ใจฟูเมื่อมีคนฟัง เมื่อก่อนแม่เราชอบเรียกชื่อเราก่อนจะพูดอะไรสักอย่าง เพื่อให้เราหันไปฟัง บางทีก็ขี้เกียจหันเพราะสนใจอย่างอื่นอยู่ แม่ก็จะถามว่า “ฟังอยู่หรือเปล่า” เราบอกว่า “ฟังอยู่ พูดมาเลย” แม่ไม่ค่อยพอใจหรอก เพราะอยากให้เรามองหน้าและตั้งใจฟังมากกว่านี้ การมีคนตั้งใจฟังในสิ่งที่เราพูดมันดีนะ เหมือนเขามีสมาธิจดจ่อใส่ใจและพร้อมที่จะรับฟังจริงๆ เมื่อเราโตขึ้นมา เราเองก็เคยเจออย่างแม่ และเราก็มีความรู้สึกหงุดหงิดเช่นเดียวกับแม่ เคยแม้แต่มีคนบอกกับเราว่า “ยินดีรับฟัง” แต่ถึงวันหนึ่งเขาไม่ยินดีแล้ว เรายังรู้สึกผิดหวังเลย ไม่นานมานี้ Magnolia เพิ่งจะมาสังเกตตัวเองว่า นอกจากเราเป็นคนชอบเล่า และชอบฟังแล้ว เรายังชอบเห็นปฏิกิริยาของคนที่รับฟังเราด้วย คุณเคยพูดหน้าห้องที่มีคนอยู่ในห้องหลายสิบคนไหมคะ ถ้าเกินครึ่งห้องก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ทันทีที่คุณเริ่มพูด คุณจะรู้สึกอย่างไร แต่หากมีคนไม่กี่คนกำลังฟังคุณ สบตา พยักหน้า หรือช่วยตอบเมื่อคุณถาม แค่นี้คุณก็ไม่รู้สึกเป็นตัวประหลาดที่พูดหน้าห้องคนเดียวแล้วใช่ไหม เราก็รู้สึกไม่ต่างกัน ปฏิกิริยาของคนฟังแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ที่เราชอบคือ “เสียงของความเงียบ” ทีแรก แยกไม่ออกว่าปฏิกิริยาที่ว่านั้น แสดงว่าเขาตั้งใจฟังหรือเบื่อหน่ายกันแน่ บางทีคนฟังมองหน้าเราโดยไม่มีคำพูดใดๆ เลย จนเราคิดว่าพูดอะไรผิด หรือดูเหมือนเราพูดมากเกินไป แม้แต่คุยโทรศัพท์กัน จังหวะที่เรากำลังพูดอย่างเมามัน อีกฝ่ายเงียบสนิท ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าเงียบเพราะสายตัดไปหรือคนฟังหลับแล้ว จึงต้องลงท้ายด้วย "ฮัลโหล" เหมือนเป็นการซาวด์เช็ค ว่าโทรศัพท์ยังมีสัญญาณ แล้วอีกฝ่ายจะได้ตอบกลับมา เพื่อให้รู้ว่ายังฟังอยู่ เราเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมแม่จึงชอบถามว่าฟังอยู่หรือเปล่า และทำไมอยากให้หยุดการกระทำใดๆ และหันหน้ามาฟังแม่ แม่ก็คงอยากได้ความใส่ใจจากคนฟังเช่นกัน สิ่งที่คนฟังแสดงออกเมื่อฟังเราด้วยเสียงของความเงียบ ไม่ว่าจะสื่อสารกันแค่เสียง หรือเห็นหน้ากัน ทำให้เรารู้สึกมีตัวตนมากขึ้น และการพูดของเรามีคุณค่าทันที ถึงแม้ว่ามันคือการนินทาคนอย่างจริงจังก็ตาม Create Date : 11 มีนาคม 2566 Last Update : 11 มีนาคม 2566 19:48:12 น. 0 comments Counter : 554 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก