###### รีวิว เจินหวน จอมนางคู๋แผ่นดิน - 10 เล่มจบ หนา ยาวแต่สนุกมาก ###### สวัสดีค่ะะะะะะะะะะ
เจินหวนจอมนางคู่แผ่นดิน
เขียนโดย หลิวเลี่ยนจื่อ
แปลโดย ดารินทิพย์
สำนักพิมพ์ สยามอินเตอร์บุ๊ค
ราคา แต่ละเล่มไม่เท่ากันค่ะ แต่ยกชุดราวสองพันกว่าบาท
เนื้อเรื่อง
เจินหวน หญิงสาวในตระกูลขุนนางที่ต้องเข้ามารับการคัดเลือกเป็นสนมนางในเมื่ออายุถึงเกณฑ์ ทั้งที่นางตั้งใจจะไม่ให้ถูกเลือก แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ยังได้รับเลือก และเมื่อนางเข้ามาอยู่ในวัง ก็แสร้งป่วยเพื่อจะได้ไม่ต้องปรนนิบัติ ทว่าท้ายที่สุดแล้วชะตาก็ทำให้นางต้องปรนนิบัติจนได้ ชะตาชีวิตเปลี่ยนผัน นางท้องและแท้ง ถูกถอดยศตำแหน่งและขับไล่ให้ไปอยู่นอกวัง จนพบความรักที่แท้จริงแล้วก็ต้องกลับเข้ามาอยู่ในวังอีกครั้ง การสูญเสียบุคคลที่ตนเองรักไปทีละคน จวบจนท้ายสุดก็สามารถแก้แค้นให้ตระกูลและคนรักของตนเองได้จนหมดสิ้น
ความรู้สึกที่ได้อ่าน
ก่อนอื่นต้องขอบคุณพี่จิน Jinnytent ก่อนเลยนะคะที่แนะนำหนังสือชุดนี้มา อ่านสนุกมากกกกกกกกกกก ติดพันอย่างแรง เล่นเอานอนดึกไปหลายคืนเลยค่ะ (ขนาดอ่านไม่ต่อเนื่อง เพราะติดทริปคั่นเป็นระยะๆ) สนุกมากจริงๆ แม้ว่าตัวละครเอกอย่างเจินหวนนั้น จะไม่ใช่บุคลิกลักษณะนิสัยที่เราชอบเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ไม่สามารถเกลียดเธอได้ลงค่ะ
เจินหวนเป็นสตรีที่งดงามและฉลาดมาก แต่ขณะเดียวกันด้วยวัยเยาว์ก็ทำให้เธอไม่ทันคนและพลาดในที่สุด แต่แล้วหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตก็ทำให้เธอต้องเปลี่ยนปรับตัวเอง เธอโหดเหี้ยมขึ้น เจ้าเล่ห์เพทุบายขึ้น และทำอะไรต่ออะไรได้อย่างไม่มีหัวใจ เพราะหากมีหัวใจ...ก็ไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในวังหลวงนี้ได้
ซึ่งเป็นการอ่านที่ตลอดเวลาที่อ่านนี่เราขัดอกขัดใจการกระทำหลายอย่างของเจ้าตัวมาก คือ เรียกว่ามีจริตมารยา วางแผน โน่นนี่มากมายค่ะ คือ...อ่านแล้วแบบ...นี่นางเอกจริงๆ ใช่มั้ย? (แต่ถ้าเจ้าตัวไม่เป็นอย่างนี้ คงไม่รอดชีวิตจริงๆ แหละค่ะ เหอๆ) ซึ่งหลายอย่างนี่เรียกว่าไม่ได้เห็นด้วยเลยกับการกระทำของเจ้าตัวค่ะ แต่บางการกระทำก็พอจะเข้าใจได้ว่าเพราะโดนกระทำก่อนถึงได้ตอบโต้ แต่เราก็รู้สึกว่า เจินหวนเป็นนางเอกที่โหดมากกกกก
เรื่องนี้ต้องเตือนก่อนว่า ตัวละครเยอะมาก ตัวหลักก็เยอะ ตัวรองก็เยอะ แล้วระหว่างทางของการดำเนินเรื่องก็มีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งของสนมแต่ละคนซึ่งทำให้ชื่อถูกเรียกเปลี่ยนไปด้วย เลยยิ่งทำให้งงเข้าไปใหญ่ค่ะ ยิ่งช่วงที่ออกทริปแล้วค่อยกลับมาอ่านต่อนี่ บางทีงงว่าตัวละครนี้คือใครด้วย เง่อออออ
อย่างไรก็ตาม มีสองช็อตที่ทำให้เราร้องไห้นะคะ นั่นคือฉากเพื่อนรัก (เหมยจวง) ของเจินหวนตาย ไม่รู้สิ เราสะเทือนใจมากค่ะ อีกตอนก็ตอนที่อีกคนสำคัญหนึ่งตาย เราแบบ...ฮือออออออ น้ำตาไหลพรากๆ สงสารมาก (แต่เราก็คาดไว้แล้วว่าจะเป็นแบบนี้นะคะ พวก clue ในเรื่องนี้ส่วนใหญ่เดาได้ค่ะ มีแค่บางอันที่เซอร์ไพรซ์จริงๆ)
ส่วนที่ติดขัดในการอ่านเรื่องนี้บ้างก็ได้แก่การใช้คำซ้ำๆ ของคนแปล (ซึ่งไม่รู้ว่าต้นฉบับใช้ศัพท์ซ้ำแบบนี้ด้วยหรือเปล่า คนแปลถึงใช้แต่ชุดคำนี้) นั่นก็คือคำว่า "หัวเราะพรืด" ค่ะ ตัวละครในเรื่องนี้แทบทุกช็อตที่หัวเราะ จะต้องเป็น "หัวเราะพรืด" ตลอด ทั้งที่บางอันน่าจะเป็นหัวเราะเบาๆ หรือแบบอื่นมากกว่า ซึ่งถ้าไม่ใช่ที่นักเขียนใช้แบบนี้จริงๆ เราว่าคนแปลคลังคำน้อยไปค่ะ แต่การแปลอื่นๆ โอเคนะคะ มีแค่เรื่องนี้กับบางจุดที่แปร่งๆ เล็กน้อยค่ะ
อีกอย่างก็คือความเหวี่ยงไปมา คุ้มดีคุ้มร้าย (กร๊าก) ของนางเอกค่ะ อย่างกรณีของนางสนมคนหนึ่งที่แอบอ้างเป็นตัวเอง ตัวเองก็จงใจเปิดเผยให้ฮ่องเต้ได้รู้ความจริงจนสั่งประหาร ตัวเองกลับขอไม่ให้ประหาร แต่พอรู้ว่าเจ้าตัวไม่ยอมฆ่าตัวตาย (ประหาร) ตามคำสั่งฮ่องเต้ กับชี้ทางให้กงกงว่าต้องทำอย่างไรซะงั้น...คือ งงงวยกับคุณเธอค่ะ (ทำให้ตอนเธอตกยากนี่ อิชั้นก็ออกจะไม่สงสารสักเท่าไหร่ คือรู้สึกว่าคู่ควรกับกรรมที่ทำมาแล้วหละนะคะ)
รวมทั้งฮ่องเต้เองก็เช่นกันค่ะ...พูดตรงๆ ว่า เป็นคนที่เรารักไม่ลงจริงๆ ตลอดทั้งเรื่อง โอเคหละ เรื่องต้องมีหญิงสาวมากมายเป็นด้วยเรื่องฐานะและหน้าที่ของตนเอง แต่นิสัยหลายๆ อย่าง ความหูเบา การไม่ไว้ใจ การใจร้ายกระทั่งคนที่ช่วยเหลือตัวเองมามากขนาดนั้น...ตอนตายนี่พูดตรงๆ ว่าออกจะสาแก่ใจเราไม่น้อยจริงๆ ค่ะ เหอๆ
นอกนั้นเสน่ห์อีกอย่างของเรื่องนี้คือ การได้รับรู้ถึงความละเอียดอ่อนของการทำเครื่องกินเครื่องใช้ในวัง (อ่านแล้วนึกถึงอาหารและงานฝีมือในวังไทยเลยค่ะ เวลาอ่านอะไรที่มีเรื่องราวในรั้วในวังของไทย ก็จะมีเกร็ดเคล็ดลับแบบนี้เหมือนกัน) ซึ่งเป็นเคล็ดลับแบบจีน ซึ่งขยายความรู้เราให้เพิ่มเติมด้วยค่ะ อย่างเรื่องเครื่องหอมกลิ่นชะมด ซึ่งจะมีผลต่อการเป็นหมัน (เล่นเอาแบบ...เฮ้ย จริงดิ งี้ต้องเช็คแล้วแหละว่าน้ำหอมอันไหนที่ทำจากชะมดบ้าง) นอกนั้นอื่นๆ จะขอยกตัวอย่างมาให้อ่านสักอันหนึ่งนะคะ
เล่มหนึ่ง หน้า 178
"...ชานี้เรียกว่า 'ชาเหมันต์สามสหาย' นำใบสน ใบไผ่ และดอกเหมยมาต้มกับน้ำ ซึ่งเป็นน้ำที่เก็บในฤดูร้อน จากน้ำค้างบนใบบัวก่อนพระอาทิตย์ขึ้น รสชาติถึงได้อ่อนเบาเช่นนี้เพคะ"
ปิดท้ายการรีวิวหนังสือเล่มนี้ด้วยหลายถ้อยคำที่เราชอบนะคะ
"ไม่มีผู้ใดสมความปรารถนาอย่างไร้อุปสรรค ข้าขอเพียงแค่ตัวเองอยู่รอดปลอดภัยดั่งที่ตั้งใจก็พอแล้ว
..."ตั้งแต่เกิดเรื่อง ข้าก็ไม่เคยวางใจอะไรอีก แม้แต่ต้นหญ้าหรือพลทหารก็ไม่เว้น"
"ไม่จำเป็นต้องทำถึงเพียงนั้น หากหวาดระแวงมากเกินไป จะสูญเสียความเด็ดขาด"
"ฮุ่ยผินแตกฉานการดนตรีเหนือเจ้าก็จริง แต่อารมณ์ที่ใส่ลงไปในดนตรีนางทำไม่ได้เหมือนเจ้า ดนตรีที่ไร้อารมณ์ก็เหมือนอาหารเจที่ไร้รสชาติ..."
..."ที่แท้รูปโฉมของสตรีก็มัดใจบุรุษได้มากกว่าอุปนิสัย จะเห็นได้ว่าบุรุษทั้งหลายล้วนสนใจสตรีที่มีรูปโฉมงดงามเท่านั้น"
ข้าส่ายหน้า "ที่เจ้าเอ่ยก็ถูก แต่มิได้ถูกทั้งหมด รูปโฉมอยู่ภายนอก อุปนิสัยใจคออยู่ภายใน รูปโฉมย่อมเห็นชัดเจนกว่าอุปนิสัย หากปราศจากรูปโฉม น่ากลัวว่าบุรุษน้อยคนนักจะเต็มใจเรียนรู้อุปนิสัยของเจ้า แต่หากอุปนิสัยไม่สู้ดี เช่นนั้นจะดำรงความสัมพันธ์อันดีอย่างยาวนานได้อย่างไร ใต้หล้านี้มีบุรุษมากมายที่หลงใหลในรูปโฉมอันงดงาม แต่จูกัดเหลียงกับหญิงสกุลหวง หญิงอัปลักษณ์ผู้เป็นภรรยาก็รักใคร่ปรองดองกันดีมิใช่หรือ จะเห็นได้ว่าใต้หล้าานี้ยังพอมีบุรุษที่เห็นอุปนิสัยสำคัญกว่ารูปโฉมอยู่บ้าง"
สิ่งที่ข้าทำไปทั้งหมด ข้าเรียนรู้มาจากเรื่องราวระหว่างพระเจ้าฮั่นอู่ตี้กับหลี่ฟูเหริน หลี่ฟูเหรินเป็นที่โปรดปรานเพราะมีรูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในโลกหล้า ก่อนนางสิ้นพระชนม์ พระเจ้าฮั่นอู่ตี้โปรดจะพบหน้านางเป็นครั้งสุดท้าย แต่นางกลับใช้ผ้าโปร่งบางคลุมหน้า แม้นสิ้นลมก็ไม่ยอมพบหน้าพระเจ้าฮั่นอู่ตี้ ความแก่ชราและความงามที่ร่วงโรยนับเป็นฝันร้ายอย่างที่สุดของสตรีทุกคนในวังหลวง ที่นางทำเช่นนี้ ก็เพราะต้องการให้พระเจ้าฮั่นอู่ตี้จดจำเพียงภาพอันงดงามของนางเอาไว้ มีเพียงการสูญเสียตลอดกาลเท่านั้น ถึงจะคงความงดงามในความทรงจำไว้ได้
ข้านำข้อคิดดังกล่าวมาปรับเปลี่ยนเล็กน้อย สิ่งใดที่ได้มายากล้วนมีค่าเสมอ ที่ข้าปฏิเสธไม่พบหน้า ไม่ยอมถวายการปรนนิบัติ และบอกให้เขาไปพักที่ตำหนักของพระสนมนางในคนอื่น ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ "แสร้งปล่อยเพื่อจับ" ทั้งสิ้น อันว่า "แสร้งปล่อยเพื่อจับ" มีจุดประสงค์อยู่ที่การ "จับ" ส่วนการ "ปล่อย" เป็นเพียงวิธีการหนึ่งเท่านั้น สิ่งสำคัญคือต้อง "ปล่อย" อย่างพอดี ถูกที่ถูกเวลา ไม่ปล่อยจนเตลิดไปไกล และเวลา "จับ" ก็ต้องจับให้มั่น มิฉะนั้นสิ่งที่วางแผนมาทั้งหมดก็มีอันสูญเปล่า ดุจดั่งแมงมุมชักใย ต้องชักใยให้มีขนาดใหญ่และแข็งแรงถึงจะสามารถจับเหยื่อที่ต้องการได้อย่างแม่นยำ
..."ไยจะมองไม่ทะลุเล่า ใต้หล้านี้ ผู้ที่เสพสุขก็คือเหล่าบุรุษ สตรีอย่างเราๆ ไม่ว่ายากจนหรือร่ำรวย ล้วนแต่ลำบากทั้งนั้น"
..."หาได้หวานถึงเพียงนั้นไม่" ฮ่วนปี้วางมือทับลงบนมือข้า สีหน้าฉายแววสงสารเห็นใจ "หัวใจของคุณหนูขมเกินไป จึงรับรสหวานเพียงเล็กน้อยไม่ได้ มักจะรู้สึกว่าหวานเกินรับไหว"
..."เส้นทางก่อนหน้านี้พวกเจ้าล้วนผ่านมาได้แล้ว อดทนเพื่อฟ้าหลังฝน ข้าเห็นดังนั้นก็เบาใจ แต่เส้นทางต่อจากนี้ ในเมื่อพวกเจ้าตัดสินใจไปด้วยกัน ก็ต้องประคับประคองกันไป บางทีเส้นทางนี้อาจจะลำบากกว่าเส้นทางก่อน แต่ข้าเชื่อว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับการกระทำ ขอเพียงเจ้าสองคนรักและเข้าใจกัน พวกเจ้าจำคำพูดประโยคนี้ของข้าไว้ให้ดีเถิด"
..."ตอนอยู่ในวัง ข้ารู้อยู่เต็มอกว่าเจ้าคือสนมคนโปรดของเสด็จพี่ นอกจากคอยเฝ้ามองเจ้าอยู่ด้านหลังเงียบๆ ข้าก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีก ข้าเคยสิ้นหวังเกินทน แต่กระนั้นก็ยังหวังว่าดวงหน้าของเจ้าจะมีความงดงามอันเกิดจากความรักเช่นเดียวกับเสด็จแม่รองของข้า ข้าหวังว่าเสด็จพี่จะสามารถมอบความงดงามเช่นนั้นให้แก่เจ้า แต่นอกจากความโศกเศร้าและคิดกังวล ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามีสีหน้าแววตาเช่นนั้นสักครั้ง หวนเอ๋อร์ การพบกันเพียงไม่กี่ครั้งอขงเราตอนอยู่ในวัง มีกี่ครั้งที่เจ้ามีความสุขอย่างแท้จริงบ้าง ทุกครั้งที่พบกัน ข้าเห็นเจ้าน้ำตาตกในทุกครั้ง เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเจ็บปวดใจเพียงใด"..."บัดนี้โอกาสมาถึงแล้ว ข้าจะทำให้เจ้าเป็นที่รักอย่างแท้จริงให้ได้"
"...อันว่าคู่แท้ รูปโฉมภายนอกต้องงดงามไม่ด้อยกว่ากัน โฉมสะคราญคู่บุรุษรูปงาม มิใช่อู๋เหยียนคู่จิวยี่ เสี่ยวเฉียวคู่อู่ต้า อย่างไรก็ตาม มีเพียงรูปโฉมภายนอกที่เหมาะสมกันมิแาจะเรียกได้ว่าเป็นคู่แท้" จิ่นซีเอ่ยเสริม "แม่นางรู้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใด ข้าน้อยเป็นคนนอก ย่อมมองสถานการณ์ออก ความรู้สึกที่แม่นางมีต่อฝ่าบาท แม้จะจริงใจ แต่ส่วนใหญ่แฝงไว้ซึ่งกลอุบาย ความรู้สึกที่ฝ่าบาททรงมีต่อแม่นาง มิใช่ไร้ความรู้สึกแต่ก็จอมปลอมยิ่งนัก หากมิใช่เช่นนี้ แม่นางคงไม่มีทางตกอยู่ในสภาพนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างแม่นางกับฝ่าบาท ศักดิ์สูงต่ำต่างกันเกินไป แม่นางกับท่านอ๋อง เปิดเผยจริงใจต่อกัน ไร้ซึ่งสถานะสูงต่ำ ไร้ซึ่งความหวาดระแวงและไม่ไว้ใจ ต่างฝ่ายต่างทุ่มเทความรักให้แก่กัน ทั้งอุปนิสัยก็เข้ากันได้ดี เช่นนี้ถึงจะเรียกว่าคู่แท้"
"ฉลาดหลักแหลมแล้วอย่างไร เฉกเช่นดอกกุหลาบพันปีนี้ ต่อให้ประเสริฐกว่านี้งดงามกว่านี้ ถึงอย่างไรก็เป็นดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ บัดนี้ใกล้ย่างเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว จะประเสริฐเพียงใดก็ไม่เข้ากับฤดูอยู่ดี"
..."จิ่นซี เราต้องมีชีวิตอย่างมีความสุข มิใช่เพียงเพราะตัวเราเอง สิ่งสำคัญกว่านั้นคือให้คนข้างกายเรามีความสุขเพราะเรา อย่าให้วันที่ญาติมิตรเจ็บปวดใจ ทว่าศัตรูได้ใจมาถึง" ข้ากระชับมือนางแน่นเข้า เอ่ยอย่างจริงใจ "ทำร้ายคนที่รักเราเพราะคำติฉินนินทา นับว่าโง่เขลาเบาปัญญายิ่ง ไม่คุ้มค่าแม้แต่น้อย"
...ความสุขของการเผยแพร่ข่าวลือ จะเป็นอะไรมิได้นอกจากความพึงใจที่ได้ล่วงรู้เรื่องส่วนตัวของผู้อื่น ได้ตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของตนเอง ยิ่งไปกว่านั้นคือพึงพอใจเวลาเห็นผู้ที่ถูกกล่าวถึงทุกข์ใจยามได้ยินข่าวลือนั้น ด้วยเหตุนี้เมื่อผู้ที่ถูกกล่าวถึงไม่รู้สึกอะไรกับข่าวลือ พวกนางจึงค่อยๆ เบื่อไปเอง
..."สำหรับบุรุษแล้ว สตรีมิเพียงแต่มีหน้าที่ให้กำเนิดบุตรธิดา ยิ่งไปกว่านั้นคือต้องช่วยเหลือเกื้อกูล แน่นอนว่า หากสามารถทำให้บุรุษผู้นั้นหลงรักได้คงยิ่งประเสริฐ..."
และขอปิดท้ายด้วยข้อความจากผู้เขียนท้ายเล่มสิบนะคะ
วอนขอหนึ่งรักแท้มั่นคง รักยืนยงคู่เคียงจนแก่เฒ่า
นับเป็นความหวังอันงดงาม ทั้งสำหรับเจินหวน สำหรับเหมยจวง สำหรับหลิงหรง และสำหรับพวกเราทุกคน
ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง ไร้ซึ่งปณิธานอันยิ่งใหญ่ สิ่งที่คาดหวังปรารถนา มีเพียงความหวังที่ว่า คนที่เฝ้ารอคนนั้นเต็มใจมอบความสุขให้เธอด้วยใจจริง
เพียงแค่นี้เท่านั้น ทว่ากลับยากยิ่งนักกว่าจะได้มา
นึกถึงเพื่อนคนหนึ่งเคยบอกว่า การจะหาคนที่เรารักและรักเรา ได้อยู่ด้วยกัน มีชีวิตสวยงามสมบูรณ์แบบ นับว่ายากเสียยิ่งกว่ายาก ยากเสียจนทำให้คนไม่กล้าคาดหวังรอคอย
แต่ฉันกลับอยากบอกมาตลอดว่า หากในใจยังคงเชื่อมั่น ก็จงเต็มใจที่จะพยายาม
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเจินหวนมีความจำเป็นมากมายขนาดนั้น แต่หลังจากปิดหนังสือลง ฉันกลับรู้สึกเกลียดที่เธอไม่กล้าหาญ ดังนั้นคนที่ฉันรู้สึกรักตั้งแต่ต้นจนจบก็คือคนที่กล้ารักกล้าแค้นอย่างเหมยจวง ดังนั้นตอนที่มีโอกาสรัก จงทำเพื่อเขาอย่างสุดความสามารถ
ปฏิทินธรรม
วันเสาร์ที่ 6 มกราคม 2561
1. ทำบุญตักบาตร ณ วัดพุทธบูชา (กิจกรรมจัดทุกวันเสาร์แรกของเดือน)
วันจันทร์ที่ 1 มกราคม 2561 (ปกติกิจกรรมจัดทุกวันอาทิตย์แรกของเดือน แต่เดือนมกราคม จะจัดวันปีใหม่)
วันอาทิตย์ที่ 7 มกราคม 2561
1. งานไถ่ชีวิตโคกระบือ ทุกวันอาทิตย์แรกของเดือนณ. วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร เขตบางเขน กรุงเทพฯhttps://web.facebook.com/bogboon/photos/a.614964165213890.1073741836.335629013147408/540852169291757/
วันอาทิตย์ที่ 14 และ 28 มกราคม 2561 (กิจกรรมจัดทุกๆ วันอาทิตย์ที่ ๒ และ ๔ ของเดือน) 1. ทำบุญ ฟังธรรม จากครูบาอาจารย์พระป่าสายกัมมฐาน ณ ศาลาลุงชิน แจ้งวัฒนะ 14 กิจกรรมจะเริ่มจากการถวายภัตตาหารร่วมกันเวลา ๘:oo น. สำหรับท่านที่สนใจนำอาหารมาร่วมทำบุญ แนะนำให้มาก่อนเวลาเพื่อจัดเตรียมอาหารใส่ภาชนะ ซึ่งจะเริ่มลำเลียงถาดอาหารเพื่อเตรียมประเคนเวลาประมาณ ๗:๔๕ น. ดูรายละเอียดเพิ่มเติมที่ https://www.facebook.com/SalaLungChin?fref=ts
วันอาทิตย์ที่ 21 มกราคม 2561 (จัดทุก อาทิตย์ที่สามของเดือน)
1. 19 มีนาคม- ตักบาตร พระกัมมัฏฐาน และ ฟังพระธรรมเทศนา เวลา 7.00 น.
ณ ชมรมกลุ่มพุทธธรรมลานทอง หมู่บ้านลานทอง อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี
วันเสาร์ที่ 27 มกราคม 2561 (กิจกรรมทุกเสาร์ที่ 4 ของเดือน)
1. ทำบุญตักบาตร ถวายภัตตาหารโดยพระเถระวัดป่ากรรมฐาน
เมตตารับบาตรโดย
เวลา ๐๗.๐๐-๑๐.๐๐ น. ณ ศาลาปันมี มูลนิธิบ้านอารีย์
วันเสาร์และอาทิตย์ที่ 27 และ 28 มกราคม 2561 (ทุกเสาร์และอาทิตย์สุดท้ายของเดือน)
1. งานบุญประจำเดือน (ทุกเสาร์และอาทิตย์สุดท้ายของเดือน) ทำบุญบำรุงรักษาสวนแสงธรรม และถวายปัจจัยร่วมสร้างพิพิธภัณฑ์ธรรมเจดีย์ หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน ณ วัดป่าบ้านตาด
ณ สวนแสงธรรม พุทธมณฑล สาย 3 แขวงบางไผ่ เขตบางแค กรุงเทพมหานคร
1469696+5618481=7088177/13042/1583
Book Blog
Create Date : 10 มกราคม 2561
Last Update : 10 มกราคม 2561 9:29:54 น.
29 comments
Counter : 3186 Pageviews.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 203 คน [
