|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 135 - สามีของชั้นคือ คิมฮยอนจุง หรือ ยุนจีฮูกันเนี่ย
ในห้องส่วนตัวที่บาร์แห่งหนึ่ง
ระหว่างที่ฮยอนจุงเดินออกมาข้างนอกห้อง ปล่อยให้เรนและฮวางโบอยู่ในห้องกันตามลำพังสองคน
เรนก็พูดเปรยขึ้นมาว่า “ผมเห็นพวกพี่อยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว...มันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องนี้...” ฮวางโบเลิกคิ้วถามอย่างประหลาดใจ “อะไรเหรอ?” เรนถอนหายใจก่อนจะพูด “ผม..รู้สึกเหงา...แล้วก็โดดเดี่ยวอ้างว้าง..” หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเบาๆโดยไม่พูดอะไร... ตี๋เรนอดถามไม่ได้ “พี่มีความสุขจริงๆรึเปล่าฮะ?” ฮวางโบอดขำกับคำถามไมได้ “นี่มันคำถามประเภทไหนกันเนี่ย หือ?” ”ที่ผมถามก็เพราะว่า...ผมต้องการให้พี่ความสุขด้วยนะฮะ” ”นั่นมันอาจจะไม่ใช่หนทางเดียวที่จะทำให้คนเรามีความสุขหรอกนะ เธอก็สามารถมีความสุขอย่างแท้จริงได้ในแบบของเธอเอง”
”แต่ไง..ผมก็คิดว่า อยู่ด้วยกันสองคนดีกว่าอยู่คนเดียวอย่างโดดเดียวน่ะฮะ พี่เห็นด้วยกับผมมั๊ย” เธอพยักหน้า “ก็อาจจะใช่.น่ะ?” ************************************************************************ ตีสอง ที่อพาร์ทเมนท์ของฮวางโบ
เมื่อ มาถึงห้อง ฮวางโบก็ล้มตัวบนเตียงนอนโดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนฮยอนจุงหลังจากล็อคประตูหน้าเสร็จเรียบร้อยก็เดินตามเข้าไปในห้องนอน
”นี่คุณจะเข้านอนแบบนี้เลยหรือฮะ?”:ฮยอนจุงถามเมื่อเห็นภรรยานอนแผ่หมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง
เธอตอบทั้งๆที่ตายังปิดอยู่ ”ขอดองเค็มไม่อาบน้ำแค่วันนี้หนเดียวคงไม่เป็นหรอกน่า...?’
ฮยอนจุงทรุดตัวลงนั่งบนเตียงพร้อมกับพูดว่า “ก็ใช่ฮะ ผมได้ยินมาว่าถ้าทำไม่เกิน 3 ครั้งจะไม่เป็นอันตรายกับเด็กในท้อง”
ฮวางโบนอนอมยิ้มไม่ตอบอะไร...
ว่า ที่คุณพ่อยังหนุ่มก้มหน้าลงไปใกล้ๆบริเวณหน้าท้องของภรรยาและพูดต่อไปว่า “เจ้าตัวเล็ก ยกโทษให้แม่กับพ่อสำหรับคืนนี้ด้วยนะลูก ปกติพ่อกับแม่ไม่เคยทำตัวซกมกแบบนี้หรอกน่ะ แต่ว่า..คืนนี้พวกเราเหนื่อยสุดๆไม่ไหวแล้วอ่ะ”พูดจบก็ล้มตัวลงนอนข้างๆฮวาง โบ
หญิงสาวนอนหัวเราะชอบใจ “หุหุ ว่าแต่เขาตัวเองก็ทำเหมือนกัน ชิ”
”วิ้ว..พรุ่งนี้ผมต้องตื่นตอน 6 โมง”
”โอเค งั้นก็นอนกันเถอะน่ะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า”เธอพูดพร้อมกับหยิบผ้าห่มที่อยู่ปลายเท้าขึ้นมาห่ม
ฮยอนจุงตะแคงข้างหันมาถาม ”บูอิน!!เราจะเรียกลูกของเราว่ายังไงดีฮะ?”
”..................”ภรรยาสาวหันมามองทันที
”นี่เราต้องตั้งชื่อเขาว่า “ยองแซง” ตามที่ให้สัญญาไว้จริงๆเหรอเนี่ย?”เขาถามด้วยสีหน้ากังวล
เธอนอนถอนหายใจโดยไม่ออกความเห็นใดๆ <ก็ใครล่ะที่ไปก่อเรื่องอ่ะ>
”เอาเป็นว่า..ตอนนี้...เรียกเขาว่า”ฮยอนซึ”ไปก่อนดีมั้ยฮะ? ชื่อนี้มันลงตัวเหมาะเจาะกับลูกของ ป่ะป๋าคิมฮยอนจุง...น่ารักสุดๆไปเลย”
หญิงสาวนอนอมยิ้มฟังคุณพ่อเวิ่นเว้อถึงชื่อลูกที่ยังอยู่ในท้อง... ฮยอนจุงนอนพลิกตัวไปมาแล้วก็พูดขึ้นอีก ”เอ..แต่ว่า...แล้วเจ้าแมวเหมียว “ฮยอนซึ” หน้าห้องล่ะฮะจะทำไงดี?”
”หืม..อะไรน่ะ”
”อืมม..หรือว่าจะให้ลูกเราชื่อ จุงซึ ดีอ่ะ? ชื่อนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ”
เธอแย้งขึ้นทันที “แต่มันฟังแล้วไม่น่ารักเท่าชื่อแรกเลยนะ”
เขา ยิ้มกว้างก่อนจะพูดตัดบทไปว่า “อา ชื่ออะไรก็นน่ารักหมดนั่นแหละ”..หลับตาลงแล้วพูดพึมพำต่อไปว่า “ฮยอนซึจะออกมาน่ารักเหมือนกับคุณแม่ของเขามั้ยน้า...?”
”เขาจะต้องน่ารักเหมือนกับคุณพ่อของเขาด้วยจ้ะ” ชายหนุ่มจับมือนุ่มของภรรยามากุมเอาไว้แล้วพูดว่า “เรานอนพักกันดีกว่านะฮะ...คืนนี้เหนื่อยกันมากแล้วอ่ะ”
.”โอเคจ้ะ” ฮวางโบค่อยๆหลับตาลง
ช่วงเช้าของวันที่ 4 มกราคม ที่บ้านของฮวางโบ
เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับคุณสามี
”ชั้นกำลังทะเลาะกับตัวเองว่าจะไม่ดูละครของเธอคืนนี้อ่ะ”
”ทำไมล่ะฮะ มันเป็นละครเรื่องแรกของสามีคุณเลยน่ะ”
”ไม่รู้สิ ชั้นรู้สึกว่า...เธอคงจะดูแตกต่างไม่เหมือนตัวเธอแน่ๆเลย จริงๆน่ะ”
”ด้วยเหตุผลนี้ จึงทำให้คุณไม่ยอมดูมันจริงๆเหรอฮะ?”
”นั่นคือความรู้สึกของชั้นในตอนนี้นะ ชั้นไม่อยากดูจริงๆนี่นา”
”แต่ถึงไง...ผมคง...จะรู้สึกดีมากๆถ้าคุณจะดูมันน่ะฮะ” ”งั้น ชั้นคงต้องขอเวลาคิดดูอีกทีแล้วกัน เพราะมันคงจะไม่ดีสำหรับลูกในท้องเท่าไหร่นัก ถ้าชั้นเกิดของขึ้นหงุดหงิด-รมณ์เสียขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลดีพอ”หญิงสาว พยายามอธิบายเหตุผล
คุณสามีรีบบอกทันทีว่า “อ๋อ...ถ้าเป็นเรื่องนั้นคุณไม่ต้องกังวลไปเลยฮะ...มันเป็นแค่ตอนแรก...ไม่ มีฉากที่จะทำให้คุณต้องของขึ้นอย่างแน่นอน เชื่อผมสิ”
แต่แล้วฮวางโบก็เปิดประเด็นใหม่ขึ้นมา “ถ้างั้น..ตอนที่เท่าไหร่เหรอ ถึงจะมีฉากแบบนั้นหน่ะ?”
คุณ สามีนิ่งคิดไปครู่นึง “ฉากนั้นเหรอฮ่ะ...อืมม.”แต่แล้วก็พูดตัดบทไปว่า “เอาเป็นว่าวันนี้คุณยังไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ก็แล้วกันนะฮะ! “
หญิงสาวถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดว่า “เฮ้อ..ชั้นคงยังทำตัวไม่มีวินัยพอที่จะเป็นภรรยาของนักแสดงใช่มั้ยเนี่ย...T_T”
ชายหนุ่มรีบพูดเอาใจทันทีว่า “เอาไว้เรื่องหน้าผมจะเล่นละครแนวบู๊แอ๊คชั่นแล้วกันดีมั้ยฮะ” ”เธอสามารถเลือกบทได้ด้วยเหรอ?” ”แบบว่า...ผมคงยังไม่สามารถจะรับประกันได้จริงๆว่ามันจะเป็นตามนั้นหรอกนะฮะ..ถ้าผมไม่มีแผลเป็นหน้าเพิ่มขึ้นมาอีก”
”เธอมีแผลเป็นเยอะพอแล้วล่ะนะ ไม่ต้องคิดอยากจะเพิ่มมันอีกหรอก ว่าแต่ทำไมเธอถึงได้มีแผลเป็นเยอะขนาดนั้น?”
”ก็ผมเคยบอกคุณแล้วไงฮะว่า ผมน่ะเคยมีอดีตในเงามืดมาก่อน...รู้จักมั้ยฮะ ฉายานี้ มิสเตอร์คิม-ส้อมคู่มหาโหด!”
”ส้อมคู่เหรอ! หุหุ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”เธอหัวเราะชอบใจ... ระหว่างที่ฮวางโบขับรถออกมาทำธุระข้างนอก ขณะ ที่จอดรถรอสัญญาณไฟอยู่นั้น สายตาของเธอก็บังเอิญไปสะดุดกับป้ายของคลินิกแห่งหนึ่งที่อยู่ริมถนนแถวนั้น ซึ่งเขียนว่า คลินิคสูติ-นรีเวช หมอแบ็คซึงโจ (คุ้นจัง) หญิงสาว นั่งนิ่งจ้องมองป้ายอยู่อย่างนั้นราวกับถูกมนต์สะกด....จนกระทั่งได้ยิน เสียงแตร “แปร๊น ๆ~~~~~” จากรถคันหลังที่กดซะดังลั่น จึงทำให้เธอสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรีบเข้าเกียร์แล้วขับรถออกไปจากตรงนั้น ที่บ้านของครอบครัวฮวางโบ
หญิงสาวกำลังนั่งทานอาหารกลางวันอยู่กับคุณแม่ของเธอ คุณแม่ถามขึ้นมาว่า “เครื่องเคียงที่ลูกเอากลับไปที่บ้านเมื่อคราวก่อนน่ะ ทานกันหมดรึยังจ๊ะ?”
”.....................”.
”ฮยอนจุงเขาแวะมาที่ห้องของลูกบ่อยมั้ย?”
”ค่ะแม่”
...คุณแม่ถอนหายใจออกมาเบาๆ
”แม่ถามจริงๆเถอะนะ ตกลงว่าลูก 2 คนคิดจะจัดงานแต่งงานแบบที่มันถูกต้องตามประเพณีหลังจากละครของเขาจบรึเปล่า?”
”...................”
”...................”
”เอ่อ...พวกเรา...ต้องทำอย่างนั้นจริงๆหรือคะแม่?”
”นี่ ลูกกำลังพูดอะไรออกมาเนี่ย พิธีแต่งงานของพวกหนูที่มาเก๊า...โดยที่ไม่มีคนในครอบครัวร่วมรับรู้เป็น สักขีพยานเลยซักคน...แบบนั้นจะเรียกว่าพิธีแต่งงานจริงๆได้ยังไงกัน หืม?”
”แม่ก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันหรือคะ?”
”แน่ นอนจ้ะ คนเป็นแม่ทุกคนก็ฝันอยากเห็นลูกสาวตัวเองใส่ชุดแต่งงานและเข้าพิธีกับคนรัก โดยมีคุณพ่อควงแขนเจ้าสาวเดินเข้าพิธีแล้วส่งตัวให้เจ้าบ่าว นั่นเป็นสิ่งที่แม่รอน่ะจ๊ะ” ”.แม่คะ”...................”
”ว่าไงจ๊ะ ลูก?”
”...นี่หนูกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่รึเปล่าคะ?”
”..หืมมยังไงเหรอลูก?”
”หนูหมายความว่า...หนูควรจะต้องรู้สึกผิดกับเรื่องนี้มั้ยคะ?”
คุณ แม่ถอนหายใจออกมาก่อนตอบไปว่า “แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่แม่คิดว่าลูกได้แต่งงานอย่างเป็นทางการแล้ว ถึงแม้พิธีที่จัดขึ้นจะทำกันเพียง 2 คน...ดังนั้นแม่คงจะพูดอะไรไม่ได้มากจริงๆ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคุณแม่เงียบๆก่อนจะพูดออกมาว่า “ว้าว...แม่ของหนูนี่ก็เป็นคนที่ความคิดซับซ้อนไม่เบาเลยนะเนี่ย...”
คุณ แม่ถอนหายใจออกมาอีกรอบก่อนพูดต่อไปว่า “แต่ไง...แม่ก็ยังไม่แน่ใจนักหรอกนะ ว่าลูกกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่รึเปล่า...เพราะว่าแม่เองก็มีสภาพเหมือนคน น้ำท่วมปากที่ไม่สามารถเล่าเรื่องของหนูให้ญาติๆหรือว่าเพื่อนๆของแม่ฟังได้ เลย” หญิงสาวทำหน้าหดหู่และเหลือบตาลงต่ำเหมือนกับรู้สึกผิด เมื่อได้ยินสิ่งที่มารดากล่าวออกมา....
”แม่เดาว่า...ตัวแม่เองก็กำลังรู้สึกผิด...อยู่ด้วยเช่นกัน” ”คุณแม่คงจะรู้สึกอับอาย...ที่มีลูกสาวอย่างหนูใช่มั้ยคะ?” ”อับอายน่ะหรือ? เฮ้อ..แม่ก็ไม่แน่ใจหรอกนะ...ว่าตัวเองรู้สึกสับสน..หรือว่ารู้สึกอายมากกว่ากันแน่”
หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างแรง
****************************************************************** หลังจากทานมื้อกลางวันกันเสร็จเรียบร้อย ฮวางโบกับคุณแม่ของเธอมานั่งคุยกันต่อที่เก้าอี้ยาวในห้องนั่งเล่น
”คืนนี้ อย่าลืมดู...ละครตอนแรกของฮยอนจุงด้วยนะคะแม่”
”อา ใช่สิ คืนนี้แล้วสินะ? แม่กำลังรอดูอยู่เลยว่าในละครลูกเขยแม่จะดูเท่ห์ขนาดไหน”
”ช่วงนี้คงงานยุ่งมากๆเลย”
”ค่ะ? แม่หมายถึงฮยอนจุงหรือคะ?
”ไม่ใช่จ้ะ แม่เองแหละ”
”ทำไมถึงเป็นงั้นล่ะคะ?”
”อ้า กกส์ ก็พวกเพื่อนบ้าๆของแม่ <ที่อายุปูนนี้แล้วยังชอบดูไอดอล>น่ะสิ...พวกเขามักจะตื่นเต้นดี๊ด๊า ทุกครั้งที่ได้ยินอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับฮยอนจุง...”
ฮวางโบ ร้องเสียงหลงด้วยความช็อค “อะไรนะคะ?” (นี่สามีชั้น นอกจะมีแฟนคลับวัยรุ่น แล้วยังเป็นขวัญใจแม่ยกรุ่นอาจุมม่าด้วยหรือเนี่ย > < เสน่ห์แรงกับทุกเพศทุกวัยเลยนะเธอ วันก่อนนั้นก็ “เรน”คนนึงแล้ว) เวลาผ่านไปอีกใหญ่ สองแม่ลูกช่วยกันนั่งพับเสื้อผ้าที่ซักตากจนแห้งสนิทแล้ว
”แม่คะ”
”ว่าไงจ้ะ?”
ฮวางโบนิ่งไปพักนึงก่อนจะตัดสินใจถาม”...คือ...พี่อึนโซน่ะค่ะ”
”อึนโซน่ะเหรอ? มีอะไรรึ?:”
”แม่พอจะทราบมั้ยคะว่า คลินิกของพี่เขาอยู่ที่ไหน?”
”คลีนิคของอึนโซน่ะเหรอ? แม่ได้ยินมาว่าอยู่แถว ซาดาง-ดงนะ”
”........................”
”ทำไมจู่ๆถึงได้ถาม”คุณแม่เงยหน้าขึ้นมามองลูกสาว “หรือว่า ลูก...!!”
หญิงสาวไม่ตอบอะไรแต่ถามต่อไปว่า “หนูไปที่นั่นได้โดยที่ไม่มีใครเห็นได้มั้ยคะ?”
”...เฮจุง”
”...คะ แม่”
คุณแม่นั่งอึ้งพูดไม่ออกหลังจากที่พอจะรู้สถานการณ์ของฮวางโบแล้ว...
”พวก เราไม่ได้รู้สึกอับอายอะไรหรอกนะคะ...แล้วก็ไม่ได้รู้สึกผิดด้วย!” จู่ๆระหว่างที่พูดก็รู้สึกอารมณ์อ่อนไหว “แต่ว่า...หนูไม่สามารถจะพูดเรื่องนี้กับใครได้...หนูยังไม่สามารถบอกใครได้ เลย”
”....................” หญิงสาวพูดต่อไปด้วยเสียง ที่สั่นเครือว่า “ดังนั้นมันจึงทำให้หนูรู้สึกไม่สบายใจ...เพราะรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองได้ ทำอะไรที่ผิดลงไป...ทั้งๆที่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย”
“…………………………….”
”นี่หนูกำลัง...ทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่รึเปล่าคะ?” หญิงสาวถามขณะที่น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม
คุณ แม่ยกมือขึ้นมาช่วยปาดน้ำตาที่ข้างแก้มลูกสาวพร้อมกับพูดว่า.”นั่นคือเหตุผล ที่แม่ถึงได้...คอยวิตกกับเรื่องการจัดพิธีแต่งงานให้ถูกต้องตามประเพณี... ก็เพราะแม่กลัวว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้น...และในที่สุดมันก็เกิดขึ้น แล้วจริงๆ...”
ฮวางโบร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่พักใหญ่โดยที่มีคุณแม่ช่วยโอบกอดปลอบประโลมอยู่ข้างๆตลอดเวลา
******************************************************************************* ช่วงกลางคืน ที่อพาร์ทเมนท์ของฮวางโบ ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องนั่งเล่น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
”หวัดดีจ้ะ”เธอส่งเสียงทักคนที่อยู่ปลายสาย เสียงคุณสามีถามกลับมาทันทีว่า “คุณกำลังดูละครที่ผมเล่นอยู่รึเปล่าฮะ?”
”กำลังจะดูเลยล่ะจ้ะ”.
”งั้นก็...อย่าเลยฮะ”
.”.อ้าว ทำไมล่ะ?”
”มันน่าอายสุดๆเลยอ่ะ”
”แต่เธอเคยบอกชั้นเองว่าอยากให้ดูไม่ใช่เหรอ?”
”ฮาาา...ทำไมผมถึงได้ยอมหลวมตัวตกลงเล่นละครไปนะ…?”
หญิงสาวหัวเราะคิกแล้วถามไปว่า”เธอรู้สึกไม่ค่อยดีกับการแสดงของตัวเองเหรอ?”
”ไม่เลยฮะ” ”แต่เท่าที่ชั้นได้อ่านจากบทสัมภาษณ์มา พวกเขาบอกว่าเธอทำได้ดีกว่าที่เขาคาดเอาไว้นะ?”
”ใครเป็นคนพูดหรือฮะ?”
”ใครน่ะเหรอ? อืมม ก็ผู้กำกับแล้วก็คนอื่นๆ”
”มัน ไม่จริงหรอกฮะ...คุณคิดหรือว่าเขาจะให้สัมภาษณ์ออกมาว่า “นักแสดงคนนั้นมันห่วยแตกสุดๆ เล่นแข็งทื่อเหมือนหุ่นยนต์เดินได้! “ ก่อนที่ละครจะออกอากาศอ่ะนะ?”
”หุหุ ก็จริงของเธอนะ ^ ^”
”คุณรอจนกว่าผมจะบอกว่า “มันดีพอที่คุณจะดูได้” ก็แล้วกันนะ”
”ไม่เอาน่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอ คนที่เคยหนักแน่นราวกับหินผาอ่ะ?”
”นี่มันเป็นเรื่องที่ซีเรียสมากเลยนะฮะ...ผมไม่ต้องการจะทำให้ฮยอนซึช็อค...ซึ่งมันคงจะไม่ดีเอามากๆ”
”หุหุ..เข้าใจแล้วจ้า”
หลังจากรับปากคุณสามีทางโทรศัพท์เรียบร้อย แต่ไม่นานนักฮวางโบก็อดใจไม่ได้ที่จะเปิดดูละครของเขา
และ ระหว่างที่ดูอยู่นั้น หญิงสาวก็ออกอาการทั้งเครียดทั้งลุ้นตัวโก่งไปด้วย นั่งหน้านิ่วขมวดคิ้วจนเกือบจะผูกโบได้ ส่วนมือสองข้างก็จิกผ้าห่มที่คลุมตักของเธอเอาไว้อย่างแน่น
“อา ชั้นเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วล่ะว่าทำไมเธอถึงบอกไม่ให้ชั้นดู...มัน...ก็..เขย่า ขวัญลุ้นระทึกไม่ใช่เล่นเลยนะ... ชั้นกำลังจะหัวใจวายอยู่แล้วนะเนี่ย!!! ” ”แต่...คิด ในแง่ที่ดี...การแสดงของเธอก็ดูดีสุดๆนะ!!! หุหุ พระเจ้า ดูสิว่าท่าทางของเธอมันดูอึดอัดขนาดไหน...แต่มันก็เข้ากับบทของยุนจีฮูได้ อย่างลงตัวเลย...ฮาา ไม่สินะ คนที่ชั้นกำลังดูอยู่นี่ไม่ใช่ คิมฮยอนจุงสามีชั้น แต่เขาคือยุนจีฮูตังหากล่ะ เฮ้อ ดูยังไงก็หล่อ...”
โปรดติดตามอ่าน คู่รักผักกาดหอมรีมิกซ์ ตอนต่อไป
Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2554 |
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2554 16:52:45 น. |
|
0 comments
|
Counter : 908 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|