ฝนสีขาว : อาคากาวะ จิโร
โศกนาฎกรรมในค่ำคืนหนึ่ง
ที่เกิดขึ้น ณ หมู่บ้านกลางหุบเขา
เมื่อ “ฝนสีขาว”
ชะล้างให้ความรู้สึกที่เก็บกดภายในใจของมนุษย์ผุดขึ้นมา
จนใครคนนั้นเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
กลุ่มนักศึกษาสิบสองคนกับทริปเดินป่า
แม่ผู้เดินทางกลับบ้านเพื่อเยี่ยมลูก
ลูกสาวผู้รอการกลับมาของแม่
สามีผู้เดินทางกลับมาหาภรรยา
ครอบครัวที่ใช้เส้นทางหมู่บ้านนี้เพื่อขับรถผ่าน
ลุงยาม ผู้เปรียบเสมือนเสมือนดวงตาของหมู่บ้าน
พวกเขาเหล่านี้คือผู้ร่วมชะตากรรมในคืนที่มี “ฝนสีขาว”
. .
อิมะอิ หนุ่มแว่นเหนียมๆ เจ้าของฉายา “เด็กถั่วงอก” ผู้มักโดนดูถูกจากรุ่นพี่ เพื่อน และสาวที่เขาแอบมอง จนเหมือนเป็นเรื่องปกติ ไม่เว้นแม้แต่การมาทริปวันนี้ ระหว่างทางเกิดพลาดท่าจนหลงจากคณะ อิมะอิเข้าชมรมนี้เพราะอยากใกล้ชิดโยโกะ แต่ไม่ว่าจะผ่านไปเท่าไหร่เขาก็มีสภาพเหมือนหมามองเครื่องบิน โยโกะ เดินทางมากับทริปนี้ด้วย และเธอเป็นคนสุดท้ายที่อยู่ใกล้เขาแต่กลับปฏิเสธที่จะช่วยเหลือจนเขาคลาดกับคณะ อิมะอิยังจำรอยยิ้มเย้ยหยันนั้นได้ติดตา มันบาดลึกในใจจนกลายเป็นความแค้น และร่างที่เปียกปอนของอิมะอิก็ตามมาล้างแค้นได้สมใจ
.
.
เด็กหญิงผู้ถูกรังแก
มิซาโกะ เด็กสาววัย11ขวบ กับเคนอิจิน้องชายคนเล็ก ต้องจมปลักอยู่กับพ่อขี้เหล้า ที่เมื่อไหร่เหล้าไม่เข้าปากก็มีสภาพไม่ต่างจากอันธพาล ชีวิตของมิซาโอะในทุกๆ วันนั้นจึงแทบมองไม่เห็นอนาคตเลย
ชิเงโกะ แม่ของมิซาโกะหนีไปทำงานในเมืองได้สามปีแล้ว อาจดูเห็นแก่ตัวแต่แม่ก็ส่งเงินมาให้ที่บ้านอยู่ตลอด แต่ส่วนใหญ่หมดไปกับค่าเหล้าของพ่อและเหลือมาถึงเธอกับน้องแค่หยิบมือ ในคืนเกิดเหตุมิซาโกะจึงตัดสินใจเดินตากฝนไปซื้อเหล้าเพื่อให้กลับมาก่อนพ่อจะตื่น...ความเกลียดชังของเด็กหญิงที่ถูกปลดปล่อยออกมา ได้สังหารคนที่เคยล้อเลียนเธอถึงสองคน รวมถึงคนที่เธอโกรธแค้นที่สุด “พ่อของเธอ”
.
.
ลูกสะใภ้ผู้ถูกโขกสับ
โยชิเอะ ต้องกลายเป็นสารถีขับรถกลับบ้านในยามวิกาลแทนสามีตามคำสั่งของแม่ผัว แผนเดิมนั้นแม่ผัวกับลูกชาย(สามีของโยชิเอะ) คู่นี้มางานแต่งญาติแล้วตั้งใจค้างหนึ่งคืนก่อนกลับวันรุ่งขึ้น แต่ทั้งคู่น่ะอิจฉาญาติที่ได้ดีมีฐานะกว่าพวกตน จึงหัวเสียตีรถกลับบ้านทันที เวรกรรมก็มาตกที่โยชิเอะที่ต้องมาขับรถให้ในเส้นทางที่ไม่คุ้นเคยและขาดการพักผ่อน แถมมาซวยซ้ำซวยซ้อนเมื่อน้ำมันหมดกลางทาง เธอจึงต้องบากหน้าเดินหาปั๊มน้ำมันอย่างไร้จุดหมายท่ามกลางสายฝน โชคดีที่มีรถคันหนึ่งแล่นมา… แต่หนึ่งในผู้โชคร้ายก็คือชายเจ้าของรถคันนั้น (อันนี้ซวยจริงๆ) และเธอก็ย้อนกลับมาฆ่าสามีกับแม่ผัวอย่างเลือดเย็น
.
.
สามีผู้ถูกสวมเขา
กว่าที่ คิโยยูกิ จะรู้ว่าเลือกเมียผิดก็สายเกินแก้แล้ว บ้านของโทชิเอะ เมียของเขาเป็นปิศาจสูบเงินชัดๆ ชายหนุ่มจะทำงานและกินนอนที่พักในเมือง และกลับมาบ้านเมียที่นี่สัปดาห์ละครั้ง เพราะเขาอยากรักษาหน้าต่อเพื่อนรวมงานว่าสภาพครอบครัวยังสมบูรณ์อยู่ ในการกลับมาครั้งนี้ เขาจับได้ว่าเมียลักลอบเล่นชู้กับผู้ชาย และทำเป็นประจำในช่วงที่เขาไม่อยู่ ข้ออ้างของเธอคือความห่างเหินทำให้เหงาจนต้องหาที่ลง พ่อตาแม่ยายเองก็รู้เห็นมาโดยตลอด ฝนสีขาวทำให้เขากล้าฆ่าทั้งสองอย่างทารุณ และชำระแค้นกับเมียให้ได้รับความบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ
. .
เมื่อผู้ถูกล่าต้องหนีเอาชีวิตรอดออกจากจุดที่ตัวเองยืนอยู่ จึงมีการไขว้สายกันเกิดขึ้น โดยการให้บ้านนู้นมาเจอบ้านนี้ ให้ตัวละครตัวนี้ไปเจอกับตัวนั้น แน่นอนว่าทำให้คนอ่านอย่างเราลุ้นและเอาใจช่วยตัวละครบางตัวจนแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ประหนึ่งกำลังดูหนังสยองขวัญ
. .
.
นิยายเล่มนี้ก็มีฉากฆ่ากันอย่างดุเดือดอย่างที่เขาว่าจริงๆ แต่มันก็มีที่มาที่ไปจากที่ปูเรื่องไว้ ถึงแม้จะไม่มีฝนสีขาว จิตใจที่ถูกบีบคั้นก็สามารถระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อหากเจอสิ่งเร้า การที่เราจะเอาชนะความคิดแบบนั้นได้มีสิ่งเดียวคือ สติ ที่จะสร้างความอดทนและยับยั้งชั่งใจ อย่างเช่นคู่แม่ลูกในเรื่องนี้ (ชิเงโกะและมิซาโกะ) ที่เปรียบเป็นตัวไฮไลท์ของเรื่องเลย ในฉากที่ลูกสาวกำลังลงทัณฑ์แม่ ผู้ที่มีส่วนทำให้เธอมีชีวิตเช่นนี้ หากเสี้ยววินาทีนั้นจิตใจของแม่ที่แสดงความรักและสำนึกผิดต่อลูกลบล้างความเกลียดชังของมิซาโกะไม่ทันเวลา เด็กหญิงอาจโดนลูกปืนที่ลุงยามต้องตัดสินใจลั่นไกอย่างเสียมิได้ สุดท้ายสายฝนสีขาวก็ขาดเม็ดลงอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ไม่ต่างอะไรกับใจคนที่มีความปรวนแปรได้ทุกชั่วขณะ
.
.
“ฝนสีขาว” คือนิยายที่ทำให้นึกถึงจิตใจผู้อื่นมากยิ่งขึ้น การเอาใจเขามาใส่ใจเรา ไม่ดูถูกหรือกดขี่ผู้อื่นจนมากเกินไป เพราะในโลกความเป็นจริง เราไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เราทำในชีวิตประจำวันด้วยนิสัยของเรานั้น ไปกระทบหรือเสียดแทงจิตใจใครบางคนมากน้อยแค่ไหน ทั้งคนใกล้ตัว คนในครอบครัว หรือเพื่อนร่วมงาน และหากมีวันที่ความเก็บกดของพวกเขาระเบิดออกมา เราอาจจะต้านรับไม่ไหวก็เป็นได้…
. .
“โลกเราถูกขับเคลื่อนด้วยคำพูดเสแสร้ง หากทุกคนพูดทุกอย่างตามใจคิด โลกเราคงเต็มไปด้วยการทะเลาะเบาะแว้งหรือเข่นฆ่ากัน”
(ฝนสีขาว)
 ฝนสีขาว
แปลจาก Shiroi Ame
ปีที่เขียน : 1985
ปีที่พิมพ์ในไทย : 2008
ผู้แต่ง : อาคากาวะ จิโร
ผู้แปล : ปัญจารีย์ จารีธนารักษ์
สนพ. : Jbook ในเครือ บลิส พับลิชชิ่ง
| Create Date : 15 ตุลาคม 2564 |
| Last Update : 15 ตุลาคม 2564 20:52:51 น. |
|
38 comments
|
| Counter : 1336 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณกะว่าก๋า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณปรศุราม, คุณเริงฤดีนะ, คุณอุ้มสี, คุณtoor36, คุณชีริว, คุณInsignia_Museum, คุณเซียน_กีตาร์, คุณThe Kop Civil, คุณnewyorknurse, คุณmariabamboo, คุณtuk-tuk@korat, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณSweet_pills, คุณSertPhoto, คุณkatoy, คุณเนินน้ำ, คุณ**mp5**, คุณออโอ |
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 15 ตุลาคม 2564 เวลา:22:30:18 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:6:20:59 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:18:33:10 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:20:19:22 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:20:24:23 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว  วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:21:32:53 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:21:52:26 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:6:15:35 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:20:24:06 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:22:37:17 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ตุลาคม 2564 เวลา:6:14:35 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ตุลาคม 2564 เวลา:23:19:16 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 ตุลาคม 2564 เวลา:6:11:57 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 ตุลาคม 2564 เวลา:6:03:01 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน  วันที่: 20 ตุลาคม 2564 เวลา:20:37:42 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 ตุลาคม 2564 เวลา:22:34:35 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 ตุลาคม 2564 เวลา:5:58:02 น. |
|
|
|
โดย: เนินน้ำ  วันที่: 22 ตุลาคม 2564 เวลา:9:09:37 น. |
|
|
|
โดย: **mp5**  วันที่: 23 ตุลาคม 2564 เวลา:13:33:19 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 24 ตุลาคม 2564 เวลา:1:14:10 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [