คุณพ่อเขียนบทกวีในสตรีสารค่ะ
ตั้งแต่จำความได้..
อ่านนวนิยายเป็นจากหรังสือเล่มนี้

เริ่มผลิตปี 2491
แลัยุติเมื่อ ..มีนาคม 2539

เรื่องจาก เริ่มมีนิตยสารสำหรับผู้หญิงเกิดมากหลากห ผนวกกับปัญหาเรื่องต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้นตลอดเวลา วัยและสุขภาพของคุณนิลวรรณ ปิ่นทอง เจ้าของและบรรณาธิการ
ที่ย่างเข้าสู่วัยชราเริ่มมีปัญหาสุขภาพ
ท่านจึงตัดสินใจยุติการผลิตนิตยสาร สตรีสาร
ฉบับสุดท้ายคือ ฉบับที่ 52 เดือนมีนาคมปี พ.ศ. 2539
ซึ่งครบ 48 ปีพอดี
และตัวท่านก็อายุ 80 ปีแล้วเช่นกัน

คาดว่าภาคผนวกก็หนุดพร้อมๆกัน

ที่บ้าน ล฿กๆก็จะแย่งกันอ่านภาคผนวกค่ะ

ชอบแสตมป์ตูนด้วย
ที่เอาแสตมป์ตปท..มาวาดเป็นการ์ตูนแนวมังงะ

เคยผ่านหูผ่านตามาบ้างเหมือนกันค่ะ
ดูเหมือนญาติผู้ใหญ่ที่ห่างเหินกันไปนาน
หลายเล่มก็ล้มหายตายจากกันไป
น่าเสียดายหนังสือดี ๆ ที่หาย ๆ ไปนะคะ

สตรีสารภาคพิเศษ ภาพประกอบน่ารัก
เป็นหนังสือน่าสะสมน่าอ่านนะคะ

เคยไปพิพิธภัณฑ์ล้านของเล่นเกิรกยุ้นพันธ์
เพิ่งทราบว่าท่านเป็นนักวาดภาพประกอบด้วย
ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ

สตรีสารไม่ค่อยได้อ่านค่ะ
ตอนนั้นอ่านแต่ตุ้กตา หนูแจ๋ว ติดมากก

สวัสดีครับ

สมัย ม.ต้น ผมเข้าไปในห้องสมุด
เห็นหนังสือปกแข็งหนา เก่ามาก
ที่สันหนังสือเขียนด้วยอักษรสีขาวว่า “สตรีสารภาคพิเศษ”
ผมก็หยิบออกจากชั้นหนังสือออกมาดู

ที่ห้องสมุดของโรงเรียนเค้าเย็บรวมเล่มไว้หนามากๆ
หนาประมาณสี่ถึงห้านิ้ว
จำได้ว่ายกมาดูแทบจะแบกลงมาจากชั้นหนังสือ

เปิดออกมาเป็นการ์ตูนตัวกลม มือยาวๆ ชื่อ คนพิลิก
พลิกไปอีกก็มีเรื่องขนฟู แบบตามภาพนั้นเลยครับ

ยุคสมัยเปลี่ยนไปเร็วมากนะครับ
พอมีอินเตอร์เนทเข้ามา เรื่องราวต่างๆ ก็หายไปจากหน้ากระดาษ
มาโผล่อยู่หน้าจอแทน

เมื่อก่อนอ่านการ์ตูนเล่มๆ แต่เดี๋ยวนี้อ่านบนแอพ
ผมว่าหนังสือการ์ตูนเป็นเล่ม ถ้าเราชอบก็น่าซื้อสะสมนะครับ

ทำให้ย้อนระลึกถึงนิตยสารรายปักษ์ในความทรงจำคือขวัญเรือนค่ะ ซึ่งต้อนนี้เป็นเพียงความทรงจำไปแล้ว^^

โหหหหหห สตรีสารวาหายากแล้ว นี่เป็นสตรีสารภาคพิเศษด้วยครับ พิเศษมากๆครับ

ทีกทายวันอาทิตย์ค่ะ

ยุคของผมจะเป็นชัยพฤกษ์การ์ตูนครับ
ชอบเขียนจดหมายไปร่วมรายการ เช่น วาดภาพ แต่งกลอน หรือสอบถามปัญหาทั่วไป
สำหรับสตรีสารนิตยสารคุณภาพนั้น ส่วนใหญ่จะขอยืมพี่ๆผู้หญิงอ่าน
ฉบับการ์ตูนนี้น่าสนใจครับ ผมยังไมเคยเห็น แสดงว่าสำนักพิพ์เขาเอาใจลูกหลานของสมาชิกประจำ

เล่มนี้ก็คลาสสิค ไม่ได้ยินชื่อมานานเลยครับ
มาถึงยุคนี้นิตยสารรายประจำปิดตัวเกือบหมด

บางร้านขายหนังสือเก่า เขาเก็บไว้ข้ามศตวรรษได้ดีจริงๆ
การ์ตูนบ้านผมสัก 20 ปีก็แทบจะเป็นปุ๋ยแล้ว

อาจารย์เกริก ยุ้นพันธ์ เปิดพิพิธภัณฑ์ขงเล่นที่อยุธยา ได้ยินชื่อเสียงและผลงานมานาน
แต่ตัวจริงหนุ่มกว่าที่คิดเยอะเลยครับ

นิตยสารเก่าๆยุคนี้ที่้บานผมซื้อก็มีพวกไดโนสาร ชัยพฤกษ์การ์ตูน ทีวีพูล วิดีโอแสควร์ ลลนา ฯลฯ
ทีวีแมกกาซีนใหม่กว่าพวกนี้หน่อยนึง

ขอบคุณกำลังใจค่ะ

ปลาดอลลี่คราวนี้ลองซื้อแบบหั่นชิ้นแช่แข็งมาแล้ว
พอเอามาทอดก่อนก็เป็นชิ้นดีไม่เละค่ะ

ราตรีสวัสดิ์นะคะ

สวัสดียามเช้าครับ

โอ้โห...น่าจะเป็นคอลเลคชั่นที่หายากพอสมควรเลยครับ
ผมเคยอ่านแต่นิตยสารสตรีสารแบบธรรมดาครับ
ฉบับพิเศษไม่เคยอ่านมาก่อนเลย

จำได้ว่าชอบเนื้อหาของนิตยสารด้วยนะครับ
มีความรู้และเรื่องปกิณกะมากมายเลย

ภาคการ์ตูนไม่เคยอ่านค่ะ เคยอ่านแต่สตรีสารธรรมดา
253x อืมม ตอนนั้นทำงานแล้ว ทำในห้องแคบ ๆ กับเสียงเพลง
ใจทั้งหมดที่มีจึงมีให้แต่เรื่องเที่ยวค่ะ

เช้านี้เลือกตั้งการเมืองหลาย จังหวัด
ช้างล้ม..
ที่ปทุม นี่ เฉือนกัน 5 คะแนน เองค่ะ

เรียกว่าชนะแบบถ่ายรูป

สวัสดียามเช้าค่ะ

ส่วนมากจะเป็นนิตยสารขวัญเรือนนะคะ
เราจะโฟกัสไปที่แพทเทิร์นการถักโครเชต์กับการจัดดอกไม้ค่ะ^^

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

บางคนเคยบอกผมครับ
ว่าเขาเล่นบล้อกแล้วไม่รู้จะทักทายคนอื่นยังไง
อาย เกรงใจ กลัวเขาไม่ทักกลับ ฯลฯ
ก็เลยเล่นได้แป๊บเดียวแล้วก็หายไปจากบล็อก

การทักทายจึงเป็นส่วนนึงของการทำความรู้จักเลยนะครับ

แต่หลักการเล่นบล็อกเแก็งค์
คือต้องให้ใจสนุก
และไม่คิดมากใช่ไหมครับ
.
.
.

10 กว่าปีที่เล่นบล็อกมา
ผมก็ทำแบบนี้มาตลอดนะครับ
เคยผ่านช่วงที่สนุกที่สุดของบล็อกแก๊ง
มีคนเม้นท์กันวันละ 200 เม้นท์
จนมาถึงวันนึงไม่ถึง 30 เม้นท์
ผมก็ยังรู้สึกสนุกเหมือนเดิม

บางคนเคยมาทัก
ทักเสร็จหายไปเลย
ก็ไม่เป็นไรครับ
แสดงว่าบล็อกของผมหรือการทักทายของผม
อาจไม่ได้ทำให้เค้าชอบหรือเห็นด้วย
ก็ไม่เป็นไร ผมไม่เคยนอยด์เรื่องนี้เลย

เคยถูกด่าหลังไมค์ด้วยคำหยาบแรงๆ
ก็ไม่เป็นไร ไม่โกรธครับ ช่างเขา
ผมเลือกสนใจแค่คนที่คุยกันแล้วรรู้สึกดีพอแล้วครับ

สตรีสาร เลยพลิกอ่านบ้าง น่าจะเห็นสอนวิธีสอนถักโครเชต์
หรือไงนี่แหละครับ นาน ๆ มาก.
ส่วนรุ่นพิเศษเคยเห็นเชนกันครับ... ดูภาพข้างบนนักวาดคง
วาดด้วยมือ..

เคยคิดนะครับว่า เขาวาดบุคคลิกแต่ละตัวได้เหมือนได้ไง 555
คือผมเป็นคนวาดพอเป็น ตอนเด็ก ตอนโตไม่เป็นเลย
แต่ชอบดูการ์ตูนมากเช่นกัน.... ถึงขึ้นมัธยมก็ยังวาดรูปเล่น
น้าชาย แนะนำให้หัดเขียน สีหน้าของการ์ตูน ท่าทาง.. ติวให้
สอบเข้า เพาะช่าง.. เข้ากท.เข้าสอบเพาะช่างผ่านหมดแต่
ร่วงสัมภาษณ์เลยไม่ได้เป็นครู 555 (ตอนนั้นอาชีพมีไม่กี่อย่างครับ)
เป๋ไปเป๋มา เลยเรียนสาขาบัญชีจนจบมีอาชีพอีกทางหนึ่ง
และแทบไม่น่าเชื่อ ระหว่างที่เรียนก็เรียนรุ่นเดียวกับ ชัย
ราชวัตร แต่กลับไม่รู้ว่า ชัย วาดการ์ตูน 555
จบแล้วทำงานก็ดันไปทำงานตึกเดียวกันที่ ธนาคารกรุงศรี
อีกหลายปี ชัย โด่ดเด่นที่ไทยรัฐ
...
เม้นท์ยาวไปซะแล้ว.. ขอบคุณนะครับที่แวะไปเยือนบล๊อก

อรุณสวัสดิ์ครับ

Happy Tuesday นะคะ
จำได้ว่า รร.หญิงล้วน แถวปากคลองตลาด
ก็ให้เด็กๆอ่านและทำกิจกรรมจากสตรีสารเด็กค่ะ

ทันนะคะสตรีสาร
เพราะสมัยคุณพ่อมีชีวิตอยู่
จะเขียนเรื่องบทกลอนลงในนี้ด้วย
เวลาพ่อไปรับค่าเรื่อง
ก็จะหอบสตรีสารกลับบ้าน
ก็จะชุดนี้สอดมากับหนังสือ

"สีเค้าดูซอฟท์ ออกแนวพาสเทล ดีนะครับ"

ดอกน้องหนามนี่ ถ้าซื้อตอนไม่เห็นดอก
จะไม่มีทางทราบเลยว่าดอกออกมาจะเป็นสีอะไร
อารมณ์จะเหมือนซื้อหวยที่ต้องมาลุ้นเอาเอง 555
แต่เราไม่ได้เล่นหวยน้าาา อิอิ

โหยยย เก่ามากจริงๆ ไม่มั่นใจว่าทันไหน
ของตอนสมัยเรียนจะคุ้นชินกับนิตยกสารแม๊กซ์ติวเตอร์
หรือชื่ออะไรสักอย่างน๊าาา นึกไม่ออก..

สวัสดีครับ

เพิ่งได้มาทักทายครับ มาดูรีวิวหนังสือด้วยครับ
เป็นหนังสือเก่าที่รวมเรื่องราวไว้ได้หลากหลายดีครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ

มายกมือ....ไม่เคยเห็นครับผม แหะๆๆ
ที่จำได้ว่าต้องถือไปเรียนคือ Student weekly เอาไปท่องศัพท์งี้ แล้วก็........เอาไปหาแบบวาดรูปในหนังสือเรียนครับ 5555555

ดูแล้วสตรีสารคงเป็นนิตยสารของเด็กที่มีเรื่องให้อ่านเยอะ
มีมุมเรื่องสั้น นักเขียน นักวาดภาพ มุมความรู้ให้เด็ก ให้อ่านเพลินๆ ด้วย

ยังไงก็ดีใจที่ได้เห็น Item ลับของวัยรุ่น 90 ครับ ^^

ขอบคุณสำหรับกำลังใจในบล็อก - Isaan-Isan Boutique Resort by Andacura Premium เขาใหญ่ นะครับ

ชัยพฤกษ์การ์ตูนนี่ผมจำได้แค่ทาร์ซานกับเจ้าจุ่น
เสียดายหนังสือรุ่นนั้น ถ้าเก็บไว้ถึงตอนนี้มูลค่าสูงมากๆเลยครับ (แต่ก็คงไม่ขายอยู่ดี)
อย่างขายหัวเราะเล่มใหญ่ที่ยังพอเห็นขายตามร้านหนังสือเก่า นั่นก็ปี 37 ขึ้นไปทั้งนั้น
ผมซื้อตั้งแต่หนูจ๋า เบบี้ ปี 20 ปลายๆ
ทีวีแมกกาซีนผมก็มีแต่เล่มสิบกว่าๆขึ้นไปแล้วครั บเล่มแรกๆ หายหมดเลย
การ์ตูนแถมก็ดันเก็บไม่ครบ หลายเรื่องไม่ได้เอาไปพิมพ์รวมเล่มที่ไหนแล้วด้วย T^T

ขอบคุณเช่นกันนะครับ

"วิธีผัดวุ้นเส้นไม่ให้กอดกันเป็นก้อนคือ
นำวุ้นเส้นแช่น้ำพอนุ่ม ตัดเป็นท่อนสั้นๆ
เมื่อใส่วุ้นเส้นลงผัดให้เติมน้ำสต๊อกไก่หรือถ้าไม่มีให้ใช้น้ำธรรมดาผสมน้ำมันเล็กน้อย
น้ำมันจะช่วยให้เส้นไม่เกาะกัน ผัดพอน้ำแห้งและเส้นนุ่มแต่ไม่เละ
ถ้าใส่น้ำอย่างเดียวเส้นจะแฉะยุ่ย"

ลอกคำตอบมาจาก https://www.knorr.com/
ทำให้ได้รู้ไปด้วยค่ะ ^^

ขอบคุณกำลังใจนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับ

"ถือได้ว่าพอดอกไม้บาน ก็เป็นเซอร์ไพรซ์เลยครับ"

ใช่เลยค่ะ ถือเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการเลี้ยงแคคตัส
หลายคนตื่นเต้นแล้วไม่อยากพลาดช่วงเวลานี้ ก็แหมกว่าจะบานคอยเป็นปี
ถึงขนาดพกติดตัวไปที่ทำงานด้วย เพราะดอกบางชนิดบานแค่วันเดียว
อย่างบานตอนสาย ๆ พอบ่าย ๆ ก็หุบแล้ว อย่างนี้เป็นต้น 555

วันนี้อัพดอกน้องหนามต่อค่ะ อิอิ