เพื่อเป็นการให้รางวัลกับตัวเอง พร้อมกับดับความเหงาในหัวใจ บวกกับการหาแรงบันดาลใจใหม่ ๆ ฉันเลือกที่จะเดินเข้าไปซื้อตั๋วหนังเรื่อง Milk ที่สร้างจากเรื่องจริงของ Harvey Milk ผู้เป็นเกย์และพยายามต่อสู้เพื่อสิทธิของชาวเกย์ พูดแค่นี้ก็พอจะเดาเรื่องราวออกได้ว่าเนื้อเรื่องมันควรจะเริ่มต้นและจบลงยังไง ใช่..ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่พอเดาออก แต่เหนือสิ่งอื่นใดหนังเรื่องนี้ทำให้ฉันเห็นรายละเอียดของชาวเกย์ที่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เหมือนดังสำนวนที่ว่า “ซ่อนอยู่ในตู้” จนกระทั่ง Milk นี่แหละที่กลายเป็นผู้ที่ลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อชาวเกย์ พลังของการปราศรัย พลังแห่งการเดินขบวน มันทำให้ฉันอดคิดถึงการเมืองบ้านเราไม่ได้

แน่นอนว่าการถูกกดขี่ไม่ได้เป็นเหมือนสมัยนายกับทาสในอดีต แต่การกดขี่มันเกิดขึ้นทุกรูปแบบตราบใดที่ยังเต็มไปด้วยความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่ไม่เท่าเทียม “Gay Rights Now…Gay Rights Now…” เสียงแห่งการเรียกร้อง การเดินขบวนดังทั่วท้องถนน ไม่ต่างกับการชุมนุมในบ้านเราที่ต่างเรียกร้องความชอบธรรมให้กลับคืนมา ไม่ว่าจะเป็นม็อบมันสำปะหลัง ม็อบสมัชชาคนจน ม็อบอ้อย หรือแม้แต่ม็อบเสื้อเหลืองก็ตาม

ฉากหนึ่งที่ฉันคิดว่าการเมืองบ้านเขาต่างจากการเมืองบ้านเราก็คือ การจัดโต้วาที หรือการ debate ในกรณีการขับไล่ครูที่เป็นเกย์ออกจากโรงเรียน บรรยากาศทางการเมืองแบบนี้น่าจะมีให้เห็นในบ้านเรา ไม่ใช่ถึงเวลาเข้าประชุมในสภาได้แต่เหน็บแนม ประชดประชัน เสียดสี จับเอาสาระอะไรไม่ได้เลย น่าเสียดายที่บ้านเราไม่ค่อยมีบรรยากาศแบบนี้ให้เห็นนัก เพราะเราไม่ได้ถูกสอนให้เป็นเด็กที่ลุกขึ้นมาพูดด้วยเหตุผล แต่เราถูกสอนมาไม่ให้เถียง และให้เชื่อในสิ่งที่คนอื่นบอก การเรียนรู้แบบนี้แหละที่ฉันคิดว่า “เรากำลังอยู่ในตู้” เพราะในชีวิตจริง ในความเป็นจริงเราต่างก็ต้องเผชิญกับโลก กับผู้ชายมากหน้าหลายตา แถมยังต้องดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด สามารถอยู่ได้บนโลกกลม ๆ ใบนี้ให้ได้ “คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด” ดูเหมือนว่าประโยคนี้มันจะกลายเป็นกฎมาตรฐานของการอยู่บนโลกนี้ไปเสียแล้ว

ทุกการกระทำของ Milk มันคือการต่อสู้ ซึ่งไม่ใช่เพียงการต่อสู้เพื่อให้ชาวเกย์ได้อยู่อย่างมีสิทธิเสรีภาพ หรืออยู่อย่างมีศักดิ์ศรีเท่านั้น แต่ Milk ต่อสู้เพื่อการมีชีวิตอยู่ อยู่อย่างที่เขาเป็น... และเหนือไปกว่านั้นคือ การอยู่อย่างมีความหวัง ท่าทีของ Milk ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความกล้าหาญและเข้มแข็ง แต่ในบางห้วงลีลาของ Milk โดยเฉพาะในท่วงทำนองของการเสพดนตรีโอเปร่า เขาได้เข้าถึงความเป็นสุนทรียศาสตร์ และนั่นเองที่ทำให้ฉันรู้ว่า Milk มีหัวใจที่อ่อนโยนมากเพียงใด

ทุกท่วงท่า ทุกอากัปกิริยา ทุกอารมณ์ของ Milk ฉันบอกได้คำเดียวเลยว่า Sean Penn สมควรแล้วที่จะได้รับรางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม

ขอบคุณ Harvey Milk ที่ทำให้ฉันเห็นคุณค่าของตัวเอง และเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังอีกครั้ง

ตีสามสามสิบเจ็ดนาที
9 มีนาคม 2552