อยากให้คนไทยในต่างแดนสามัคคีกัน
ผู้เขียนเคยอ่านกระทู้ในห้องไกลบ้าน เกี่ยวกับการที่คนต่างชาติพูดจาเหยียดหยามคนไทย ซึ่งคนไทยหลายคนก็ตอกกลับไปอย่างเจ็บปวด โดยเฉพาะพวกฝรั่งที่มักมีอคติกับคนเอเชีย และดูเหมือนผู้หญิงจะเจอเรื่องพวกนี้เยอะกว่าผู้ชาย ผู้เขียนอยากให้ข้อคิดที่ว่า "จะทำอะไรให้คำนึงถึงความปลอดภัยเป็นหลัก" เนื่องจากเราอยู่ในต่างแดน ควรศึกษาข้อกฎหมายให้ดีก่อนจะลงมือ แต่ดีที่สุดคืออย่าลงมือ
จะบอกว่าผู้เขียนโชคดีก็ว่าได้ เนื่องจากไม่เคยเจอเหตุการณ์คนต่างชาติดูถูกเหยียดหยามในต่างแดน ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะครั้งเมื่อมีการแนะนำตัวในห้องเรียน เมื่อทุกคนรู้ว่าผู้เขียนเป็นคนไทย ไม่นานก็มีคนถามว่า "เป็นมวยไทยมั้ย?" ซึ่งผู้เขียนตอบไปว่า "เป็น"
มวยไทยเป็นที่ประจักษ์ทั่วโลกถึงความร้ายกาจ ความจริงผู้เขียนเคยฝึกมวยไทยแต่เป็นการฝึกเพื่อการแสดงเท่านั้น เพื่อนๆ อยากให้แสดงให้ดูซึ่งผู้เขียนตอบไปว่า "อยากดูจริงๆ หรือ? ถ้าบาดเจ็บจริงจะมาโทษกันไม่ได้นะ" ปรากฏว่าไม่มีใครกล้าให้ผู้เขียนแสดง (คงจะกลัวจริงๆ)
หลายครั้งเรามักได้ยินว่า "คนไทยในต่างแดนน่ากลัวที่สุด" หรือคำพูดเชิงต่อว่าคนไทย ผู้เขียนรู้สึกไม่ชอบคำกล่าวเหล่านี้เลย คนที่อยู่ในต่างแดนถือเป็นคนกลุ่มน้อยเมื่อเทียบกับคนในประเทศนั้นๆ แต่หลายครั้งเรามักพบว่า คำกล่าวดังกล่าวเป็นเรื่องจริง
บรู๊ซ ลี เคยกล่าวไว้ว่า "ก็เพราะคนจีนมัวแต่มาตีกันเองฆ่ากันเอง พวกฝรั่งมันถึงได้ดูถูกเรา จากนี้ไปขอให้พวกเราชาวจีนที่อยู่ในต่างแดน ขอให้อย่าได้ตีกันเอง ฆ่ากันเองอีก" คำกล่าวดังกล่าวเป็นเรื่องจริงไม่ว่าจะเป็นชาติใดก็ตาม ผู้เขียนเคยเจอเหตุการณ์หลายอย่างที่ทำให้ต้องคิดว่า ทำไมคนไทยถึงเป็นแบบนี้ ช่วยได้แต่ไม่ช่วย หรือแม้แต่พฤติกรรมที่ว่า เอ็งต้องช่วยข้า แต่ข้าไม่ช่วยเอ็ง
ผู้เขียนเจอคนหลายประเภท ไม่ว่าจะหวังพึ่งแต่เรา พอเราต้องการความช่วยเหลือบ้าง ก็ไม่ว่างทันที แต่พอตัวเองต้องการความช่วยเหลือ เอ็งต้องช่วยต่อให้เอ็งกำลังยุ่งแค่ไหนก็ต้องช่วย มันน่าเกลียดไปหน่อย แต่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ถ้าคนไทยไม่ช่วยคนไทยแล้วใครจะช่วย เรื่องเล็กของเราอาจเป็นเรื่องใหญ่ของเขาก็ได้ ช่วยได้ก็ช่วยกันไป
บางครั้งเราต้องการความช่วยเหลือ ถ้าช่วยไม่ได้ (ไร้ความสามารถ) อันนี้ไม่ว่ากัน จะให้เอาพ่อครัวมาซ่อมรถก็เกินไปหน่อย ช่วยได้แต่ไม่ช่วยอันนี้น่าด่า จำได้ว่าครั้งหนึ่ง ต้องไปคุยกับนักศึกษาจีนเรื่องทำกิจกรรมร่วมกัน ปรากฏว่าไม่กล้าไปกันโดยอ้างว่ากลัวฟังไม่ออก ก็กูนี่แหละจะแปลให้พวกมึงฟัง กูต้องการความเห็นพวกมึงเป็นภาษาไทยแค่นั้นเอง แต่ก็ไม่กล้าไปกัน พองานออกมาไม่ถูกใจก็บ่น แล้วทำไมตอนเรียกให้ไปไม่ไป
น่าขำ อยู่ต่อหน้าคนไทยด้วยกันใช้ภาษาจีนเหมือนเก่งกาจ แต่พอต้องเจอสถานการณ์จริงกลายเป็นลูกหมาร้องหงิงๆ คนที่ขอความช่วยเหลือคนที่ด้อยกว่าทราบนะครับว่า คนที่ด้อยกว่าน่าจะช่วยอะไรเขาได้ และน่าจะมีอะไรบางอย่างที่เขามองว่าสำคัญ ไม่อย่างนั้นคงไม่ขอความช่วยเหลือหรอก เราต้องไม่ลืมว่าทุกคนไม่ได้เก่งไปหมดทุกด้าน ที่สำคัญหากคิดว่าตัวเองด้อยกว่า มันยิ่งน่าภาคภูมิใจเสียอีกที่คนที่เหนือกว่าต้องมาขอความช่วยเหลือจากเรา
คำถามที่เจอคนไทยถามมากที่สุดเวลาอยู่ต่างประเทศคำถามหนึ่งก็คือ "เป็นคนที่ไหน จังหวัดอะไร?" ซึ่งก็เป็นแค่การชวนคุยธรรมดา แต่บางคนพอทราบว่าเป็นคนภาคเดียวกันจากคำถามข้างต้นก็ใช้ภาษาถิ่นแบบไม่สนใจคนรอบข้าง เหมือนคนรอบข้างเป็นอากาศธาตุ หลายครั้งนินทาเป็นภาษาถิ่นซึ่งเขาคิดว่าคนรอบข้างฟังไม่ออก ทั้งที่เราเป็นคนกลุ่มน้อยในประเทศนั้นๆ ยังจะมาแบ่งภาคแบ่งเขาแบ่งเราอีกอย่างนั้นหรือ ผู้เขียนฟังได้ทุกภาคนะเออ ถ้าไม่พูดเร็วจนเกินไป บางครั้งการแกล้งโง่ก็ทำให้เราได้เห็นอะไรสนุกๆ เหมือนกัน
ผู้เขียนอยากให้คนไทยที่อยู่ในต่างแดนรักกันให้มากๆ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็ควรพยายามช่วย หรือแค่กำลังใจก็ยังดี ที่สำคัญเราต้องไม่ลืมว่า เราจะทำอะไรเราต้องคิด เพราะเราติดป้ายทีมชาติไทยไว้ ความรู้สึกของทีมชาติตรงนี้เราไม่ควรที่จะลืม
Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
62 comments |
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2555 9:57:01 น. |
Counter : 1521 Pageviews. |
|
|
|
รายการการ์ตูนที่ยาวเป็นหางว่าวนี้กะไปสอยในงานสัปดาห์หนังสือที่เดียวเลยสินะครับ
แต่ยังงั้ยระวังบางเล่มจะหาซื้อยากด้วยนะครับ อิอิ
เข้ามาแปะหัวใจให้คุณต่อ 1 ดวงนะครับ
มีความสุขมากๆนะครับ