I AM SOMEONE
<<
เมษายน 2565
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
21 เมษายน 2565

รัก-เลิก หลากรูปแบบ

วัยแกร่งใครว่าจะคุยเรื่องรักๆ เลิกๆ ไม่ได้ วัยเราใช่ว่าจะไม่มีหัวใจ ทุกคนยังได้ยินเสียงหัวใจเต้นอยู่ แต่หัวใจจะเต้นแรงหรือแผ่วลงก็แล้วแต่คน

เรื่องรักของวัยแกร่ง เกิดขึ้นได้เสมอ แม้ว่าจะดูเหมือนหัวใจด้านชาไปแล้วก็ตามแต่เอาเข้าจริง หัวใจก็พร้อมหวั่นไหวได้เสมอเมื่อเจอคนที่ชอบความรักที่ใช่สำหรับตัวเอง
แล้วความรักที่ใช่จำเป็นไหมต้องลงเอย...

Magnolia คิดว่าคำว่า “ลงเอย” ถ้าถูกนิยามโดยคนที่พร้อมทุกอย่าง ก็คงหมายถึงการแต่งงานหรือการใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน แต่สำหรับอีกหลายคู่ที่ไม่ได้พร้อม ไม่ว่าด้วยสาเหตุใดก็ตาม การลงเอยก็ไม่จำเป็นต้องหมายถึงการแต่งงานก็ได้ จริงไหมคะ

อาจจะลงเอยด้วยการใช้คำว่า “แฟน” ที่คบกันไปเรื่อยๆ จับมือกันไป ดูแลกันไป ไม่ต้องอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องการโมเมนต์ครอบครัว ไม่มีช่วงเวลาของการใช้ชีวิตคู่ ต่างคนต่างอยู่ ว่างหรือคิดถึงก็เจอกัน โดยไม่ต้องมีเงื่อนเวลามากำหนดว่าสถานะนี้จะสิ้นสุดเมื่อใด

บางคู่ลงเอยด้วยการเป็นคู่คิดไม่ใช่คู่ชีวิต คอยให้คำปรึกษา รับรู้ปัญหา เป็นเหมือนเส้นขนานที่ขนาบกันไปจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอยากแยกไปอีกทาง หรืออีกเส้นสิ้นสุดลงไม่ว่าด้วยเหตุใด สถานะเป็นมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่กิ๊ก เป็นคนสำคัญในชีวิตที่คอยซัพพอร์ตจิตใจในวันที่อีกคนต้องการ แม้เขาหรือเธอจะมีตัวจริงแล้วก็ตาม

หรือลงเอยด้วยการเป็นเพียงคนไม่มีสิทธิ์ รู้ว่ารักแต่ไม่ได้สิทธิ์เป็นเจ้าของกันและกัน เหมือนเจอคนที่ใช่ในเวลาที่ไม่ใช่ เป็นเพียงความปรารถนาดีที่มีให้กันไป เขาหรือเธอเป็นคนแรกที่คิดถึง หรือโหยหาในวันที่ทุกข์หรือวันที่สุข เปิดโอกาสให้เขาได้เจอคนที่เหมาะสมมีความสุขที่จะอยู่ด้วย ซึ่งไม่ใช่เรา รักแบบบริสุทธิ์ใจไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ได้หวังครอบครอง แต่ไม่เคยหายไปไหนเมื่ออีกฝ่ายต้องการ จะว่าไปคล้ายจะเป็นความรักแบบ Platonic

ความรักแบบหนุ่มสาวหรือไม่มีเพศมีหลายรูปแบบค่ะ หลายคู่ไม่ได้จบลงที่การแต่งงาน และการแต่งงานก็ไม่ใช่จุดสิ้นสุดของความรักของทุกคู่ทุกคน คนที่สมหวังหรือมีความรักที่สมบูรณ์มักจะไม่เข้าใจ

การเลิกราก็เช่นกัน มีหลากรูปแบบ ไม่มีกฎตายตัวว่าการเลิกราต้องมีหน้าตาอย่างไร และไม่ควรมีใครมากำหนดให้เราต้องทำตามว่าเธอต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้เธอถึงจะไม่เจ็บปวด หัวใจของเราเราย่อมรู้เองว่าต้องการการเลิกรารูปแบบใด

บางคู่เลิกกันแล้วเกลียดกันจนไม่สามารถทนเห็นหน้าได้ ไม่อยากได้ยินเสียง หรือไม่อยากได้ยินชื่อ แม้แต่ให้ใครพูดถึงก็ไม่ได้ เรียกว่า “ไม่เผาผี” ก็เยอะแยะ

บางคู่เลิกกันแบบปล่อยให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเจ็บหนักจนกลายเป็นโรคซึมเศร้า เสียสติอยู่ฝ่ายเดียว ขณะที่อีกฝ่ายเดินไปข้างหน้า ไปใช้ชีวิตที่เขาปรารถนา ไม่หันหลังกลับมาอีกแล้ว บางคนยังรอคอยการกลับมาทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ทำได้ดีที่สุดก็แค่ “รอ” ขณะที่บางคนพยายาม “ปลง” เพราะไม่มีทางเลือก พูดง่ายแต่ทำแล้วไม่ง่ายอย่างที่คิด แต่จะให้ยอมรับความจริงทันทีก็ยังไม่ใช่เวลา จึงต้องมีน้ำตาเป็นเพื่อนกันไป จนกว่าจะเข้มแข็ง หรือจะเจอคนใหม่ หรือมีวิกฤตอย่างอื่นมาแทนที่

บางคู่เลิกกัน โดยให้อภัยกัน ยังคงคุยกัน และเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ยังหยิบยื่นความช่วยเหลือกัน ส่งความปรารถนาดีกัน เพราะเคยผ่านช่วงเวลาดีๆ มาด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ยังเหลือสิ่งดีๆ ให้ระลึกถึง “เป็นเพื่อนกับแฟนเก่า” จึงเกิดขึ้นกับหลายคู่ แม้ว่าต่างฝ่ายจะมีคู่ใหม่หรือไม่มีก็ตาม

บางคู่เลิกกัน แม้จะไม่ญาติดีกันแล้ว แต่กลับให้ความช่วยเหลือหรือผูกพันคนใกล้ชิดของอีกฝ่ายอยู่ เพราะความมีน้ำใจของอีกฝ่าย บางคนช่วยเหลือลูกของคนรักเก่าด้วยความเต็มใจ ใจกว้างอย่างกับแม่น้ำ สิ่งที่ได้กลับมาไม่ใช่ความรัก แต่คือทำแล้วสบายใจ

คนที่ยังใช้สถานะโสดอยู่คงคิดคล้ายๆ กับ Magnolia ว่า ความรักอาจไม่ได้หมายถึงการได้ครองคู่กันเสมอไป และการเลิกราก็ไม่ได้หมายถึงต้องโกรธเกลียดกันตลอดกาล

Podcast ฟังเพลินสำหรับคนไม่ชอบอ่านแต่ชอบฟัง 
ติดตามเพจ https://facebook.com/magnoliadiary




 

Create Date : 21 เมษายน 2565
0 comments
Last Update : 20 สิงหาคม 2565 15:44:07 น.
Counter : 497 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


BlogGang Popular Award#20


 
Alex on the rock
Location :
มหาสารคาม Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [?]




Blog นี้เป็นพื้นที่ส่วนตัว เป็นความเห็นส่วนตัว ผู้อ่านอาจจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับข้อเขียนใน Blog กรุณาแสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพและเคารพสิทธิ์ในการแสดงความคิดเห็นตามรัฐธรรมนูญของเจ้าของ Blog ด้วย หากผู้อ่านที่แสดงความคิดเห็นไม่อาจจะปฏิบัติตามนี้ได้ เจ้าของ Blog สามารถลบความคิดเห็นของท่านโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบ
[Add Alex on the rock's blog to your web]