เสียงระฆังกังวาลทำให้ใจสงบได้มากเลยนะคะ
เรื่องย่อของแต่ละชาดกทำให้อยากอ่านทั้งหมดอีกครั้ง

เคยท่อง เต ชะ สุ เน มะ ภู จะ นา วิ เว ตอนมัธยมครับ พอโตๆยังท่องได้อยู่แต่ลืมว่าหมายถึงอะไรบ้าง ฮ่าๆๆๆ

แต่บทนี้ยังอยู่ในบทยอดพระกัณฐ์ไตรปิฎกนะครับ

สีสึรูปเล่มสวยงาม
น่าเก็บสะสมจังค่ะ

เล่มนี้ผมไม่ได้ซื้อมาอ่าน
เพราะลูกชายพอโตขึ้น
เค้าไม่อ่านหนังสือแนวนี้แล้ว
ก็เลยหยุดซื้อ
เมื่อก่อนชอบมากครับ
ผมชอบมากกว่าลูกอีก
สำหรับหนังสืออินโฟกราฟฟิกของอมรินทร์ชุดนี้

เล่มนี้ก็น่าสนใจนะครับ



ปล. ผมไม่ได้ทำผังตัวละครเลยครับ
เขียนสั้นๆแค่ 7 ตอนครับ
แต่ตอนที่เขียน ผมต้องจดเอาไว้เหมือนกัน
จำชื่อตัวละครไม่ได้เพราะมันยาวมากครับ 555

อ่านมาถึงชาติสุดท้ายนี้รู้สึกเศร้าๆ ทุกที
ยายเคยดูดวงให้เราสมัยเด็กๆ (แม่เล่าให้ฟัง)
ว่าชีวิตรักของหลาน(เรา)จะคล้ายๆ ชีวิตของนางมัทรี
แม่ได้ตีความให้ฟังอะไรมาก บอกแค่ว่าอาจจะแบบ
รักต้องเสียสละอะไรแบบนั้น พอโตมา เลยรู้ว่าเรื่องของ
นางมัทรีเป็นอะไรยังไง พูดถึงในมุมที่ว่าถ้าเรา
ได้เป็นภรรยาของคนๆ นึงแล้วโดนบริจาคทานทั้งตัวเองและลูก
ให้คนอื่นแบบนั้น.. ก็คงจะเศร้าน่าดู..

ขอบคุณที่แนะนำค่ะ

ของสนพ. นี้มีที่เป็นธรรมะหลายเริ่มน่าสนใจเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่พวกเกี่ยวกับธรรมะ ผมไม่ค่อยดูสนพ. เท่าไหร่ เปิดอ่านดูนิดหน่อยถูกใจก็ซื้อไปอ่านต่อ

สวัสดีตอนเย็นวันเสาร์ครับ



ชวนไปตรวจการบ้าน 3F - ผัดพริกขิงหมูสับถั่วฝักยาว ด้วยนะครับ

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ
เป็นหนังสือที่น่าอ่านมาก ๆ
แต่ละชาติมีข้อคิดดี ๆ แต่คุ้นเคยกับมหาชนกอยู่เรื่องเดียวค่ะ

ตอนเรียนวิชาพุทธศาสนาชั้นมัธยม อาจารย์ที่สอนพูดจาวัยรุ่นมากๆ เข้าใจวัยรุ่นดีเรย นักเรียนทุกคนชอบเรียนมากๆ เหมือนได้ไปปลดปล่อยจากวิชาเครียดๆ

มีการนิมนต์พระอาจารย์วัยใกล้ๆกันจากวัดชลประทานฯมาสอนด้วย สนุกมาก มีแซวๆกัน ฮากันทั้งชั่วโมง ถึงเวลาสอบก็ทำเกรดได้กันดีๆทั้งนั้น น่าเสียดายที่วิชาพระพุทธศาสนามีหน่วยกิตแค่ 1 หน่วย เรียน 1 คาบ / สัปดาห์ สอบได้เกรด 4 ก็ไม่ช่วยให้เกรดเฉลี่ยขึ้นสูงมากๆ

ด้วยความยินดีครับ

พอมีลูก
ผมก็กลับมาได้อ่านนิทานเด็ก
ได้อ่านวรรณกรรมเด็กเยอะมากครับ

พอลูกเริ่มโต เขาก็ไม่อ่านแล้ว
ผมก็ทยอยเอาไปบริจาค
เก็บไว้เป็นบางชุดบางเล่มที่ตัวเองชอบเท่านั้นเองครับ

เรื่องนิยายภาพของผม
เขียนจบไปแล้วล่ะครับ
แต่ก็อาจเขียนเพิ่มได้เรื่อยๆ
ปีนี้เขียนงานตุนเอาไว้เยอะเลย
มีต้นฉบับพออัพบล็อกไปอีกสักครึ่งปีได้ครับ 555

เคยผ่านหูผ่านตามาทั้งหมด แต่ไม่ค่อยซึมซับเท่าไหร่
ก็เหมือนนับถือศาสนาพุทธมาแต่เกิด แต่ไม่ลึกซึ้งเรื่องธรรมะจริงจัง แหะ ๆ

------------------

กฎเหล็กของการไม่อยากมีภาระเพิ่มจากแมวจร
คือต้องไม่ให้อาหารเด็ดขาด ดูใจร้ายเนอะ

จับไปทำหมันได้นับเป็นบุญของแมว แต่คนก็ยังถกเถียงกันนะคะ
บางคนบอกว่าทำหมันแมวเป็นบาป ... ก็แล้วแต่จะมอง
ถ้าอย่างนั้นเราก็บาปเพราะจับแมวทำหมันทั้งสองตัวเลย

แมวที่บ้านเป็นแมวน่ารักค่ะ ไม่เคยขู่แมวจรที่ผ่าน ๆ มา
แต่ถ้าเข้ามาในบ้านก็ไม่รับรองความปลอดภัยนะคะ
เคยมีคนเอาแมวแปลกหน้าเข้าบ้าน นินจาไล่ฟัดซะเลือดซิบเลย

แวะมาส่งกำลังใจค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับ

สวัสดีตอนมืดๆวันอาทิตย์ครับ

ขอขอบพระคุณสำหรับกำลังใจในบล็อกทำอาหารครับ

เคยอ่านเรื่องแบบนี้ แต่ไม่ใช่เล่มนี้ค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับ

วันนี้เสนอตอนจบแล้วครับ

ขอบคุณที่แวะไปคุยด้วยที่บล็อกยามวิกาลนะคะ 555

จริง ๆ ก็เห็นประโยชน์ของการทำหมันให้หมาแมวค่ะ
แต่ที่บ้านมีบางคนไม่เห็นด้วย บอกว่าบาป ... แต่เราก็ทำค่ะ แหะ ๆ

แวะมาโหวตและเยี่ยมเยือนค่าา

ขนาดเป็นพุทธบศาสนิกชน
ยังรู้เรื่อง ทศชาติ
ของพระพุทธเจ้าไม่ครบเลย

หนังสือช่วยให้เราๆท่านๆ
ได้รู้มากขึ้น น่าหยิบจับ

ส่งการบ้านครับ

สวัสดีครับ

เพิ่งได้มาทักทายครับ
หนังสือดีอ่านแล้วทำให้จิตใจสงบครับ

ชาติก่อนหน้า ได้เห็นบ่อยๆ ในวิหารพระเจ้าสิบชาติ หรือผนังพุทธประวัติหลายๆวัด ที่จะมีข้อมูล 10 ชาติ ก่อนเป็นพระพุทธเจ้าให้อ่าน
ภาพที่ติดตามากสุดคือพระเตมีย์ ยกรถจะไปฟาดใครไม่รู้
กับวิฑูรบัณฑิต โดนยักษ์จับจะฟาดอะไรสักอย่าง

แต่ผมก็จำได้แค่พระเวสสันดรนั่นละครับ เพราะเคยอ่านตอนเรียน
แล้วก็พระมหาชนก เพราะว่ายน้ำ

อรุณสวัสดิ์ครับ

ขอบคุณครับที่ติดตามอ่านจนครบทุกตอนเลย

หาเวลาสงบ
อ่านหนังสือดีๆ
อ่านไปคิดตามไป...รู้สึกดีๆ

"อยากบอกว่าพอเลื่อนมาเห็นรูปที่ 4
จินตนาการเหมือนแมลงเปลือกแข็ง
ที่กำลังกินเหยื่อเลยนะครับ ^^"

จินตนาการผิดจ้า ...
แมลงปีกแข็งตัวนั้น ความจริงคือแมวตัวนุ่มนิ่ม
ไม่รู้ตัวไหนเป็นตัวไหน เพราะมีสองตัว 555

ทศชาติชาดก มีการเล่าเป็นหนังสือหลายเวอร์ชันเลยนะครับ
เล่มนี้ก็สวยดีแต่ผมไม่เคยอ่าน เพราะเคยอ่านเวอร์ชันอื่น ๆ ก่อนแล้ว

แต่ทศชาติชาดกที่ติดใจผมมาตลอดไม่ใช่หนังสือแฮะ
แต่เป็นเวอร์ชันที่ผมเคยดูเคยฟังที่โรงเรียนตอนเป็นเด็กอนุบาล
ประมาณว่ามีคนเล่าเรื่องแล้วดึงภาพประกอบเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ น่ะครับ
(สมัยนี้ไม่ค่อยเห็นคนทำอะไรแบบนี้แล้วล่ะ ไม่รู้นึกภาพออกมั้ย ^^")
ตอนยังเด็ก ผมชอบมากเลยครับ