ด้วยฟังก์ชั่นวันนี้ในอดีตของเฟซบุ๊ค เลยเจอกระทู้เก่าตัวเอง เห็นว่ามีหนังสือที่ยังไม่ได้เอามาลงบล็อกในบางเล่ม ก็เลยก็อปมาไว้ค่ะ
จากกระทู้นี้นะคะ
//2g.pantip.com/cafe/library/topic/K9638495/K9638495.html
กามนิต วาสิฏฐี
ผู้เขียน
ต้นฉบับของ Karl Adolph ชาวเดนมาร์ก
ต้นฉบับภาษาอังกฤษที่แปลมาจากข้างบนของ John E. Logie
ผู้แปล เสฐียรโกเศศ นาคะประทีป
สำนักพิมพ์ ศยาม
จำนวนหน้า 361 หน้า
ราคา 180 บาท
เอ่อ..ก่อนอื่นขอสารภาพว่า ไม่ทราบมาก่อนว่าเรื่องนี้เขียนโดยชาวยุโรปค่ะ
คือ..เข้าใจมาตลอดว่าเป็นชาวเอเชีย (ออกจะปักใจว่าอินเดียหรืออะไรประมาณนี้)
พอได้อ่านเครดิตปุ๊บ ก็เกิดอาการอึ้งเล็กน้อย 
หนังสือเล่มนี้เป็นนวนิยายรักที่มีการร้อยเรียงเข้าไปเกี่ยวกับพุทธประวัติด้วยน่ะค่ะ
(แต่เป็นลักษณะของพุทธศาสนานิกายมหายานนะคะ)
โดยแบ่งออกเป็นสองภาค คือ
ภาคหนึ่งบนดิน
ว่าด้วยเรื่องราวนับตั้งแต่พระพุทธเจ้าเสด็จไปพักที่บ้านช่างปั้นหม้อ
จนได้เจอกับกามนิต และกามนิตก็ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดทั้งมวลของตนเอง
พระพุทธเจ้าได้ตรัสเทศนาธรรม ทว่ากามนิตกลับไม่สามารถเข้าใจ
จวบจนกามนิตสิ้นชีวิต
ภาคสอง บนสวรรค์
ว่าด้วยเมื่อกามนิตไปอยู่บนสวรรค์ ได้เจอกับวาสิฏฐี และทั้งสองก็ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ด้วยกัน
ได้รับรู้เรื่องราวจากฝั่งวาสิฏฐี และว่าด้วยธรรมะจากการเรียนรู้ของวาสิฏฐีค่ะ
อ่านแล้วค่อนข้างเพลิดเพลินนะคะ ด้วยความที่เป็นนิยายรักนี่แหละ เราว่าเรื่องค่อนข้างสนุกเลยค่ะ ทำให้รู้ที่มาที่ไปของคำว่า "รวดเร็วปานกามนิตหนุ่ม" ด้วย
ส่วนภาคสวรรค์ก็ชวนให้จินตนาการดี แล้วก็ได้คำตอบเรื่องความเสื่อม ดับไปของสวรรค์ เทวดา และแม้แต่พระพรหมด้วยค่ะ
เรียกว่า..ก็เป็นหนังสือที่นอกจากอ่านสนุกในเชิงโลกียะแล้ว
ในเชิงโลกธรรมก็ทำให้ได้ความรู้และได้คิดอะไรหลายๆ อย่างเช่นกันนะคะ
แล้วก็ในหนังสือเล่มนี้มีการใช้ศัพท์บางคำที่คิดว่าน่าจะเป็นการใช้ถ้อยคำแบบโบราณ ซึ่งทำให้บางอันก็ไม่แน่ใจว่า...มันเป็นการพิมพ์ผิด หรือมันใช้อย่างนั้นจริงๆ น่ะนะคะ (ซึ่งจะยกตัวอย่างในเวลาถัดจากนี้ไปค่ะ)
การที่หนังสือเล่มนี้ยังคงมีคำผิดอยู่ (ถึงแม้จะไม่มากนัก) ทำให้ค่อนข้างน่าเสียดาย ถ้าประณีตกับหนังสือ ตรวจทานคำผิดซักหน่อยแล้วก็จะยิ่งทำให้หนังสือเล่มนี้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้นค่ะ
จะลองยกมาแล้วกันว่ามีข้อผิดพลาดอย่างไรบ้างนะคะ
(อย่างที่บอกว่าบางอันไม่แน่ใจว่าสมัยก่อนมีการสะกดอย่างนี้หรือเปล่าด้วยนะคะ)
หน้า 111 บูชาท่านที่นี่ตามสมควรแก่การย์ - การ? (หรือว่าสะกดอย่างนี้จริงๆ)
หน้า 126 มื - มี (พิมพ์สระอีเป็นสระอือค่ะ)
หน้า 130 หญิงกาลกรรณี - กาลกิณี (อันนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นการสะกดแบบสมัยก่อนหรือไม่นะคะ)
หน้า 132 ทนฟังผรุสวาทที่พลั่งๆ ออกไป - อันนี้น่าจะเป็นการจงใจใช้สำนวนน่ะค่ะ
หน้า 144 ตีรีนฟันแทง - รันค่ะ
ผลุดออกผลุดเข้า - คุ้นแต่ผุดออกผุดเข้า แต่คุ้นๆ ว่า มันเป็นการสะกดสมัยก่อนน่ะค่ะ
ความแข้นแข็ง - อันนี้ไม่แน่ใจเช่นกันว่าเป็นการเล่นคำหรือสะกดผิด
หน้า 149 ชัวโมง - ชั่วค่ะ ตกไม้เอก
หน้า 153 อยู - อยู่ ตกไม้เอก
หน้า 159 เข้าณาน - เข้่าฌาน
หน้า 169 เรือง - เรื่อง
หน้า 198 หิงห้อย - หิ่ง ตกไม้เอก
หน้า 227 นำใส - น้ำ ตกไม้โท
หน้า 244 มีเรื่องจะพูด จากั (ตกไปอีกบรรทัด)นมากมาย - คือพูดจา ต้องติดกัน และคำว่ากัน นอหนูไม่ควรหล่นบรรทัดค่ะ
หน้า 252 นำค้าง - น้ำค้าง ตกไม้โท
ชัวร้าย - ชั่ว ตกไม้เอก
หน้า 262 ถึงจะกล่าววาจาให้เผ็ดร้อนแซบขึ้นไปกว่า... - เอ่อ..แซบ? -*-
หน้า 280 เครื่องหมายคำพูดเปิดหาย
หน้า 289 อย่างไม่ยืดจาง - จืดจาง
หน้า 303 ข่าวคราวอง - ของ ตกขอไข่ค่ะ
หน้า 336 ประชวน - น่าจะประชวร มากกว่านะคะ
ฯลฯ
แต่โดยรวมแล้วก็สมแล้วค่ะที่ติดลิสต์หนังสือที่คนไทยควรอ่าน
เพราะนอกจากอ่านได้เพลิน สนุก ได้อรรถรสแล้ว ก็ทำให้จุดประกายความคิดทางพุทธศาสนาด้วยค่ะ
ปิดท้ายด้วยถ้อยคำที่เราชอบจากหนังสือเล่มนี้แล้วกันนะคะ
"...ความรักที่แท้จริงไม่ใช่สีแดง
ย่อมมีสีดำเหมือนดั่งสีศอพระศิวะเมื่อทรงดื่มพิษร้ายเพื่อรักษาโลกไว้ให้พ้นภัย
ความรักแท้จริงต้องสามารถต้านทานพิษแห่งชีวิต
และต้องเต็มใจยอมลิ้มรสที่ขมขื่นที่สุด
เพื่อเสียสละให้ผุ้ที่เรารักคงชีพอยู่..."
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาค่ะ
1,469,696+3647734=5117430/12371/1220 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 203 คน [
