No. 737 เรื่อง เล่า จากพงไพร (1) No.  737  บล๊อกประจำ จันทร์ -  พฤหัสบดี เราสามคน ทำงานคนละบริษัท มักจะลาพักร้อน จ้างเรือประมงไปส่ง เกาะเล็กที่ไม่มีคน ไปตกปลา นอนค้างคืน ปิดมือถือ  ทำอาหารกิน สามวันเรือลำเดิมจะมารับเข้าฝั่ง บางปีจะ เดินเข้าป่าจันทบุรี หรือไม่ก็ป่าภาคเหนือที่หนาวเย็นครั้งละหลายวัน คนหนึ่งในนั้น เคยทำงานจังหวัดระยอง ด้วยกันหลายปี เขาขายสินค้าให้บริษัท แล้วก็หายตัวไปหลายปี ไม่มีใครทราบข่าว และเราก็เจอกันอีก เรานัดกันเข้าป่า นครนายกหลังเขื่อนท่าด่าน ไปในที่ไม่มีคน ค้างแรม ตกปลา กินอาหารกระป๋อง เนื้อย่างรมควัน กลางคืนจะนั่งล้อมกองไฟ ฟังเพื่อนคนที่หายตัวไป เล่าเรื่อง ไปใช้ชีวิตในป่าทึบภาคเหนือ เพื่อนเล่าติดต่อกันหลาย คืน ชีวิตในป่า ลำบากไม่มาก แต่ก็ไม่น้อย..เลยรู้ว่า ที่เพื่อนหายเงียบไปเพราะ.... ///////////  เขาเข้าป่า และพลัดหลงอยู่ในป่าในภาคเหนือ อาศัยอยู่กับ พ่อกับลูกชาย ชาวบ้านป่า เกือบสองปี อยู่กลางป่าทึบ สายน้ำลำห้วย ความหนาวเย็น สายหมอก และต่างช่วยกันปลูกพืช หาสัตว์ มาทำเป็นอาหาร เป็นงานที่หนัก...แต่มีความสุข แม้มิอาจจะติดต่อโลกภายนอกได้ ////// เสียงน้ำไหล เบา ๆ ลืมตามองข้างบน เห็นหลังคาบ้านสูงประมาณสองเมตร มุงด้วยใบตองตึง ความหนาวเย็นจับไปทั้งขา ปลายเท้า พยายามขยับนิ้วแต่ทำไม่ได้ ความกลัวแล่นสู่จิต จนหนาวสะท้าน แต่คอแห้งพูดไม่ออก ได้ยินเสียงเด็กพูดใกล้ตัว แผ่วฟังไม่ถนัด ขอน้ำกินหน่อย.... มีคนช้อนตัวขึ้นนั่ง ยกกระบอกไม้ไผ่จ่อปาก น้ำไหลเข้าปากช้า ๆ ค่อย ๆ กลืนน้ำ แล้วก็ ผลอย....หลับ...ไปนานแสนนาน ตื่นมาเสียงน้ำไหลยังคงดังเบา ๆ รู้ว่านอนอยู่ในกระท่อมไม้ไผ่ อ้อ ตื่นแล้ว ผมอยู่ที่ไหนครับ อยู่บ้านผมเอง ในป่า เราเรียกว่า บ้านก๊อติ. คุณหลับไปสองวัน คงหิว กินข้าวก่อนก็แล้วกัน ผมถูกพยุงออกนอกตัวบ้าน เดินไปใกล้ริมลำห้วยเป็นตลิ่ง อากาศเย็น ทรุดตัวนั่งบนโต๊ะเตี้ยสูงเพียงเอว ข้างหน้ามี มีจานข้าว กับอาหาร คุณกินข้าว กับต้มผักแคบ(ตำลึง) ใส่ปลาย่าง จะได้มีแรง ใช้ช้อนตักน้ำต้มผักตำลึง น้ำหวานอร่อย ตักข้าวเม็ดออกสีแดงกินจนหมดจาน เด็กชายที่นั่งอยู่ใกล้ จะตักข้าวให้อีก ก่ำ ปอก่อน.(พอก่อน) กินมาก คุณจะกั๊ดต้อง(แน่นท้อง) เอาไว้มือเย็นค่อยกินอีก นั่งฟังสำเนียงพูดแบบ คนภาคเหนือ ปนกับภาษาพูดที่ฟังไม่ค่อยออก กินข้าวได้พักเดียว รู้สึก แน่นในท้อง มีแก๊ส ดันไปมา แบบมวนในท้อง ไม่ค่อยสบาย... น้องมาจากไหน พอจำได้ก่อ. (จำได้ไหม) จำได้ว่า ขี่มอไซค์เข้าป่า แล้วหลง รถตกไปในห้วยตื้น แล้วสตาร์ดไม่ติดเลยทิ้งไว้ เดินเรียบริมห้วยนาน หิวข้าว กินกล้วยสุกที่มีแต่เม็ด อม ๆ กินเฉพาะเนื้อบ้วนเม็ดทิ้ง แล้วเดินต่อจนกระทั่งมืด เลยตัดใบตองกล้วยปูนอน ใต้ต้นไม้ใหญ่ กว่าจะนอนหลับได้ นานมาก ยุง แมลงกัด ตื่นขึ้นมาก็กินน้ำเดินต่อ จำได้ว่าเดินย้อนไปทางเดิม แล้วเจอร่องดอย มีน้ำไหล เป็นเป็นสองทาง มองดูฟ้าแล้วตัดสินใจ ดิ่งไปทางที่คิดว่า น่าจะเจอหมู่บ้าน แต่ก็ไม่เจอบ้านใครเลย ผมเดินอยู่สองวัน หิวก็เก็บกล้วยป่า โชคดีเจอ ลูกอะไรไม่รู้อยู่ใต้พุ่มไม้ เป็นลูกยาวรี ๆ มีขนอ่อนนิด ๆ จำได้ว่า เคยกินตอนเป็นเด็กเมื่อครั้งไปเที่ยวที่เชียงใหม่ รสหวานนิด ๆ กินจนอิ่ม เก็บใส่กระเป๋ากางเกงเดินต่อ เดินจนเริ่มมืด ข้างหน้าเป็นเนินดิน มีน้ำไหลลงห้วยข้างล่าง ชะโงกดูแล้ว ก็หล่นลงรู้ว่า ตกใส่พุ่มไม้กลิ้งไปหลาย ครั้งแล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีกครับพี่ ปลอดภัยแล้ว น้องพักที่นี่ พอแข็งแรงผมจะพาไปส่ง ที่หมู่บ้าน ไกลจากนี่ เดินสักวันก็ถึง คงจะให้คนไปส่งเมือง ที่คุณอยู่ได้ พี่พะก่อเล่าให้ฟังว่า ไปพบผมนอนคว่ำพาดอยู่ริมตลิ่ง ท้ายทอยมีรอยแผลแตก มีเลือดซึม เขย่าตัวปลุกก็ไม่รู้สึกตัว บางครั้งก็รู้สึกตัวช่วยกันกับ ลูกชาย พยุงเดินบางครั้งจับพาดหลัง เดินขึ้นดอย กว่าจะถึงบ้านแทบแย่ตัวคุณหนักมาก คุณชื่ออะไร เสรี ครับพี่ พี่พะก่อเล่าต่อว่า แผลแตก ที่เจ็บถ่วง ๆ นั้น พี่พะก่อ เก็บหญ้าเมืองวาย(สาบเสือ) ตำจนแหลก เอาเขม่าก้นหม้อหุงข้าว ผสมแล้วโป๊ะ ไว้ ส่วนน่องขวาผมทำเฝือกไม้ไผ่ไม่แน่ใจว่าหักหรือข้อเท้าซ้น เอาน้ำมันเลียงผา ทาทำเฝือกไม้ผัดมัดไว้ก่อน วันที่สองนับ สังเกตเห็นบ้านที่อยู่ เป็นบ้านเตีย หลังคามุงด้วยตองตึง ฝาบ้านเป็นไม้ผัดขัดแตะ มีหน้าต่าง สองบาน แบ่งเป็นสองส่วน ห้องนอน กับห้องครัวที่พื้นครัวเป็นดิน ที่ห้องนอน ทำแคร่ไม้ มีฟางอัดแน่นสูงเสมอเข่า ขัดด้วยไม้ไผ่กันเลื่อนใช้เป็นที่นอน มีมุ้งหลังใหญ่ กางค้างไว้ ตลบชายขึ้น เพียงด้านเดียว แบบที่ผม เคยทำครั้งที่เป็นเด็กหนุ่มไปเรียน ในตัวจังหวัด ในครัว พื้นเป็นดินอัดแน่นเหมือนกับในห้องนอน มีหินสามก้อนวางเป็นเตาไฟ ขวามือเป็นกองฟืนวางเรียง สูงเสมอเอว ติดกับหลังคา พริกแห้งเสียบด้วยไม้ แขวนใกล้กับ แผงปลาย่างสีน้ำตาลดำ เลยไปมีฝักข้าวโพดแห้งใช้เปลือก มัดพาดไว้กับไม้ไผ่ มีกระบุง ตระกร้าแขวนไว้หลายใบ ออกไปนั่งหน้าบ้านมองลง ข้างล่างลำห้วย น้ำใสไหลดังจุ๋งจิ๋ง ยามกระทบก้อนหินริมตลิ่ง น้ำใสเห็นท้องน้ำเป็นกรวด ก้อนเล็ก มองเลยไปข้างหน้า เนินเขาสูง ป่า ต้นไม้ ลำห้วยไหลผ่าน จากขวามือไปซ้ายมือสองข้างลำห้วย ค่อนข้างโล่ง คดเคี้ยวไปตะวันตก หลังบ้านเป็นเนินเขาค่อนข้างสูง ยามเย็นดวงอาทิตย์จะตกลับขอบดอย. หมอก และความเย็นเริ่มปกคลุม ไปทั่วหุบเขา เราสามคนนอนเล่น บนแคร่กินข้าว เราอยู่แอ่งดอยที่เริ่มมืด ไม่นานเห็นดาว บนฟ้าเริ่มส่งแสงวิบวับ แต่ความเย็นลดลง หนาวลงอีกเรื่อย ๆ เราเลยกลับเข้าบ้าน งับประตูไม้ นอนบนแคร่ไม้ไผ่ ปูด้วยฟางข้าวปิดทับ ด้วยผ้าฝ้ายหยาบ ๆ เสียงน้ำลำห้วยยังคงส่งเสียงเบา ๆ มิขาดสาย มองหลังคาบ้านที่มืดมิด ไม่นานก็ผลอยหลับ....... ตื่นมาพร้อมกับ ได้ยินเสียงไก่ป่า ด้านหลังบ้าน ขันดังเป็นระยะ พี่พะก่อ กับก่ำยังนอนหลับ เลยขยับตัวตะวัดผ้าห่มคลุมตัว เดินไปเปิดประตูบ้าน เขยกเดินไปนอกบ้าน ที่มืดมิด ความหนาวเย็นลอดเข้าสู่ ลำตัว จนต้องกระชับผ้าห่ม ทรุดตัวนั่งแคร่ไม้ไผ่ที่วางชิดหน้าบ้าน นั่งฟังเสียงน้ำลำห้วยไหล มิขาดสาย ไม่นานแสงอาทิตย์ค่อย ๆ ส่องแสงจากดอยสูงขวามือหมอกเป็นแผ่นบาง ลอยเหนือลำห้วย นั่งนึกถึงบ้านที่อยู่ไกล ไม่รู้ว่าไกลเพียงใด แล้วผมจะเดินกลับไปกี่วัน กี่เดือนจึงจะถึง... ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ L               1,397,889 st. ผู้เข้าชม  1,396,712 =                     1,177 งานเขียนประเภท Diarist   Create Date : 29 ตุลาคม 2561 36 comments Last Update : 2 พฤศจิกายน 2561 4:54:30 น. Counter : 2523 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณmambymam, คุณRananrin, คุณเริงฤดีนะ, คุณmariabamboo, คุณสองแผ่นดิน, คุณตะลีกีปัส, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณยังไงก็ได้ว่ามาเลย, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณtuk-tuk@korat, คุณเนินน้ำ, คุณอุ้มสี, คุณInsignia_Museum, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณวลีลักษณา, คุณtoor36, คุณล้งเล้งลัลล้า, คุณNior Heavens Five, คุณkae+aoe, คุณJinnyTent, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณชีริว, คุณกะว่าก๋า, คุณMax Bulliboo, คุณSweet Toddy Palm, คุณnewyorknurse, คุณKavanich96

ชีวิตในป่า ได้ใกล้ชิดธรรมชาติ ไม่สุขสบายนัก แต่เจ็บป่วยก็มีสมุนไพรให้ใช้รักษานะคะ   โดย: Rananrin 29 ตุลาคม 2561 6:53:15 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต สองแผ่นดิน Photo Blog ดู Blog เริงฤดีนะ Sports Blog ดู Blog Rananrin Blog about TV ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น เหน็ดเหนื่อยจากการงานการหันหน้าหาธรรมชาติเป็นคำตอบที่ดีที่สุดนะคะพี่ไวน์ จากการเข้าป่า นอนป่า การได้อยู่กับน้ำ กับฟ้า กับป่า กับคนรู้ใจมันก็เป็นการชาร์ตพลังได้ดีที่สุด ^^   โดย: mariabamboo 29 ตุลาคม 2561 7:20:42 น.

โห..!! สนุกแล้วก็ตื่นเต้น และกลัว ตามมา ++++++++++++++++++++++ หากเป็นสมัยนี้ รอๆๆๆรักษาชีวิต ทำร่างกายให้เข้มแข็ง (เหมือนทีมหมูป่า) จะมีคนเข้าไปช่วยพาออกมา บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Max Bulliboo Klaibann Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist   โดย: เริงฤดีนะ 29 ตุลาคม 2561 7:23:57 น.

เดินป่าไปกันหลายๆคน น่าสนุกค่ะ แต่ถ้าหลงป่า เป็นอะไรที่น่ากลัวและน่าตกใจมากๆ   โดย: mambymam 29 ตุลาคม 2561 7:25:36 น.

สวัสดียามเช้าครับ พี่ไวน์ เข้าป่า ถ้าไม่มีคนนำทางไม่กล้าไปครับ หลงป่าสมัยก่อนไร้การติดต่อไร้วี่แวว สมัยนี้ นักท่องเที่ยวหลงป่า ไม่กี่วันก็เจอ พี่ไวน์เล่าเพื่อนหลงป่า ติดอยู่ในป่าเกือบ 2 ปี เพื่อนติดใจธรรมชาติไม่อยากกลับ เคยเข้าไปป่าห้วยแม่ดี ที่ห้วยขาแข้ง เจ้าหน้าที่อุทยานบอกห้ามเดินออกนอกเส้นทางศึกษาธรรมชาติ เพราะจะได้เห็บสัตว์ติดมาด้วย   โดย: สองแผ่นดิน 29 ตุลาคม 2561 8:09:03 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ อ่านเพลินเลยค่ะ คิดถึงนวนิยาย-ล่องไพร- ที่เคยติดวางไม่ลง กลับมาเล่าต่อนะคะ ว่าทำไมมีแต่พ่อและลูกชาย แม่ไม่มีหรือ อ่านสนุกค่ะ...รอตอนต่อไปนะคะ ไม่เคยเดินป่าคนเดียว เลยไม่เคยหลงค่ะ ถ้าหลงคงเก็บกล้วยเก็บผลไม้ป่าที่คุ้นเคยกินแบบเพื่อนคุณไวน์เช่นกัน แต่จะเลือกกินน้ำจากต้นไม้เพราะกลัวเชื้อโรค   โดย: ตะลีกีปัส 29 ตุลาคม 2561 8:47:07 น.

เพื่อนพี่ไวน์ได้รับความช่วยเหลือยามบาดเจ็บขณะหลงป่าแบบนี้นับว่าโชคดีจังค่ะ อยู่ป่าเกือบสองปี มีความสุขแม้ไม่ได้ติดต่อโลกภายนอกเหมือนธรรมชาติช่วยเยียวยานะคะ บรรยากาศบ้านที่ได้ยินเสียงน้ำจากลำห้วยเบาๆไม่ขาดสาย น่าสดชื่นมากค่ะพี่ไวน์   โดย: Sweet_pills 29 ตุลาคม 2561 9:23:05 น.

ขอบคุณพี่ไวน์สำหรับกำลังใจค่ะ   โดย: Sweet_pills 29 ตุลาคม 2561 10:24:39 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ ขอบคุณกำลังใจและแวะไปคุยกันนะคะ ว่ายน้ำเป็นไว้ดีที่สุดค่ะ ที่บ้านว่ายเป็นกันทุกคน หัดให้ตั้งแต่เด็กๆ เมื่อคืนดูข่าว แม่ขับซาเล้งพวงข้างชนข้างคลอง ลูกๆ3คนกระเด็นลงน้ำไปพร้อมซาเล๊งที่หลุด เสียชีวิตทั้ง3คน เพราะว่ายน้ำไม่เป็นแม่ก็ว่ายไม่เป็น น่าสงสารมากๆเลยค่ะ   โดย: ตะลีกีปัส 29 ตุลาคม 2561 12:27:59 น.

อ่านไประทึกไปค่ะ พี่ไวน์ ลุ้นตามไปด้วยตัวโก่งเลยค่ะ ชีวิตติดธรรมชาตินี่ก็มีความสุขไปอีกแบบค่ะ เป็นชีวิตที่น่าอิจฉานะคะแอนว่า เมื่อก่อนอาจเป็นเพราะเราไม่เคยสังเกตุ รึเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ แอนแทบไม่เคยรู้จัก รึเคยเห็นเด็กที่เป็นดาวน์เลยค่ะ ตั้งแต่มีปันปันมา พึ่งจะรู้สึกว่า เด็กที่เป็นดาวน์ มีเยอะมากเหมือนกันค่ะ ขอบคุณโหวตด้วยค่า   โดย: ยังไงก็ได้ว่ามาเลย 29 ตุลาคม 2561 12:52:11 น.

โชคดีที่มีคนไปเจอนะคะ บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าไปอยู่แบบนั้นตัดขาดโลกภายนอก ก็ดีเหมือนกันค่ะ   โดย: เนินน้ำ 29 ตุลาคม 2561 15:53:06 น.

มาคาราวะท่านพี่ตูนค่ะ พี่สบายดีนะคะ วันก่อนทีวีถ่ายภาพกิจกรรมภายในสวนหลวง ร.๙ ยังคิดถึงเรื่องราวของสวนหลวงฯ ที่พี่มักเล่าให้ฟัง เห็นภาพน้ำตกแล้วแอบคิดถึงความหลังครั้งกระโน้น เรื่องจากพงไพร เข้าป่านครนายก หลังเขื่อนท่าด่าน 5555 นึกถึงตอนเราไปแอบเก็บใบชะพลูที่วังตะไคร้ จำไม่ได้ว่าตอนที่เราไปช่วงนั้นมีน้ำตกไหลซู่มั้ยค่ะ บรรยายการใช้ชีวิตในป่าซ๊ะเห็นภาพเชียว นอนบนแคร่ไม้ไผ่ ปิดทับด้วยฟางข้าว ปูทับด้วยผ้าฝ้ายหยาบ (ยังดีที่มีผ้าปิดทับ) ขืนนอนบนกองฟางเพียว ๆ คงจะคันแย่ อิอิ ช่วงนี้มีข่าวผู้คนหลงป่าบ่อย ถ้าเป็นเราหลงเข้าไป จะทำอย่างไร คงต้องตรอมใจตายก่อนมีคนมาพบ   โดย: บ่งบ๊ง 29 ตุลาคม 2561 16:21:55 น.

เป็นสีสันของชีชีวิตเลยค่ะพี่ไวน์ มาโหวตผ่านมือถือ   โดย: อุ้มสี 29 ตุลาคม 2561 18:47:19 น.

อ่านกำลังสนุกเลยครับ มีรายละเอียดของแต่ละตัวอักษรที่ทำให้ภาพในป่านั้นชัดเจน   โดย: Insignia_Museum 29 ตุลาคม 2561 20:03:24 น.

รออ่านต่อเลยว่าตกลงยังไงต่อ กลับออกมาได้ยังไง หายไปนานแค่ไหนน้อ ตอบสองเอนทรี่พร้อมกันนะคะ เนาะๆๆๆ ไข่พะโล้ต้องเคี่ยวหน่อย ไอ้พวกไข่นิ่มๆ ไม่เข้าเนื้อนี่ ไม่อร่อยอะค่ะ หนังสือมันแพงเพราะพิมสี่สีทุกหน้าเลยค่ะพี่ตูน บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Review Food Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 29 ตุลาคม 2561 20:31:41 น.

ชอบมากเลยค่ะขอนั่งล้อมวงฟังด้วยคน   โดย: วลีลักษณา 29 ตุลาคม 2561 21:23:54 น.

ชีวิตในป่ามันไม่ง่ายนะครับ มันมีโรคเฉพาะถิ่นของป่านั้นๆ ด้วย สัตว์ร้ายก็เยอะ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 29 ตุลาคม 2561 21:44:37 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต mambymam Home & Garden Blog ดู Blog โอน่าจอมซ่าส์ Travel Blog ดู Blog kae+aoe Parenting Blog ดู Blog ruennara Book Blog ดู Blog mariabamboo Photo Blog ดู Blog Insignia_Museum Diarist ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น คือเรื่องจริงหรืองานเขียนอ่ะพี่ไวน์ น้องแปลกใจว่าทำไมเพื่อนพี่อยู่ได้ถึงสองปี   โดย: ล้งเล้งลัลล้า 29 ตุลาคม 2561 22:07:03 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณไวน์ มาอ่านเรื่องราวในป่าของเพื่อนคุณไวน์ครับ การอยู่ป่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ปล.ชื่อผมต้องมี ร์ ด้วยครับ โหวตครับ   โดย: Nior Heavens Five 30 ตุลาคม 2561 5:47:39 น.

พี่ไวน์นี่มีเรื่องราวมากมายเลยนะคะ เวลาผ่านมา ก็ยังจำได้ เล่าได้ไหลลื่น เยี่ยมเลยค่ะ   โดย: kae+aoe 30 ตุลาคม 2561 9:33:14 น.

สวัสดีครับพี่ไวน์ อ่านแล้วลุ้นระทึกมากๆ นึกถึงฉากในนิยายล่องไพรสมัยก่อนเลยครับ ที่พระเอกต้องตกระกำลำบาก เจอสัตว์ร้าย สู้กัยอันตรายต่างๆนานา รออ่านตอนอ 2 ครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 30 ตุลาคม 2561 11:04:34 น.

สุมาเตอะเจ้า มาขว๋ายอีกเหมือนเคย หลงป่านิ ถ้าบะใจ๊คนขวัญแข็งนี่บะได้เลยหนา เป็นผีบ้าได้เลยอ่ะ ป่าน่ากลัวที่สุดตอนมืด เงียบ เสียงป่า ถ้าไผ่บะเกยเข้าป่าลึกมาก่อน ขนาดไปเป่นหมู่ ยังรู้สึกกลัวเลย รอลุ้นอ่านตอนสองอยู่นะเจ้า   โดย: JinnyTent 30 ตุลาคม 2561 18:03:24 น.

ผมกลับมาถึงเมื่อคืนนี้ครับพี่ ยังเหนื่อยมาก แต่เช้านี้ก็ทำงาน หมิงหมิงก็เปิดเทอมวันแรก เที่ยวเสร็จก็กลับสู่โหมดปกติเลย 555 คิวโรงพยาบาลน่ากลัวมากครับพี่ สวนดอกบางคนไปรอคิวตี 4 ตี 5 ตรวจตอน 7โมง ฟังผลตอนเที่ยง ใช้เวลานานเหลือเกินครับ   โดย: กะว่าก๋า 30 ตุลาคม 2561 22:24:49 น.

สวัสดี จ้ะ คุณไวน์ อ่านไป ลุ้นไป โชคดี ที่มีคนมาพบ การหลงป่า น่ากลัวมากเนาะ สิงสาราสัตว์ ก็มีมากมาย อาหารการกินก็ลำบาก กินมั่วก็อาจจะโดนพิษ แต่สภาพธรรมชาติที่ บรรยาย เป็นธรรมชาติที่งดงามและน่าอยู่นะ อิอิ (แต่ให้อยู่นาน ๆ ก็ไม่ไหว ห้าห้า) โหวดหมวด บันทึกประจำวัน   โดย: อาจารย์สุวิมล 30 ตุลาคม 2561 23:04:27 น.

พักร้อนได้โหดมากครับ ปิดมือถือเดินเข้าป่า เพื่อนพี่ไวน์เข้าไปหลงป่าจริงดิ ใช้ชีวิตในป่าอยู่สองปี ดีนะครับมีชาวบ้านป่าคอยช่วยเหลือ ถ้าเป็นป่าล้วนๆนี่นึกภาพไม่ออกเลย เป็นกระผมตายตั้งกะสามวันแรก กล้วยป่าเม็ดมันเยอะทารุณคนกินจริงๆ โชคดีของเราที่กล้วยวิวัฒนาการมาจนอร่อยแล้ว ฟังบรรยากาศแล้วชวนให้สดชื่นก็จริง แต่ใช้ชวิตอยู่ม่ายด้าย มีตอนต่อป่ะครับ ลุ้นว่าคุณเพื่อนกลับบ้านมาได้ยังไง   โดย: ชีริว 31 ตุลาคม 2561 0:20:17 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์ โหวตครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 31 ตุลาคม 2561 6:15:09 น.

วันหน้าเล่าเรื่องหลอนๆผีๆ เวลาไปเที่ยวบ้างนะคะ เม้นท์รับวันฮาโลวีน   โดย: เริงฤดีนะ 31 ตุลาคม 2561 12:43:40 น.

อ่านไป ระทึกไป นึกในใจนี่คือเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ? หากใช่มันแอบน่ากัวววววน่ะค่ะ แต่เราชอบอ่านคำบรรยายของพี่ไวน์นะ แบบเห็นภาพตามเลยค่ะ อ่ะงั้นรอติดตามตอนต่อไป โหวตก่อนๆๆๆๆๆ   โดย: Max Bulliboo 31 ตุลาคม 2561 20:32:22 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไวน์   โดย: กะว่าก๋า 31 ตุลาคม 2561 23:33:00 น.

สวัสดีค่ะพี่ไวน์   โดย: Banana Muffin 1 พฤศจิกายน 2561 0:14:03 น.

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ โหวตให้พี่ไวน์ค่ะ   โดย: Banana Muffin 1 พฤศจิกายน 2561 0:16:11 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์   โดย: กะว่าก๋า 1 พฤศจิกายน 2561 6:35:41 น.

นิยายหรือเรื่องจริงนะเนี่ย   โดย: ลุงแมว 1 พฤศจิกายน 2561 8:38:42 น.

ยังไม่เคยเดินป่าเเบบจริงจังเลยค่ะ ส่วนมากเคยเดินเเค่เส้นทางศึกษาธรรมชาติ ถ้าหลงนี่คงร้องไห้เเน่ๆ โชคดีจังค่ะที่มีคนมาพบคุณเสรี ถือว่าเป็นอีกประสบการ์ณชีวิตที่เล่าต่อไปอีกหลายรุ่นได้เลยค่ะ   โดย: Sweet Toddy Palm 1 พฤศจิกายน 2561 10:10:08 น.

เชียงใหม่เช้านี้เริ่มเย็นๆแล้ว หัวหินเงียบ...ผมไม่แปลกใจเลยครับพี่ เชียงใหม่ ภูเก็ตก็เงียบมาก มากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน การท่องเที่ยวที่หวังพึ่งแต่นักท่องเที่ยวจีนจบลงแล้วครับ เขาไม่มาแล้ว หรือที่มาก็ไม่มีคุณภาพ เกิดจากการจัดการที่ไม่ดี ไม่มีประสิทธิภาพ จากที่จะเกิดประโยชน์และรายได้ ก็กลายเป็นว่ารายได้ไหลเข้าไปสู่มือของนายทุนจีน โดยใช้ทรัพยากรของประเทศเราจนหมด ผมรอรัฐบาลใหม่ครับ ไม่ว่าใครจะว่ายังไงก็ตาม ถ้ารัฐบาลชุดนี้ได้บริหารประเทศต่อ ประเทศเราคงย่ำแย่ลงเรื่อยๆ ถดถอยไปเรื่อยๆแน่นอนครับ   โดย: กะว่าก๋า 1 พฤศจิกายน 2561 11:42:40 น.

แวะมาทักทายพี่ไวน์ค่า ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ มาช้า แต่มาแล้วนะคะ อิ อิ   โดย: mariabamboo 1 พฤศจิกายน 2561 18:21:35 น.