No. 178 ร่มไม้ ชายน้ำ (SAMADHI)
บล๊อกอันดับ 178 ประจำวัน จันทร์ เช้าวันหยุด ได้ไปขี่จักรยาน ในพื้นที่กว้างกว่า 650 ไร่ ต้นไม้ใบหญ้าที่นี่ยังเขียวชะอุ่ม แต่พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นน้ำที่เต็มเปี่ยม ลมเย็นพัดเบา ๆ พระอาทิตย์สาดแสง ไปทั่ว ยามต้องกับพริ้วน้ำ เป็นประกาย ปั่นเสือภูเขา ไปตามถนนดำที่ราบเรียบ ริมรั้ว เงาไม้ร่มครึ้ม แสงอาทิตย์ ส่องลอดเป็นลำทะแยง ระยะทางจากทางเข้า วิ่งรอบอ่างเก็บน้ำใหญ่ไปสุดทางที่โรงสูบน้ำของอีกฝั่งของอ่าง ไกลกว่า 2.5 ก.ม. ปั่นกลับไปมาได้เกือบยี่สิบ ก.ม. เหงื่อไหลชุ่มไปทั้งตัว ตลอดระยะทาง จะมีนักปั่นขี่สวนกันไปมา ไม่เกิน 10 คนทั้งที่เป็นสวนใหญ่ ส่วนนัก วิ่งจ๊อกกิ้ง กับจ๊อกแล้วให้ หมาวิ่งนำก็พอมี 555 พื้นที่นี้ส่วนใหญ่เป็นน้ำก็จริง ตอนที่ปรับปรุงขุดดินออกให้เป็นแก้มลิง ทางการได้ ขุดดินขึ้น ทำให้พื้นที่ ลึกลงไปข้างล่าง ตอนที่ขุดยังไม่เสร็จ อยู่บนฝั่งมองลงไปเห็น แทรกเตอร์คันโตเหลือ คันนิดเดียว ลึกลงไปกว่า 50 เมตร แต่ทางการได้ออกแบบรับน้ำจากคลองที่อยู่ละแวกเดียวกัน ก็หลัง ซีคอนสแควร์ ให้ไหลลงสู่แก้มลิง เขาก็ทำให้น้ำในคลอง ไหลลงตก ตะกอนก่อนไหล ไปอีกฝั่งของอ่างเก็บน้ำ เขาจึง ถมดินกว้าง 50 เมตร ยาวจากริมฝั่งไปสู่กลาง ชาวบ้านเรียกว่า เกาะกลางน้ำ แต่นึกได้ว่า ตอนเป็นนักเรียน ได้ท่องจำว่า แหลมคือ แผ่นดินที่ยื่น ไปในน้ำ งั้นที่ถูกคงต้องเรียกว่าแหลม เนาะ ที่นี่มีเก็บน้ำขนาดใหญ่ มีลมแรงเป็นบางฤดู ทางการ จึงจัดให้มี ศูนย์ฝึกกีฬาทางน้ำ บริการประชาชน ไม่ต้องไปถึงทะเล ก็เล่นเรือใบ วินด์เซิร์ฟ หรือ พายเรือคยัคได้ .......... ที่นี่จะเปิดอบรมให้ฟรี มีนักเรียน นักศึกษามาเก็บตัว ฝึกซ้อมเผื่อไปแข่ง กีฬาเขต กีฬามหาวิทยาลัยเป็นประจำ แต่ความที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักสถานที่ คนจึงไปน้อย งั้นเหมาะเลย สำหรับ นักประพันธ์ไปนั่งเขียน หนุ่มสาว ไปนั่งแกะสิวกัน แหะ ๆ ผมแอบเห็นนะ อิจฉานิด ๆ แต่ตอนเช้า ที่นี่สงบ ไม่มีคนก็ว่าได้ ผมเลยมาปั่นจักรยานแล้ว เลี้ยวเข้าแหลม ที่ยาวกว่า 1 กม. มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา เย็น ก็ปั่นเข้าไปประมาณ 700 เมตร ตรงนี้มีม้านั่ง ฝังตะวันออก มีต้นลูกหว้า สูงใหญ่ปลูกเป็นแถวยาว คลุม แล้วก็เป็นท้องน้ำกว้างใหญ่ อีกด้านตรงข้าม เขาปลูกต้นนนทรีย์ สัญญาลักษณ์ของ ม.เกษตรมั้ง ผมมักจะมานั่งนี่บ่อย เมื่อปีกว่ามานี้มาแถวนี้เหมือนกัน แต่ไปนั่ง ไกลจากตรงนี้กว่า 200 เมตร ระหว่างที่นั่ง ก็เจอดีเข้าจนได้ จริง ๆ นะ เจอดี แน่ที่นั่นระยะหลัง มดแดงเยอะเกินไปเลยย้าย มานั่งตรงนี้แทน นั่งพักไม่นาน นก กระยาง บินลงมาอยู่ชายน้ำ ห่างจากผมไม่เกิน 10 บินลงมา 3 ตัว นกคงเห็นผมแต่คงไม่กลัว หรือไม่นกคงจะเมื่อยปีก เลย ยืนจ้องไปตามผิวน้ำ คอยให้ปลาโผล่จะได้จับกินแน่เลย เพื่อนที่เข้ามาอ่าน ลองเลื่อนไปดูภาพข้างบนนิดหนึ่ง จะเห็น เป็นรอยยาว ทางเดิน น่าจะประมาณ 3 - 4 เมตรได้ ก็เป็นรอยทางเดินของผม 555 คือผมจะมาเดินจงกรมจิตสงบมี พลังจิตแข็งแกร่ง มีจิตที่มั่นคง แต่นุ่มนวล ก่อนนั่งสมาธิ จะยืนนิ่งหันหน้าไปทางด้านตะวันออก แล้ว กล่าวคำว่าเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา..... แล้วเดินกลับไปกลับมา ระหว่างที่เดิน ลืมตา มองไปข้างหน้า ไม่เกิน 2 เมตร ท่องคำว่า พุทโธ ตลอดเวลา เป็นการเดิน จงกรม ให้จิตเข้าสมาธิ เบื้องต้น วันนั้น ผมเดินได้ประมาณ 10 นาที ทุกสิ่งสงบนิ่ง เงียบ และแล้ว ได้กลิ่น ธูปไทย รู้ตัวว่า ตัวเองได้กลิ่นธูป ทำเอาขนลุกเกรียว คิดดูซิครับ ระยะทาง 700 เมตรไม่มีคน ไม่มีการจุดไฟ สองข้างเป็น ท้องน้ำกว้าง เห็นทางลิบ ๆ เป็นทางเดินสู่ฝั่งที่ขี่จักรยาน เข้ามา เลยกำหนดจิต แล้วบอกด้วยวาจาเบา ๆ ผมทราบแล้ว ขอให้ผู้ที่มาเยือน จงไปสู่สุขคติ แล้วก็ ท่องพุทโธ ต่อไปเรื่อย ๆ กว่า 3 นาทีกลิ่นธูป ก็หายไป ผมคงเดินจงกรมไปจนครบ 20 นาที แล้วหยุดยกมือพนมแค่คาง แล้วท่องคำว่าสัพเพสัตตา สุขิตา โหนตุ เป็นการแผ่เมตตา ให้ สัตว์ทั้งหลาย (หมายถึงคนด้วย) จงมีความสุข ก่อนนั่งสมาธิ ได้กวาดตา มองไปทั่ว ๆ มองย้อนไปทางเดินที่เข้ามาไม่มี ผู้คนแม้แต่คนเดียว ท้องน้ำราบเรียบ ไม่มีแม้แต่กระแสลม แล้วกลิ่นธูปมาจากไหน ใจคิดขณะนั้นว่า วิญญาณของพวกเราเมื่อสิ้นชีพไป จะวนเวียนอยู่ ทั่วไป จนกว่าจะไปเกิดใหม่ และวิญญาณทั้งหลายจะรู้ว่า ที่ใด มีการปฏิบัติธรรม เช่น คนเดินจงกรม นั่งสมาธิ ที่นั่นจะมีบุญกุศลเกิดขึ้น จึงแวะเวียนมา เพื่อขอรับส่วนบุญกุศล จะได้ไปเกิด หรือมีความสุข แต่เพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านยังไม่ต้องเชื่อตามที่ผมเขียนไว้ข้างบนนะครับ และไม่ต้องกลัววิญญาณจะมา เมื่อทำความดี ปฏิบัติดี มีอยู่อย่าง ผมยังไม่รู้สาเหตว่า ทำไมผมจึง ชอบนั่งสมาธิ ที่ผมพบด้วยตนเอง.... หลังจากนั่งสมาธิแล้ว ก. มีความสุข ข. มีความอิ่มเอิบในใจ ค. มีความคิดที่จะริเริ่มทำงาน เพิ่มขึ้น ง. เวลาไปที่ไหน มักจะมีคนมาทักทาย พูดคุยด้วย(ไม่กลัว) เหมือน เมื่อก่อน แต่ดูแล้วน่าจะเป็นใบหน้าไม่เครียด จ. ไม่ค่อยกลัวอะไร คือทำจิตได้ แต่มีแง่คิดอยู่อย่างนะครับ ไม่กี่ปีมานี้ มีผู้เข้าไปเรียนสมาธิกันเยอะ มาก เป็นคน หนุ่ม สาว เยอะกว่าคนสูงอายุ ไม่เหมือนเมื่อก่อน เช่นเมื่อไม่กี่วันมานี้ นักศึกษาครูสมาธิที่ สอบผ่านข้อเขียนด้านทฤษฏี ที่เรียนมากว่า 200 ชม. คือเรียนเกือบทุกวัน มีสิทธิสอบภาคปฏิบัติ คือเดิน ธุดงค์ ขึ้นดอยอินทนนท์ คือเดินขึ้นดอยสูงขึ้นไปทุกวัน ระหว่างที่เดินธุดงค์ จะปฏิบัติธรรม ไปด้วย กว่า 4,500 คน เยอะกว่ารุ่นผม ตอนนั้นแค่ 2,500 คนที่ไม่น่าเชื่อนะครับ มีนักการเมือง ทั้งสองฝ่ายเข้าเรียน และเรียนสำเร็จ ด้วย... แต่ละคนถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ไม่ด่ากันด้วย 555 แต่ผมดูด้วยสายตาแล้ว นักการเมืองที่มานี้ ได้ปฏิบัติตัวให้เข้าถึง ธรรมมะ
. ไม่พูดส่อเสียด ปั้นน้ำให้เป็นตัว คือไม่โกหก ปฏิบัติตัวเป็นคนที่น่า ยกย่อง น่านับถือ ขอให้เพื่อน ๆ เจริญในธรรม แหะ ๆ ก็ไม่เคยพูด ด้วย....ขอลองพูดมั่ง ถ้าเห็นหน้าของผม คงจะอดหัวเราะไม่ได้ว่า เป็นไปได้ไง.... 555 ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ st.59938 / 80058งานเขียนประเภท Literature Blog
Create Date : 01 เมษายน 2556
70 comments
Last Update : 6 มกราคม 2562 7:45:25 น.
Counter : 2922 Pageviews.