ทุกคนรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่ไม่นำขึ้นมาพูดกันในที่แจ้ง ทุกคนยังมีความเป็นมนุษย์พอที่ปากของพวกเขาจะละอายหากต้องพูดเรื่องการกินเนื้อแม่ตัวเอง แต่ปากเหล่านั้นไม่ละาที่กลืนชิ้นเนื้อเข้าไป ปากของมนุษย์กินได้ทุกอย่าง แต่ไม่อาจพูดได้ทุกเรื่อง

"...ลองคิดตัวอย่างนี้ ถ้าเราฆ่าคนแบบฆาตกรโรคจิต เราทำผิดใช่ไหม แล้วถ้าคนที่เราฆ่าเพื่อความสะใจนั้นเป็นคนไพ่ดำ การฆ่าอย่างเหี้ยมโหดที่สุดก็กลายเป็นถูกต้อง อย่างนั้นหรือ ไม่ใช่แค่กรณีพวกนี้หรอก ลองคิดดีๆ การที่เราฆ่าคนที่ไพ่ดำเพราะทำความผิดมา มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือเปล่า"...

สิ่งเดียวที่กอทฟริดและทุกคนในทีมของเขาแน่ใจคือ

ต่อให้มีการยืนยันออกมาว่าความรักของจักรกลไม่มีจริง ความรักระหว่างอเล็กซ์กับแอลก็ยังถือเป็นกรณีที่ เป็นจริง

เพราะไม่ว่าทั้งสองจะลืมกันและกันไปกี่ครั้ง พวกเขาก็จะกลับมารักกันอีกเสมอ เหมือนกับคู่แท้ที่ตามรักกันไปทุกชาติภพ

...ใช่ ผู้หญิงชอบผู้ชายแบบนั้น คนที่จะทิ้งเธอและลูกของตัวเองอย่างไม่ไยดี คนที่มีสมบัติเหลือให้ลูกชายแค่สมุดบันทึกความเลวเล่มเดียว

มันมีอะไรบางอย่างในความเป็นผู้ชายที่จะคอยกระซิบบอกคุณว่า 'จงอย่าเป็นเหมือนกับพ่อ' และชะตาชีวิตของผู้ชายทุกคนก็จะจบลงที่...เขาได้พบว่าตัวเองเป็นไอ้สวะที่สืบทอดส่วนที่แย่ของพ่อมาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน เขาเห็นแม่ของตัวเองในแววตาของคนรัก และเขาก็ผิดหวังกับภาพสะท้อนในกระจก ความเป็นชายมันน่าสิ้นหวังเช่นนั้นแหละ เราคงเป็นแบบนี้มาตั้งแต่อยู่ในสวนเอเดนแล้ว มันคงเป็นคำสาปของอดัมที่สืบทอดมาในตัวผู้ชายทุกคน

"รู้จักลิลิธไหม ผู้หญิงคนแรกของโลกที่พระเจ้าปฏิเสธ" เวร่าหมุนแก้วในมือ

"เกิดอะไรขึ้นกับเธอ"

"เธอเกิดขึ้นมาพร้อมกับอดัม แต่เธอปฏิเสธที่จะอยู่ข้างล่างระหว่างมีเซ็กซ์ เธอจึงถูกขับไล่ไปยังนรก แล้วพระเจ้าก็ให้อีฟที่เชื่อฟังกับอดัมแทน อดัมพอใจกับแม่เอวาน้อยที่น่าเอ็นดู ยินยอมทำทุกอย่างที่เขาขอ และมีดวงตาใสซื่อ ตั้งแต่นั้นผู้หญิงในโลกก็แบ่งเป็นสองสาย ลูกของอีฟและลูกของลิลิธ อดัมทุกคนชอบอีฟที่ไร้เดียสาแต่แสนซนพอจะกัดแอ๊ปเปิ้ลเป็นคนแรก ส่วนผู้หญิงที่สืบเชื้อสายจากลิลิธก็..."

เวร่าเงยหน้าสบตาผม "ผู้ชายน่ะโง่ พวกเขาไม่รู้เลยว่าความจริงพวกเขาสบายใจที่จะอยู่กับลิลิธ เธอไม่เรื่องมาก เป็นตัวของตัวเอง และเป็นผู้นำ ไม่ต้องคอยตามใจและโอ๋เหมือนตัวอ่อนในไข่เปราะๆ แต่ความแข็งกร้าวของลิลิธก็ทำให้ผู้ชายกลัว กลัวว่าเธอจะควบคุมเขา กลัวว่าตัวเองจะสูญเสียอำนาจไป ดังนั้นพวกเขาก็เลยยอมไปปวดหัวกับความเอาแต่ใจที่ไร้สาระ โง่ และหัวอ่อนแทน พวกเขาเลือกอีกเพราะรู้สึกว่ามันปลอดภัย เพราะเธอไร้เขี้ยวเล็บ พวกเขาหวงอำนาจตัวเอง มนุษย์ตัวผู้น่ะ และอำนาจของเขานั้น ความจริงมันก็น้อยและคลอนแคลนเสียจนเพียงแค่ผู้หญิงที่เข้มแข็งคนหนึ่งก็ทำให้เขากลัวได้ง่ายๆ"

ฉับพลันนั้นผมเพิ่งรู้ตัวว่าเวร่าร้องไห้ ผมคิดไปเองว่าเธอจะยอมรับได้ในเสี้ยววินาที และก็แค่เดินออกไป ลืมผมสนิทเหมือนทารกนั้นงอกขึ้นในท้องของเธอได้เอง จากนั้นเธอก็จะเลี้ยงเด็กไปคนเดียวอย่างเข้มแข็งและมั่นคง

แต่ไม่ ลิลิธไม่เคยลืมอดัม ลิลิธมีความรู้สึก รักได้ ร้องไห้เป็น