|
ตอนที่ 47 - คนเจ้าเล่ห์นั่น..เขาต้องเป็นเทวดาประจำตัวฉันแน่ๆ
***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****
***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****
เช้าวันใหม่ที่ออฟฟิศของบริษัทต้นสังกัดของฮยอนจุง ท่านประธาน ,สมาชิกทั้ง 5 คนของวง SS501 และบรรดาผู้จัดการระดับบนกำลังนั่งประชุมกันเกี่ยวกับกยุทธ์ของทีม
”คอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นถือว่าประสบความสำเร็จเป็นที่น่าพอใจ ทำงานกันได้ดีมากทุกๆคน” ท่านประธานกล่าวชม
เหล่าสมาชิกได้แต่นั่งฟังอยู่เงียบๆ... ท่านประธานพูดต่อไปว่า “และตอนนี้พวกเธอจะก็ต้องกลับมาโฟกัสที่ตลาดเกาหลีในช่วงเดือนตุลา ช่วงนี้งานก็คงจะยุ่งกันหน่อยล่ะ แล้วก็ขอให้ช่วยกันเตรียมการทุกอย่างให้ดีเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรมาทำให้แผนงานของเราต้องสะดุด อย่าลืมเรื่องการจัดการตารางเวลาอย่างรอบคอบระมัดระวังด้วย”
”ครับ” เมมเบอร์ต่างตอบอย่างพร้อมเพรียง
”เอาล่ะไปกันได้แล้ว ครูฝึกกำลังรอพวกเธออยู่ที่สตูดิโอ”
”ครับ” เสียงตอบรับจากสมาชิกดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงอีกครั้ง
ในขณะที่เหล่าสมาชิกกำลังลุกขึ้นยืน ท่านประธานก็พูดขึ้นมาว่า “ฮยอนจุง ขอเวลาคุยกับเธอหน่อยสิ?”
”ได้ครับ ท่านประธาน”
สมาชิกและคนอื่นๆจึงเดินออกไปจากห้องเหลือเพียงฮยอนจุงอยู่กับท่านประธานสองต่อสอง
”เธอทำงานหนักมากเลยนะช่วงนี้ แม้แต่เวลานอนยังไม่ค่อยจะพอเลยน่ะ...”
”ไม่เป็นไรหรอกฮะ”
เธอได้รับเลือกให้รับบทเป็น “รุ่นพี่จีฮู” ในบทละครทีวีเรื่อง “Boys over Flowers “ เวอร์ชั่นเกาหลีน่ะ”
”เข้าใจแล้วครับ”
”เรื่องต่างๆมันจะยิ่งยุ่งยากและงานก็จะหนักขึ้นไปอีก เพราะเธอจะต้องไปเรียนการแสดงและยังต้องเตรียมงานสำหรับกาเตรียมตัวสำหรับอัลบั้มใหม่ของวง SS501 ด้วย”
”และเรายังได้รับคำขอเป็นการพิเศษให้เธอไปปปรากฎตัวบนเวทีของรายการแข่งขันประจำปีของช่อง MBC “ MBC College Song Contest” อีกด้วยน่ะ”
”ครับ..ผมก็ได้ยินมาเหมือนกัน”
”แล้วเธอจะทำได้มั้ย?”
”ได้ครับ”
”เราสามารถปฏิเสธพวกเขาไปได้นะ ถ้ามันหนักเกินไปสำหรับเธอ..”.
”ไม่ครับ ผมทำมันได้ครับ”
”แล้วก็ยังมีเรื่องรายการ WGM อีก...”
<หา! อะไรน่ะ>
”ในตอนแรกที่คิดกันเอาไว้ เธอจะต้องอยู่ในรายการไปอย่างน้อย 6 เดือน แต่ตอนนี้ตารางงานของเธอมันเริ่มจะ...”
ฮยอนจุงรีบพูดขึ้นมาทันทีว่า “ไม่เป็นหรอกครับ “
”เธอโอเคกับมันจริงๆน่ะเหรอ?”
”ครับ”
ท่านประธานมองหน้าฮยอนจุงแล้วพูดต่อไปว่า “มันจะไม่มีปัญหาใดๆกับเธอเลยนะ ถ้าจะออกจากรายการกลางคัน เพราะทางเราไม่เคยระบุไว้ในสัญญาว่าเธอจะต้องอยู่ในรายการนานแค่ไหน เธอสามารถจะไปจากรายการเมื่อไหร่ก็ได้”
”แต่ผมยังอยากทำมันอยู่น่ะครับ ผมทำได้ ไม่เป็นไรหรอกครับ”
”แต่ละอาทิตย์เธอต้องเสียเวลาหนึ่งวันเต็มๆเลยนะเพื่อรายการนี้ แล้วเธอก็ยังมีงานอื่นๆอีกมากมายที่จะต้องทำ เธอไม่คิดหรือว่าการทำแบบนี้มันจะเป็นการฝืนตัวเองมากจนเกินไป?”
เขารู้สึกหดหู่ “ผมจะออกจากรายการ...ถ้างานมันยุ่งมากจริงๆ การแสดงพิเศษบนเวที College Song Contest จะจบลงในวันที่ 4 ตุลา และผมสามารถจะฝึกซ้อมได้ในช่วงเวลาว่างๆที่มีระหว่างนั้น ส่วนกิจกรรมโปรโมทต่างๆที่ญี่ปุ่นก็เสร็จสิ้นไปแล้ว ผมคิดว่าตอนนี้ผมน่าจะมีเวลามากขึ้น”
”โอเค ฉันคงทำอะไรไม่ได้ เพราะว่าเธอยังอยากจะทำมันอยู่ เธอไปได้แล้วล่ะ
”ครับ” ก้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อโค้งคำนับ ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง
แต่จู่ๆประธานก็เรียกเขาไว้ “เดี๋ยวก่อน!”
เขาหันกลับมาทันที “ครับ?”
”เธอนอนหลับได้ดีรึเปล่า? ฉันได้ยินมาว่าเธอกำลังมีปัญหาเรื่องการนอน”
”โอ๊ะ เรื่องนั้นหรือครับ”
”เธอจะไม่สามารถทำอะไรได้เลยน่ะถ้าสุขภาพของเธอแย่ ร่างกายของเธอตอนนี้มันไม่ได้เป็นของเธอคนเดียวแล้วน่ะ ยังไงก็คอยบอกผู้จัดการส่วนตัวของเธอด้วยล่ะถ้าเกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมา “
”ครับ ผมจะปฏิบัติตามครับ”
เขาพยักหน้า “โอเค เธอไปได้แล้ว”
เขาโค้งคำนับอีกรอบก่อนจะเดินออกไป
ช่วงระหว่างการเดินทางไปที่สตูดิโอ ฮยอนจุงกำลังนั่งคิดถึงเรื่องๆต่างขณะที่อยู่บนรถ
<ชิวิตของฉันที่ผ่านๆมามันก็ดูน่าตื่นเต้นน่าสนใจดี...ฉันไม่ได้เกลียดงานของฉัน...เพราะว่ามันช่วยให้ฉันได้เข้าใกล้ความฝันของตัวเองมากขึ้น...ฉันยังหนุ่มแน่นอยู่!...ฉันสามารถที่จะทำอะไรได้อีกมากมาย...แล้วฉันก็เคยได้ยินมาว่า รุ่นพี่ “เรน” นอนแค่วันละ 2 หรือ 3 ชั่วโมงเอง...เทียบกับเขาแล้วฉันยังเหมือนกับไอ้ขี้เซาอยู่เลย...ฉันจะต้องพยายามให้มากขึ้นอีก...ถึงแม้ชีวิตของฉันตอนนี้มันจะดูน่าสนใจดี...แต่ฉันยังต้องทำงานให้หนักขึ้นอีก...>
<บูอิน ผมจะเป็นชิลลางที่คุณสามารถจะภาคภูมิใจในตัวเขาได้...ได้โปรดคอยมองดูผมด้วยน่ะฮะ...ผมก็ไม่รู้ว่าพรสวรรค์ในตัวผมมันจะมีอยู่แค่ไหน แต่ผมจะพยายามให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้...เพื่อที่ผมจะได้เป็นผู้ชายที่สามารถยืนอยู่เคียงข้างคุณได้โดยไม่ต้องละอายใดๆ...>
ฮยอนจุงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความหาฮวางโบ
”ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อเป็นชิลลางของคุณ ซารางเฮ”
เขาถอนหายใจก่อนที่จะเพิ่มคำๆนึงลงไปที่ท้ายประโยค
”ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อเป็นชิลลางของคุณ ซารางเฮ- คนเจ้าเลห์”
เขายิ้มให้กับตัวเองหลังจากส่งข้อความไป แล้วจึงเก็บมือถือลงในกระเป๋า
ที่บ้านของอวางโบ เมื่อเธอได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ ฮวางโบรีบหยิบขึ้นมาเช็คดูข้อความทันที รอยยิ้มปรากฎอยู่ทั่วใบหน้าของเธอ
< ฉันทำใจให้เกลียดเธอไม่ลง....จริงๆน่ะ>
แล้วเธอก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไปว่า “ฉันจะคอยดูว่าเธอพยายามมากแค่ไหน อย่าคิดว่าฉันโหดกับเธอเกินไปนะ คนเจ้าเล่ห์”
แต่ก่อนที่กดปุ่มส่งข้อความ เธอก็รีบพิมพ์ประโยคเพิ่มเข้าไปว่า
““ฉันจะคอยดูว่าเธอพยายามมากแค่ไหน อย่าคิดว่าฉันโหดกับเธอเกินไปน่ะ คนเจ้าเล่ห์ ฉันก็รักเธอเหมือนกัน”
คืนนั้นที่บ้านของฮวางโบ เธอกำลังนั่งคุยอยู่กับอึนยีอยู่ที่โต๊ะอาหาร
”พักหนึ่งแล้วน่ะนี่ฉันไม่ได้กินอาหารเย็นฝีมือเธอน่ะ...? อึนยีว่า
”งั้นเหรอ? พี่คงคิดถึงฉันล่ะสิท่า?”
”แหม ก็ตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนี่นา ฉันไม่ควรคาดหวังว่าเธอจะมีเวลาจะมาดูแลฉันน่ะ...”
ฮวางโบหัวเราะเสียงดังเมื่อได้ยิน “นี่ถ้ามีใครเกิดมาได้ยินที่พี่พูดน่ะ”
”แล้ว...ตอนนี้ฮยอนจุงเป็นยังไงบ้าง โอเคมั้ย?”
เธอพยักหน้า “ค่ะ”
”เธอดูสบายใจมากขึ้นเลยน่ะ”
เธอสูดลมหายใจลึกๆ “เรื่องมันก็ลงตัวไปได้ระดับนึงน่ะค่ะ...”
อึนยีขมวดคิ้วสงสัย “ลงตัว? ยังไงเหรอ?”
เธอยิ้มจนเห็นฟัน “ก็มีสองสามเรื่องที่ฉันเคยกังวลกับมันมากๆ...ชั้นเคยสับสนเพราะไม่รู้ว่าควรจะไปทางไหนดี...แต่ตอนนี้ฉันสามารถจะมั่นใจเรื่องบางอย่างได้แล้ว...”
”มันคืออะไรเหรอ?”
”เอาไว้คุยกันหลังจากกินมื้อค่ำเสร็จแล้วกันนะคะ เรื่องมันยาวน่ะ”
ฮวางโบกับอึนยีนั่งสบายๆกันอยู่บริเวณเก้าอี้ยาวและโซฟา ต่างคนต่างถือถ้วยชาอยู่ในมือ ”ฉันจะเริ่มยังไงดีน่ะ...?” ฮวางโบเริ่มเกริ่น
”ก่อนอื่นเลย เรื่องที่เธอกังวลมากๆน่ะอะไรบ้างเหรอ?”
”แน่นอน..มันก็เรื่องความรู้สึกผิดน่ะค่ะ...ชายหนุ่มอายุยังน้อยคนนี้จะมาเป็นคู่ของฉันได้จริงๆเหรอ? เขาไม่ได้เป็นแค่เพียงหัวหน้าวงไอดอลที่มีแฟนคลับสาวๆอยู่ทั่วแถบเอเซีย...แต่เขายังหล่อดูดีสุดๆอีกด้วย...แล้วฉันจะออกไปเที่ยวเล่นกับคนแบบนั้นได้ยังไงกัน...และถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา มันก็จะกลายเป็นผลเสียและร้ายแรงกับเด็กหนุ่มคนนั้น”
”ฉันก็รู้น่ะ และคนอื่นๆก็คงจะคิดแบบนั้นเหมือนกัน..”
”เมื่อวานนี้ ความตั้งใจของฉันที่จะจบความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน มันพังลงอย่างไม่เป็นท่า...หลังจากที่เราถ่ายทำ WGM เสร็จ จู่ๆฉันก็เกิดตัดสินใจขึ้นมาทันทีว่าต้องจบมันให้ได้...”
”ทำไมล่ะ? มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างการถ่ายทำเหรอ?”
“บางที...ฉันตัดสินใจที่จะทำมันในระหว่างที่เราถ่ายทำกันอยู่...”
”...เพราะอะไรล่ะ? ,การอยู่กับเขามันเป็นเรื่องยากลำบากเกินไปสำหรับเธอเหรอ?”
เธอกระพริบตาทำท่านิ่งคิดก่อนตอบว่า...”ไม่ใช่ค่ะ”
”งั้น...อะไรล่ะ?”
เธอเริ่มรู้สึกหดหู่ หน้าเริ่มเป็นสีเข้ม “พี่ค่ะ”
”ว่าไง?”
”ฉัน...ฉันเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากเลยค่ะ...”
”หา?”
”ฉันคิดว่าที่ฉันทำไปทั้งหมดก็เพื่อฮยอนจุง...แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย”
”ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไรอยู่!:” อึนยีเริ่มมึน
ย้อนกลับช่วงที่ถ่ายทำ WGM ..ตอนที่เขียนโน้ตให้กับคู่ของตัวเอง...แล้วก็ตอนที่โซลบิและคนอื่นๆคอมเม้นท์เรื่องของเธอกับฮยอนจุง...แล้วก็บรรยากาศในการถ่ายทำรวมๆทั้งหมดในวันนั้น...
“ผมรู้ว่าอะไรที่ทำให้บูอินรู้สึกไม่ดีมากๆตอนที่คุณทำรายการวาไรตี้โชว์...ผมบอกได้จากการสังเกตว่าตอนไหนที่คุณหัวเราะดังที่สุด...”
”สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกทรมานใจมากที่สุดก็คือ...มันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะฉันห่วงเขา...แต่เป็นเพราะความกลัวว่าตัวเองจะถูกมองว่าน่าสงสารแค่ไหนต่างหาก...”
เธอรู้สึกอ่อนไหว.”เขารู้ว่าอะไรทำให้ฉันต้องทุกข์ใจ เขารู้จักฉันดี และยังรู้ว่าฉันกำลังจะพูดอะไรออกมา...และทำไมถึงต้องการจะทำแบบนั้น...”
”จริงๆน่ะเหรอ? ที่ว่าเขารู้?”
”ใช่ค่ะ”
เธอน้ำตาเริ่มคลอเบ้า “เขารู้จักฉัน...ดีกว่าตัวของฉันเองซะอีก...ฉันเคยคิดว่าเขาเป็นแค่เด็กที่ยังไม่โต...แค่เด็กหนุ่มหน้าตาดีที่ต้องได้รับการดูแลจากฉัน.”
อึนยีตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจสุดๆ
”แต่มันกลับกลายเป็นว่า จริงๆแล้วเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายที่คอยดูแลฉันน่ะค่ะ ฉันเคยคิดว่าเขาเป็นคนที่ไม่ใส่ใจอะไรและสนใจแต่ตัวเอง...แต่จริงๆแล้วเขาไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย” น้ำตาของเธอเริ่มไหลลงมาอาบแก้มแล้ว
เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ฉันหลงภาพลวงตาที่สร้างขึ้นมาเองโดยตลอด...ฉันคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายที่คอยให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับเขา...แต่มันไม่ใช่เลย...ความจริงก็คือ ฮยอนจุงเป็นฝ่ายที่ให้ทุกๆอย่างกับฉันตลอดมา...คนเจ้าเล่ห์นั่น..เขาต้องเป็นเทวดาประจำตัวฉันแน่ๆ...”
”ฉันไม่แน่ใจว่า ฉันตามที่เธอพูดทันรึเปล่านะ...”
“ผมรู้ว่าคุณกำลังจะพูดอะไร ผมรู้ดีทั้งหมด ดังนั้นอย่าพูดมันออกมา เรามาคิดกันซะว่า คุณได้พูดออกมาแล้วและผมก็ได้ยินแล้ว...เพราะว่าคำพูด... เป็นอะไรบางอย่างที่คุณเอามันกลับคืนไม่ได้เมื่อใดที่คุณได้พูดออกมาแล้ว...และคุณก็ไม่สามารถจะลืมมันได้เมื่อใดที่คุณได้ยินมัน...ดังนั้น..เรามาทำเหมือนกับว่าคุณพูดออกมาแล้วและผมก็ได้ยินมันแล้วจะดีกว่าน่ะฮะ...”
พอนึกถึงสิ่งที่เขาพูดในวันนั้น ฮวางโบก็ยิ้มออกมาทั้งๆที่น้ำตายังคงไหลอาบแก้ม “คนเจ้าเล่ห์นั่น..เขาดีเกินไปสำหรับฉัน..เขามีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าฉัน..ความคิดของเขาลึกซึ้งกว่าฉันมาก..จริงๆแล้วฉันกำลังพึ่งพาเขามากขึ้นด้วยซ้ำ..”.
อึนยียิ้ม “อาาา มันก็ฟังดูดีนี่นา...”
”คนเจ้าเล่ห์”.
อึนยีกำลังงงสุดๆกับอาการของฮวางโบ “นั่นเธอกำลังพูดอะไรอยู่น่ะ?”
เธอพ่นลมหายใจออกมา “คิมฮยอนจุง คนเจ้าเล่ห์นั่น...!!!” เธออเรียกชื่อเขาแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างสดใส
โปรดติดตามคู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนต่อไป
ของฝากจากยาย ไม่เม้นท์มีคำถามก็ฝากกันได้น่ะคะ
ยาย(นาจา) 25/5/53
Create Date : 25 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2553 21:43:14 น. |
|
16 comments
|
Counter : 930 Pageviews. |
|
|
|
โดย: มัม IP: 61.90.91.95 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:06:42 น. |
|
|
|
โดย: แพร IP: 58.64.86.242 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:12:22 น. |
|
|
|
โดย: แฟนคู่จุงโบ(แอน) IP: 202.176.69.175 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:39:55 น. |
|
|
|
โดย: สิงโตหัวโต วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:51:49 น. |
|
|
|
โดย: kimyoungbi IP: 110.49.10.92 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:17:20 น. |
|
|
|
โดย: Title IP: 119.42.98.127 วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:44:24 น. |
|
|
|
โดย: ^^ IP: 58.8.185.53 วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:34:22 น. |
|
|
|
โดย: pim_bk IP: 58.64.69.117 วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:22:07 น. |
|
|
|
โดย: giff IP: 58.9.82.76 วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:37:38 น. |
|
|
|
โดย: ตอง IP: 180.183.165.217 วันที่: 27 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:05:58 น. |
|
|
|
โดย: hunny IP: 124.122.102.173 วันที่: 27 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:58:31 น. |
|
|
|
โดย: puccajay IP: 203.155.22.210 วันที่: 28 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:00:39 น. |
|
|
|
โดย: speedy IP: 58.9.165.202 วันที่: 29 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:49:37 น. |
|
|
|
โดย: ning IP: 124.122.90.102 วันที่: 29 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:08:15 น. |
|
|
|
โดย: kanjabo IP: 192.168.182.187, 124.122.68.89 วันที่: 13 มิถุนายน 2553 เวลา:19:34:55 น. |
|
|
|
| |
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|