Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728 
 
4 กุมภาพันธ์ 2554
 
All Blogs
 
ตอนที่ 135 - สามีของชั้นคือ คิมฮยอนจุง หรือ ยุนจีฮูกันเนี่ย

ในห้องส่วนตัวที่บาร์แห่งหนึ่ง

ระหว่างที่ฮยอนจุงเดินออกมาข้างนอกห้อง ปล่อยให้เรนและฮวางโบอยู่ในห้องกันตามลำพังสองคน



เรนก็พูดเปรยขึ้นมาว่า “ผมเห็นพวกพี่อยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว...มันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องนี้...”

ฮวางโบเลิกคิ้วถามอย่างประหลาดใจ “อะไรเหรอ?”

เรนถอนหายใจก่อนจะพูด “ผม..รู้สึกเหงา...แล้วก็โดดเดี่ยวอ้างว้าง..”

หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเบาๆโดยไม่พูดอะไร...

ตี๋เรนอดถามไม่ได้ “พี่มีความสุขจริงๆรึเปล่าฮะ?”

ฮวางโบอดขำกับคำถามไมได้ “นี่มันคำถามประเภทไหนกันเนี่ย หือ?”

”ที่ผมถามก็เพราะว่า...ผมต้องการให้พี่ความสุขด้วยนะฮะ”

”นั่นมันอาจจะไม่ใช่หนทางเดียวที่จะทำให้คนเรามีความสุขหรอกนะ เธอก็สามารถมีความสุขอย่างแท้จริงได้ในแบบของเธอเอง”


”แต่ไง..ผมก็คิดว่า อยู่ด้วยกันสองคนดีกว่าอยู่คนเดียวอย่างโดดเดียวน่ะฮะ พี่เห็นด้วยกับผมมั๊ย”


เธอพยักหน้า “ก็อาจจะใช่.น่ะ?”
************************************************************************
ตีสอง ที่อพาร์ทเมนท์ของฮวางโบ

เมื่อ มาถึงห้อง ฮวางโบก็ล้มตัวบนเตียงนอนโดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนฮยอนจุงหลังจากล็อคประตูหน้าเสร็จเรียบร้อยก็เดินตามเข้าไปในห้องนอน


”นี่คุณจะเข้านอนแบบนี้เลยหรือฮะ?”:ฮยอนจุงถามเมื่อเห็นภรรยานอนแผ่หมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง


เธอตอบทั้งๆที่ตายังปิดอยู่ ”ขอดองเค็มไม่อาบน้ำแค่วันนี้หนเดียวคงไม่เป็นหรอกน่า...?’


ฮยอนจุงทรุดตัวลงนั่งบนเตียงพร้อมกับพูดว่า “ก็ใช่ฮะ ผมได้ยินมาว่าถ้าทำไม่เกิน 3 ครั้งจะไม่เป็นอันตรายกับเด็กในท้อง”


ฮวางโบนอนอมยิ้มไม่ตอบอะไร...

ว่า ที่คุณพ่อยังหนุ่มก้มหน้าลงไปใกล้ๆบริเวณหน้าท้องของภรรยาและพูดต่อไปว่า “เจ้าตัวเล็ก ยกโทษให้แม่กับพ่อสำหรับคืนนี้ด้วยนะลูก ปกติพ่อกับแม่ไม่เคยทำตัวซกมกแบบนี้หรอกน่ะ แต่ว่า..คืนนี้พวกเราเหนื่อยสุดๆไม่ไหวแล้วอ่ะ”พูดจบก็ล้มตัวลงนอนข้างๆฮวาง โบ


หญิงสาวนอนหัวเราะชอบใจ “หุหุ ว่าแต่เขาตัวเองก็ทำเหมือนกัน ชิ”


”วิ้ว..พรุ่งนี้ผมต้องตื่นตอน 6 โมง”


”โอเค งั้นก็นอนกันเถอะน่ะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า”เธอพูดพร้อมกับหยิบผ้าห่มที่อยู่ปลายเท้าขึ้นมาห่ม


ฮยอนจุงตะแคงข้างหันมาถาม ”บูอิน!!เราจะเรียกลูกของเราว่ายังไงดีฮะ?”


”..................”ภรรยาสาวหันมามองทันที


”นี่เราต้องตั้งชื่อเขาว่า “ยองแซง” ตามที่ให้สัญญาไว้จริงๆเหรอเนี่ย?”เขาถามด้วยสีหน้ากังวล


เธอนอนถอนหายใจโดยไม่ออกความเห็นใดๆ <ก็ใครล่ะที่ไปก่อเรื่องอ่ะ>


”เอาเป็นว่า..ตอนนี้...เรียกเขาว่า”ฮยอนซึ”ไปก่อนดีมั้ยฮะ? ชื่อนี้มันลงตัวเหมาะเจาะกับลูกของ ป่ะป๋าคิมฮยอนจุง...น่ารักสุดๆไปเลย”


หญิงสาวนอนอมยิ้มฟังคุณพ่อเวิ่นเว้อถึงชื่อลูกที่ยังอยู่ในท้อง...

ฮยอนจุงนอนพลิกตัวไปมาแล้วก็พูดขึ้นอีก ”เอ..แต่ว่า...แล้วเจ้าแมวเหมียว “ฮยอนซึ” หน้าห้องล่ะฮะจะทำไงดี?”


”หืม..อะไรน่ะ”


”อืมม..หรือว่าจะให้ลูกเราชื่อ จุงซึ ดีอ่ะ? ชื่อนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ”


เธอแย้งขึ้นทันที “แต่มันฟังแล้วไม่น่ารักเท่าชื่อแรกเลยนะ”


เขา ยิ้มกว้างก่อนจะพูดตัดบทไปว่า “อา ชื่ออะไรก็นน่ารักหมดนั่นแหละ”..หลับตาลงแล้วพูดพึมพำต่อไปว่า “ฮยอนซึจะออกมาน่ารักเหมือนกับคุณแม่ของเขามั้ยน้า...?”


”เขาจะต้องน่ารักเหมือนกับคุณพ่อของเขาด้วยจ้ะ”

ชายหนุ่มจับมือนุ่มของภรรยามากุมเอาไว้แล้วพูดว่า “เรานอนพักกันดีกว่านะฮะ...คืนนี้เหนื่อยกันมากแล้วอ่ะ”


.”โอเคจ้ะ” ฮวางโบค่อยๆหลับตาลง


ช่วงเช้าของวันที่ 4 มกราคม ที่บ้านของฮวางโบ


เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับคุณสามี


”ชั้นกำลังทะเลาะกับตัวเองว่าจะไม่ดูละครของเธอคืนนี้อ่ะ”


”ทำไมล่ะฮะ มันเป็นละครเรื่องแรกของสามีคุณเลยน่ะ”


”ไม่รู้สิ ชั้นรู้สึกว่า...เธอคงจะดูแตกต่างไม่เหมือนตัวเธอแน่ๆเลย จริงๆน่ะ”


”ด้วยเหตุผลนี้ จึงทำให้คุณไม่ยอมดูมันจริงๆเหรอฮะ?”


”นั่นคือความรู้สึกของชั้นในตอนนี้นะ ชั้นไม่อยากดูจริงๆนี่นา”


”แต่ถึงไง...ผมคง...จะรู้สึกดีมากๆถ้าคุณจะดูมันน่ะฮะ”

”งั้น ชั้นคงต้องขอเวลาคิดดูอีกทีแล้วกัน เพราะมันคงจะไม่ดีสำหรับลูกในท้องเท่าไหร่นัก ถ้าชั้นเกิดของขึ้นหงุดหงิด-รมณ์เสียขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลดีพอ”หญิงสาว พยายามอธิบายเหตุผล


คุณสามีรีบบอกทันทีว่า “อ๋อ...ถ้าเป็นเรื่องนั้นคุณไม่ต้องกังวลไปเลยฮะ...มันเป็นแค่ตอนแรก...ไม่ มีฉากที่จะทำให้คุณต้องของขึ้นอย่างแน่นอน เชื่อผมสิ”


แต่แล้วฮวางโบก็เปิดประเด็นใหม่ขึ้นมา “ถ้างั้น..ตอนที่เท่าไหร่เหรอ ถึงจะมีฉากแบบนั้นหน่ะ?”


คุณ สามีนิ่งคิดไปครู่นึง “ฉากนั้นเหรอฮ่ะ...อืมม.”แต่แล้วก็พูดตัดบทไปว่า “เอาเป็นว่าวันนี้คุณยังไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ก็แล้วกันนะฮะ! “



หญิงสาวถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดว่า “เฮ้อ..ชั้นคงยังทำตัวไม่มีวินัยพอที่จะเป็นภรรยาของนักแสดงใช่มั้ยเนี่ย...T_T”



ชายหนุ่มรีบพูดเอาใจทันทีว่า “เอาไว้เรื่องหน้าผมจะเล่นละครแนวบู๊แอ๊คชั่นแล้วกันดีมั้ยฮะ”

”เธอสามารถเลือกบทได้ด้วยเหรอ?”

”แบบว่า...ผมคงยังไม่สามารถจะรับประกันได้จริงๆว่ามันจะเป็นตามนั้นหรอกนะฮะ..ถ้าผมไม่มีแผลเป็นหน้าเพิ่มขึ้นมาอีก”


”เธอมีแผลเป็นเยอะพอแล้วล่ะนะ ไม่ต้องคิดอยากจะเพิ่มมันอีกหรอก ว่าแต่ทำไมเธอถึงได้มีแผลเป็นเยอะขนาดนั้น?”



”ก็ผมเคยบอกคุณแล้วไงฮะว่า ผมน่ะเคยมีอดีตในเงามืดมาก่อน...รู้จักมั้ยฮะ ฉายานี้ มิสเตอร์คิม-ส้อมคู่มหาโหด!”


”ส้อมคู่เหรอ! หุหุ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”เธอหัวเราะชอบใจ...

ระหว่างที่ฮวางโบขับรถออกมาทำธุระข้างนอก

ขณะ ที่จอดรถรอสัญญาณไฟอยู่นั้น สายตาของเธอก็บังเอิญไปสะดุดกับป้ายของคลินิกแห่งหนึ่งที่อยู่ริมถนนแถวนั้น ซึ่งเขียนว่า คลินิคสูติ-นรีเวช หมอแบ็คซึงโจ (คุ้นจัง)

หญิงสาว นั่งนิ่งจ้องมองป้ายอยู่อย่างนั้นราวกับถูกมนต์สะกด....จนกระทั่งได้ยิน เสียงแตร “แปร๊น ๆ~~~~~” จากรถคันหลังที่กดซะดังลั่น จึงทำให้เธอสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรีบเข้าเกียร์แล้วขับรถออกไปจากตรงนั้น


ที่บ้านของครอบครัวฮวางโบ

หญิงสาวกำลังนั่งทานอาหารกลางวันอยู่กับคุณแม่ของเธอ

คุณแม่ถามขึ้นมาว่า “เครื่องเคียงที่ลูกเอากลับไปที่บ้านเมื่อคราวก่อนน่ะ ทานกันหมดรึยังจ๊ะ?”


”.....................”.


”ฮยอนจุงเขาแวะมาที่ห้องของลูกบ่อยมั้ย?”


”ค่ะแม่”


...คุณแม่ถอนหายใจออกมาเบาๆ


”แม่ถามจริงๆเถอะนะ ตกลงว่าลูก 2 คนคิดจะจัดงานแต่งงานแบบที่มันถูกต้องตามประเพณีหลังจากละครของเขาจบรึเปล่า?”


”...................”


”...................”


”เอ่อ...พวกเรา...ต้องทำอย่างนั้นจริงๆหรือคะแม่?”



”นี่ ลูกกำลังพูดอะไรออกมาเนี่ย พิธีแต่งงานของพวกหนูที่มาเก๊า...โดยที่ไม่มีคนในครอบครัวร่วมรับรู้เป็น สักขีพยานเลยซักคน...แบบนั้นจะเรียกว่าพิธีแต่งงานจริงๆได้ยังไงกัน หืม?”


”แม่ก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันหรือคะ?”


”แน่ นอนจ้ะ คนเป็นแม่ทุกคนก็ฝันอยากเห็นลูกสาวตัวเองใส่ชุดแต่งงานและเข้าพิธีกับคนรัก โดยมีคุณพ่อควงแขนเจ้าสาวเดินเข้าพิธีแล้วส่งตัวให้เจ้าบ่าว นั่นเป็นสิ่งที่แม่รอน่ะจ๊ะ”


”.แม่คะ”...................”



”ว่าไงจ๊ะ ลูก?”


”...นี่หนูกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่รึเปล่าคะ?”


”..หืมมยังไงเหรอลูก?”


”หนูหมายความว่า...หนูควรจะต้องรู้สึกผิดกับเรื่องนี้มั้ยคะ?”


คุณ แม่ถอนหายใจออกมาก่อนตอบไปว่า “แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่แม่คิดว่าลูกได้แต่งงานอย่างเป็นทางการแล้ว ถึงแม้พิธีที่จัดขึ้นจะทำกันเพียง 2 คน...ดังนั้นแม่คงจะพูดอะไรไม่ได้มากจริงๆ”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคุณแม่เงียบๆก่อนจะพูดออกมาว่า “ว้าว...แม่ของหนูนี่ก็เป็นคนที่ความคิดซับซ้อนไม่เบาเลยนะเนี่ย...”


คุณ แม่ถอนหายใจออกมาอีกรอบก่อนพูดต่อไปว่า “แต่ไง...แม่ก็ยังไม่แน่ใจนักหรอกนะ ว่าลูกกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่รึเปล่า...เพราะว่าแม่เองก็มีสภาพเหมือนคน น้ำท่วมปากที่ไม่สามารถเล่าเรื่องของหนูให้ญาติๆหรือว่าเพื่อนๆของแม่ฟังได้ เลย”

หญิงสาวทำหน้าหดหู่และเหลือบตาลงต่ำเหมือนกับรู้สึกผิด เมื่อได้ยินสิ่งที่มารดากล่าวออกมา....


”แม่เดาว่า...ตัวแม่เองก็กำลังรู้สึกผิด...อยู่ด้วยเช่นกัน”

”คุณแม่คงจะรู้สึกอับอาย...ที่มีลูกสาวอย่างหนูใช่มั้ยคะ?”

”อับอายน่ะหรือ? เฮ้อ..แม่ก็ไม่แน่ใจหรอกนะ...ว่าตัวเองรู้สึกสับสน..หรือว่ารู้สึกอายมากกว่ากันแน่”


หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างแรง

******************************************************************
หลังจากทานมื้อกลางวันกันเสร็จเรียบร้อย

ฮวางโบกับคุณแม่ของเธอมานั่งคุยกันต่อที่เก้าอี้ยาวในห้องนั่งเล่น


”คืนนี้ อย่าลืมดู...ละครตอนแรกของฮยอนจุงด้วยนะคะแม่”


”อา ใช่สิ คืนนี้แล้วสินะ? แม่กำลังรอดูอยู่เลยว่าในละครลูกเขยแม่จะดูเท่ห์ขนาดไหน”


”ช่วงนี้คงงานยุ่งมากๆเลย”


”ค่ะ? แม่หมายถึงฮยอนจุงหรือคะ?


”ไม่ใช่จ้ะ แม่เองแหละ”


”ทำไมถึงเป็นงั้นล่ะคะ?”


”อ้า กกส์ ก็พวกเพื่อนบ้าๆของแม่ <ที่อายุปูนนี้แล้วยังชอบดูไอดอล>น่ะสิ...พวกเขามักจะตื่นเต้นดี๊ด๊า ทุกครั้งที่ได้ยินอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับฮยอนจุง...”



ฮวางโบ ร้องเสียงหลงด้วยความช็อค “อะไรนะคะ?” (นี่สามีชั้น นอกจะมีแฟนคลับวัยรุ่น แล้วยังเป็นขวัญใจแม่ยกรุ่นอาจุมม่าด้วยหรือเนี่ย > < เสน่ห์แรงกับทุกเพศทุกวัยเลยนะเธอ วันก่อนนั้นก็ “เรน”คนนึงแล้ว)


เวลาผ่านไปอีกใหญ่ สองแม่ลูกช่วยกันนั่งพับเสื้อผ้าที่ซักตากจนแห้งสนิทแล้ว


”แม่คะ”


”ว่าไงจ้ะ?”

ฮวางโบนิ่งไปพักนึงก่อนจะตัดสินใจถาม”...คือ...พี่อึนโซน่ะค่ะ”


”อึนโซน่ะเหรอ? มีอะไรรึ?:”


”แม่พอจะทราบมั้ยคะว่า คลินิกของพี่เขาอยู่ที่ไหน?”


”คลีนิคของอึนโซน่ะเหรอ? แม่ได้ยินมาว่าอยู่แถว ซาดาง-ดงนะ”


”........................”


”ทำไมจู่ๆถึงได้ถาม”คุณแม่เงยหน้าขึ้นมามองลูกสาว “หรือว่า ลูก...!!”


หญิงสาวไม่ตอบอะไรแต่ถามต่อไปว่า “หนูไปที่นั่นได้โดยที่ไม่มีใครเห็นได้มั้ยคะ?”


”...เฮจุง”


”...คะ แม่”


คุณแม่นั่งอึ้งพูดไม่ออกหลังจากที่พอจะรู้สถานการณ์ของฮวางโบแล้ว...


”พวก เราไม่ได้รู้สึกอับอายอะไรหรอกนะคะ...แล้วก็ไม่ได้รู้สึกผิดด้วย!” จู่ๆระหว่างที่พูดก็รู้สึกอารมณ์อ่อนไหว “แต่ว่า...หนูไม่สามารถจะพูดเรื่องนี้กับใครได้...หนูยังไม่สามารถบอกใครได้ เลย”


”....................”

หญิงสาวพูดต่อไปด้วยเสียง ที่สั่นเครือว่า “ดังนั้นมันจึงทำให้หนูรู้สึกไม่สบายใจ...เพราะรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองได้ ทำอะไรที่ผิดลงไป...ทั้งๆที่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย”


“…………………………….”


”นี่หนูกำลัง...ทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่รึเปล่าคะ?” หญิงสาวถามขณะที่น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม


คุณ แม่ยกมือขึ้นมาช่วยปาดน้ำตาที่ข้างแก้มลูกสาวพร้อมกับพูดว่า.”นั่นคือเหตุผล ที่แม่ถึงได้...คอยวิตกกับเรื่องการจัดพิธีแต่งงานให้ถูกต้องตามประเพณี... ก็เพราะแม่กลัวว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้น...และในที่สุดมันก็เกิดขึ้น แล้วจริงๆ...”



ฮวางโบร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่พักใหญ่โดยที่มีคุณแม่ช่วยโอบกอดปลอบประโลมอยู่ข้างๆตลอดเวลา

*******************************************************************************
ช่วงกลางคืน ที่อพาร์ทเมนท์ของฮวางโบ

ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องนั่งเล่น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา


”หวัดดีจ้ะ”เธอส่งเสียงทักคนที่อยู่ปลายสาย

เสียงคุณสามีถามกลับมาทันทีว่า “คุณกำลังดูละครที่ผมเล่นอยู่รึเปล่าฮะ?”


”กำลังจะดูเลยล่ะจ้ะ”.


”งั้นก็...อย่าเลยฮะ”



.”.อ้าว ทำไมล่ะ?”


”มันน่าอายสุดๆเลยอ่ะ”


”แต่เธอเคยบอกชั้นเองว่าอยากให้ดูไม่ใช่เหรอ?”


”ฮาาา...ทำไมผมถึงได้ยอมหลวมตัวตกลงเล่นละครไปนะ…?”



หญิงสาวหัวเราะคิกแล้วถามไปว่า”เธอรู้สึกไม่ค่อยดีกับการแสดงของตัวเองเหรอ?”


”ไม่เลยฮะ”

”แต่เท่าที่ชั้นได้อ่านจากบทสัมภาษณ์มา พวกเขาบอกว่าเธอทำได้ดีกว่าที่เขาคาดเอาไว้นะ?”


”ใครเป็นคนพูดหรือฮะ?”


”ใครน่ะเหรอ? อืมม ก็ผู้กำกับแล้วก็คนอื่นๆ”


”มัน ไม่จริงหรอกฮะ...คุณคิดหรือว่าเขาจะให้สัมภาษณ์ออกมาว่า “นักแสดงคนนั้นมันห่วยแตกสุดๆ เล่นแข็งทื่อเหมือนหุ่นยนต์เดินได้! “ ก่อนที่ละครจะออกอากาศอ่ะนะ?”


”หุหุ ก็จริงของเธอนะ ^ ^”


”คุณรอจนกว่าผมจะบอกว่า “มันดีพอที่คุณจะดูได้” ก็แล้วกันนะ”


”ไม่เอาน่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอ คนที่เคยหนักแน่นราวกับหินผาอ่ะ?”


”นี่มันเป็นเรื่องที่ซีเรียสมากเลยนะฮะ...ผมไม่ต้องการจะทำให้ฮยอนซึช็อค...ซึ่งมันคงจะไม่ดีเอามากๆ”


”หุหุ..เข้าใจแล้วจ้า”


หลังจากรับปากคุณสามีทางโทรศัพท์เรียบร้อย แต่ไม่นานนักฮวางโบก็อดใจไม่ได้ที่จะเปิดดูละครของเขา


และ ระหว่างที่ดูอยู่นั้น หญิงสาวก็ออกอาการทั้งเครียดทั้งลุ้นตัวโก่งไปด้วย นั่งหน้านิ่วขมวดคิ้วจนเกือบจะผูกโบได้ ส่วนมือสองข้างก็จิกผ้าห่มที่คลุมตักของเธอเอาไว้อย่างแน่น


“อา ชั้นเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วล่ะว่าทำไมเธอถึงบอกไม่ให้ชั้นดู...มัน...ก็..เขย่า ขวัญลุ้นระทึกไม่ใช่เล่นเลยนะ... ชั้นกำลังจะหัวใจวายอยู่แล้วนะเนี่ย!!! ”

”แต่...คิด ในแง่ที่ดี...การแสดงของเธอก็ดูดีสุดๆนะ!!! หุหุ พระเจ้า ดูสิว่าท่าทางของเธอมันดูอึดอัดขนาดไหน...แต่มันก็เข้ากับบทของยุนจีฮูได้ อย่างลงตัวเลย...ฮาา ไม่สินะ คนที่ชั้นกำลังดูอยู่นี่ไม่ใช่ คิมฮยอนจุงสามีชั้น แต่เขาคือยุนจีฮูตังหากล่ะ เฮ้อ ดูยังไงก็หล่อ...”



โปรดติดตามอ่าน คู่รักผักกาดหอมรีมิกซ์ ตอนต่อไป


Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2554 16:52:45 น. 0 comments
Counter : 908 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อุคจ๋านาจาไทยแลนด์
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]




"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"

:: Online User
Friends' blogs
[Add อุคจ๋านาจาไทยแลนด์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.