ไม่เจอกันนานแล้วนะ “สวัสดีครับอาจารย์” Magnolia ได้รับข้อความทักทายทางไลน์จากเพื่อนเก่าคนหนึ่ง เราจึงพิมพ์ตอบกลับไปว่า “เลิกเป็นนานแล้ว” เป็นอันรู้กันว่าเราไม่ได้เป็นมนุษย์เงินเดือนแต่เป็นมนุษย์อยู่บ้านแทน เขาเป็นเพื่อนเก่าวัยมัธยมปลาย ซึ่งนานทีปีหนจะทักมา ปีที่แล้วก็เป็นแบบนี้แหละ คุยทีละสองสามประโยคแล้วก็เงียบหายไป เราไม่ได้สนิทกันมากนัก แต่คุยเล่นถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันได้เพราะโต๊ะเรียนใกล้กัน เขาเป็นคนมีน้ำใจชอบช่วยเหลือเพื่อนๆ โดยเฉพาะการให้ลอกข้อสอบในวิชาที่เขาถนัดอย่างชีววิทยาและเคมี เราเรียนผ่านมาได้แบบไม่อ่านหนังสือหรือท่องตารางธาตุเลยก็เพราะเพื่อนคนนี้ ชีวิตอัปเดตประจำปีนี้ของเขาคือ เบื่องานแต่ลาออกไม่ได้ เป็น “เดอะแบก” ประจำบ้านอยู่เหมือนกัน เขาว่ายิ่งโสดยิ่งไม่มีเงินเก็บ เจอกับตัวเองถึงรู้ ทุกวันนี้ทำงานจนเกือบจะเกษียณแล้ว ไม่มีหนี้สิน ไม่มีทรัพย์สิน ไม่มีอะไรเลย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความใจดีให้เพื่อนยืมเงินไปหลายบาทแต่ไม่ได้คืนสักบาท จึงคิดได้ว่าเขาควรกลับมาคบกับเพื่อนเก่าจะดีกว่า ซึ่งอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่เขาทักมา เราให้กำลังใจว่า ดีแล้วไม่สร้างทรัพย์สิน ไม่หนัก ไม่ต้องกังวลว่าตายแล้วจะยกให้ใคร แล้วไม่ต้องพยายามหาเมีย เพราะผู้หญิงยุคนี้ก็เลือกเหมือนกัน ยิ่งรู้ว่ามีแต่ตัวเปล่าๆ ไม่มีใครเอาแน่ วัยแกร่งภาระที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือดูแลตัวเองให้ดี ห้ามเหนื่อย ยิ่งเป็นเดอะแบกด้วยแล้ว ถ้าล้มก็ล้มกันทั้งหมด หากเกษียณแล้วก็กลับมาอยู่บ้าน ไม่ต้องดิ้นรนไปอยู่ที่อื่นอีก ดูแลพ่อแม่เท่าที่พอจะทำได้ ถึงเวลาที่พ่อแม่ไม่อยู่แล้วก็ค่อยจัดการชีวิตว่าจะทำอะไรต่อไป อยากทำอะไรก็ทำ ไม่มีใครห้ามแล้ว “ไม่เจอกันนานแล้วนะ อยากเจอ” เพื่อนว่า Magnolia ไม่รับปากและไม่คาดหวังว่าจะเจอกันอีกหรือไม่ เจอหรือไม่เจอไม่สำคัญเท่านึกถึงกันบ้างไหมในวันที่สุขหรือทุกข์ก็ตาม หากยังมีเสี้ยวหนึ่งที่ยังระลึกถึงกันในแง่ดี แล้วทักทายมาอย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าต่างคนต่างยังมีลมหายใจอยู่ เท่านี้ก็ดีใจแล้ว Create Date : 12 ตุลาคม 2567 Last Update : 12 ตุลาคม 2567 11:04:52 น. 0 comments Counter : 285 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก