East Asia HuaXing Concert (และอื่นๆ)
ภาพจาก tom.com
15-12-2008
Concert รวมศิลปินที่ฮ่องกง
รูปข้างบนไม่เท่าไหร่ พอเจอรูปนี้เข้าไป ขำก๊ากอ่ะ..
เฮียเผลอพ๊อยเท้า...
อันนี้เป็นภาพหลัง concert
มีสัมภาษณ์ด้วย
แปล Clip โดย Happy เจ้าเก่าจ้า...
อัลบั้มใหม่คราวนี้ผมค่อนข้างมั่นใจทีดียว ได้พบกับความรู้สึกเก่าๆ
ก่อนหน้านี้ผมแทบจะเกาหัวแกรกๆ ว่าจะทำอัลบั้มยังไงหรือแฟนๆ ชอบแบบไหน ทำให้เกิดความรู้สึกไม่แน่ใจ แต่ครั้งนี้ ผมรู้สึกว่าได้กลับไปในช่วงที่ผมมีความมั่นใจเต็มเปี่ยมในการร้องเพลงจากใจ นอกจากนั้นยังโชคดีมากๆ ที่คราวนี้เพลงที่เอามาใส่ในอัลบั้มค่อนข้างดีมาก ผมมีความมั่นใจมากทีเดียว แม้กระทั่งตอนร้องเพลงตัวผมเองยังรู้สึกซาบซึ้งไปด้วย (ฟังเฮียเม้าท์แล้วอยากจะฟังอัลบั้มใหม่เร็วๆ จังอ่ะ  )
Clip จากงานโดย Jane
Clip แรก //you.video.sina.com.cn/b/17836799-1271515805.html
Clip สอง //you.video.sina.com.cn/b/17841610-1271515805.html
คลิปข้างบนไม่ค่อยมีอะไร เค้าแค่แซวๆ กันเรื่องสำเนียงกวางตุ้งของเฮียหน่ะ หนุ่มคนข้างๆ บอกว่า สำเนียงเฮียนี่ เป็นสไตล์ของตัวเอง (จริงๆ จะแอบบอกว่าเฮียพูดเหน่อหล่ะซี้...) แล้วให้เฮียร้องเพลงออกมาหน่อยนึงหน่ะ
ส่วนรูปสุดท้ายที่หนุ่มคนนั้นหัวเราะร่า เพราะพิธีกรถามว่า ถ้าเอาพวกคุณ 4 คนมารวมกันจะตั้งชื่อวงว่าไงดี เฮียรีบตอบว่า 一齊 17 (Yat Chai Seventeen) ซึ่งมันหมายถึง 'together Seventeen' หรือ One Richie Seventeen (ในภาษากวางตุ้ง) แล้วเฮียก็ว่า ผมเองก็อยากกลับไปอายุ 17 อีกครั้งเหมือนกัน (ดูจากริ้วรอยติงกาแล้ว คงยากอ่ะเฮีย...)
(มุกที่เฮียเล่นอันนี้ไม่แน่ใจว่าเพราะวงนี้ชื่อ 17 อยู่แล้ว เฮียเลยเอาชื่อตัวเองไปเพิ่มข้างหน้าเฉยๆ รึเฮียแกอยากอายุ 17 นะ...)
ผมเพิ่งเล่น concert ที่เจิ้นโจวไป ช่วงนี้เดินทางเยอะไปหน่อย ตอนนี้ค่อนข้างจะงงๆ ส่วนใหญ่จะพูดจีนกลางตลอด จู่ๆ มานี่ก็ต้องสับเป็นกวางตุ้ง...ไม่มีเวลาได้ฝึกเลย แถมยังซ้อมแต่ concert ที่ใช้จีนกลางมาตลอด ตอนนี้ผมเลยเครียดหน่อยๆ อีกอย่าง การออกเสียงต่างๆ ที่ผมต้องจำ แต่พอขึ้นเวทีก็ลืมหมด อีกทั้งการพูดกับการร้องเพลงก็ต่างกัน เพราะงั้น ตอนที่ทุกคนบอกว่า วิธีที่คุณร้องทำให้พวกเรามีความสุข ....ผมกลับคิดว่ามันจะเป็นไปได้ไง...จริงๆ มันต้องเป็นเพลงที่ซาบซึ้งตะหาก (ไม่ใช่มีความสุข มันต้องซึ้ง ซี่..ซึ้ง...)....มันแย่จริงๆ (เพื่อนบอกว่า ตรงที่เฮียพูดว่าเพลงที่ซาบซึ้ง ก็ดั๊น ออกเสียงกวางตุ้งผิด จากเพลงซาบซึ้ง เลยกลายเป็นเพลงแห่งความสุขไป......เอาน่า ความหมายใกล้เคียงกันหล่ะมั้งนะ...)
แถมภาพ concert ที่เจิ้นโจวในบล๊อกนี้ด้วย แบบว่าขี้เกียจแยกหลายหัวข้อ แล้วชุดที่ใส่ก็เหมือนๆ กับ concert ก่อนๆ หน้านี้ เพราะงั้นจะลงแค่ชุดใหม่ 2 รูปละกันเน้อ....ชอบสีแจ๊ดๆ แบบนี้จัง..
ภาพจาก richiefamily
13-12-2008
วันรุ่งขึ้นแฟนๆ ก็มาส่งแหนมป้าย่น เอ๊ย มาส่งเฮียที่สนามบิน
ต่อด้วยข่าวที่เฮียไปถ่ายที่ Iceland เมื่อช่วงก่อนโน้น
ที่มา : Appledaily
แปลเป็นภาษาอังกฤษโดย Marian
เพราะรายการโปรแกรมของทางฮ่องกง (One World) ริชชี่เลยไปถ่ายทำถึงที่ Iceland แม้ว่าจะระแวดระวังสิ่งแวดล้อมรอบๆ เค้าก็ยังเต็มไปด้วยความสงสัย ยิ่งได้มาเห็นแท่งภูเขาน้ำแข็งสูงกว่าสิบเมตร เค้าเลยเอาแต่ถ่ายรูปเก็บไว้
รูปนี้เฮียช่างกล้าโบ๊ะสครับ...ภาพพจน์ไม่เหลือแล้วเฮียช้านนนน....
และเค้ายังได้มาต่อที่ Blue Lagoon เพื่อมาเข้าชม (อันนี้เพื่อนไม่แน่ใจว่าทะเลสาบหรือบ่อน้ำพุอ่ะ) ค่าเข้าอยู่ที่ราคา 1 แสน - แพงหูฉี่ ใจกลางในส่วนนี้ทำขึ้นโดยน้ำมือมนุษย์โดยใส่น้ำทะเลลงไป ข้างใต้พื้นผิวจะเป็น (ไม่แน่ใจว่าเป็นคริสตัลหรืออาจจะเป็นหินชนิดหนึ่ง) พอพระอาทิตย์ส่องแสงลงมา จะทำให้เป็นผิวสะท้อนของท้องฟ้า และริชชี่ยังได้ซื้อสครับอย่างนึงมาด้วย พอกแล้ว relax ดี ผิวหน้าจะรู้สึกขาวและนุ่ม ค่อนข้างแพงแต่คุ้ม เค้ารู้สึกว่าที่นี่เป็นธรรมชาติดี เลยวางแผนจะมาอีกพร้อมครอบครัว
|
| Create Date : 20 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 20 ธันวาคม 2551 15:29:58 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 1162 Pageviews. |
 |
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
โบ๊ะหน้าได้เก๋ไปอีกแบบค่ะ