แปล Clip ริชชี่ในรายการโทรทัศน์ที่ปักกิ่ง
Clip จาก Teas House
Happy แปลมาให้อันนึง อ่านแล้วน่ารักดี เลยเอามาลง... 
Clip ในรายการ (30.9MB) Click เลยจ้า
ริชชี่: (คุยเกี่ยวกับเรื่องการแข่งรถที่พัทยา) เอ..จู่ๆ มันก็จมลงไป, เสียหลัก, หลบสายไป, ชนเข้ากับหิน, ตกลงจากรถ, รถลอยขึ้นไป, ผมพยายามคลานหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้, แต่บางทีอาจเพราะไม่ได้ฝึกซ้อมเลยคลานไม่เร็วพอ, มอเตอร์ไซด์ตกลงมาแล้วทับขาผม ผมได้เสียงเสียงอะไรซักอย่างหัก คิดว่าตัวเองคงบาดเจ็บ ผมยืนแล้วลองทดสอบตัวเองดู เอ๊ะ..ก็ยังรู้สึก ok อยู่ ยังขยับได้ บางทีตรงที่บาดเจ็บอาจจะไม่หนักหนามาก มันเกิดขึ้นระหว่างกึ่งกลางของเส้นทางแข่งพอดี ดังนั้นผมเลยต้องขับต่อไปก่อนที่จะถึงมือหมอ อีกประมาณ 100 กิโลเมตร พอผมเริ่มไปต่อ, ก็เริ่มรู้สึกว่าเหยียบคันเร่งลำบาก, ต้องขับช้าลง ตอนที่มาถึงจุดตรวจ, ไม่ได้รู้สึกเจ็บมากนัก, เพราะยังใส่เกราะข้างในอยู่ ตอนที่ไปถึงโรงพยาบาล, หมอบอกว่าขาผมหัก เค้าแปลกใจมากที่ผมยังขับมาตลอดทางได้!
MC: คุณทำประกันรึเปล่า?
ริชชี่: พวกเรามีประกันแต่มันสำหรับการบาดเจ็บจากนักแข่งคนอื่น, ไม่ใช่ประกันส่วนบุคคล
MC: พระเจ้าช่วย...งั้นคุณเล่นกีฬาอย่างอื่นอีกมั๊ย? ดำน้ำ?
ริชชี่: เล่น
MC: อย่างอื่นหล่ะ?
ริชชี่: ช่วงหลังก็ออกไปโต้คลื่นบ่อยขึ้น
MC: มันเป็นกีฬาที่ปลอดภัยรึเปล่า?
ริชชี่: ตราบเท่าที่คุณคุ้นเคยกับกระแสน้ำ, เคารพพลังของธรรมชาติ, ที่จริงตอนที่คลื่นลูกใหญ่ขึ้น มันน่ากลัว แต่มันก็ยังปลอดภัยถ้าคุณว่ายน้ำเป็น, เข้าใจกระแสน้ำ, ไม่มีปลาฉลาม, ไม่มีแมงกระพรุน
MC: คุณเล่นกีฬาอะไรอีกบ้าง?
ริชชี่: จริงๆ แล้วไม่ว่าคุณจะคิดถึงกีฬาแบบไหน, ผมก็ลองมาหมดแล้ว (ทุกคนหัวเราะและตบมือ!) ตอนที่ผมอยู่มหาวิทยาลัย, ผมเรียนกีฬาโอลิมปิกและเวิลด์คัพทั้งหมดเลย
MC: ฟังแล้วน่ากลัวจัง...คุณรู้จักเกมทุกประเภทเลย??
ริชชี่: ตอนที่ผมเรียนจบ, ผมเลือกขับมอเตอร์ไซด์และโต้คลื่น มันไม่ยากเหมือนสมัยเรียนมหาลัย
MC: ใน 2008 ปักกิ่งเกมจะมีเกมใหม่นี่ด้วย (เอาล้อหมุนของเล่นกับเชือกออกมา) คุณไม่ได้เล่นมาซักพักแล้ว, ชั้นจะเป็นอันตรายมั๊ยเนี่ย?
ริชชี่: อาจจะนะ เพราะผมเคยกระแทกกับดั้งตัวเองมาก่อน!
MC: ชั้นยังไม่ได้ทำประกันนะ!
(ริชชี่เล่นควงล้อ.....ข้ามไป)
ริชชี่: กางเกงผมคับเกินไป!
MC: ไม่เลวเลยนะ!
ริชชี่: เพื่อนผมเคยเป็นโปรด้านนี้มาก่อน
MC: แฟนๆ คุณรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่มั๊ย? (บางอย่างเกี่ยวกับลูกสาว?)
ริชชี่: ทุกวันนี้, แฟนๆค่อนข้างจะเข้าใจนะ ผมรู้สึก..(หยุดไปพร้อมทำสีหน้าน่ารัก...ปกติเวลาเค้าทำอย่างงี้...หมายถึงมีบางอย่างที่เค้าไม่อยากจะบอก..) ปล่อยไปตามธรรมชาติละกัน (...ว่าแล้วว่าต้องพูดประโยคนี้.. )
MC: คุณบอกพวกเค้าหรือพวกเค้ารู้กันเอง?
ริชชี่: (เช็ดเหงื่อ) มันไม่บ่อยที่ผมจะบอกเรื่องแบบนี้กับพวกเค้า
MC: งั้นพวกเค้ารู้ได้ยังไง
ริชชี่: ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน (หัวเราะ!)
MC: งั้นพวกเค้าก็รับความจริงเรื่องนี้ได้! เป็นที่รู้กันว่าคุณมีความเป็นตัวของตัวเอง (อะไรที่เหมือนกับการตัดสินใจ)
ริชชี่: ผมก็เหมือนกับคนอื่นๆ (ชอบตอนเค้าพูดแบบนี้จัง..  )
MC: ลูกสาวเค้าชื่ออะไรนะ?
แฟนๆ: Rati!
MC: ราติมีความหมายว่ายังไง?
ริชชี่: มันมาจากการผสมชื่ออังกฤษของผมและแฟน, แล้วก็รถยี่ห้อ Maserati (หัวเราะ)
MC: โอ..ลูกสาวคุณได้ชื่อมาเพราะงี้นี่เอง!
ริชชี่: ใช่แล้ว
MC: คุณเป็นตัวอย่างพ่อที่ดีมั๊ย?
ริชชี่: ผมไม่คิดงั้นนะ
MC: คุณเป็นประเภทที่เปลี่ยนผ้าอ้อมแล้วก็ป้อนนมเองรึเปล่า?
ริชชี่: เรื่องนั้นผมไม่ค่อยเก่งนักหรอก (เฮียหน้าแดง, ทุกคนหัวเราะคิกคัก)
MC: ป้อนนมยากรึเปล่า? คุณไม่เคยรู้เรื่องนั้นเลยนี่? (ริชชี่หน้าแดง.. ) ชั้นคิดว่าชั้นทำได้ดีกว่านะ! มันเป็นหน้าที่ง่ายๆเลยใช่มะ?
ริชชี่: มีหลายสิ่งหลายอย่าง, ผมต้องค่อยๆ เรียนรู้ไป ผมกำลังคิดว่าพ่อเลี้ยงผมมายังไง
MC: พ่อคุณเคยลงโทษคุณบ้างมั๊ย (หัวเราะ)
ริชชี่: ไม่เคย...แล้วผมก็ทำอย่างนั้นกับลูกไม่ได้หรอก
MC: ถูกต้อง
ริชชี่: มีหลายอย่าง, คุณจะได้เรียนรู้ก็ต่อเมื่อมันเกิดขึ้น...รู้ว่าจะทำหน้าที่ได้ยังไง...
MC: คุณเตรียมปกป้องลูกสาวยังไงบ้าง? อย่างเช่น..เปลี่ยนนามสกุล? (ริชชี่หัวเราะ)
ริชชี่: บางครั้งผมก็คิดว่าเด็กๆ ที่มีพ่อแม่เป็นคนดังมีความกดดันยังไงบ้าง ผมไม่แน่ใจว่าชื่อผมจะไปกระทบต่อชีวิตประจำวันของลูกรึเปล่า ยังไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย บางครั้ง, คนอาจจะถามถึงเรื่องพ่อ..และอีกหลายอย่าง..ไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นจะไปรบกวนเธอรึเปล่า
------------------------------------------------------------
เมื่อวานใช้แรงพิมพ์เยอะไปหน่อย เลยฟาดเค้กช็อกโกแล๊ตไปเกือบปอนด์.....น้ำหนักที่เคยฝันไว้ว่ามันจะลด แล้วตุ้งจะสวยขึ้น...ลอยห่างไปไกลเลยงานนี้... สิ่งแวดล้อมที่จริงก็มีผลนะเนี่ย ตอนทำงานอยู่ที่เก่า มันไม่ค่อยมีของกินขาย เลยกินไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ office มันอยุ่ในห้างอ่ะ หันซ้ายก็ของกิน ขวาก็ของกิน...ตุ้งไม่ผิดใช่มะ ที่อดใจไม่อยู่...
| Create Date : 22 พฤษภาคม 2549 |
| Last Update : 1 พฤษภาคม 2550 15:27:11 น. |
|
37 comments
|
| Counter : 1138 Pageviews. |
 |
|
|
)
)
) ชั้นคิดว่าชั้นทำได้ดีกว่านะ! มันเป็นหน้าที่ง่ายๆเลยใช่มะ?
สิ่งแวดล้อมที่จริงก็มีผลนะเนี่ย ตอนทำงานอยู่ที่เก่า มันไม่ค่อยมีของกินขาย เลยกินไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ office มันอยุ่ในห้างอ่ะ หันซ้ายก็ของกิน ขวาก็ของกิน...ตุ้งไม่ผิดใช่มะ ที่อดใจไม่อยู่...
ชั้นขอเป็นนางเอกคอยดูเฮียมีความสุขกะลูกสาวอยุ่ห่างๆ ดีกว่า แบบว่ารักนะแต่ไม่แสดงออกไง..
ทำไงเหรอตุ้ง สีหน้าน่ารัก อยากเห็น
ประหลาดจังเนาะ..
) เอาน่าตุ้ง อีกวันสองวันชั้นก็ อัพแล้ว ช่วงนี้งานยุ่งอีกทั้งใช้เครื่องพี่ชั้นด้วยมันเคยมือว่ะ (ถึงเครื่องมันจะ ไฮ กว่าก็เหอะ ไอ้เรามันคนลูกทุ่ง ใช้เรื่องตัวเองถนัดกว่า) สรุปเลยหมดอารมรณ์อัพไปพักนึง ตอนนี้เริ่มวอร์มๆ แร้น 
จิ๊ก จิ๊ก จิ๊ก 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
