ทนทุกข์ หรือ ทุกข์ทน หลังปีใหม่ Magnolia โทรคุยกับเพื่อนเก่าแก่สมัย ม.ปลายคนหนึ่ง เขารู้ว่าก่อนหน้านี้เราประสบปัญหาอะไรอยู่บ้าง เพื่อนถามเราเป็นคำถามแรกทันทีที่รับสายว่า "เป็นไงบ้างเธอ" นั่นแปลว่าเขาอยากฟัง หรือยังอยากรับรู้ความเป็นไปของเราอยู่บ้าง จากนั้นเรารำพึงว่า “เบื่อจัง ไม่อยากอยู่ในคอมฟอร์ตโซนแล้ว อยากลาออกทุกวันเลย” เพื่อนถามว่า “จะออกไปทำอะไร” เราว่า “ยังไม่รู้เหมือนกัน” เพื่อนถามต่อ “มีมรดกเยอะเหรอ” ซึ่งเราไม่มี คำถามสุดท้าย “มีความสามารถอย่างอื่นนอกจากที่ทำอยู่ไหม” เราก็ไม่มีอีก เขาจึงตอบแทนเราว่า “ถ้าไม่มีก็ทนทำงานนี้ต่อไปจนเกษียณ ได้เงินดีกว่าไม่มีเงิน” ก็จริงของเพื่อน เขาพูดถูกหมด เราไม่มีอะไรที่ว่ามาเลยสักอย่าง ก่อนปีใหม่เราก็ได้คุยกับเพื่อนเก่าสมัยประถมอีกคนหนึ่ง บ่นทำนองเดียวกัน เพื่อนถามว่า “แกมีความสุขกับงานที่ทำไหม” เราตอบอย่างไม่ลังเลว่า “ไม่” เพื่อนว่า “นั่นล่ะคือคำตอบ” เมื่อก่อนเราไม่เคยกลัวที่จะออกจากคอมฟอร์ตโซนเลย ถ้าเบื่อคนเบื่องานก็ไม่คิดมากลาออกมาเลย ตกงานก็ยอม พอเมื่ออายุเพิ่มมากขึ้นกลับไม่กล้าตัดสินใจแบบนั้นอีกแล้ว แต่หากถูกเลิกจ้างก็จะสบายใจกว่า ที่มีคนช่วยตัดสินใจแทน เรื่องของเรื่องคือ กลัวอดตายโดยที่ยังไม่ตาย เพื่อนช่วยสรุปว่า “แกกังวลกับอนาคตไกลเกินไป ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่ปัจจุบันแกยังมีเงินใช้ มีข้าวกินอยู่ ทำไมไม่เลือกทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขก่อน เงินน้อยลง แต่มีความสุขมากขึ้นนะ” เพื่อนคนนี้ก็พูดถูกอีกเช่นกัน แต่ละคนมีมุมมองที่ต่างกัน และเป็นมุมที่เขามองว่าถูกต้อง เหลือแต่เรานี่แหละว่า จะเลือกมองมุมไหนดี จึงยังทำให้วันนี้ให้คำตอบกับชีวิตที่เหลือไม่ได้ คิดซ้ำๆ วนๆ ทุกวัน “เราเป็นทุกข์แต่ต้องอดทน หรือต้องอดทนจนเป็นทุกข์” กันแน่   Create Date : 13 สิงหาคม 2566 Last Update : 13 สิงหาคม 2566 15:27:54 น. 0 comments Counter : 223 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก