No. 657 บล๊อกประจำ จันทร์ - พฤหัสบดี
|
|
|
เวลาไปรับงานใหม่ มาทำที่บ้าน ไม่ค่อยวิตก อะไรมากนัก |
เมื่อเข้าไปทำงานกิจการที่ใหญ่โต มีหลายแผนก งานเป็นระเบียบ นายใหญ่ เข็มแข็งเด็ดขาด แต่ก็นุ่มนวล
เหมือน เราอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ สบายใจในการทำงาน
ถ้าผู้บริหารเราไม่ค่อยรู้จักสนิทสนม นี่ซิ...
|
ปกติงานด้านบัญชี หรือ ระบบงานภายในบริษัทต่าง ๆ ผู้บริหารเขารู้ว่าเรา |
ทำงานนี้ได้ จึงจ้างหวังที่จะ ขจัด ความล่าช้า การทำงานไม่ได้ตามกำหนดเวลา เพราะก่อน |
ที่ผู้บริหารใหม่จะเข้าไปรับ ภาระงาน รู้อยู่แล้วว่า ระบบเดิม มีขั้นตอนมากมาย |
แบบหน่วยงานของรัฐ บางประเทศ หุ หุ |
|
เลยเข้าไปคลุกคลีกับ หน.งาน และ พนง.แต่ละฝ่าย บ่อยเห็นแบบฟอร์ม |
ขั้นตอนการงาน ใหม่ ๆ พวกเขาจะเกร็ง วิตกว่า ถ้าจัดระบบใหม่แล้ว เขาเดือดร้อน |
จะทำงานไม่ได้
|
มักจะเชิญคนที่เกี่ยวข้องไป คุยเชิงปรึกษาที่ห้องทำงาน คุยแบบกันเอง รับฟังความคิดเห็น |
สังเกตว่าคนนั้น เป็นคน น้ำพร่องแก้ว จะให้ทดลองปฏิบัติก่อน โดยเขียนแนวทางปฏิบัติ โฟลวชาร์ท
เจอ คนน้ำเต็มแก้ว
โน้มน้าวจิตใจไปก่อน พร้อมกันนั้น ก็ออกระเบียบปฏิบัติเป็นหนังสือคำสั่ง ปรึกษากันนาย ถ้าเห็นชอบ
|
ก็ออกคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษร ทุกคนรับทราบและปฏิบัติตาม |
|
แน่นอน คนเซ็นคำสั่งคือ |
นายทุนคนใหม่ที่เข้าซื้อกิจการ ทุกคนต้องทำตาม |
|
งานแบบนั้น ไม่วิตก เดินทางไปบริษัทนั้นเป็นระยะ ไม่เกร็งอะไร |
งานที่เราไปปรับปรุง จะทำให้กิจการคล่องตัว จะมีช่องว่างน้อย คนคิดทุจริตยากขึ้น |
|
มีอยู่วันหนึ่ง ถูกชักชวนให้ไปทำงาน เต็มตัว ณ โรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ จากไม้ยางพารา |
กก.ผจก.บอกว่า ผลิตส่งออกต่างประเทศ เป็นโรงงานกำลังก่อสร้าง
ก่อนหน้านั้นทำงานบริษัทและโรงงานแห่งหนึ่ง และหนักใจมาก พยายามแก้ไขปีกว่า แต่ก็ไม่กระเตื้องด้านการเงินบริษัท |
เป็นบริษัทของเพื่อนสนิท พูดไปก็ไม่ดี เขามีบุญคุณที่ให้เราทำงานด้วย
เมื่อถูกทาบทามจากที่ใหม่ |
เลยตัดสินใจ จากไป... บอกที่เก่าว่า จะยังดูแลให้อีก 6 เดือน จะขอรับเฉพาะค่าใช้จ่ายเดิน |
ไม่มาก ไม่น้อย ดูที่เก่ากังวลใจ แต่คงพอสบายใจที่ยังกลับมาดูให้อีกระยะ |
ส่วนที่โรงงานใหม่ เขาทราบข้อตกลงผมกับที่เก่า ว่าจะต้องปลีกตัวไป ช่วยที่เก่าด้วย |
|
ไปเริ่มดำเนินงาน ตั้งแต่โรงงานยังสร้างไม่เสร็จ ต้องช่วยเขาคัดเลือกคนงาน ที่ทำงานเชิงช่าง |
(ที่เก่าผมดูแลโรงงานผลิตแผ่นพื้นสำเร็จรูป
ผลิตภันฑ์ซิเมนต์ กับงานก่อสร้างบางส่วน) และกิจการรับเหมาก่อสร้าง หมู่บ้าน
|
ดูแล้วมันจะเข้ากันได้หรือเปล่า นั่นซิ เคยดูคนงานทำงานปูน กับที่ใหม่ เป็นงานผลิต |
เฟอร์นิเจอร์
ส่วนตัวผมเอง เคยทำงานไม้ ตีตาปู ถูกนิ้วบวมบ่อย 555
|
ระยะแรก ก่อนเปิดดำเนินงาน ก็ประกาศรับสมัคร คนงาน ช่างฝีมือ ตั้้งโต๊ะรับหน้าการก่อสร้างเองเลย
สัมภาษณ์ ทดสอบไปด้วย (แผนกบุคคลยังไม่มี)
|
คนมาสมัครงานทำงานเป็น หรือมีเชิงช่าง เป็นหรือไม่ สังเกตดูได้ โดย คุยกับคนมาสมัครงานแต่ละคน |
ก็ให้ตลับเมตร กับเครื่องวัดระดับน้ำ หรือไม่ก็สายยางเส้นเล็กใส
|
ให้ลองวัด พื้นที่ห้อง คนที่วัดความสูงไม่เป็น จะใช้ปลายตลับเมตร แหย่ขึ้นข้างบนเพดาน |
แล้วลากลง อันนี้ทำยาก แต่ถ้าคนเป็น จะวางปลายลงล่าง แล้วดันสายวัดโค้งขึ้นข้างบน |
|
บางคนดูแล้ว น่าจะเป็นช่าง ให้ลองใช้สายยาง วัดระดับน้ำดู อืม..มันเป็นจริงด้วย |
|
บางคนดูแล้วเป็นช่าง เหล็ก หรือช่างไม้ไม่แน่ใจนัก เพราะส่วนใหญ่ บอกว่าทำเป็นหมด |
ผมจะส่งตลับเมตรอันโต กับ อันเล็กให้ดู ว่าจะใช้ อันไหนดี |
คนนั้นอมยิ้ม...
|
อันไหนก็ได้ครับ ผจก. แต่ถ้าโรงงานผลิตสินค้าน๊อคดาวน์ ใช้ ตลับเมตรยี่ห้อเดียวกัน |
รุ่นเดียวกัน มีความคลาดเคลื่อนน้อย ยิ่งดีครับ |
โป๊ะเชะเลย... |
ผมเลยโน๊ต ว่าคนนี้เป็นช่าง "มิล" ทำงานเหล็กมาก่อน คือช่างเหล็ก |
จะใช้ที่วัดละเอียดกว่าเช่น เวอร์เนีย ส่วนช่างไม้สร้างบ้านหรืออาคาร ใช้ที่วัดเป็น มาตราวัดเป็น นิ้ว เป็นหุนเป็น กระเบียด
|
เชิงช่างคนนี้มีแน่นอน... แต่จะเหมาะอยู่แผนกใด ก็แล้วแต่ ผจก.โรงงานคัดสรรอีกต่อ |
แล้วผมช่วยทำงานเท่าที่ทำได้ |
งานหลักเป็น คนทำบัญชี หุ หุ |
|
ผมชอบเรียนรู้งานสายต่าง ๆ คือดูภาพรวม |
จะทำงานโดยมิได้หวัง เงิน (มากนัก) ทำแล้วได้เงินหรือไม่ได้ ไม่ค่อยสนใจ เพราะงานหลัก |
เราได้เงินอยู่แล้ว |
|
แต่ระยะที่ก่อสร้างโรงงานโดยจ้างผู้รับเหมาะ ส่วนระบบไฟ ผจก.โรงงานคนที่มาร่วมทำงาน |
ออกแบบ ให้เหมาะกับ ผังการผลิต |
พอว่าง ผมกับเขาจะนั่งคุย แถวริมหาดบางแสน ตอนเย็น ๆบ่อยมาก ก็กรึ๊บน้ำพรรค์นั้น วันหนึ่งเกิด ปุจฉา
|
เอ..น้าทำบัญชี แล้วไปเกี่ยวกับงาน ปูน ได้ไง (ดูมันเรียกเราว่า น้า)
|
ผมก็มองหน้า..มันนิด มันลองภูมิ กันนี่หว่า 555
|
รู้นิดหน่อยว่ะ อยู่ในโรงงานที่ ลาดหลุมแก้ว ก็เดินไปเดินมา ดูเขาขึงลวด |
อ๋อ..ขึงขวดตากผ้าเหรอน้า |
555 คืองี้ อิคคิว (ชื่อเล่น ผจก.รง)เคยเห็นแผ่นพื้นสำเร็จรูปเปล่า |
เคย แล้วเป็นไง
|
เออ ในแผ่นคอนกรีตจะมี ลวดสปริงแทรกอยู่ คนงานจะร้อยลวดสปริง ด้วยตัวล๊อกตรงต้น |
ทาง แล้วก็ดึงไปทีละเส้น ไปตรึงตรงปลาย ระหว่างนั้นโฟร์แมน จะคอยดู |
การขันเกลียว เพื่อดึงลวดให้ตึง กี่ปอนด์ กะให้พอดีก่อนเทคอนกรีต
(ภาพแทน ของจริงเป็นหัวจับ แนวนอน)
|
แล้วน้าไปดูเขาคันน๊อต เขาใช้อะไรขัน |
ดูใกล้ ๆ ไม่ได้วะ เสียว... กลัวตาย ผมก็หลบไปอยู่หลังแทนคอนกรีตหลังพวกเขาอีกที |
แค่ขันลวดจะเป็นไร ไม่เห็นน่ากลัว |
เออ.. เอ็งพูดไป มีคนงานขัดน๊อตไม่ดู เกจ์ เครื่องวัดปอนด์ เกินไปมาก ลวดต้นทาง |
ขาด ปึ๊ง ม้วนเข้าหาตัว คนงานหลบทัน หัวลวดมัวนสะบัดแทง ไม้หนา 3 นิ้วทะล |
น่ากลัวเปล่า อิ๊คคิว |
ดู ๆ แล้วน้าไวน์จะรู้เรื่อง คอนกรีต ซิเมนต์ แต่ งานโรงงานไม้ยางพารา มันละเอียดอ่อน |
กว่าเยอะ จะทำไหวเร้อ |
เออ..เอ็งดูไปก่อนก็แล้วกัน 555 |
ผจก.โรงงาน เขาสิทธิ์พักที่ห้องพักเล็ก ๆ ที่โรงงาน แถว ห้วยกะปิ
|
ส่วนผม เจ้าของโรงงาน ให้ห้องพักประจำที่ชายทะเล เมืองชลให้ นอนฟังคลื่นซัดเข้าหาฝั่ง |
แม้จะเป็นชายทะเลโคลน มีปลาตีน กับต้นแสม ก็ยังดี กว่า 555
|
ผจก.โรงงาน ลองภูมิผมหลายอย่าง จะทำให้เจ้านี่ เชื่อหรือยอมรับได้ |
แบบไหน... ต้องลองดู อีกอย่างเจ็บใจ อายุห่างกันแค่ 3 ปีเรียกเราว่า น้า ฮึ.... |
|
ขอบคุณเพื่อนที่เอื้อเฟื้อให้ใช้ภาพประกอบ |
End 1,156,413 |
st. ผู้เข้าชม 1,149,939 |
= 8,474 |
งานเขียนประเภท Diarist |
|
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
การรับคนงานหรือพนักงาน
ผมว่าเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์
บวกโชคด้วยครับ 555
เพราะตอนรับมา
เราเองก็ไม่ค่อยรู้เลยว่าเขาเก่งหรือรู้งานขนาดไหน
ต้องทำไปสักพัก คราวนี้เห็นชัดเลย
พี่ไวน์ตื่นเช้ามากเลยนะครับ
ผมว่าผมตื่นตี 5 ครึ่งก็เช้าแล้ว 555
โหวตครับ