Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2553
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
3 พฤษภาคม 2553
 
All Blogs
 
ตอนที่ 29- Hwang Buin~ Ssaranghae <Love you>~~♥

***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนต้นฉบับเขียนขึ้น อย่าได้ปะปนหรือสับสนกับคำพูดหรือเนื้อหาของรายการฯ***

ระหว่างทางเดินที่เป็นทุ่งนาสองข้างทาง คู่ผักกาดกำลังมุ่งหน้าไปที่หนองน้ำเพื่อจับปลา ในมือของทั้งสองคนถืออุปกรณ์จับปลาที่เป็นตาข่ายและถังพลาสติกสำหรับใส่ปลา

ฮยอนจุงถามขึ้นมาว่า “เราจะเอาของพวกนี้ไปทำอะไรกันเหรอฮะ”

”ชั้นได้ยินมาว่าที่หนองน้ำข้างหน้านี่ จะมีพวกปลากดอยู่เยอะเชียวล่ะ เราเอามาทำซุปปลากดกันคืนนี้น่าจะดีน่ะ”

”ซุป? ปลากดเหรอฮะ?”

”ใช่ มีอะไรเหรอ”

”ไม่มีอะไรฮะ” แต่สีหน้าดูเป็นกังวล

”ชิลลาง..หน้าเธอดูไม่ค่อย...เอ๊ะ หรือว่าเธอไม่ชอบปลากดรองจากจากแมลงปอฮึ”

<ก็ไม่ถึงกับกลัวเท่าแมลงปอหรอกฮะ...แต่ว่าปลาพวกนั้นมันก็ไม่ได้น่าดูซักเท่าไหร่...^^’> “ไม่หรอกฮะ..ผมโอเคกับพวกมันน่ะ”

ฮวางโบพยายามซ่อนรอยยิ้มของเธอ “แล้วทำไมชั้นถึงรู้สึกว่าเธอไม่โอเคกับพวกมันล่ะ”

”ไม่หรอกฮะ..ผมไม่เป็นไร” เขายังคงยืนยันเสียงแข็ง

”ยิ้ม ตอนนี้เราก็เริ่มลงมือกันได้แล้วน่ะ”

”แต่ว่า..”

”อะไรเหรอ” เธอหันไปถาม

”เราจะทำยังไงกันดี ถ้าเกิดจับปลาไม่ได้สักตัว”

เธออึ้งกับคำถามของเขา


”ก็พวกเราไม่ค่อยมีโชคกับพวกปลาซักเท่าไหร่นี่ฮะ”...<คุณจะไม่ผิดหวังเหรอฮะ..ถ้าเราจับกันไม่ได้ซักตัวน่ะ>

”ยังไงวันนี้เราต้องจับปลากันได้แน่ๆ” เธอตอบเขาอย่างมั่นใจ.. “เพราะโชคเริ่มเข้าข้างเราแล้ว”

เขาหันไปมองเธอ “ว่าไงนะฮะ”

เธอยิ้มแล้วพูดออกมาอย่างสุขุมว่า “โชคเริ่มเข้าข้างเราตั้งแต่วันที่พวกเราเลือกชุดแต่งงานได้ตรงกันไง เธอจำได้หรือเปล่า”

เขายิ้มอย่างสดใส “ที่เราเลือกชุดที่ 4 เหมือนกันใช่มั๊ยฮะ”

เธอยิ้มแล้วคิดต่อในใจว่า <แล้วก็เกมใบไม้ที่ใบมันหายไปไปนึงด้วยน่ะ>...

”งั้นถ้าวันนี้เราโชคดีกันอีกครั้ง”...<ผมว่าคู่ของเราก็น่าจะเป็นคู่ที่เพอร์เฟคที่สุดเลยใช่มั้ยฮะ>

<ไม่เป็นไรหรอกน่ะ ถึงแม้ว่าวันนี้โชคจะไม่เข้าข้างพวกเรา...มันคงจะดูโลภเกินไปหน่อยสำหรับชั้น ถ้าชั้นจะขออะไรมากไปกว่านี้....หากวันนี้เราทำไม่สำเร็จ ชั้นก็จะยอมรับมันด้วยความเต็มใจ ถึงแม้เราว่าเราทำได้สำเร็จ...มันก็คงไม่มีผลอะไรต่ออนาคตของพวกเราหรอก ชั้นคิดถูกใช่มั๊ย แต่ ณ ขณะนี้ชั้นก็แค่ต้องการจะมีความสุขกับทุกๆอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้เท่านั้น >.

”งั้น เรามาจับปลากันดีกว่าฮะ” ฮยอนจุงเอ่ยปากชวนเธอ

เธอรู้สึกเศร้าแต่ก็พยายามฝืนยิ้มแล้วตอบ “โอเคจ้ะ”


ในที่สุดสองคนก็เดินมาถึงหนองน้ำที่เต็มไปด้วยโคลนขุ่นคลั่ก

”ถึงแล้วล่ะ..ลงไปกันเถอะ” ฮวางโบว่า

เขามีสีหน้ากังวลก่อนจะพูด “เดี๋ยวก่อนฮะ”

เธอเริ่มสงสัย “อะไรอีกล่ะ เมื่อกี้นี้เธอยังดูกระตือรือร้นอยู่เลยนะ”

”เอ่อ..ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าในน้ำโคลนนี่มันจะ..”

”ทำไมล่ะ เธอกลัวว่าจะมีตัวอะไรโผล่ขึ้นมาเหรอ”

”มันจะมีปลาปิรันย่ามั้ยฮะ...คุณรู้จักหรือเปล่า..ปลากินเนื้อคนที่อยู่ตามป่าอเมซอนน่ะฮะ”...

เธอค้อนเขาก็จะพูดขึ้น “นี่เธอคิดว่าพวกเรากำลังอยู่ท่ามกลางป่าอเมซอนน่ะเหรอ”

”ไม่ใช่ฮะ...แต่...แล้วพวกปลิงล่ะฮะ” เขายังพยายามพูดถึงตัวประหลาดต่างๆ ในน้ำ

เธอมองลงมาที่ขาของเขาด้วยสายตาขุ่นๆ “นี่เธอไม่ได้ใส่รองเท้าบูทอยู่หรอกเหรอ”

ฮยอนจุงก้มลงมองตัวเอง...เขาใส่รองเท้าบูทยางซึ่งยาวขึ้นมาคลุมถึงหัวเข่า “โอ๊ะ” เขาเถียงไม่ออก

”ตกลงเธอจะลงหรือเปล่าเนี่ย”

เขายอมแพ้ “ลงฮะ..โอเค เดี๋ยววันนี้ผมจะจับปลาให้ได้เยอะๆ เลย” แล้วค่อยๆก้าวขาลงไปในหนองอย่างกลัวๆ

ฮวางโบแอบยิ้ม “วันนี้ทำไมเธอทำตัวอ่อนแอจังเลยน่ะ” เธอเดินนำหน้าลงไปในหนองน้ำอย่างกระฉับกระเฉง แล้วหันมาบอกเขา..”ไม่มีอะไรหรอกน่า...ลงมาสิ”

<ก็เพราะผมไม่ค่อยชอบแถบชนบทแบบนี้ซักเท่าไหร่นี่ฮะ...T_T…> เขาตอบเธอในใจ..ทันทีที่เท้าของเขาแตะลงไปในโคลนที่อยู่ด้านล่างของหนองน้ำ ..เขาก็ส่งเสียงออกมา...”โอ๊ะ..โอ๊ะ”

เธอพูดออกมาเสียงดังว่า “ชั้นว่าวันนี้เราคงจับอะไรไม่ได้แน่ๆ ถ้าเธอยังเป็นแบบนี้อยู่น่ะ”

”โอเค..ผมก็ไม่ได้ภูมิใจในตัวเองซักเท่าไหร่หรอกฮะ”..

เธอยิ้มแล้วคิดในใจว่า <แต่ว่า...แบบนี้..เธอดูน่ารักมากเลยนะ...เฮ้อ..ตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าเราสองคนกำลังสลับหน้าที่อยู่น่ะเนี่ย”.> แล้วก็ส่ายหัว

ฮยอนจุงเอาตาข่ายจุ่มลงไปในน้ำแล้วยกขึ้นมาดู “เฮ้อ จับไม่ได้เหมือนเดิม” เขาพูดอย่างท้อแท้

เธฮถอนใจออกมา เมื่อเห็นท่าทางของเขา “ตอนนี้ชั้นเริ่มรู้สึกภูมิใจ ที่เกิดมานานกว่าเธอน่ะ”

เขาหันไปมองหน้าเธอ “คุณหมายความว่ายังไงฮะ”

”เธออย่าทำแค่จุ่มตาข่ายลงไปแบบนั้นสิ. ลองพยายามกดตาข่ายลงไปให้สุดแล้วก็ลากไปตามก้นบ่อน่ะ...พวกปลากดมันจะไม่อยู่ตามผิวน้ำหรอก..มันจะไปอยู่แถวๆโคลนน่ะ.” ว่าแล้วเธอก็ฉวยที่จับตาข่ายด้านนึงมาจากเขา

”โอเคฮะ” เขาจับตาข่ายให้แน่นขึ้นก่อนจะพูดต่อ “เดินไปข้างหน้ากันเลย”

”เธอไม่ต้องลากไปไกลมากหรอก..ยกขึ้นมาดูได้แล้วล่ะ” ฮวางโบยังให้คำแนะนำต่อ

คู่ผักกาดยกตาข่ายขึ้นมาดูก็เห็นปลากดดิ้นอยู่ในนั้นตัวนึง เขาตาเบิกกว้างด้วยความดีใจ “โอ๊ะ.จับได้แล้วฮะ”



เธอรู้สึกพอใจ “เห็นมั้ย ชั้นพูดถูกใช่มั้ยล่ะ”

”ใช่ฮะ...คุณพูดถูกแล้ว....งั้น..ตอนนี้เรามาจับให้ได้เป็นร้อยๆ ตัวเลยน่ะ”

ฮวางโบจับปลากดมาใส่ไว้ในถังน้ำ หันมาพูดว่า “นี่เธอกะจะกวาดให้เกลี้ยงบ่อเลยใช่มั้ย”

เขาชักเริ่มตื่นเต้นและเริ่มเดินเอาตาข่ายลากไปตามก้นบ่อด้วยตัวเอง คราวนี้เขาจับได้สองตัว รีบหันไปบอกเธอ “บูอิน...ผมจับได้ตั้งสองตัวฮะ”

<เธอชักสนุกกับมันแล้วล่ะสิ …^^> “ชั้นจะเอาตัวนี้ใส่ถัง ส่วนเธอก็จับอีกตัวแล้วกันน่ะ”

เขาตกใจ..”.ให้ผมจับเหรอฮะ”

ฮวางโบพูดออกมาอย่างแน่วแน่ว่า....”ถ้าเธอทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้น่ะ”

เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย..”.ทำไมเหรอฮะ”

<เฮ้อ...นี่มันค่ายฝึกการเป็นลูกผู้ชายเต็มตัวรึเปล่านะเนี่ย ^^> เธอพูดต่อไปว่า..”เธอก็จะเป็นชิลลางที่ไม่น่าเชื่อถือไม่น่าไว้วางใจเพราะว่านอกจากจะกลัวแมลงปอแล้วก็ยังเรื่องจับปลากดนี่อีก”

เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนั้นก็รีบระล่ำระลัก.. “โอ.โอเค โอเค...เรื่องแบบนี้สบายมากฮะ” แล้วก็ยื่นมือเข้าไปใกล้ๆปลาที่อยู่บนตาข่ายแต่กลับสะดุ้งแล้วก็จับพลาด “เฮ้ย” เขาบ่นงึมงำ

ฮวางโบพยายามกลั้นหัวเราะ แล้วกดดันเขาต่อไปว่า “นี่ชิลลาง เราไม่ได้มีเวลาจับปลาทั้งวันหรอกน่ะ”

”ผมรู้ฮะ” เขาพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีจับปลากดอีกครั้ง พอปลามาอยู่ในมือมันทั้งลื่นทั้งดิ้นทำให้เขารู้สึกว่าแขนชาเหมือนกับถูกไฟช็อต “อืยยย ทำไมมันดิ้นขนาดนี้ล่ะฮะ” เขาบ่น แต่ยังไงก็ไม่ยอมปล่อยมือแล้วก็จับมันลงถังน้ำจนสำเร็จ
“ผมทำได้แล้วฮะ” รีบบอกเธอด้วยความดีใจ <ตอนนี้คุณจะเชื่อใจผมได้รึยังฮะ ^^”>

ฮวางโบรู้สึกพอใจที่เขาทำสำเร็จ นึกในใจว่า <ชั้นก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะถ้าเธอจับปลากดไม่ได้จริงๆน่ะ...แต่ชั้นแค่อยากให้เธอกล้าเผชิญหน้ากับโลกกว้างที่เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อนแบบนี้...อย่าไปเกรงกลัวถึงแม้โลกใบนี้จะมีเรื่องน่ากลัวอยู่มากมายก็ตาม...>

ฮยอนจุงจับปลากดได้อีกหลายตัว ด้วยท่าทางที่มีความสุข เขาพูดกับเธอว่า “บูอิน...ผมว่าพวกเราเหมาะกับสไตล์น้ำจืดนะฮะ....คราวหลังพวกเราอย่าไปทะเลกันเลยน่ะฮะ”

”แล้วเธอจะเลิกตกปลาทะเลน้ำลึกไปเลยเหรอ” <เธอจะยอมเลิกตกปลาในทะลเพื่อชั้นเลยเหรอเนี่ย>

”ฮะ..ผมจะไม่ไปทะเล” <มันโอเคฮะ..ถ้าผมไปที่นั่นคนเดียว...แต่ถ้าไปด้วยกันแบบนี้.>

”จริงเหรอ” <เธอเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ ไหนเคยบอกว่าไม่ชอบพูดะไรเลี่ยนๆแบบนั้ไง> “ฮ่าฮ่าฮ่า”

”ฮะ .ถ้าผมจะไปทะเล..ผมจะไปเองคนเดียว” <ผมเลิกตกปลาไม่ได้จริงๆฮะ...^^>



”ฮ่าฮ่า..แต่ชั้นสงสัยว่าเร็วๆนี้ พวกทีมงานจะให้พวกเราไปทะเลอีกแล้วล่ะ...แล้วใครจะเฝ้าบ้านของพวกเรานะเนี่ย ถ้าเรามัวแต่ออกไปเที่ยวข้างนอกแบบนี้”

”บ้านของเราเหรอฮะ เมื่อเช้านี้ผมก็แวะไปที่โน่นมา”

”จริงเหรอ”

”ฮะ...เส้นทางที่เราถ่ายทำกันเมื่อเช้า มันอยู่ไม่ไกลจากที่นั่น ผมก็เลยแวะเข้าไปดูเพราะว่าผมไม่ได้ง่วง”

<บ้านของเรา บ้านของเราเหรอ?> “อือ..เป็นยังไงมั่งล่ะ”

”อืมม..มันคงจะเหงามากเลยล่ะฮะ..เพราะว่าพวกเราไม่ค่อยได้ไปที่นั่นเลย...ผ้าม่านก็กำลังร้องไห้”

”เธอว่าอะไรน่ะ ผ้าม่านกำลังร้องไห้เหรอ”

”ใช่ฮะ มีหน้าต่างบานนึงเปิดทิ้งอยู่ แล้วฝนคงตกเมื่อคืน..ผ้าม่านมันก็เลยเปียกน่ะฮะ”

”อ๋อ..เข้าใจแล้วล่ะ..ชิลลาง”

”ว่าไงฮะ”

”เธอนี่ก็เจ้าบทเจ้ากลอนเหมือนกันน่ะ”

”เหรอฮะ ผมเคยบอกคุณไงว่าตอนที่อยู่โรงเรียนผมเขียนพวกนี้เก่งทีเดียวถึงแม้ว่าผมจะไม่เก่งเรื่องเลือกคำตอบที่ถูกก็ตาม”

เธอเอียงคอไปด้านนึงเหมือนกับไม่แน่ใจ “อืมมม”

”อะไรฮะ..คุณไม่เชื่อผมเรื่องที่ผมเล่าเหรอฮะ”

”ถึงแม้เธอจะเก่งเรื่องกลอนน่ะ...แต่เธอรู้มั้ยว่า....”

”ว่าอะไรฮะ”

”บางครั้งการเลือกใช้คำของเธอมัน...แปลกๆน่ะ”

เขากระพริบตา “อืมมม...พวกแฟนคลับเคยพูดว่า แบบนั้นมันก็เป็นเสน่ห์อย่างนึงเหมือนกันน่ะฮะ”

เธอหัวเราะคิก.. “มีอะไรในตัวเธอที่ไม่มีเสน่ห์บ้างมั้ยเนี่ย ฮุฮุ”
************************************************

ระหว่างทางที่คู่ผักกาดเดินกลับมาบ้านของคุณยาย จู่ๆฮยอนจุงก็ถามขึ้นมาว่า “คุณอยากจะแวะที่บ้านของเราหลังกลับจากที่นี่มั้ยฮะ”


”ที่บ้านของเราเหรอ” เธอหันไปถามด้วยความแปลกใจ

”ใช่ฮะ...ผมต้องแวะไปเอาของบางอย่างอยู่แล้ว”

เธอเงียบไปชั่วครู่ “ก็ได้นะ..ชั้นก็อยากไปดูเหมือนกันว่ามันเป็นยังไงบ้าง” เธอตัดสินใจตอบตกลง
************************************************
ทั้งสองเดินหิ้วถังน้ำที่เต็มไปด้วยปลากดเข้ามาที่ลานหน้าบ้านของคุณยาย

“คุณยายค่ะ” ฮวางโบส่งเสียงเรียก

”พวกเรากลับมาแล้วฮะ” ฮยอนจุงช่วยส่งเสียงด้วยอีกคน

สักครู่คุณยายก็เดินออกมาจากในห้อง

เธอยกถังปลากดมาอวดคุณยาย “พวกเราไปจับปลากดกันมาค่ะ ชิลลางจับปลาได้ตั้งเยอะเลยค่ะ”

คุณยายก้มลงดู “อือ..พวกเธอจับได้เยอะเลยนี่”

”หนูจะทำเป็นซุปปลาให้ทานกันคืนนี้นะค่ะ”

คุณยายดีใจแกมประหลาดใจ “เธอทำเป็นด้วยเหรอ แม่หนู”

”ใช่ค่ะ”

งั้นก็เป็นคนทำแล้วกันน่ะ” คุณยายพูดเสร็จก็เดินเข้าบ้าน ปล่อยให้หน้าที่ของคู่ผักกาดช่วยกันบรรเลงทำอาหาร
********************************************************************************
หลังจากล้างเนื้อล้างตัวทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว คู่ผักกาดก็มาเตรียมตัวทำอาหารเย็น ฮยอนจุงกำลังพยายามจะล้างทำความสะอาดปลากด

ชิลลาง เธอแน่ใจว่าทำได้น่ะ” ฮวางโบถามอย่างกังวลนิดๆ

”ได้ฮะ” <จริงๆนะฮะ วันนี้ผมว่าผมสุดยอดจริงๆ ^^’>

”อย่าลืมที่ชั้นบอกน่ะว่า ต้องเอาเกลือเม็ดมาล้างมันก่อนจะได้กำจัดพวกโคลนและกลิ่นคาวปลาออกไปน่ะ”

เขาได้ยินที่เธอพูดเขาก็เทเกลือเม็ดอย่างเยอะลงไปในหม้อกระทะที่ใส่ปลา แล้วก็ร้องออกมาอย่างดัง “อ้ากก”..เขากระโดดถอยหลังออกมาเพราะตกใจที่เห็นปลากดดิ้นพราดๆ

ฮวางโบก็ตกใจที่เห็นปฏิกิริยาที่ตกใจของเขา “ตายล่ะ” หลังของฮยอนจุงชนเข้ากับเธอเบาๆอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอคิดในใจว่ามันยังคงเป็นเรื่องยากสำหรับชั้นในการที่จะไปแตะต้องตัวเขา..อือ...ไม่ใช่ จริงๆแล้วมันยิ่งเป็นเรื่องยากขึ้นกว่าเดิมอีกT_T>

เขาได้แต่คิดในใจว่า <โธ่เอ๊ย..ไอ้ปลาบ้าพวกนี้...ทำชั้นเสียลุ๊คหมดกันพอดี > แต่พูดออกมาตลกๆว่า “เจ้าปลาพวกนี้...มันอ่อนไหวมากเลยนะฮะ...ฮ่าฮ่าฮ่า”

เธอยังคงรู้สึกอายจึงได้แต่ตอบไปว่า “ใช่จ้ะ”

เขาเอามือปัดผมข้างหน้าที่ยาวลงมาเกือบปิดตาเขาและพยายามจะทัดไว้ที่หู เธอเห็นเข้าก็เลยเรียก “ชิลลาง”

“หืมม”..

”ชั้นมีวิธีที่ดีกว่านั้นนะ” แล้วก็ค้นดูในกระเป๋าถือแล้วหยิบกิ๊บติดผมของเธอออกมา “นี่ไง..ดีน่ะที่ชั้นหยิบติดมือมาเผื่อจะต้องใช้...”

เขามองอย่างงงๆ “นั่นอะไรฮะ”

”นั่งลงสิ”

เขานั่งลงบนแป้นไม้สีเหลิ่ยมเตี้ยๆ ”อยู่นิ่งๆก่อนน่ะ” <คราวที่แล้วที่ชั้นทำแบบนี้ให้เธอ..ชั้นไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลย...แต่ตอนนี้หัวใจของชั้นมันเต้นรัวเพียงแค่ได้แตะตัวเธอเบาๆนี่นะ...มันดูน่ากลัวแต่ก็ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก...นี่เธอจะได้ยินเสียงหัวใจชั้นเต้นมั้ยเนี่ย..แล้วเธอก็เอามือเสยผมเขาขึ้นมาแล้วติดกิ๊บให้อย่างเรียบร้อย.> “เสร็จแล้วล่ะ”

เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วเอามือแตะๆ ที่กิ๊บแล้วก็ยิ้มออกมา “อ๊า..นี่มัน”

“ใช่จ้ะ..ยังไงเธอก็ยังดูสวยกว่าชั้นอยู่ดี” เธอพูดแล้วก็ยิ้มให้เขา

เขาตอบเธอไปแบบอายๆว่า “บูอินก็ไม่ได้ดูแย่ซักหน่อยนี่ฮะ”

“นั่นถือเป็นคำชมรึเปล่าน่ะ”

”ทำไมคุณไม่ให้กิ๊บอันนี้กับผมล่ะฮะ”

”ไม่ได้หรอก กิ๊บอันนี้มันหายากมากเลยน่ะ ชั้นเลยอยากจะเก็บมันเอาไว้น่ะ”
<จริงๆแล้วชั้นทำแบบนี้ก็เพราะคราวหน้าชั้นจะได้เป็นคนติดกิ๊บให้เธออีกยังไงล่ะ...ชั้นไม่อยากให้ผู้หญิงอื่นมาจับผมของเธอน่ะ
************************************************
คู่ผักกาดกำลังนั่งกินอาหารเย็นกับคุณยายอยู่ที่โต๊ะเล็กๆกลางลานบ้าน

<ซุปปลากดของชั้นจะถูกปากคุณยายมั้ยน่ะ> ฮวางโบเริ่มกังวล “คุณยายคะ..รสชาติเป็นยังไงบ้างค่ะ”

ฮยอนจุงก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน นั่งลุ้นอยู่ข้างๆ ได้แต่พูดอยู่ในใจว่า “คุณยายฮะ..บูอินของผมน่ะทำอาหารเก่งมากใชมั๊ยฮะ”...

คุณยายพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “มันใช้ได้เลยล่ะ”

เธอทำหน้าสงสัย “จริงๆหรือค่ะ”

”จริงสิ” คุณยายพยักหน้าตอบ” “เธอทำซุปปลากดได้อร่อยมากเลยน่ะ”

”ฮุ..วิธีการพูดชมของคุณยาย...ช่างเหมือนกับชิลลางจังเลยล่ะ”

ฮยอนจุงรีบแทรกขึ้นมาทันทีว่า “แบบนี้เขาเรียกว่าชมออกมาจากใจจริงนะฮะ...คราวที่แล้วผมก็พูดจากใจจริงเหมือนกันน่ะฮะ” เขาชำเลืองมองเธอแล้วก็ยิ้ม

คุณยายลองชิมอาหารจานอื่น แล้วก็ชมอีกว่า “จานอื่นเธอก็ทำได้อร่อยนะ..เธอทำอาหารเก่งจริงๆ” แล้วหันไปพูดกับฮยอนจุงว่า “พ่อหนุ่ม..เธอโชคดีน่ะที่ไได้ภรรยาดีแบบนี้น่ะ”

เขารู้สึกมีความสุขสุดๆ.<ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันฮะ> “ใช่ฮะ”

ฮวางโบได้แต่ก้มหน้าลงแอบหัวเราะเบาๆ “ฮุฮุ”

************************************************



การรับประทานอาหารของคุณยายและคู่รักผักกาดจวนจะเสร็จแล้ว

“วันนี้พวกเธอสองคนทำงานกันได้ดีมากเลยนะ ชั้นดีใจที่ได้เห็นคนหนุ่มคนสาวอย่างพวกเธอขยันทำงานกันแบบนี้”

ฮวางโบก้มหน้าลงเพื่อซ่อนความอาย....

คุณยายพูดต่อไปว่า.. “พวกเธอมีลูกกันรึยังล่ะ”

ฮวางโบได้แต่หัวเราะออกมาเพื่อกลบความเขิน “ฮ่าฮ่า”

แต่ฮยอนจุงตอบคุณยายไปว่า “ยังไม่มีเลยฮะ”

”งั้นก็ขอให้มีลูกชายและลูกสาวกันหลายๆคน แล้วอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป 500 ปีเลยน่ะ” คุณยายอวยพรต่อ

ฮวางโบไม่กล้าเลยหน้าขึ้น

ฮยอนจุงก็ยังตอบคุณยายต่อไปแบบเนียนๆว่า “ฮะ คุณยาย แล้วเราจะพาลูกๆกลับมาเยี่ยมคุณยายใหม่น่ะฮะ”

ฮวางโบตะลึงกับคำพูดของเขา <นี่เธอพูดแบบนี้ออกมาก็แค่เพื่อรายการโชว์มันสนุกใช่มั้ย..แต่ว่า..ชั้นรู้สึกว่าท้องของชั้นมันหวิวๆยังไงก็ไม่รู้...คำพูดของเธอมันทำให้ชั้นรู้สึกไขว้เขวอีกแล้วน่ะ.> “คุณยายคะ เดี๋ยวพวกเราจะเก็บกวาดทำความสะอาดให้เองค่ะ ไปพักผ่อนเถอะค่ะ และต้องขอโทษด้วยนะคะที่อาหารค่ำวันนี้ออกจะดึกไปซักหน่อย”

”ไม่เป็นไรจ้ะ วันนี้อาหารอร่อยจริงๆ...ตอนนี้ยายไปนอนพักได้แล้ใช่มั๊ย”

”ใช่ฮะ คุณยายพักผ่อนได้เลยฮะ เดี๋ยวพวกเราจะช่วยกันเก็บทำความสะอาดให้เสร็จก่อนจะกลับฮะ”

หลังจากคุณยายเดินกลับเข้าห้องไป ทั้งสองคนซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกันก็นั่งมองกันแบบอึดอัดๆ

ฮวางโบนึกในใจว่า <ตอนที่คุณยายอยู่มันยังโอเคอยู่เลยน่ะ>...แล้วก็พูดออกมาว่า “โทษทีนะที่อาหารเสร็จช้าไปหน่อย..เธอคงหิวแย่เลยสิท่า”

”ไม่หรอกฮะ...อาหารมื้อนี้อร่อยมากเลย”

เธอยิ้มแบบอึดอัด

”บูอินคุณทำอาหารเก่งมากๆเลยน่ะฮะ”

<ชั้นดีใจที่ชั้นได้ทำอาหารอร่อยๆให้เธอกินแบบนี้...ชั้นเองก็ไม่แน่ใจว่าชั้นมีโอกาสทำอย่างนี้ได้อีกซักกี่ครั้ง.> เธอยิ้มแล้วก็พูดออกมา “เธอไม่คิดบ้างเหรอว่าเธอน่ะได้ภรรยาดี”

เขารีบตอบอย่างจริงจังว่า “ใช่ฮะ..ผมก็คิดว่าผมได้ภรรยาดี”

<อย่าจริงจังนักสิ..อย่าพูดให้ความหวังกับชั้นแบบนี้เลยน่ะ> เธอคิดในใจ

<ทำไมคุณต้องหลบตาผมล่ะฮะ นี่ผมเป็นคนเดียวที่รู้สึกแบบนี้เหรอฮะ> แล้วเขาก็จ้องหน้าเธออยู่พักนึงก่อนจะพูดออกมา”

“งั้นเรามาตัดสินกันว่า ใครจะเป็นคนล้างจานด้วยการเป่ายิ้งฉุบกันดีกว่าน่ะฮะ”

”โอเคจ้ะ” <นี่เธอคงจะไม่ยอมอาสาทำอะไรง่ายๆเลยใช่มั้ย>

ทั้งสองคนพูดพร้อมๆกันว่า ค้อน กระดาษ กรรไกร และยกมือออกมา ผลคืฮยอนจุงเป็นฝ่ายชนะ

”คุณแพ้แล้ว” <จริงๆผมอยากจะล้างจานให้คุณน่ะฮะ>

”โอเค ชั้นจะล้างเอง” <วันนี้เธอคงเหนื่อยมากสิน่ะ...แต่วันนี้เธอทำได้ดีมากเลย >

”เรามาเป่ายิ้งฉุบเพื่อหาคนที่จะขับรถกลับบ้านดีมั้ยฮะ”

<ขับรถเหรอ เธอจะขับไหวเหรอ เธอแทบจะไม่ได้นอนเลยน่ะ> “โอเค ค้อน กระดาษ กรรไกร”

แล้วเธอก็แพ้เขาอีกเช่นเคย

<ทำไมคุณถึงได้แพ้อยู่เรื่อยเลยล่ะฮะ> “มาลองอีกทีนะฮะ ว่าใครจะเป็นคนทำความสะอาดบ้านของเรา”

<งั้น เธอคงอยากจะไปที่บ้านของเราจริงๆสินะ> “ค้อน กระดาษ กรรไกร”

ฮยอนจุงเป็นฝ่ายชนะรวด เขารู้สึกผิดหวัง <ทำไมคุณถึงได้แพ้อยู่เรื่อยล่ะฮะ> “มีอะไรอีกมั้ยน่ะ” เขาพยายามคิด

เสียงพีดีกระซิบแว่วๆมาว่า “ทำท่าน่ารักไง”

<ทำท่าน่ารัก! ท่าน่ารักของบูอินเหรอ? เอาจริงใช่มั้ย> “คุณอยากจะพนันทำท่าน่ารักกันมั้ยฮะ”

”!!! ท่าน่ารักเหรอ?” เธอเริ่มสับสน


”อยากพนันกันมั้ยฮะ” <ท่าน่ารักของบูอินจะเป็นยังไงน้า ผมล่ะอยากเห็นจริงๆเลย ^^’>

”ชั้นไม่ทำท่าแบบนั้น” <ชั้นไม่เก่งเรื่องแบบนี้เลยน่ะ>

<ผมก็ไม่ชอบเหมือนกันฮะ> “ก็ทำท่าอะไรง่ายๆก็ได้ฮะ” <จริงๆแล้วผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมพูดถึงท่าอะไร.>

“เธอจะทำมันจริงๆใช่มั้ย ถ้าเธอแพ้น่ะ”

เขาพยักหน้า “ฮะ..แต่บูอินก็ห้ามเบี้ยวนะฮะถ้าคุณแพ้”

”จ้ะ” <กังวล> โอ๊ย.แต่ชั้นน่ะแย่มากๆเลยกับเรื่องแบบนี้น่ะ”

<ถ้าชั้นโชคดี ก็อาจจะได้เห็นบูอินทำท่าน่ารัก โวว..ชั้นไม่ค่อยแน่ใจว่าหัวใจของชั้นจะรับมันไหวนะเนี่ย..> มันน่าสนุกดีนะฮะถ้าเราได้เห็นท่าน่ารักจากคนที่ไม่ค่อยชอบทำอะไรแบบนี้..

เธอยิ้ม “ก็ได้”

<ฮยอนจุงเริ่มเครียดเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า อาจจะเป็นตัวเองที่ต้องทำท่าน่ารัก..ถ้าเกิดแพ้ขึ้นมา ร้องขึ้นมาเสียงดัง > “อ้ากกกก... ถึงแม้โลกจะแตกออกเป็น 3 เสี่ยง ยังไงคราวนี้ผมจะต้องชนะให้ได้....”

“ฮุ ฮ่าฮ่าฮ่า” <เดิมพันคราวนี้มันสูงเกินไปที่จะจบลงแค่การดวลกันรอบเดียว...>.แล้วเสนอขึ้นมาว่า เรามาเล่นแบบ 2 ใน 3 กันน่ะฮะคราวนี้”


เธอยิ้ม “ก็ได้จ้ะ”

2 คนเริ่มต้นดวลกัน ค้อน กระดาษ กรรไกร... รอบแรก ฮยอนจุงแพ้ ค้อน กระดาษ กรรไกร..รอบที่ 2 เขาก็ยังแพ้อีก

<ชิลลางเธอแพ้ 2 ครั้งติดกันเแล้วน่ะ>

ค้อน กระดาษ กรรไกร เขายังคงเล่นต่อไป

<หา..เธอแพ้ไปแล้วนี่นา แต่ก็ยกมือขึ้นเป่ายิ้งฉุบกับเขาต่อโดยอัตโนมัติ>

“คุณแพ้ ตอนนี้เป็น 2 ต่อ 1 นะฮะ” แล้วก็เล่นต่อ ค้อน กระดาษ กรรไกร และในที่สุดเขาก็แพ้เป็นครั้งที่ 3

ยกมือขึ้นกุมหน้าแล้วร้องออกมาอย่างดัง “อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่นะ!!!!”

<สงสารเขา แต่นึกในใจว่า เสียใจด้วยนะ แต่เธอน่ะแพ้ไปตั้งแต่รอบที่ 2 แล้วล่ะ> “ว้าว..ในที่สุดชั้นก็จะได้เห็นชิลลางทำท่าน่ารักแล้วสิน่ะ”

“โธ่เอ๊ย..ผมไม่แพ้แบบนี้เลย”


<ความรู้สึกหลายๆอย่างของเธอเกิดขึ้นปนเปกันในตอนนี้ ทั้งสงสาร อาย รวมถึงคาดหวัง> “อือ...แต่ยังไงปกติเธอก็น่ารักอยู่แล้วนี่นา...”

<เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมชั้นถึงทำอะไรแบบนี้ลงไปได้นะ ไม่ใช่แค่ต่อหน้าบูอิน แต่นี่ยังอยู่หน้ากล้องอีกด้วย...และที่แย่ที่สุดก็คือ..มันน่าอายสุด สุดดดด...T-T> “อา...ผมกำลังจะเป็นบ้าอยู่แล้วฮะ” เขาพูดระบายออกมา

ฮวางโบก็รู้สึกเขิน จึงนั่งก้มหน้าและพยายามคุมเสียงหัวเราะของตัวเอง เธอพยายามแก้ไขสถานการณ์ด้วยการบอกเขา
“รีบๆทำเถอะชิลลางเดี๋ยวชั้นต้องไปล้างจานต่ออีกน่ะ”

<แล้วหลังจากนี้ ชั้นจะกล้ามองหน้าเธอได้ยังไงเนี่ย> เขากัดฟันตอบไปว่า “โอเคฮะ เดี๋ยวผมจะยืนทำให้ดูน่ะฮะ”

<นี่ถึงกับต้องยืนทำให้ดูเลยเหรอเนี่ย ชั้นแปลกใจมากเลยน่ะ> “โอเคจ้ะ”

<มันอาจจจะดูตลกน่ะถ้าจู่จู่ชั้นวิ่งหนีไปหลังจากทำมันเสร็จ> “หลังจากผมทำท่าเสร็จแล้ว คุณต้องกลับไปล้างจานทันทีเลยน่ะ”



เธอยิ้ม “ได้จ้ะ” แล้วก็ลุกขึ้นยืนพลางนึกในใจ <ชั้นก็ชักจะอายเหมือนกันน่ะ...แล้วนี่เธอกำลังจะทำอะไรเนี่ย >

ฮยอนจุงสุดหายใจเขาไปลึกๆ ลังเลเล็กน้อย แต่แล้วก็ร้องออกมา “อ้ากกกกกก...ผมน่าจะชนะ!!!”

ฮวางโบพยายามกลั้นหัวเราะ คิดในใจ < ไม่มีทางที่ชั้นจะทำอะไรแบบนี้หรอก..ชั้นยอมตายดีกว่า > แล้วก็ถามขึ้นว่า “พร้อมรึยังล่ะ ชั้นรอดูอยู่น่ะ”

เขาหลับตาแล้วคิดว่า <ทำไมชั้นถึงมาลงเอยแบบนี้ได้นะ..T-T > “โอเคฮะ..ผมจะทำเดี๋ยวนี้เลย”

”โอเคจ้ะ”..<ชั้นก็ไม่แน่ใจว่าจะกล้าดูเธอรึเปล่า....ขนาดเวลาปกติมันยังเป็นเรื่องยากทีมองเธอเลยนะ...> “เริ่มได้เลย”

ฮยอนจุงกัดริมฝีปากแล้วส่งยิ้มให้ก่อนจะพูดว่า “ฮวางบูอิน Ssaranghae ~~♥ “ พร้อมๆกับเต้นส่ายเอวและยกมือขึ้นมาวาดเป็นรูปหัวใจแล้วส่งยิ้มให้เธออย่างน่ารัก...แต่หลังจากทำท่าจบเขาก็วิ่งหนีออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว

เธอถึงตกตะลึงเมื่อได้ยิน <ผมรักคุณเหรอ? โอ๊ยตายแล้ว> เธอกระโดดขึ้นๆ ลงๆก่อนจะวิ่งเช้าไปในครัว ยืนหลบมุมหัวเราะตัวสั่นด้วยความเขินอาย

ทีมงานทุกคนต่างก็หัวเราะออกมาอย่างฮาแตก “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

ฮวางโบรู้สึกอายเกินกว่าจะออกมาจากครัว <นี่เธอทำแบบนั้นทำไมน่ะ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการลงโทษ..T-T ...ชั้นคิดว่าตัวเองกำลังจะหัวใจวายอยู่แล้วน่ะ >

***************************************************
หลังจากล้างจานเสร็จเธอก็มานอนรอเขาอยู่ที่โต๊ะกลางลานบ้าน..สักครู่เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น..หน้าจอมีชื่อขึ้นมาว่า “ร.ป.ด.ด”

”ทำไมถึงโทรมาแทนที่จะเดินกลับมาที่นี่น่ะ” <หรือเขาเสียใจที่ทำแบบั้นลงไป หรือว่าอายเกินกว่าจะกลับมาที่นี่..> เธอรีบรับสายเขาแล้วถาม “เธอไม่กลับมาแล้วเหรอ”

เขาตอบกลับมาว่า “ผมกำลังจะไปแล้วฮะ”...

”ไปไหน? กลับบ้านเหรอ?” เธอเริ่มตกใจ

”บ้าน? นั่นก็ด้วยฮะ?

”เธอจะกลับบ้านตอนนี้เลยใช่มั้ย”

”ไม่..ยังไม่ใช่ตอนนี้ฮะ”

”แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนล่ะ”

”ผมอยู่ที่...คุณจำถนนที่เรานั่งรถแทรกเตอร์ผ่านเมื่อตอนช่วงสายได้มั้ยฮะ”

”เธอหมายถึงตอนที่เราไปเก็บพริกกันน่ะเหรอ”

”ใช่ฮะ ผมจะรอคุณอยู่ตรงนั้น..คุณเดินมาหาผมที่นี่นะฮะแล้วเราจะได้กลับไปพร้อมกัน”

”เธอรอชั้นอยู่เหรอ? นึกในใจว่ามันมืดแล้วนะ ทำไมเธอถึงให้ชั้นเดินไปคนเดียวล่ะ...แต่ก็ตอบเขาไปว่า “โอเคจ้ะ”

”รีบหน่อยน่ะฮะ” เขายังสำทับต่อ

”ได้จ้ะ” เธอวางหูแล้วก็จ้องโทรศัพท์อยู่ครู่นึง < นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่น่ะ> เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วเดินมุ่งหน้าไปหาเขาในที่มืดๆแบบนั้นอย่างกล้าหาญ

คำอธิบายท้ายบท

1.บ้านของเราที่ฮยอนจุงพูดถึง - ความจริงแล้วรายการ WGM เช่าสถานที่เพื่อถ่ายทำบ้านคู่รักแค่เฉพาะวันที่ถ่ายทำเท่านั้น ดังนั้นในความเป็นจริงฮยอนจุง จึงไม่สามารถไปที่บ้านนั้นได้ แต่ผู้เขียนได้ปรับปลี่ยนให้เป็นการเช่าแบบตลอดฤดูเพื่อความสนุกของฟิค

2.Aegyo ทำท่าน่ารัก ภาษาเกาหลีที่หาคำภาษาอังกฤษที่ตรงตัวไม่ได้ เป็นการผสมผสานระหว่างความน่ารักกับคำพูดหวานๆหรือท่าทางที่แสดงความรัก

3. Saranghae ซารางเฮ - ชั้นรักเธอ /ผมรักคุณ แต่ที่ฮยอนจุงพูดเขาเน้นเสียงหนักเกินไปเป็น Ssaranghae


ของฝากจากเชียงใหม่
ยาย(นาจา)
3/5/53



Create Date : 03 พฤษภาคม 2553
Last Update : 5 พฤษภาคม 2553 20:15:00 น. 16 comments
Counter : 1128 Pageviews.

 


โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:23:28 น.  

 
คุณยาย ตุ๊ก เต็มใจสับสน ระหว่างฟิคกับเรื่องจริงนะคะ

เพราะว่า ยังไง มันก้อต้องอิงกันบ้างหล่ะ


โดย: Joong Luv Bo IP: 124.121.226.165 วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:13:30 น.  

 
ขอบคุณนะคะ สำหรับของฝาก คงเหนื่อยแย่เลย

คิดถึงนะคะ


โดย: ning IP: 124.122.157.236 วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:17:58 น.  

 
ขอบคุณนะค่ะ

ลงค้างตอนนี้ไว้นี่มันค้างคาใจมากเลยอ่ะค่ะ
ต้องเกาะติด


โดย: pim_bk IP: 58.64.84.63 วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:19:43 น.  

 
ขอบคุณค่าที่แว๊บมาแปะให้
อิอิ


โดย: แฟนคู่จุงโบ(แอน) IP: 202.176.69.106 วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:38:11 น.  

 
อ๊ายยยยยยย ยย

กัดหมอนอีกแล้วค่ะตอนนี้

ต้องกัดรอไปจนถึงตอนหน้าด้วยแน่เลย ย

นึกถึงตอนหน้าแล้วหัวใจจะวายย ย

ปล. เดินทางมาเหนื่อยๆเป็นยังไงบ้างคะ พักผ่อนเยอะๆเน้ออ


โดย: ^^ IP: 183.88.46.226 วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:36:03 น.  

 
ขอบคุณค่าที่แว๊บมาลงให้ แสดงว่ายายคิดถึงแฟนฟิคล่ะสิ
อิอิ

เที่ยวให้สนุกนะค่ะ


โดย: แพร IP: 58.64.84.63 วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:42:58 น.  

 
ตอนน้ยังโยเยอยู่แถวนี้เลยค่ะ พรุ่งนี้ก็คงได้กลับไปอยู่กทม ที่แสนจะระทึกอยู่ตลอดเวลาต่อไป นะคะ



โดย: ยาย(นาจา) IP: 111.84.161.0 วันที่: 4 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:07:24 น.  

 
ของฝากถูกใจมากกว่าสิ่งของค่ะยาย


รอตอนต่อ ๆ ไป อย่างใจจดใจจ่อน้าส์

มีคนเอาชื่อตอนต่อ ๆ มาล่อน้ำลายหล่ะ ไม่บอกชื่อ คิดว่ายายคงรู้ว่าใครน่ะ 5555+



ปล. ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพจ้า


โดย: อัม_say_hi IP: 172.16.34.112, 202.149.101.72 วันที่: 4 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:21:09 น.  

 
อยากคุยกะแฟนฟิคยายจัง
แอดเอ็มมาคุยกันบ้างสิค่ะ อยากรู้จักทุกคนเลย
PaB_KaP@hotmail.com


โดย: แพร IP: 58.8.201.233 วันที่: 4 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:17:22 น.  

 
ยายกลับมาแล้วเหรอ
สนุกมั๊ย
อ่านตอนนนี้แล้ว
อยากเห็นตอนต่ออ่ะ
คงน่ารักเนอะ
ยายลงเยอะๆสิ
แฟนๆกะลังรอเลย
มันน่าติดตามทุกตอนนะเนี่ย
มันเพิ่มความอยากรู้
และกะลังสับสนว่ามันใช่เรื่องจริงหรือเปล่า
....เฮ้อ ก็ชั้นเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริงนี่นา....



โดย: joy&yoo IP: 119.31.11.95 วันที่: 4 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:03:17 น.  

 
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะยาย...

อ่านตอนนี้แล้วอยากอ่านตอนต่อเลยอ่ะ


โดย: เป้ (สิงโตหัวโต ) วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:43:18 น.  

 
ยาย กลับจากไปเที่ยวมาแล้วเหรอคะ

ตอนนี้ก็เป็นตอนที่ชอบตอนหนี่ง ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆ แบบนี้ ยายอย่าเพิ่งแปลเหนื่อยก่อนนะ

ฮวางบูอิน ซารางแง


โดย: noyhnasangchu2010 IP: 125.26.7.44 วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:08:48 น.  

 
ขอบคุณนะยายย

ตามอ่านตลอดทั้งในบ้านในนี้ แต่ไม่เคยเม้นในนี้เลย
^^~

ตอนต่อไปจากที่อ่าน eng มาบ้างยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
อ๊ากกกกกกก

แปลเร็วๆนะคะยาย
แต่อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยยย ^^"

ขอบคุณมากค่ะ


โดย: boe IP: 192.168.1.2, 124.120.171.50 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:46:53 น.  

 
5555555555555555555555555+++++
ตลกนึกถึงตอนที่จุงทำท่าน่ารัก
กับอาการจริงจังตอนที่บอกว่าถ้ามีลุกจะพามาหาคุณยายอ่ะ


โดย: 1985pumpui IP: 125.25.69.110 วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:40:20 น.  

 
บอกรักบ่อยจิงๆอิจุงเนี่ย เค้าเขิลลลนะ(ไม่เกี่ยว55) อ๊ายยยยย ทั้งขำทั้งเขิล
บอกไม่ถูกเลย อิอิ แต่ตอนจับปลาอ่ะ
ช๊อบชอบอ่ะ จุงโบล้างคำสาปได้แร้ว ฮิ้วๆ
555 อย่างน้อยทำให้ความมั่นใจอิจุงกลับมาเนอะ
ยายตอนนี้กระชุ่มกระชวยหัวใจดีจริงๆค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ทีมงานด้วยนะค่ะขอบคุณมากๆจ้า


โดย: kanjabo IP: 192.168.182.178, 124.122.247.124 วันที่: 30 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:22:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อุคจ๋านาจาไทยแลนด์
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]




"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"

:: Online User
Friends' blogs
[Add อุคจ๋านาจาไทยแลนด์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.