Group Blog
"Promise"...คำสัญญา [Fic-JoongBo]
Ssangchu Couple REMIX - คู่รักผักกาดหอม REMIX
Extra Stories-คำสัญญา ภาค 2
บันทึกของผม [fic-JoonbBo]
Our fate I -เธอ เขา และ รักเรา
สายใยแห่งรัก Fic-Joongbo
อย่าลืมฉัน....อย่าลืม ...คำสัญญา
ภารกิจเพื่อโลกครั้งที่ 2
Fic - A Reminder of Living (ความทรงจำ...ที่ไม่ลืมเลือน)
ผมขอโทษ ผมรักคุณ
หนังสือ คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ เล่ม 2
Jichangwook - อุคจ๋าอย่าโยเย
<<
พฤษภาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
31 พฤษภาคม 2553
ตอนที่ 50- ผมจะพยายามซ่อมมันอย่างดีที่สุด
All Blogs
ตอนที่ 145 - เกิดอะไรขึ้นกับบูอินของผม
ตอนที่ 144-ไม่ห่วงคุณแร้วจะให้ไปห่วงแมวที่ไหน
ตอนที่ 143 - ผู้หญิงก็อ่อนแอเป็นเหมือนกัน
ตอนที่ 142 - พ่อมดเจ้าเสน่ห์ "คิมฮยองจุง"
ตอนที่ 141 - โธ่ เอ็ีย ไม่น่าเลยเรา
ตอนที่ 140 - รักแท้ย่อมมีอุปสรรค
ตอนที่ 139 - อยากให้เกาะนี้มีเพียงแค่เราสองคน
ตอนที่ 138 - ขอบคุณที่รักคนอย่างผม
ตอนที่ 137 - ชั้นคือบูอินของเธอ ให้ชั้นได้แบ่งเบาความทุกข์นะ
ตอนที่ 136- ปัญหามีไว้แก้ ไม่ใช่มีไว้กลุ้ม
ตอนที่ 135 - สามีของชั้นคือ คิมฮยอนจุง หรือ ยุนจีฮูกันเนี่ย
ตอนที่ 134 - ฟ้าหลังฝนย่อมดีกว่าเสมอ
ตอนที่ 133-ชิลลางที่กลัวฝน
ตอนที่ 132- ทำไมวันนี้ฝนต้องตกด้วย(ฟ่)
ตอนท่ี่ 131- คริสมาสต์ผมป่วยจริงๆน่ะ เชื่อดิ
ตอนที่ 130 - คริสมาสต์ผมลาป่วยนะคับ
ตอนที่ 129 - ของขวัญอันล้ำค่ำที่สุด
ตอนที่128 - ผลงานชิ้นเอกโดยอารต์ตัวพ่อ คิมฮยอนจุง
ตอนที่ 127 - มิชชั่นร้อนๆมาเสิรฟ์
ตอนที่ 126 - เพราะรักจึงทำได้ทุกอย่าง
ตอนที่ 125 - อย่าเสียใจที่รักผม
ตอนที่ 124...ให้ลูกคนแรกของเราชื่อ ยองแซง น่ะ
ตอนที่ 123 – บินลัดฟ้าเพื่อหาเธอ (อีกครั้ง)...
ตอนที่ 122 – บินลัดฟ้า..มาเพื่อเธอ
ตอนที่ 120 – หึงเพราะรักน่ะ... จุ๊บจุ๊บ
ตอนที่ 121 – พระอาทิตย์ลาพักร้อนเหอะน่ะ..
ตอนที่ 119- ความหึงไม่เข้าใครออกใคร ( -_-)
ตอนที่ 118- ~( -_-)
ตอนที่ 117- บูอินของผมดุจัง.T_T
ตอนที่ 116- ก็มันหึงนี่นา ทำไงได้
ตอนที่ 115- รักแท้ย่อมมีอุปสรรค
ตอนที่ 114- คิดถึงเธอแทบใจจะขาด
ตอนที่ 113- ชั้นก็หึงเหมือนกันน่ะ ~~!!
ตอนที่ 112- พรหมลิขิตบันดาลชักพา~!!
ตอนที่ 111 ~ พ่อตาผมใจดีที่สุดเลย!!
ตอนที่ 110 ~ เป็นเพราะเรารักกัน!!
ตอนที่ 109 ~ สวัสดีคับ คุณแม่
ตอนที่ 108 ~ คุณคือของขวัญที่พระเจ้าประทานมาให้
ตอนที่ 107 ~ ขอบคุณที่รักกัน
ตอนที่ 106 ~ พวกเราแต่งงานกันแล้ว
ตอนที่ 105 ~ ผมรักลูกสาวท่านคับ
ตอนที่ 104 ~ พ่อตาผมใจดี (แน่) เลย
ตอนที่ 103 ~ แฟนใครหนอ หน้าตาดี๊ดี
ตอนที่ 102 ~ คุณไปกับผมได้มั้ยฮะ?”
ตอนที่ 101 - ความรักคือการแบ่งปันความทุกข์ความสุขร่วมกัน
ตอนอวสาน (100) - เป็นใครสักคนที่สามารถจะช่วยเหลือมนุษย์บนโลกใบนี้ได้
ตอนที่ 99 ~ โปรดจงเป็นพยานให้ความรักของผมด้วย
ตอนที่ 98 ~ อบอุ่นในใจ เมื่อชั้นมีเธอ
ตอนที่ 97 ~ รักผมแล้ว ต้องรักบูอินของผมด้วยน่ะ
ตอนที่ 96 ~ ที่ร้าก ชั้นคิดถึงเธอ~
ตอนที่ 95 ~ Thank You... I am Sorry... I Love You...
ตอนที่ 94 – วันนี้ที่รอคอย
ตอนที่ 93 ~ เราแต่งงานกันแล้ว (น่ะ).
ตอนที่ 92 – ผมอยากแต่งงานแล้วน่ะ
ตอนที่ 91 ~ อายุเป็นเพียงตัวเลข..ไม่สำคัญ
ตอนที่ 90 ~ คิดถึงเธอแทบใจจะขาด...
ตอนที่ 89 – รูปใครเอ่ย ทายซิ ><
ตอนที่ 88 – รักจุง รักโบ เพราะพวกเขาคือ จุง-โบ คู่รักผักกาดหอม
ตอนที่ 87 – รางวัลแด่คนช่างฝัน
ตอนที่ 86 -.ผมคงคิดถึงคุณมากแน่ๆ. ~
ตอนที่ 85 -. สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม.^^. ~
ตอนที่ 84 -... ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล ^^ ~
ตอนที่ 83 -...บูอิน คืนนี้ไปท่องราตรีกันเหอะ^^ ~
ตอนที่ 82 ~ ฮยอนจุง-ฮวางโบ “เราเชื่อมั่นในรักของพวกเขา”
ตอนที่ 81 ~ พวกเราคือ SS501
ตอนที่ 80 ~ ผมคือลูกผู้ชายที่ชื่อ คิมฮยอนจุง
ตอนที่ 79 ~ รู้ไว้ซ่ะ ว่าคนนี้...แฟนช้านนนน
ตอนที่ 78 ~ เดทของเรา...หมดกัน..T_T
ตอนที่ 77 ~ เขาอาจจะเป็นผู้ชายที่ไร้อารมณ์ที่สุดในเกาหลีก็ได้น่ะ
ตอนที่ 76 ~ ยังไงซะ ชั้นจะแต่งงานกับเธอให้ได้
ตอนที่ 75 ~วันนั้นมันจะมาถึงในไม่ช้า ผมขอสาบาน ~
ตอนที่ 74 ~ ทุกอย่างต้องดีขึ้น เชื่อผมสิ
ตอนที่ 73 ~ ”ผมอยากแต่งเร็วๆแล้วล่ะฮะ”
ตอนที่ 72 ~ บูอิน ช่วยผมด้วย
ตอนที่ 71 ~ อดทน ประนีประนอมและ แผนปรองดอง
ตอนที่ 70 ~พวกพี่ก้าวหน้ากันไปถึงขั้นไหนแล้วค่ะ?”
ตอนที่ 69 ~ คนเลือดกรุ๊ปเอ..มักเป็นเช่นนี้
ตอนที่ 68 ~ ผมอยากจะกระโดดข้ามผ่านช่วงเวลานี้จัง
ตอนที่ 67 - ถึงจะบ้า ก็บ้ารักน่ะฮะ (Crazy for you)
ตอนที่ 66 ~นี่เขาเรียกว่าหึงหรือเปล่า...
ตอนที่ 65 ~ ผมไม่อยากไปเลยฮ่ะ จริงๆน่ะ
ตอนที่ 64 ~ ” เราควรจะคิดถึงการแต่งงานจริงๆกันซะที...
ตอนที่ 63 ~ ฆ่ากันเลยดีกว่า ถ้าคุณทำแบบนี้..? T_T”
ตอนที่ 62 ~ ”ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ?”
ตอนที่ 61 ผมขอโทษ ~ ผมรักคุณ
ตอนที่ 60 ~ หลักฐานแห่งความความทรงจำ
ตอนที่ 59 ~ มันก็แค่รายการเรียลิตี้หลอกๆ
ตอนที่ 58 ~ เพราะมันคือ ชัยชนะของเราทุกคน!
ตอนที่ 57 ~ เพื่อเกมที่ใสสะอาดที่สุดในโลก
ตอนที่ 56 ~ มีอะไรอีกหลายอย่างที่ผมยังไม่ได้ทำ
ตอนที่ 55- ~เอารูปของผมคืนมา Please!!
คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนที่ 54- เรื่องมันช่างน่าอาย~
ตอนที่ 53- งั้น คุณก็เอาไข่ต้มนี่ไปให้จองมินก็แล้วกัน
ตอนที่ 52- การเผชิญปัญหาจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด
ตอนที่ 51- ขอโทษน่ะ-ขอบคุณฮ่ะ
ตอนที่ 50- ผมจะพยายามซ่อมมันอย่างดีที่สุด
ตอนที่ 49- คุณต้องมาเยี่ยมผมน่ะ
ตอนที่ 48- ไปเยี่ยมบ้านผมบนดาวเคราะห์ในระบบสุริยะกันน่ะ.
ตอนที่ 47 - คนเจ้าเล่ห์นั่น..เขาต้องเป็นเทวดาประจำตัวฉันแน่ๆ
ตอนที่ 46- ..ขอต้อนรับการกลับมาของ คิมฮยอนจุง คนเจ้าเล่ห์
ตอนที่ 45- ..เธอคือใครกัน
ตอนที่ 44- ..ผมรักคุณเพราะเป็นคุณ..
ตอนที่ 43- คุณคนเดียวที่อยู่ในใจของผมเสมอมา
ตอนที่ 42- ขอให้เชื่อใจกันและกัน
ตอนที่ 41- ผมคือคิมฮยอนจุง ผู้ชาย 4 มิติคับผม
ตอนที่ 40- เจ้าชายน้อย หล่นมาจากดาวดวงไหนกัน
ตอนที่ 39- กลัวใจตัวเองจริงๆ
ตอนที่ 38- I love you Hye Jung
ตอนที่ 37- ถ้าคิดจะรักก็อย่าได้แคร์ (สื่อ)
ตอนที่ 36- นอนเท่านั้นเหรอฮะ....
ตอนที่ 35- ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกฮะ เชื่อผมสิ
ตอนที่ 34- เราจะทำงานต่อได้ยังไง ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้
ตอนที่ 33-หากเธอรู้ฉันก็คงต้องเจ็บปวดไปกว่านี้
ตอนที่ 32-การจะรักใครสักคน...มันถึงได้ยากเย็นนักน่ะ
ตอนที่ 31-ผมไม่คิดว่า..นี่คือความบังเอิญ
ตอนที่ 30- เหนือสิ่งอื่นใด คือหัวใจดวงนี้
ตอนที่ 29- Hwang Buin~ Ssaranghae <Love you>~~♥
ตอนที่ 28 - ตอนที่ 28- Because You are my Bu-in
ตอนที่ 27- ชิลลางของชั้นกลัวแมลงปอ
ตอนที่ 26- อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้
ตอนที่ 25 - อยากได้ยินว่า "รักกัน"
ตอนที่ 24 - ภายนอกดูแข็งแกร่ง แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เลย
ตอนที่ 23 - นกกระดาษคือตัวแทนความรักนิรันดร์ของผม
ตอนที่ 22- โชค หรือ หัวใจ อย่างไหนสำคัญ
ตอนที่ 21 – ความรู้สึกบางอย่างที่เปลี่ยนไป
ตอนที่ 20 – บูอินของผมสวยที่สุด
ตอนที่ 19 – นี่ใช่มั๊ยที่เรียกว่า “หึง”
ตอนที่ 18 – ขอให้ความรักของคุณจงเป็นนิรันดร์
ตอนที่ 17- ความรู้สึกของชิลลาง
ตอนที่ 16- สองอาทิตย์แห่งการรอคอย
ตอนที่ 15 - เช้าที่วุ่นวาย และ การอำลา
ตอนที่ 14- เดทแปลกๆ ของเราที่โตเกียว
ตอนที่ 13 - ความอึดอัดที่ต่างแดน
ตอนที่ 12- ลัดฟ้าไปหาเธอ ณ กรุงโตเกียว...
ตอนที่ 11- ย้ายเรือนหออีกครั้ง...
ตอนที่ 10 - ชินลาง คิดถึงชั้นมั๊ยเวลาที่เธอ...
ตอนที่ 9 - เที่ยวสวนน้ำกันเหอะ
ตอนที่ 8- ปาร์ตี้ขึ้นบ้านใหม่ ใครว่าไม่ยาก
ตอนที่ 7- เรือนหอของเรา
ตอนที่ 6 พูดจริงหรือแค่...ขำขำ
ตอนที่ 5 ฮันนีมูนคืนแรกของเรา
ตอนที่ 4 ฮันนีมูนของพวกเราช่างเหมือน....
ตอนที่ 3 วันแรกของการฮันนีมูน
ตอนที่ 2 คู่รักต่างวัย
ตอนที่ 1 วันแรกที่ได้เจอกัน
Ssangchu Couple REMIX - คู่รักผักกาดหอม REMIX "คำนำ"
ตอนที่ 50- ผมจะพยายามซ่อมมันอย่างดีที่สุด
***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****
วันที่ 16 กันยายน ช่วงราวๆเที่ยงวันที่บ้านของคู่ผักกาดหอม
ทีมงานของรายการ WGM ต่างแยกย้ายกันกลับไป เหลือแต่ฮวางโบที่เดินกลับเข้ามาในบ้านที่ว่างเปล่าอย่างเงียบๆ เธอมองไปรอบๆห้องด้วยความขมขื่นใจ
<สิ่งที่ชั้นกลัวมาตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว...ชั้นรู้สึกทุกข์ใจเหลือเกิน..ที่ชั้นไม่สามารถจะไปหาเธอได้ถึงแม้ว่าจะมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับเธอ...>
ทันใดเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นทำลายความเงียบสงัด
สวัสดีค่ะ เธอรีบกดสายรับโทรศัพท์
นี่ชั้นเอง เสียงของอึนยีดังมาจากปลายสาย
ชั้นรู้ค่ะพี่
เกิดอะไรขึ้นกับ...ฮยอนจุงน่ะ?
พี่รู้ได้ยังไงค่ะ?
ข่าวมันว่อนไปทั่วอินเตอร์เน็ตแล้วล่ะ...
เขาบอกว่ารู้สึกไม่ค่อยสบาย...ชั้นคิดว่าน่าจะเป็นเพราะว่าอ่อนเพลียมากๆ
อ่อนเพลียเหรอ? อึนยีถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
ใช่ค่ะ...มันคงจะเป็นเรื่องที่เหนื่อยมากๆสำหรับเขาที่ต้องเดินทางไปๆมาๆตลอดเวลาระหว่างที่นี่กับญี่ปุ่น...ชั้นเดาว่าตอนนี้เขาคงจะปักหลักอยู่ที่นี่แล้ว...เขาคงจะทนกับความเครียดและความกดดันอย่างนั้นไม่ไหวอีกต่อไปมั้ง...
แล้วที่เขาพูดกันถึง...เรื่องยานอนหลับล่ะ?
<หา!!! อะไรน่ะ>หา...นอนหลับเหรอค่ะ?
ตามที่ชั้นอ่านมาจากในข่าวนะ...เขาถูกส่งไปที่ห้องฉุกเฉินอย่างรีบด่วนก็เพราะว่ากินยานอนหลับเข้าไปเกินขนาด...
เธอตัวสั่นด้วยความตกใจ ที่..ที่ไหนค่ะ...พี่ไปเห็นข่าวนี้...มาจากที่ไหน?
ก็มีคนโพสต์เข้าไปในเน็ตน่ะ...บอกว่ากินยาเกินขนาดเข้าไปเล็กน้อย...แต่ถึงยังไง ยานอนหลับมันก็...
เธอพยายามจะควบคุมสติ มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆเลยค่ะ..เขายังบอกชั้นเลยว่าไม่มีอะไรร้ายแรงและน่าเป็นห่วง
ฮยอนจุงเขาพูดอย่างนั้นเหรอ?
ใช่ค่ะ
จริงเหรอ? ..ถ้างั้นมันก็คงจริงล่ะ...เพราะว่าเธอได้ยินมาจากเขาโดยตรงเลยนี่ วิ้ว ค่อยโล่งใจหน่อย! ชั้นคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงซะอีกที่เขา...ฮุฮุ!
คำพูดของอึนยีทำให้เธอเริ่มฉุกคิดในใจ <เดี๋ยวก่อน! แต่เขาไม่ได้บอกรายละเอียดกับชั้นเลยว่าเขาเป็นอะไรนี่นา...หรือว่าเขาจะ...จริง?>
ถ้างั้นชั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมากแล้วสิน่ะ..เธอก็รู้นี่ว่าข่าวพวกนั้นมันเป็นยังไง...พวกเขาก็ใส่สีใส่ไข่กันไปเรื่อยนั่นแหละ!
ฮวางโบกลับรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ รู้สึกเหมือนกับทุกๆอย่างรอบตัวเธอกลายเป็นสีดำไปสนิท เธอได้แต่ตอบอึนยีไปว่า ใช่ค่ะพี่
โอเค งั้นชั้นคุยกับเธอแค่นี้ก่อนแล้วกันน่ะ
ค่ะพี่ ..บาย
เมื่อวางสายแล้ว ฮวางโบยืนงงๆจ้องมองไปข้างหน้าด้วยสายตาเหม่อลอย
ไม่นะ..มันไม่น่าจะใช่หรอก...ฮยอนจุงไม่ได้เป็นคนแบบนั้น...จริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ?...ยานอนหลับเหรอ?
เธอกดโทรศัพท์มือถือเพื่อเข้าไปหาข่าวในเวบยอดนิยม และได้พบหัวข้อข่าวประมาณว่า คิมฮยอนจุงถูกพาตัวส่งห้องฉุกเฉินอย่างเร่งรีบ และ คิมฮยอนจุงกินยานอนหลับเกินขนาด มากมายเต็มไปหมดในอินเตอร์เน็ต
หัวใจของเธอเต้นแรง ในขณะที่อ่านข่าวชิ้นหนึ่งที่เธอพบ และ จ่าหัวข่าวไว้ว่า
<คิมฮยอนจุง หัวหน้าวง SS501 ซึ่งร่วมแสดงอยู่ในรายการโชว์ยอดนิยม WGM ด้วย ถูกผู้จัดการส่วนตัวพาส่งห้องฉุกเฉินในวันที่ 16 กันยายน เวลาประมาณ 7 โมงเช้า เนื่องมาจากผลข้างเคียงจากการกินยานอนหลับเกินขนาด ผู้บริหารของเอเจนซี่ได้แจ้งว่า ถึงแม้คิมฮยอนจุงจะหมดสติไปชั่วครู่ แต่เขาก็รู้สึกตัวทันทีหลังได้รับการช่วยเหลือจากห้องฉุกเฉิน คิมได้มีปัญหาเรื่องการนอนหลับอันเนื่องมาจากความเครียดและความอ่อนล้า และในคืนวันที่ 15 กันยายนเขาได้กินยานอนหลับเข้าไปมากกว่าปกติซึ่งก็ทำให้เขามีอาการไม่สบายอย่างรุนแรง บรรดาแฟนๆที่ตื่นตกใจกับข่าวนี้ต่างระดมเข้าไปในเวบไซด์ของแฟนคลับเพื่อที่จะส่งคำอวยพรและกำลังใจให้เขาหายเร็วๆ...>
ฮวางโบรู้สึกเหมือนแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก...
อะไรนะ? ...นี่เธอเธอนอนไม่หลับมาตลอดเลยเหรอ...ถึงกับต้องใช้ยานอนหลับช่วย...?
เธอทรุดตัวลงไปบนโซฟา ก้มหน้าลงแล้วถอนหายใจออกมา ...มันเป็นความผิดของชั้นใช่มั้ย?...ชั้นควรที่จะ...ปล่อยเธอไปใช่มั้ย...? นี่ชั้นเห็นแก่ตัวเกินไป ใช่รึเปล่า...?
ชั้นไม่รู้เลยว่าเธอกำลังทรมานมากขนาดไหน...มันเป็นความผิดของชั้นเอง! ชั้นขอโทษ...
ฮวางโบเงยหน้าขึ้นมา และเห็นโหลแก้วที่ใส่นกกระดาษวางอยู่
พวกเราตกหลุมรักกันเร็วเกินไป และถลำลึกเกินไป...ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ใช่มั้ย?...ถ้าเพียงแค่เราค่อยๆ รักกัน เพิ่มขึ้นวันละนิด...ทีละเล็กทีละน้อย...ค่อยๆก้าวไปทีละก้าว..>
ทีละเล็กทีละน้อย...แบบนั้นเธอก็จะไม่ต้องเจ็บปวด...และชั้นก็จะไม่เจ็บปวดเช่นกัน...เพราะว่าเราสามารถที่จะถอยหลังกลับได้ถ้าอะไรๆมันเกิดยุ่งยากและหนักเกินไปที่จะรับได้...เพียงแค่ว่าถ้าความรักของพวกเราเป็นแบบนั้น
แต่สำหรับตอนนี้...ชั้นไม่คิดว่าตัวเองจะทำแบบนั้นได้...ชั้นจะเจ็บปวดน้อยลงเหรอถ้าหากชั้นรักเธอให้น้อยลง...?
ถึงแม้ว่าใครๆจะเรียกพวกเราว่าเป็นคู่ที่ทำอะไรโดยไม่ยั้งคิด...และเรียกความรักของพวกเราว่าเหมือนกับเด็กยังไม่โต...แต่ยังไงตอนนี้...คนๆนั้นต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น
ความรักของชั้นมันช่างเห็นแก่ตัวจริงๆ...นี่ชั้นหวังเพียงแค่ชั้นไม่ยอมเสียเธอไปน่ะ ทุกอย่างมันจึงเป็นแบบนี้..
หลังจากนั้นสักพักใหญ่ ฮวางโบจึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วทำท่าลังเล
ชั้นควรจะโทรไปหรือเปล่า? แล้วถ้าตอนนี้เขากำลังนอนอยู่ล่ะ?
ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจส่งเป็นข้อความไปก่อน
คุยกันได้มั้ยตอนนี้?
ไม่กี่อึดใจ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ฮวางโบรีบรับสายทันที
สวัสดีจ๊ะ
ผมเองฮะ คุณทำงานเสร็จแล้วหรือฮะ?
เธอน้ำตาคลอและตอบ ใช่จ้ะ
คุณมาหาผมตอนนี้ได้มั้ยฮะ?
เธอพยายามจะกลั้นน้ำตาด้วยความรู้สึกสงสารเขาเหลือเกินแต่ ชั้นก็อยากจะไปหาเธอน่ะ..
ถ้างั้น..ก็มาเลยสิฮะ ผมอยากเห็นหน้าคุณฮะ ผมกลัวจังว่าหากผมหลับไปแล้วไม่สามารถตื่นขึ้นมาพบกับคุณได้อีก ผมไม่อยากจะคิดถึงมันเลยฮะ ผมจะพยายามไม่นอนและจะรอจนกว่าคุณจะมาน่ะฮะ
โอเคจ้ะ
แต่ว่าตนนี้ผมย้ายโรงพยาบาลแล้วฮะ ที่เก่ามันใหญ่เกินไป....อีกอย่างโรงพยาบาลที่ย้ายมานี่อยู่ใกล้บ้านผมด้วย
เธอย้ายแล้วเหรอ?
ตอนนี้แม่ผมก็อยู่ที่นี่ด้วยฮะ แต่ว่าท่านคงอยู่ด้วยได้ไม่นาน...บูอิน ได้โปรดมาหาผมหน่อย มาอยู่เป็นเพื่อนผมน่ะ
เธอรู้สึกเสียใจ และพยายามกัดริมฝีปากเพื่อควบคุมอารมณ์ตัวเองโอเคจ้ะ
คุณจะมาเลยรึเปล่าฮะ?
ใช่จ้ะ
นี่คือที่อยู่ของโรงพยาบาลน่ะฮะ คุณเตรียมจดน่ะ
ฮวางโบฟังเสียงเขาบอกที่อยู่ด้วยท่าทางที่สับสน
<ชั้นอยากจะไปจริงๆน่ะ...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม...เรื่องอื่นขอเอาไว้คิดทีหลัง..แต่ตอนนี้ชั้นอยากจะวิ่งไปหาเธออย่างเดียวเท่านั้น...>
เธอคิดพลางน้ำตาก็เอ่อล้นดวงตาทั้งคู่ของเธอ
****************************************************************************
ช่วงบ่ายแก่ๆ ที่บ้านของฮวางโบ เธอกลับเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางเพลียๆ เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้งว่ามีข้อความใหม่เข้ามา ตอนนี้ Inbox ของเธอเต็มไปด้วยข้อความจากฮยอนจุง ข้อความล่าสุดเข้ามาเวลา 4:45 pm
นี่คุณจะมาเมื่อไหร่ฮะ? ทำไมยังมาไม่ถึงอีกฮะ?
นี่คุณโทรหาผมตอนที่อยู่นอกเมืองรึไงฮะ?
ผมว่าคุณน่าจะมาถึงที่นี่ได้แล้วน่ะ หากว่าคุณเพิ่งเดินทางมาจากเกาะเจจู
ผมเผลอหลับไป และก็เพิ่งตื่นเมื่อกี้นี้ ดีใจจังฮะ
มาอยู่ที่โรงพยาบาลนี่คุ้มจริงๆฮะ เพราะว่าผมนอนหลับได้เต็มที่
คุณช่วยเอาหนังสือการ์ตูนมาฝากผมด้วยได้มั้ย?
การ์ตูนอะไรก็ได้ฮะผมไม่เกี่ยง อยู่ที่นี่มันช่างน่าเบื่อจริงๆ...
พวกเขาไม่อนุญาตให้ผมอ่านการ์ตูนฮะ เขาว่ามันจะทำให้ผมนอนไม่หลับ
ผมนอนไปตั้งเยอะแล้วน่ะ แต่พวกเขาก็ยังยืนยันให้ผมนอนหลับพักผ่อนมากกว่านี้...
ถึงเวลาช่วงหัวค่ำ ข้อความจากฮยอนจุงยังคงหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย
ผมฝันว่าคุณมาหาผมพร้อมกับเอาหนังสือการ์ตูนมาให้ด้วย
ผมนึกว่าคุณมาจริงๆซะอีก แต่ทำไมคุณก็ยังไม่มาน่ะ
มันน่าเบื่อมากเลยน่ะฮะที่ส่งข้อความไปแล้วไม่มีอะไรตอบกลับมาเลย นี่คุณกำลังยุ่งมากเหรอฮะ?
เวลากลางคืนที่ห้องพักของฮยอนจุงที่โรงพยาบาล
นายอยู่คนเดียวได้หรือเปล่า? เสียงผู้จัดการถามฮยอนจุง
ฮะ ผมอยู่คนเดียวได้ อยู่ที่นี่ก็แค่นอนเท่านั้น ไม่ต้องห่วงผมหรอกฮะ
ถ้างั้น พรุ่งนี้เช้าชั้นจะตรงมาหานายที่นี่เลยน่ะ ท่านประธานบอกว่าไหนๆนายก็อยู่ที่นี่แล้ว พยายามพักผ่อนให้มากที่สุดเท่าที่นายต้องการก็แล้วกันน่ะ
เอ่อ พี่ฮะ แล้วเรื่องการถ่ายทำรายการ WGM ล่ะฮะ?
มันก็ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของนายน่ะ เราจะเลื่อนมันออกไปอีกซักวันสองวันหากว่าทำได้น่ะ.
โอเคฮะ
ถ้างั้นก็นอนซะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก...
โอเคฮะพี่ ขอบคุณพี่มากน่ะฮะ
หลังจากพี่ผู้จัดการกลับไป ฮยอนจุงก็รีบส่งข้อความถึงฮวางโบอีกครั้ง
ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวแล้วฮะ พี่ผู้จัดการกลับบ้านไปแล้ว
นี่คุณยังยุ่งอยู่อีกเหรอฮะ?
*****************************************************************************
ช่วงดึกของคืนนั้น ฮวางโบค่อยๆเปิดประตูห้องของฮยอนจุงอย่างเงียบเชียบ แล้วเดินเข้ามาในห้องอย่างระมัดระวัง มีเพียงแสงไฟสลัวๆเพียงดวงเดียวที่เปิดอยู่ ส่องให้เห็นฮยอนจุงที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงโดยมือของเขาที่วางอยู่บนหน้าอกยังคงกำโทรศัพท์เอาไว้ ภาพที่เห็นทำให้เธอรู้สึกปวดใจ ฮวางโบก้มลงมองเขาที่นอนหลับอยู่
เธอขยับตัวเข้าไปใกล้ๆเตียงและนั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ข้างๆ พูดเบาๆว่า เธอดูซูบลงไปมากเลยน่ะ
จากนั้นก็เอื้อมมือไปเสยผมที่ปรกหน้าให้เขาอย่างเบามือที่สุด
<ชั้นต้องมาที่นี่...เพื่อต้องการมาเห็นเธอด้วยตาของชั้นเอง...ชั้นรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องที่สิ้นคิดจริงๆที่ทำแบบนี้...แต่ชั้นไม่สามารถจะทนกับการที่ไม่ได้เห็นหน้าเธอต่อไปได้แล้ว...ยกโทษให้ชั้นด้วยน่ะ.>..
ข้างๆเตียง เธอเห็นว่ามีเข็มน้ำเกลือเสียบอยู่ที่หลังมือเขา <เธอกลัวเข็มเอามากๆเลยนี่นา.นี่คงเจ็บมากสิน่ะ?>
หัวใจของเธอเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเขาซึ่งแก้มตอบจนเหลือเล็กนิดเดียวแล้ว
ชั้นไม่แน่ใจว่าชั้นรักเธอจริงๆหรือเปล่า...ชั้นกลายเป็นคนหูหนวกตาบอดกับทุกๆอย่างเพราะว่าชั้นต้องการจะได้เห็นเธอ...ความรักของชั้นมันช่างดูโง่เขลาสิ้นดี
ชั้นไม่รู้หรอกน่ะว่าระหว่างชั้นกับแฟนคลับของเธอ ซึ่งต่างก็อยากจะเห็นหน้าเธอมันต่างกันยังไง สำหรับชั้นอาจเป็นเพราะชั้นอยากเจอหน้าเธอจนมองข้ามปัญหาการนอนหลับของเธอไป นี่ชั้นกลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัวขนาดที่จะละเลยปัญหานี้ของเธอเลยเชียวเหรอ ชั้นขอโทษจริงๆน่ะ ฮยอนจุง ที่ชั้นทำอะไรให้เธอมากกว่านี้ไม่ได้ ชั้นไม่สามารถทิ้งเธอได้ แต่ชั้นก็ไม่สามารถอยู่กับเธอได้เช่นกัน
ฮวางโบหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าถือและวางมันไว้ข้างๆหมอน ก่อนที่จะค่อยๆเดินจากไปพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา
เช้าวันใหม่ที่ห้องพักในโรงพยาบาล ฮยอนจุงยังคงหลับสนิทอยู่ ในขณะที่ผู้จัดการของเขามานั่งรออยู่ที่เก้าอี้ข้างๆเตียง นางพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องและถามว่า
คุณคิมฮยอนจุง ยังหลับอยู่เหรอค่ะ?
ใช่ครับ ผมควรจะปลุกเขามั้ยครับ? ผู้จัดการถามกลับไป
คือชั้นต้องการจะวัดไข้ของเขาน่ะค่ะ
เดี๋ยวผมจะปลุกให้ครับ คุณผู้จัดการเอื้อมมือไปตบไหล่ของฮยอนจุงเบาๆ ฮยอนจุง คิมฮยอนจุง
ยังไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากเขา แต่ตัวเริ่มกระตุกเล็กน้อย...
เฮ้ คุณพยาบาลเขาต้องการจะวัดไข้นายน่ะ ลืมตาหน่อยสิ...
ฮยอนจุงสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ...แล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ แล้วถามอย่างงัวเงียว่า นั่นใครพูดน่ะ?
คุณผู้จัดการรีบหันไปบอกพยาบาลทันที คุณพยาบาล เขาตื่นแล้วครับ
พยาบาลยิ้มให้เขาก่อนจะบอกว่า อ้าปากหน่อยน่ะคะแล้วก็กระดกลิ้นขึ้นนิดนึง ขอวัดไข้หน่อยน่ะคะ
ฮยอนจุงได้แต่ทำตามคำสั่งของนางพยาบาลทั้งๆที่ยังงุนงงอยู่
ช่วยจับปรอทไว้สักครู่ แล้วไม่ต้องเอาฟันกัดลงไปบนปรอทน่ะคะ
หลังจากนั้นเธอก็เช็คดูอุณหภูมิและบอกว่า อุณหภูมิร่างกายของคุณเป็นปกติค่ะ แล้วเมื่อคืนนี้คุณนอนหลับได้ดีมั้ยค่ะ?
เขาหันไปมองที่ถุงน้ำเกลือ เมื่อคืนผมอยากจะเข้าห้องน้ำอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้กินน้ำเข้าไปมากนะฮะ คุณช่วยเอาไอ้เจ้าสายนี่ออกให้ผมได้มั้ยฮะ?
พยาบาลพยายามกลั้นหัวเราะ ยังไม่ได้หรอกค่ะ คุณยังต้องได้น้ำเกลือแบบนี้อีก 2 ขวดก่อนถึงจะเอาออกได้..
เขาถอนหายใจ ตอนนี้ที่ผมตื่นก็เพราะผมต้องลุกไปเข้าห้องน้ำ...ผมว่าผมคงนอนหลับได้ไม่เต็มที่เพราะเรื่องนี้..
มันก็พอจะมีอีกวิธีที่คุณไม่ต้องลุกไปเข้าห้องน้ำ..
แล้ววิธีไหนหรือฮะ?
วิธีการแบบ Urological
วิธีการแบบ Urological หรือฮะ?
ค่ะ คุณแคยได้ยินเกี่ยวกับท่อสวนปัสสาวะมั้ยคะ? ถ้าคุณใช้มัน ปัสสาวะก็จะถูกระบายออกมาทันทีโดยที่คุณไม่ต้องไปเข้าห้องน้ำ
เขาเอียงคอด้วยความสงสัยและอยากรู้เต็มที่ แล้วคุณต้องทำยังไงหรือฮะ?
คุณพยาบาลยังคงอธิบายต่อไปว่า ก็แค่ใส่ท่อเข้าไปตรงที่ๆปัสสาวะมันออกมานั่นแหละค่ะ
...?? !!! ตาเบิกกว้างและหน้าก็เริ่มกลายเป็นสีแดงด้วยความตกใจและอายปนกัน
ถ้าคุณไม่อยากจะต้องยุ่งยากลุกไปเข้าห้องน้ำบ่อยๆแล้วล่ะก็ กรุณาบอกดิฉันได้เลยน่ะคะ จะได้จัดการให้...
ฮยอนจุงรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที...
คุณพยาบาลซึ่งกำลังพยายามกลั้นหัวเราะอย่างสุดๆ บอกกับเขาต่อไปว่า อีกประมาณครึ่งชั่วโมง คุณหมอจะมาที่นี่ค่ะ ตอนนี้คุณก็พักผ่อนต่อไปก่อนน่ะคะ
ในขณะที่เธอก็เดินออกจากห้องไป พี่ผู้จัดการของฮยอนจุงก็มองตามหลังเธอไปด้วยใบหน้าที่แสดงความแปลกใจแบบสุดๆ
อะไรเนี่ย เขาทำเสียงพ่นลมออกจมูกแบบเคืองหน่อยๆ นั่นมันอะไรกัน? ชั้นไม่คิดว่าจากนี้ไปชั้นจะมองพวกพยาบาลว่าเป็นผู้หญิงอีกต่อไปได้แล้วล่ะ...:
จากนั้นก็มาช่วยจับสายน้ำเกลือยกขึ้นเพื่อให้ฮยอนจุงนอนลงได้สะดวกขึ้น และตอนนั้นเองเขาก็เอื้อมมือไปหยิบอะไรบางอย่างที่วางอยู่ข้างหมอน
นี่อะไรน่ะ? กระดาษห่อหมากฝรั่งเหรอ? นี่นายเคี้ยวหมากฝรั่งรึเปล่า?
เปล่าฮะ.
ผู้จัดการก้มลงมองกระดาษที่ดูยับยู่ยี่ แล้วใครเอามาวางไว้ตรงนี้ล่ะ? หลังจากนั้นก็โยนทิ้งลงถังขยะไป
ฮยอนจุงเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ ...!!! เดี๋ยวก่อนฮะ
มีอะไรเหรอ?
ช่วยหยิบมาให้ผมดูหน่อยฮะ!
อะไร?...กระดาษน่ะเหรอ?
ใช่ฮะ..ช่วยหยิบให้หน่อยฮะ
พี่ผู้จัดการทำหน้างงๆ ก่อนจะเดินไปคุ้ยเอาเศษกระดาษยับยู่ยี่ขึ้นมาจากถังขยะแล้วยื่นส่งให้ฮยอนจุง เขาจ้องดูกระดาษยับๆอันนั้น แท้จริงแล้วมันคือนกกระดาษยับๆตัวนั้นนั่นเอง
เขาได้ยินเสียงของฮวางโบก้องอยู่ในหัวของเขา...
ขวดนี้มีนกกระดาษตัวแรกที่เธอให้ชั้นอยู่ด้วย..แล้วก็นกที่เธอให้ชั้นที่ปูซาน..
คุณเก็บพวกมันไว้ด้วยเหรอฮะ?
ใช่สิก็...ชิลลางเป็นคนทำให้ชั้นนี่นา
ตัวแรกก็เก็บไว้ด้วยเหรอฮะ?
ใช่ฮะ
มันเปียกหมดแล้วไม่ใช่หรือฮะ?
อือ มันเปื่อย แล้วก็ยู่ยี่นิดหน่อย.แต่ชั้นซ่อมมันแล้วล่ะ
เขากระซิบเบาๆกับตัวเอง นี่คุณมาที่นี่ด้วยเหรอ...? คุณมาเมื่อไหร่...? ทำไมคุณไม่ยอมปลุกผมขึ้นมาล่ะ ทำไมคุณใจร้ายกับผมแบบนี้ล่ะ ผมทำผิดอะไรหรือฮะ ทำไมถึงไม่ยอมให้ผมเห็นหน้า? ความรู้สึกของคนที่ไม่สบายและต้องการคนรักมาดูแล แต่กลับ...
ผมอยากให้คุณปลุกผม...ผมอยากเจอหน้าคุณน่ะ ความรู้สึกเสียใจของเขามันบีดรัดหัวใจจนแน่นไปหมดแล้ว สิ่งที่ทำได้ตอนนี้มีเพียงน้ำตาเป็นเพื่อนและเริ่มจะคลอและหยดลงในที่สุด
ฮยอนจุงจ้องดูนกกระดาษสื่อรักตัวแรกในมืออยู่ครู่นึง...ก่อนจะจับมันคลี่ออกแล้วบรรจงพับใหม่อีกครั้ง
ผมจะซ่อมมันให้ดี ผมจะพยายามซ่อมมันอย่างดีที่สุด....ผมคิดถึงคุณมากจริงๆน่ะ..
หมายเหตุท้ายบท
จากการเปิดเผยของต้นสังกัด เมื่อเช้าวันที่ 16 กันยายน 2551 กล่าวว่า สาเหตุที่ คิมฮยอนจุง ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล อันเนื่องจากการรับประทานยานอนหลับเกินขนาด ซึ่งเขาถูกพบภายในที่พักเวลาประมาณ 7.20 น. ด้วยอาการหลับลึก ทำให้เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลซัมซุงใน เพื่อเข้ารับการรักษาฉุกเฉินทันที ล่าสุดเมื่อตอน 9.30 น. ( เวลาเกาหลี ) อาการของเขาก็กลับมาเป็นปกติ และกลับไปพักผ่อนที่บ้านเรียบร้อยแล้ว
คณะแพทย์เปิดเผยว่า คิมฮยอนจุง รับประทานยานอนหลับเพื่อช่วยให้เขาหลับได้ง่ายขึ้น เพียงแต่เมื่อวานนี้เขาใช้ยามากเกินไปเท่านั้น ทางต้นสังกัดเปิดเผยยืนยันตรงกับโรงพยาบาลว่า ... คิมฮยอนจุง ค่อนข้างจะหลับยากครับ ทำให้เขากินยานอนหลับช่วย แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมามันก็ไม่มีผลกระทบอะไรกับเขา เขาเลยกินเพิ่มไปอีกนิดหน่อย แค่นั้นเองจริงๆ ครับ บางครั้ง ฮยอนจุง ก็กินยานอนหลับเมื่อตอนที่เขานอนไม่หลับเหมือนปกติ ดังนั้นมันคงไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โตอะไรสำหรับเหตุการณ์ในครั้งนี้ ...
SS501 เตรียมคัมแบ็ควงการเพลงเกาหลีในช่วงกลางเดือนตุลาคม พร้อมกับผลงานชุดใหม่ ท่ามกลางการแข่งขันของศิลปินบอยแบนด์ที่จะวางจำหน่ายในช่วงเดียวกันอย่าง ดงบังชินกิ ( TVXQ! ) และ บิ๊กแบง ( BIGBANG ) อนึ่ง สำหรับรายการ We Got Married ทางช่อง MBC ก็จะเลื่อนการบันทึกเทปไปอีกสองวัน เป็นวันที่ 18 กันยายน 2551
ปิดท้ายด้วย
"มินนี่ซีทรู"
ของฝากจากยาย
กระแทกความรู้สึกใจจริงๆ
ยาย(นาจา)
31/5/53
Create Date : 31 พฤษภาคม 2553
Last Update : 31 พฤษภาคม 2553 22:56:22 น.
23 comments
Counter : 1111 Pageviews.
Share
Tweet
ตอนนี้เศร้าจริงๆอ่ะยาย เศร้ามากๆเลยอ่ะ
ขอบคุณยายนะค่ะ วันนี้ลงสองเรื่องเลย
โดย: แพร (
PaB_KaP
) วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:31:08 น.
ตอนนี้สงสารทั้งสองคนจัง ยายจ๋าทำไมมันเศร้าแบบนี้อ่ะ
โดย: kimyoungbi IP: 118.172.49.249 วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:37:48 น.
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ
เศร้ามากเลยค่ะ
โดย: pran IP: 58.9.149.92 วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:43:18 น.
ตอนนี้เศร้าจังค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะ วันนี้ได้อ่านสองเรื่องเลย ได้กำลังใจก่อนเริ่มงานพรุ่งนี้
โดย: pim_bk (
PaB_KaP
) วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:58:02 น.
ยาย ตามมาอ่านฟิครวดเดียว ตั้งแต่ตอน36-50เลย ลึกซึ้งกินใจมาก เขียนได้เหมือนเป็นตัวตนจุงจริงๆเลย ยายก็แปลได้ใจมาก คงเหนื่อยน่าดู มีหลากหลายอารมณ์ คนอ่านยังรู้สึกได้ โดยเฉพาะตอน 50 นี่อ่านแล้วปวดใจอ่ะ จะติดตามต่อไปนะคะ ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ต่อไปตลอดไป.
โดย: P'mask IP: 113.53.10.196 วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:11:18 น.
จุงจะทนได้มั้ย เจ็บทั้งตัว ทั้งหัวใจ สงสารจัง .....ตอนนี้เศร้ามากๆ
ยายขอบคุณนะวันนี้ 2 ตอน ปรับอารมณ์แทบไม่ทันเลยจ๊ะ
โดย: Jai > FC.Joongbo IP: 119.31.2.211 วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:14:34 น.
ตอนนี้เศร้าจังค่ะยาย..T_T...
สงสารทั้งคู่อ่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ
โดย: ต้นอ้อ IP: 202.28.62.245 วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:56:58 น.
ขอบคุณค่ะยาย..เศร้าจัง ฮือๆ
ต้องไปดูLove Ya ย้อมใจก่อน เฮือกๆ
โดย: p_enjoy IP: 125.26.94.195 วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:06:15 น.
แล้วจุงจะเคลียร์ยังไงอ่ะคะเนี่ย โบมาตัดสินใจแบบนี้ ToT
โดย: ooy IP: 183.89.105.129 วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:14:26 น.
ขอบคุณค่ะ
จุงจ๋าอย่าร้องให้นะ โอ๋ๆๆๆๆ
บูอินคงแค่สับสนอ่า...
ป.ล. มินนี่โฮกกกกกกก
โดย: ตอง IP: 117.47.80.52 วันที่: 31 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:21:22 น.
เศร้าจังเลยแต่ก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณมากคะ
โดย: lamlert29 IP: 87.171.69.103 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:5:32:27 น.
เศร้าจังอ่ะ สงสารทั้งคู่เลย ทำไมโบทำงี้เนี่ยไม่สงสารจุงเหรอ โอ๊ยเริ่มจะดราม่าแล้ว เครียด เครียด
ขอบคุณค่ะยาย
โดย: ma_ma@bojoong IP: 124.121.164.209 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:10:39:30 น.
ยายเตรียมผ้าเช็ดหน้าไม่ทันเลย ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ น่าสงสารทั้งคู่เลย ความรู้สึกมันเป็นยังงี้มั่ง เค้าถึงขอโทษกันตลอดเลย อ่านตอนนี้แล้ว ต้องขอกลับไปอ่าน บันทึกตอน 6 ทันที
ฮือ ฮือ ยายจ๋า ขอผ้าเช็ดหน้า 10 ผืน
โดย: มัม IP: 61.47.18.239 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:11:59:49 น.
สงสารจุงจัง โบใจร้ายมากเลย แง..แง
ขอบคุณนะคะยาย
โดย: ning IP: 124.122.158.242 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:12:08:50 น.
ตอนนี้เศร้าจัง
สงสารทั้งสองคนเลยอ่ะ
ปวดใจมากมาย
โดย: kaprow IP: 124.120.134.172 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:14:03:54 น.
เศร้ามากค่ะ..แต่สนุกค่ะ..ขอบคุณมากนะค่ะ...เป็นกำลังใจให้สำหรับยายนาจาค่ะ
สู้ๆ...
โดย: rakjung IP: 58.8.103.25 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:16:22:13 น.
ทำไมทำกับจุงจ๋าแบบนี้อะสงสารจุงแต่ก็สนุกมากๆนะยาย
โดย: giff IP: 58.97.60.3 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:16:28:27 น.
ยาย
น้ำตาไหลอีกแล้ว
แปลได้ใจเจ๊มาก
สงสารทั้งสองคนเลย
โดย: joy&yoo IP: 110.49.63.239 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:16:59:55 น.
ยายนาจาค่ะ ตอนนี้เศร้าจังเลยและ สงสารจุงจังอยากเห็นหน้าคนรักตอนป่วยก็ไม่ได้เห็นนะ ...... แต่ขอบคุณนะค่ะยายนาจาแปลได้เศร้ามากกกก
โดย: hunny IP: 124.122.128.191 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:20:39:25 น.
"เจ็บปวด"
...เป็นสามคำที่อยู่ในหัวส้มตอนนี้
สงสารทั้งจุง เสียใจกับโบ
เศร้าค่ะ...มันเศร้ามากจริงๆ
ยิ่งอ่านตอนนี้แล้วฟังเพลง Loveholic ไปด้วย
อารมณืให้มากจริงๆ
โดย: OrangeεїзJuice IP: 61.90.80.13 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:21:26:55 น.
สงสารทั้งคู่เลยแฮะ เฮ้ออออออ
Thank you ka ยาย
โดย: speedy IP: 58.9.160.94 วันที่: 3 มิถุนายน 2553 เวลา:10:32:02 น.
ยายมันหน่วงๆที่ใจอีกแล้ว ปวดใจมาก
จุงก็น่าสงสาร โบหนูก็เข้าใจเพราะปวดใจไม่แพ้จุง
เพราะโบมักจะนึกถึงคนอื่นก่อนตัวเองอย่างนี้สินะ หนูถึงรักโบมากๆ
หาได้ยากเหลือคนแบบพี่สาวสุดแสนดีคนนี้
ช่วยภาวนาให้ทั้งสองคนผ่านอุปสรรคข้อนี้ไปให้ได้เร็วๆ
น้ำตาตกในลุ้นจังค่ะยาย หวังว่าทั้งคู่จะฝ่าฟันได้เร็วๆนะค่ะ
ขอบคุณยายมากนะจ๊ะ
ปล.มินนี่โฮกกกกกก5555หวิวได้อีกนะยาย
โดย: kanjabo IP: 192.168.182.187, 124.122.68.89 วันที่: 13 มิถุนายน 2553 เวลา:20:46:18 น.
เศร้า สงสารจุงอ่ะ อยากให้โบมาดูแล
แต่ก็เห็นใจโบ อยากมาแต่ก็ลำบาก
(คนอ่านเริ่มอินจัดอีกแระ)
โดย: nolirin IP: 27.55.199.131 วันที่: 20 กันยายน 2553 เวลา:16:11:55 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
อุคจ๋านาจาไทยแลนด์
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
?
]
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
:: Online User
Friends' blogs
naja-joongbo
bying
Bubu_G
violeta
linly
1985pumpui
orange-girl
we-are-twins
Webmaster - BlogGang
[Add อุคจ๋านาจาไทยแลนด์'s blog to your web]
Links
ssangchu couple - ss501 Thailand
ssangchu501Thailand tweeter
Ssangchuss501-youtube
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ขอบคุณยายนะค่ะ วันนี้ลงสองเรื่องเลย