No.21 ป่าลึก( รอยยิ้มสวย ณ บ้านเล็ก กลางแอ่งดอย)
เสียงไก่ป่าขันไกล ๆ จากไหล่ดอยของลำห้วยฝั่งโน้น อากาศหนาวเย็น แผ่ไปทั่วห้อง ผ้าห่มฝ้ายที่หนาแต่สั้นคลุมให้ความหนาวคลายลงได้ ยามใดเผลอเหยียด เท้าจะโผล่พ้น ความหนาวทำให้ต้องคอยหดเท้าไว้
เสียงน้ำในลำห้วยยังคงไหลดังเบา ๆ ตลอดเวลา ในห้องมืดสนิท กอง ไฟที่จุดไว้ก่อนนอน เหลือเพียงแสงหริบหรี่ของไม้ที่ไม้เป็นถ่านแดงเล็ก ๆ หน้าหนาวทำให้พวกเราต้องปรับตัว มานอนห้องกลาง จะได้ใช้ความร้อน จากกองไฟเดียวกัน ให้คลายความหนาวเย็น.
เราต่างลุกนั่ง จุดตะเกียงเล็กทำด้วยกระถางดินเผาเล็ก ๆ วางเส้นด้าย ไว้ตรงกลางให้พ้น น้ำมันไขสัตว์ที่จับตัวแข็ง แสงไฟเริ่มส่องสว่างพอมอง เห็น จัดการตั้งน้ำที่มีเตาแบบง่าย ตั้งด้วยหินสามก้อน สอดฟืนเติม ไฟเริ่มลุก ไม่นาน น้ำในหม้อดินขนาดเล็กเริ่มเดือด ผมหยิบใบเมี่ยงใหญ่ที่แห้งใส่ใน หม้อดิน 5 ใบ ผสมกับกิ่งไม้เล็กลงไปด้วย
ไม่นานกลิ่นหอมของใบเมี่ยง(ชา) ส่งกลิ่นหอม เราใช้กระบวยกะลา มะพร้าวตัก ใส่ชามดินเผาแดง แจกกันดื่มทั้งสามคน
น้องกานต์ชงชาอร่อย แต่เอ มีรสหวานหอม ใส่อะไรเพิ่มเหรอ ผมใส่ กิ่งชะเอมเล็ก ๆ ไปด้วย 2 ท่อน ชาเลยหอม หวานนิด แก้ หนาวดี. ดีแล้ว พี่จะลองชงแบบนี้. เออ...วันนี้กลางวันเราไปหาลูก ตับเต่า มากินกัน. ลูกมันเป็นอย่างไรครับพี่พะก่อ เป็นลูกไม้เล็กขนาดนิ้วหัวแม่มือ ยาวสักสองข้อนิ้ว มีขนอุยเล็กมาก รสจะหวาน. พี่กานต์ไปหาจะติดใจ อาจจะเจอพี่ ดิซัมโพ เปิ้นงามแต้ ๆ เน่อดช.ก่ำ พูดเสริม
เราจะไปเยี่ยม อุ้ยแก้ว กับอุ้ยขิ่นเล เป็นอุ้ยของ ดิซัมโพ อุ้ยแก้วเป็น หมอยาของพวกเรา ครับพี่พะก่อ เราเอาของไปฝากอุ้ยดีก่อ........ ดี น้องกานต์เตรียมไว้ เลยนะ
หลังเที่ยงเราเดินลุยน้ำในลำห้วย ไปฝั่งตรงข้ามกับบ้านเล็กของเรา เดินขึ้นดอยชัน ต้นกล้วยป่าขึ้นเป็นดง บางต้นสูงเกือบห้าเมตร บางต้นมี ปลี ห้อยย้อยลงมา มีลูกกล้วยเล็ก ๆ หลายหวีติดข้างบน. ต้นพริกขี้หนู ป่าต้นสูงขึ้นแซม เม็ดพริกแดง เขียวขึ้นเต็มต้น. ในร่องดอยระหว่างต้นกล้วย มีน้ำซึม ต้นเฟิร์นใบฝอยขึ้นประปราย สลับกับผักกูด มี่ยอดสีเขียวอ่อนงอ ๆ ขึ้นเป็นกอ.
ขึ้นลงดอยสามลูก อากาศกลางวันค่อยอุ่นขึ้น แสงอาทิตย์สาดส่อง ไปตามลาดดอยที่มีต้นพลวง กับพุ่มไม้เล็กขึ้นประปราย ไกลออกไปมี ร่างหญิง ก้ม ๆ เงย กับพุ่มไม้. นั่นคงเป็นพี่ ดิซัมโพ มาหาลูกตับเต่า..... โว้ ๆ ๆ ดช.ก่ำส่งเสียง ตะโกนทักทาย อีกฝ่ายโบกมือต้อนรับ.
พี่พะก่อชี้ให้ดูต้นตับเต่าเป็นไม้พุ่มสูงประมาณ 25 - 60 ซม ใบเขียว มีดอกเหลืองอมเขียว เอามือแหวกใต้ใบตามโคนต้น เจอลูกตับเต่าขึ้น เป็นพวง ๆ 4 - 5 ลูก. พี่พะก่อเอามือบิดลูกสีเหลืองอ่อนส่งให้ผมกิน กัดกินไป มีรสหวาน เย็นอร่อย. ก่ำกับกานต์เวลาจะแหวกต้น ให้เอาไม้ฟาดไล่งูก่อนนะ อาจจะมีก็ได้ เราสามคนช่วยกันเก็บลูกที่ออกสีเหลืองใส่กระบุง ได้เกือบครึ่งกระบุง เดินเจอหญิงที่เห็นแต่แรก
พี่ซัมโพอยู่นี่เอง เก็บลูกตับเต่าได้นัก(มาก)ก่อ ได้นักเหมือนกัน นี่รอ(นี่ไง) มาสามคนกา ซัมโพ นี่น้องกานต์ที่อยู่กับอ้าย ตี่เกยเล่าหื่อฟัง(ที่เคยเล่าให้ฟัง)
น้องซัมโพ เอากระบุงมา พี่จะช่วยถือให้ บ่าต้องก็ได้ ดิซัมโพถือเอง ไม่หนักหรอก เฮาปิ๊กบ้านเตอะอุ้ย เปิ้นรออยู่ที่บ้านปุ้นรอ.
ดิซัมโพ ยิ้ม สวย ใบหน้าสีแดง เดินนำหน้าพาไปที่บ้านข้างล่าง
กรุณาติดตามต่อ ตอนต่อไป
ต่อตอนที่ 2 ที่คอมเม้นท์ที่ 4 ต่อตอนที่ 3 คอมเม้นท์ที่ 30
281/107/5/11/2553
Create Date : 05 พฤศจิกายน 2553 |
|
110 comments |
Last Update : 6 ธันวาคม 2561 12:00:12 น. |
Counter : 2485 Pageviews. |
|
|
|
คงเป็นภาษาพม่าใช่ไหมคะ
ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ