► ►►..เป็ ด ส วร ร ค์ ไ ล ฟ์ อิ น ต รั ง งานวิวาห์ใต้สมุทร ครั้งที่ 16 ต อ น 5...◄ ◄◄
อู้ 1 วัน เนื่องจากกำลังกำจัด ไวรัส
หลังจากที่คณะเราได้ทำการเติมน้ำมันจนเรียบร้อย และเครื่องยนต์ก็เริ่มทำงานอีกครั้ง
ท่าเรือปากเมงก็อ้าแขนต้อนรับพวกเรากลับสู่ฝั่ง
พี่น้อยชายผู้พูดน้อย แต่วันนี้ต้องรอนานนมาก ก็พาเราทั้งหลายกลับสู่โรงแรมที่พัก
ถึงโรงแรมห้าโมงเย็นครึ่ง นิดๆ
กำหนดเวลาของงานเลี้ยงเย็นนี้ คือ ราวๆหกโมงเย็น
เราตกลงใจกันว่าจะมาเจอกันที่ล็อบบี้ ตอนหกโมงตรงเด่
มีเวลาครึ่งชั่วโมงไม่ถึงดี ในการชำระคราบเกลือออกจากตัว
อาบน้ำ สระผม สละเสื้อประจำงานที่ใส่มาแล้วสองวันมาใส่เสื้อยืดสีตุ๊ดแตก
ออกจากห้อง เจอยะกับพี่กล่อง แต่งตัวราวกับชายกลางจำแลงร่างมาเยือนโรงแรม
อายตัวเองนิดหน่อย เราน่าจะเตรียมชุดหล่อมาบ้างก็ดี
แต่ชุดหล่อของผมก็คือกางเกงเลสีตุ๊ดกับเสื้อสีแต๋วอยู่ดี แฮ่ๆ
อย่าให้ต้องใส่เชิ้ตเลย ไม่ถูกจริต แต่ถูกกาละเทศะนะ
พวกผู้หญิงก็พากันใส่กระโปรงบ้าง ใส่กางเกงสุดสวยบ้าง
ขึ้นรถตู้ มองดูพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแบบอาลัยสุดๆ
กะว่าเย็นนี้ยังไงก็ต้องถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกให้ได้
น้ำมันหมดกลางทะเล พระอาทิตย์ตกกลางทาง
รถตู้สีขาว วิ่งฝ่าความมืดไปสู่งานเลี้ยงฉลอง
.
.
.
.
ใช้เวลาไม่นาน รถสี่ล้อสีขาวคันเดิมก็พาเรามาถึงยังจุดหมาย
นั่นคือ “หาดวิวาห์ใต้สมุทร”
ชายหาดสวยงาม มีเขาหินปูนงอกขึ้นมาจากพื้นดิน
ตั้งตระหง่านอยู่ปลายหาด
อยากให้ผู้จัดงานส่องไฟไปตรงนั้นหน่อย จะสวยงามมากมายก่ายกอง
ชายหาดนี้เป็นอีกฝั่งหนึ่งของทะเลอันดามัน
ถ้าเราว่ายน้ำไปเรื่อยๆเป็นเส้นตรงโดยไม่ม่องเท่งซะก่อน
เราจะไปขึ้นฝั่งที่ศรีลังกา
.
.
.
.
ไปถึงในงาน หาที่นั่งเสร็จสรรพนับจำนวนคนก็ครบถ้วน
เสียงเพลงขับกล่อมบรรเลง ล้วนแต่เป็นเพลงที่กล่าวถึงความรักในทางที่ดี
ไม่มีเพลงอกหักสำหรับคืนนี้ เพราะกว่าจะแต่งกันได้ หลายคู่คงผ่านจุดนั้นมาไกลแล้ว
ความรักที่ดีคือความรักที่เวลาเราผิดหวังจากมัน
แล้วทำให้เราอยากลองรักใหม่อีกซักครั้ง เอาให้ดีกว่าเดิม
อยากขึ้นไปร้องเพลงซักเพลง เอามันส์ๆ ให้ดิ้นกันทั้งงาน
เสียดายกำลังหิว ไม่มีแรง
และถ้าร้องจริงก็อาจจะถึงขั้นทำให้สัตว์ทะเลบางชนิดสูญพันธุ์ไปเลยก็ได้นะ
ไม่ทันไร ทางเจ้าภาพก็ชวนเรากินข้าว
คืนนี้มีหมูสองตัวโดนย่างให้คนในงานกิน
หมูย่างเมืองตรัง รสชาติจะหวานๆ ออกหวานมากๆ
หรืออาจจะหวานเพราะบรรยากาศในงานก็ได้นะ
พอเจ้าบ่าวเจ้าสาวตักกันจนครบแล้ว ก็ถึงเวลาแขกเหรื่อในงานตักกันบ้าง
.
.
.
.
ชอบคู่บ่าวสาวคู่นี้เป็นพิเศษ เต็มที่กับชีวิตมากๆ
.
.
.
.
หลังจากนั่งกินนั่นนี่ไปเพลินๆ ภายในงานก็มีกิจกรรมเรื่อยๆ
และแล้ว เด็กน้อยหน้าตาน่ารักน่าชังเหล่านี้ ก็เดินถือคบไฟมาแต่ไกล
เสียประกาศจากลำโพงบอกว่า ต่อไปคือการเปิดขวดดูข้อความ
ข้อความที่ว่า ก็คือข้อความที่คู่บ่าวสาวเขียนแล้วหย่อนลงขวด
เมื่องานเลี้ยงที่สวนทับเที่ยงนั่นเอง
.
.
.
.
และแล้ว ขวดก็มา
มาพร้อมถาด และคนยกถาดที่ยกได้นิ่งมาก
สมแล้วที่เป็นมืออาชีพ
.
.
.
.
มอบให้โต๊ะนั้นโต๊ะนี้ อย่างมืออาชีพ ไม่ผิดคู่เลย
.
.
.
.
และแล้วก็ถึงเวลาเปิดเผยความในใจ
เขียนด้วยลายมือ กลั่นออกมาจากใจ
.
.
.
.
เจ้าสาวบางคนถึงกับร้องไห้เพราะความตื้นตันใจ
คงไม่ใช่เพราะเผ็ดมากเพราะอาหารใต้รสจัดหรอกนะ
เพราะร้องกันตอนเปิดขวดพอดี
คู่ของพี่หนุ่ยกับพี่โจน ก็เขียนให้กันด้วยนะ
ของพี่หนุ่ยที่เขียนให้พี่โจน พับไปครึ่งนึงเพื่อเซ็นเซอร์ข้อความ
อันอาจจะกระทบถึงความมั่นคงของชาติได้เลยทีเดียว
.
.
.
.
หลังจากร้องไห้เสร็จ ทางงานก็ประกาศให้พวกเรา ไปลอยโคมไฟกัน
ลอยกันที่หาด
หาดกำลังน้ำลง บนหาดมีไฟเล็กๆ เรียงเป็นสาย
สวยจับใจจนอยากลงไปนอนกลิ้งเกลือก
.
.
.
.
ลมแรงมาก บางโคมก็พัดตะปัดตุ๊เป๋
แต่ไม่เป็นไร ทางงานมีสำรองไว้ เยอะแยะ
ปล่อยความรัก ลอยล่องไป สู่ดาวดึงส์
ปล่อยกันจนเพลิน
.
.
. .
แล้วอยู่ดีๆ ก็มีเสียงพลุ
พลุ๊.....โป้ง
ผมได้แต่ตาค้าง พร้อมกับขาตั้งกล้องที่ตั้งใจเอามาถ่ายพลุโดยเฉพาะ
แต่ตอนนี้ มันยังไม่กาง
อาศัยภาพจากกล้อง 600D ฝีมือการถ่ายของพี่กล่องมาประกอบบล็อกแทน
.
.
.
.
ตุ๋มมมมมมมมมมมม
.
.
.
.
ป่าวววววววว
.
.
.
.
จากนั้นเราก็มาถ่ายภาพกันกับผู้หลักผู้ใหญ่ของจังหวัดตรัง
ภาพนี้มองกันคนละทิศคนละทาง ตลกดี
.
.
สามทุ่ม ของกินหมด
เราพากันกลับโรงแรม งานเลิก
เจ้าสาวโยนช่อดอกไม้
คนที่รับได้คือน้องๆทีมงานนั่นเอง
สมแล้วที่เป็นมืออาชีพ
.
.
.
.
ทีมเราลงมานั่งกินข้าวกินปลา กินเค้กท่าสาปกันต่อข้างล่าง
หลังจากไปอาบน้ำอาบท่ากันเสร็จเรียบร้อย
ชือเค้กที่ตอนแรกผมอ่านว่า เค้กทำบาป
นึกๆอยู่เชียว ชื่อมันอินดี้จัง
คืนนั้น บางคนนอนค่อนเช้า บางคนนอนตีสองตีสาม
.
.
.
.
พรุ่งนี้มีทริปต่อ
ลากันด้วยภาพนี้ล่ะน้อ
ลงนาม
เป็ดสวรรค์
ขำจัง ไดอารี่จริง เขียนโดนใจ ภาพถ่ายก็เอา อย่าลืม
ป้ายนี้เอาไปใช้ได้นะครับ ใครประสงค์จะให้โหวตบล็อก เอาไปแปะ ไม่ต้องเขินอาย ไม่ต้องเกรงใจ อยากให้โหวตหมวดไหนก็พิมพ์ใส่บนหัวป้าย การแข่งขันทำให้เราพัฒนาครับ แต่อย่าจริงจังกับมันมาก เอาหนุกๆก็พอ เนอะ
Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
33 comments |
Last Update : 1 มีนาคม 2555 0:01:40 น. |
Counter : 1418 Pageviews. |
|
|
|
เข้ามาตามดูภาพต่อครับ
ไม่พลาดเลยจริงๆ
เห็นแล้วอยากชวนมาดามไปแต่งงานอีกรอบที่ตรังครับ