ตอนที่ 35- ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกฮะ เชื่อผมสิ ***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย **** ที่สตูดิโอถ่ายทำรายการ WGM คู่ผักกาดหอมกำลังนั่งหัวเราะเมื่อได้ดูฉากแมลงปอโจมตีที่ฟาร์ม ฮยอนจุงคิดในใจว่า< โธ่เอ๊ย ทำไมชั้นถึงเป็นแบบนั้นได้นะ...T.T> ส่วนฮวางโบก็นั่งคิดว่า <ชิลลาง ทำไมเธอถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ ถึงแม้จะทำท่าตกใจขนาดนั้นน่ะ...? ^^’> ฮยอนจุงยังคงนั่งคิดต่อไปว่า <ให้ตายเถอะ นี่ชั้นควรจะไปเข้าคอร์สพิเศษในการรับมือกับแมลงปอมั้ยเนี่ย...?”> บนจอภาพกำลังฉายถึงตอนที่ฮยอนจุงพูดว่า “คุณจะแต่งงานกับใครเหรอ?” <อ๊าย ดูจากในจอแล้วเนี่ย เขาไม่ได้ดูจริงจังมากเกินไปใช่มั้ยน่ะ?> เธออดนึกถึงไม่ได้ <ตอนนั้นชั้นอารมณ์เสียและผิดหวังจริงๆน่ะ> เขาคิดในใจ มาถึงฉากที่ฮยอนจุงทำท่าน่ารัก ฮวางโบรู้สึกตื่นเต้นแต่ตาก็ยังมองอยู่ที่จอภาพ <ว้าว นี่เขาทำท่าแบบนี้เองน่ะเหรอ ชั้นน่ะทำตัวเหมือนคนโง่เลย ไม่กล้ามองเขาตรงๆ ทั้งที่มาทำท่าให้ชั้นดูตรงหน้าจะๆแบบนั้น...น่ารักจริงๆเลย...ชิลลาง..^^’> ส่วนฮยอนจุงได้แต่นั่งปิดตาคิดในใจว่า< อ้ากกก ไม่เอาแล้ว...มันรู้สึกแตกต่างกันมากเลยน่ะ ที่ทำท่าแบบนี้ต่อหน้าบูอินคนเดียว กับการทำแบบเดียวกันต่อหน้าแฟนๆในงานคอนเสิร์ตน่ะ>...แล้วหน้าก็เริ่มแดงด้วยความเขินอาย มาถึงฉากคอนเสิร์ตพิเศษของฮยอนจุงที่สวนพีช เขานั่งไปดูตัวเองไปคิดไปว่า< ถึงแม้ว่ามันเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆและเพลงที่เล่นก็ไม่ได้ยาวอะไรนัก...แต่มันก็มาจากใจของผม...คุณรู้ใช่มั้ยฮะ?> ส่วนฮวางโบก็อยู่ในห้วงความคิดของตัวเองเช่นกัน <เธอรู้มั้ยว่าชั้นคิดอะไรอยู่ในตอนนั้น? ไม่เลย ชั้นไม่ต้องการจะคิดถึงอะไรทั้งนั้น...อนาคต จุดจบ หรืออุปสรรค...ไม่มีทั้งนั้น..> เธอเริ่มรู้สึกอ่อนไหว <ผมรู้สึกโล่งใจจริงจริงๆนะฮะที่คุณดูจะชอบเพลงที่ผมเล่น...ขอโทษจริงๆที่ผมเล่นได้ไม่ค่อยดีเท่าไร...แต่ยังไงคุณก็มีความสุขใช่มั้ยฮะ?> จากจอภาพเป็นตอนที่ฮวางโบเปิดกล่องกีตาร์แล้วเจอนกกระดาษมากกว่า 1000 ตัวอยู่ในนั้น <เธอรู้มั้ย...ว่าชั้นคิดอะไรตอนที่เห็นนกกระดาษพวกนั้นน่ะ? อย่าปล่อยให้มันต้องจบลง..เหมือนกับที่เธอเคยพูดว่า...ความรักของเราจะกลายเป็นจริงเมื่อพับนกกระดาษได้ครบ 1000 ตัว ไม่ใช่เพียงแค่ 994 วันแต่มันจะเป็นอย่างนั้นต่อไปจนถึงวาระสุดท้าย....> <ผมไม่คิดว่ามันจะไม่เป็นไม่เวิร์คเพียงเพราะผมไม่ได้พับมันด้วยตัวเองทั้งหมด...แต่ผมคิดว่า...ความรักของเรามันได้กลายเป็นจริงแล้ว...สิ่งที่เหลือที่ต้องทำก็คือ...รักษามันเอาไว้ให้ดีและปลอดภัยที่สุด....> *************************************************** การถ่ายทำในสตูดิโอจบลงด้วยเสียงเชียร์และเสียงตบมือที่กึกก้องจากผู้ชม ฮวางโบได้ยินก็คิดในใจว่า< พวกเขาจะเชียร์และตบมือให้พวกเราแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกันนะ? เขาจะยังเชียร์พวกเราแบบนี้ต่อไปรึเปล่า ถ้าเขาเกิดรู้ความจริงว่าพวกเราไม่ใช่แค่คู่แต่งงานหลอกๆอีกต่อไปแล้วน่ะ...?> <มันจะดีไม่น้อยถ้ามีคนเชียร์พวกเรามากมาย..แบบตอนนี้...แต่ว่าถึงมันจะไม่ได้เป็นแบบนั้น...ชั้นก็แน่ใจว่าชั้นจะมีความสุขได้เพียงแค่มีบูอินอยู่ข้างๆ..>.ฮยอนจุงคิดในใจแล้วก็ชำเลืองมองเธอและแอบยิ้ม เธอรู้สึกตัวว่าสายตาของเขาจับจ้องอยู่ ก้มหน้าลงแล้วบอกเขาในใจว่า< เธออย่ามองชั้นแบบนั้นสิ...เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าหน้าของชั้นมันจะฟ้องทุกอย่างออกมาให้ทุกคนรู้...?> คู่ผักกาดหอมเดินออกมาจากสตูดิโอ ต่างคนต่างอยู่ในห้วงคิดคำนึงของตัวเอง <สิ่งที่ชั้นกลัวมาตั้งแต่ต้น..มันได้กลายเป็นจริงไปแล้ว มันคงจะเป็นเรื่องยากไม่ว่าใครจะมาเป็นคู่กับชั้นก็ตาม..แต่ว่า..เพราะเป็นเธอ...เราถึงมากันได้ไกลถึงขนาดนี้...ชั้นก็ไม่รู้ว่าพวกเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกซักกี่วัน...แต่ชั้นรู้สึกขอบคุณจริงๆและมีความสุขมากสำหรับวันถ่ายทำรายการซึ่งเป็นเวลาที่พวกเราสามารถจับมือกันได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวอะไร...และชั้นสามารถมองเธอได้มากเท่าที่ชั้นต้องการจะมอง...ดังนั้นในตอนนี้ชั้นจะไม่คิดอะไรแล้ว...ถ้ามันจะมีจุดจบระหว่างเราสองคน...ซึ่งทำให้ชั้นไม่สามารถจะพบเธอได้อีกต่อไป..> เธอกัดริมฝีปากเพื่อควบคุมอารมณ์อ่อนไหวที่เอ่อล้นขึ้นมา <ชั้นก็คงยังรู้สึกขอบคุณที่ชั้นได้มีความสุขกับการที่ได้อยู่เคียงข้างเธอ...> <คุณรู้มั้ยฮะว่าผมภูมิใจกับตัวเองในตอนนี้จริงๆ ถึงแม้ว่าผมจะเริ่มทำรายการนี้เหมือนเป็นแค่งานๆหนึ่ง ผมได้รู้จักกับบูอิน และได้รับรู้ว่า ฮวางโบ เฮจุง เป็นผู้หญิงซึ่งเป็นบูอินที่น่ารักที่สุดในโลก....ถึงแม้ว่าผมจะยังเด็กเกินไปที่ให้คำสัญญากับคุณได้ในทุกๆเรื่อง...และผมไม่สามารถจะรับประกันอะไรได้ทั้งนั้น....แต่ผมก็จะไม่หวั่นเกรง...^^ ผมจะคอยดูแลปกป้องความรักของเราให้ปลอดภัยเพื่อคุณ....และเพื่อตัวผมเอง...> ในขณะที่ทั้งสองคนเดินไประหว่างโถงทางเดิน สายตาของทั้งคู่ก็มาประสานกันชั่วครู่ เขายิ้มให้เธอแล้วถามเธอว่า “คุณกำลังคิดอะไรอยู่เหรอฮะ?” ”คือว่า..” ”คุณจะทำอะไรหลังจากนี้ฮะ?” ”มันก็ดึกพอสมควรแล้วนะ ชั้นว่าชั้นควรจะกลับบ้านแล้วล่ะ” เขารู้สึกผิดหวัง “งั้นเหรอฮะ?” เธอมองเขาและทำหน้ายิ้มๆ “ใช่จ้ะ” เมื่อลองคิดถึงคำพูดของเธออีกครั้งเขาก็ยิ้มออกมาแบบมีความหมาย “บ้านเหรอฮะ...?” เธอลังเลเล็กน้อยแล้วตอบไปว่า...”ใช่จ้ะ” เขาพยายามจะไม่ยิ้มให้หน้าบานไปกว่านี้ “โอเคฮะ” <นี่ชั้นคงเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ! ทำไมชั้นถึงได้...? อา...เข้าใจแล้วล่ะ...ก็เพราะว่าชั้นมันบ้าอยู่แล้วนี่นา.>แล้วก็ส่งยิ้มจางๆให้เขา *************************************************** ภายในรถของฮวางโบซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านคู่รักผักกาดหอม <เราไม่ค่อยได้เจอกันเลย...ขอแค่วันนี้ก็แล้วกันนะ...ได้โปรดเถอะ ฮวางโบ...ขอแค่วันนี้เท่านั้น> เธอนั่งพูดกับตัวเองไปตลอดทาง <พวกเราจะทำอะไรกันเมื่อไปถึงที่บ้านน่ะ? มันดีมากๆเลยนะที่จะได้อยู่ด้วยกันน่ะ แต่ว่า...ฮู้วววว ชั้นชักรู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้>...เขาเองก้รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยไปกว่าเธอ ที่บ้านของคู่ผักกาดหอม หลังจากเดินเข้าไปในห้อง ฮยอนจุงมองหาสวิทช์เพื่อเปิดไฟ ฮวางโบรีบห้ามเขาทันทีว่า “อย่าเปิดน่ะ” เขาชักมือออกด้วยความตกใจ “ทำไมล่ะฮะ” เธอถอนหายใจเบาๆ “บางทีอาจจะมีคนรู้จักสถานที่ถ่ายทำของบ้านเราแล้ว ถ้ามีคนเห็นแสงไฟจากในบ้านตอนนี้ล่ะก็...” ”จริงเหรอฮะ โอเค แต่ว่ามันจะมืดเกินไปรึเปล่าน่ะ....” ”ไฟในห้องนั่งเล่นมันอาจจะสว่างเกินไปน่ะ...อา!” เธอเดินไปที่ห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอน เขาเดินตามเธอไป “คุณเข้ามาทำอะไรในนี้ฮะ?” เธอเปิดไฟในห้องน้ำ “แบบนี้น่าจะโอเคน่ะ” ประตูห้องน้ำถูกเปิดไว้เพื่อให้แสงไฟส่องมาถึงห้องนอนและห้องนั่งเล่น ทั้งสองคนออกมานั่งกันที่โซฟาด้วยท่าทางที่อึดอัด ”ไม่มีที่สำหรับพวกเราที่จะไปไหนได้อีก นอกจากที่นี่...” ”ใช่ฮะ..”. เธอยิ้ม “แต่ยังไงเราก็ยังโชคดีที่ยังมีที่ให้พวกเราน่ะ...” ”ใช่ฮะ..” ”พรุ่งนี้เธอต้องกลับไปตอนกี่โมงน่ะ?” ”พี่ผู้จัดการเขาจะโทรมาหาผมพรุ่งนี้เข้าฮะ ราวๆ 10 โมง” เธอหันไปหาเขาแล้วพูดว่า” งั้นเธอก็ควรจะนอนพักบ้างนะ...เมือคืนนี้เธอไม่ได้นอนเลยใช่มั้ย?” ”ฮะ.” ”เธออยากจะนอนรึยังล่ะ?” ”ฮะ..”. เธอลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “งั้นเธอเข้าไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน” เขาหน้าเริ่มแดง...”ฮะ.” ฮวางโบไม่เห็นใบหน้าที่แดงเรื่อยของเขาเพราะว่าห้องค่อนข้างมืด “มีอะไรรึเปล่า?” ”คือผม...ไม่มีชั้นในสำรองน่ะฮะ...” เธอกระพริบตา..”โอ! รอเดี๋ยวน่ะ” เธอวิ่งเข้าไปในห้องแล้วเปิดลิ้นชักของตู้เสื้อผ้าออกแล้วค้นหาอะไรบางอย่าง “อา..อยู่นี่เอง!” ฮยอนจุงเอียงคอเพื่อมองเข้าไปดูในห้องนอน “นั่นอะไรเหรอฮะ?” เธอพยายามจะกลั้นหัวเราะ “ฮุฮุ วันที่เราย้ายบ้านกันน่ะ.” ”แล้วไงฮะ?” เธอเอามือปิดปากเพื่อกลั้นหัวเราะ “ฮุฮุ ชั้นคิดว่าถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่บ้านหลอกๆสำหรับรายการเรียลลิตี้ แต่มันน่าจะดีถ้ามีของใช้จำเป็นบางอย่างเอาไว้อย่างเช่น กางเกงชั้นในน่ะ....” “คุณก็เลยเอาพวกมันมาที่นี่ด้วยเหรอฮะ?” เธอตอบอายๆ “ใช่.” เขาพ่นลมออกทางจมูกแล้วพูดว่า “ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นพวกรักความสมบูรณ์แบบ หรือว่า เป็นพวกคนประหลาดกันแน่” เธอหัวเราะ “ชั้นก็แค่พยายามทำเพื่อจะเติมเต็มรูปแบบของรายการเท่านั้น...” เขาพยายามซ่อนความอายของเขา แล้วยื่นมือออกไป “ส่งมาให้ผมสิฮะ” เธอพยายามควบคุมเสียงหัวเราะแล้วก็ยื่นชั้นในที่ยังไม่ได้แกะจากห่อให้เขา“อ่ะ..นี่จ้ะ” เขารับชั้นในจากมือของเธอและเดินเข้าห้องน้ำไป ระหว่างที่เขากำลังยืนอาบน้ำอยู่ ท่าทางตึงเครียด <ชั้นมาไกลถึงขนาดนี้..แต่ว่า...ตอนนี้ชั้นจะทำอะไรล่ะเนี่ย? บูอิน นี่คุณโอเคกับมันจริงๆเหรอฮะ?...นี่มันดูไม่เหมือนกับตัวคุณเวลาปกติเลยจริงๆน่ะ> พอเขานึกถึงตอนที่คุยโทรศัพท์กันตอนเช้าแล้วก็ยิ้มออกมาจนเห็นฟัน.<.ใช่สินะ คุณอาจจะทำตัวแปลกๆได้เหมือนกันนี่..> เขาเอามือขยี้ผมตัวเองแล้วร้องออกมา “อ๊ากกกกก ตอนนี้ชั้นคิดอะไรอยู่นะเนี่ย?” ฮวางโบเตรียมอาหารว่างเบาๆไว้ที่โต๊ะกินข้าวและรอให้ฮยอนจุงออกมา เสียงน้ำไหลจากในห้องน้ำหยุดลงและเธอได้ยินเสียงฝีเท้าเขาเดินอยู่ในห้องนอน ”อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?” เธอตะโกนถามเขา ”ฮะ” ”เธอหิวมั้ย?” ”นิดหน่อยฮะ” ”อยากจะกินพวกนี้หน่อยมั้ย?” เขาเดินออกมาจากห้องนอน สวมเสื้อยืดกับกางเกงที่ดูใส่สบายซึ่งเขาเก็บไว้ที่นี่ “นั่นอะไรเหรอฮะ?” ”เธอควรจะกินแค่ของเบาๆเพราะว่านี่มันดึกมากแล้ว...โจ๊กฟักทองแล้วก็เค้กข้าวแบบนิ่มน่ะจ้ะ” ”คุณเอามาจากไหนเหรอฮะเนี่ย?” ”ชั้นทำเอาไว้แล้วก็เก็บใส่ช่องแข็งเมื่อวันที่ชิลลางไปญี่ปุ่นน่ะ..”. ”อ๊า..” “เธอนั่งกินไปคนเดียวก่อนน่ะ? ชั้นจะเข้าไปล้างหน้าล้างตานิดนึงตอนที่เธอกินข้าวอยู่น่ะ” เขารู้สึกสับสน) “หา? โอเคฮะ” เธอลุกขึ้นยืนแล้วถามว่า “เธอนั่งกินมืดๆแบบนี้ไม่เป็นไรนะ?” เขาแกล้งทำตลกเพื่อกลบเกลื่อนความอาย “ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวผมจะทำโจ๊กหกเอาไว้ให้ทั่วเลย” ”ฮุฮุ” เธอหัวเราะขำแล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ฮยอนจุงชำเลืองมองหลังของเธอที่เดินห่างออกไป <ชั้นไม่แน่ใจว่าตอนนี้จะกินอะไรลงรึเปล่า..นี่ชั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังกินอะไรเข้าไป..>เขาตักโจ๊กคำใหญ่ใส่ปาก <อย่างที่คาดคิด รสชาติของมันช่าง..> เขายิ้มออกมา หลังจากนั้นสักพักเสียงน้ำที่ไหลจากฝักบัวในห้องน้ำก็หยุด ฮอยนจุงเริ่มรู้สึกเครียดขึ้นมาอีกครั้ง เขาวางช้อนลงบนโต๊ะแล้วก็นั่งตัวแข็ง ทันทีที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอเดินอยู่ในห้องนอน... เขาตื่นเต้นสุดๆ <แล้วตอนนี้จะเอายังไงดีล่ะ? ชั้นควรจะทำอะไรต่อไปดี...? > ฮวางโบเดินออกมาจากห้องนอน “เธอกินเสร็จแล้วเหรอ?” เขารู้สึกอึดอัดและตื่นเต้น “หา? ฮะ..ผมอิ่มแล้วฮะ” “งั้นก็ไปที่เตียงแล้วก็นอนซ่ะน่ะ” เขายังนั่งอยู่อย่างนั้น “หา?” เธอพูดต่อไปว่า “มีแปรงสีฟันอยู่ในห้องน้ำเธอใช้ได้เลยนะ แล้วก็คืนนี้อากาศคงจะเย็นชึ้น อย่าลืมห่มผ้าห่มด้วยล่ะ” เขางง ??!! <ผม..คนเดียวเหรอ? > ทำท่าลังเล) เธอเอียงคอมองเขาด้วยความสงสัย “มีอะไรเหรอ? หรือว่าเธอยังไม่อิ่มน่ะ? ”เปล่าฮะ” ”งั้นอะไรล่ะ?” เขาถามเธอด้วยท่าทางลังเลเงอะงะว่า “ผม..คนเดียวเหรอฮะ? แล้วบูอินล่ะฮะ..?” ”ชั้นเหรอ? ก็ที่ห้องนั่งเล่นนี่ไง” เขาเงยหน้าขึ้นมา “อะไรน่ะฮะ?” เธอสะดุ้ง “เฮ้..ทำไมเธอถึงได้...?” ”ถ้างั้น...” เขาส่ายหัว ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความสับสน “ที่คุณถามผมว่าผมอยากจะนอนมั้ยน่ะ จริงๆแล้วหมายถึงว่า...?” เธอขมวดคิ้ว “อะไรนะ..?” ช็อคเมื่อเริ่มเข้าใจความหมายของเขา “นี่ !!!!!!!” เขาก้มหน้าลงด้วยความอับอาย “โอว..ให้ตายสิ” หลายๆความรู้สึกประดังเข้ามา ทั้งสับสน เครียด แล้วก็กลัว เธอค่อยๆถอยหลังออกมาห่างจากเขา..”นี่” เขาขมวดคิ้วและมองดูเธอ ...”ไม่ฮะ.”. เธอมองกลับไปที่เขาด้วยสายตาที่หวาดกลัว “จริงเหรอ?” ”ไม่ฮะ ไม่อย่างแน่นอนฮะ !!!!!” เขาตอบออกมาอย่างไม่ไว้ใจตัวเองเหมือนกัน หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็มานั่งอยู่ที่เตียงในห้องนอน ส่วนเธอนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น <นี่มันยิ่งกว่าเรื่องตลกซะอีกนะ!!! >เขาคิดในใจ เธอสูดหายใจลึกๆ <ช่วยไม่ได้นี่นา คืนนี้ชิลลางต้องนอนพักจริงๆ และชั้น..ชั้นก็ชินกับการนอนที่ไหนก็ได้อยู่แล้วนี่> ”ถามจริงๆเถอะฮะ เราต้องทำแบบนี้ด้วยเหรอ?” เขาตะโกนถามเธอระหว่างที่อยู่ในห้อง ”เราทำอย่างอื่นได้เหรอ?” เธอหันไปตอบ ”เรา...มานอนด้วยกันไม่ได้เหรอฮะ?” เสียงอ้อนวอนของเขามันช่าง เธอตาเบิกกว้างพร้อมกับตะโกนออกมา “นี่ !!!” ”รับรองว่าผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นฮะ! ผมไม่บ้าถึงขนาดจะปล้ำคุณหรอกในเมื่อคุณเป็นนักสู้ ที่เก่งกว่าผมซะอีก? ผมยังไม่อยากตายตอนนี้หรอกฮะ” เขาพูดไปพลางจับผ้าห่มไป ”ยังไง คำตอบก็คือ ไม่! อยู่ดี” เขาถอนหายใจ ...”ก็ได้ฮะ..งั้นผมจะนอนที่ห้องนั่งเล่นเอง” ”ไม่จ้ะ เราคุยเรื่องนี้กันจบแล้ว เธออยู่ในนั้นแหละแล้วก็นอนซะ” ”ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกฮะ ผมจะนอนหลับบนเตียงคนเดียวได้ยังไง ในเมื่อคุณต้องไปนอนอยู่ข้างนอกนั่น?” ”ได้สิ ทำไม่จะไม่ได้ล่ะ เธอก็แค่วางหัวลงบนหมอนและก็ไม่ต้องกังวลเรื่องชั้นแล้วก็หลับซะ” ”จริงๆนะฮะ คุณไม่คิดว่าตัวเองออกจะทำเกินไปหน่อยรึเปล่าฮะ?” ”เธอว่ายังไงน่ะ?” เขาลุกขึ้นมาจากเตียงทันที “ไม่ว่าผมจะยังเด็กซักแค่ไหน แต่ผมก็ยังคงเป็นผู้ชายอยู่ดี! แล้วคุณจะให้ผู้ชายอย่างผมปล่อยให้ผู้หญิงนอนที่โซฟาได้ยังไงกันล่ะฮะ?” ”เธอควรจะต้องรู้จักยืดหยุ่นตามสถานการณ์บ้างนะ เพราะว่าเธอนอนที่โซฟาไปแล้วตอนไปเกาะเจจูน่ะ งั้นวันนี้ชั้นจะนอนที่โซฟาให้...มันไม่ดูแฟร์ๆดีหรอกเหรอ?” เขาเปิดประตู และหายใจแรงๆ เดินมาที่เธอ “นั่น.พอได้แล้วฮะ!” เธอตกใจกลัวที่จู่ๆเขาก็เดินเข้ามา เธอสะดุ้งพรวดขึ้นมานั่ง “นี่. เธอกำลังจะ...?” เขาเข้ามาประชิดตัวเธออย่างเร็วแล้วก็อุ้มเธอขึ้นมาจากโซฟา เธอตาโตด้วยความตกใจ หัวใจแทบจะหยุดเต้น หายใจไม่ออก “นี่เธอ ? อะไรกันเนี่ย?” เขาอุ้มเธอเดินมาที่เตียง เธอดิ้นรนสุดชีวิตด้วยความตื่นตระหนก ทันใดนั้นเธอก็ถูกวางลงบนเตียง! เขามองหน้าเธอด้วยสายตาที่จริงจังแล้วพูดว่า “จริงๆนะฮะ ผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น เราแค่นอนบนเตียงเฉยๆ ไม่ต้องห่วงหรอกฮะ” เธอยังคงนอนตัวแข็งทื่อแต่สายตามองขึ้นมาที่เขา เขาถอนหายใจ “ผมไม่ใช่...สัตว์ป่านะฮะ...ได้โปรดอย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น” เธอพยายามเอาผ้าห่มมาห่อตัวเองเอาไว้ “เธอพูดจริงเหรอ?” ”จริงสิฮะ !!” เธอหันหลังให้เขา “โอเค...งั้นก็ราตรีสวัสดิ์” เขาพ่นลมออกมาหางจมูก “พูดตามตรงนะฮะ...คุณนี่มัน...เหลือเชื่อจริงๆเล้ย” โปรดติดตาม คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนที่ 36- นอนเท่านั้นเหรอฮะ.... คำอธิบายท้ายบท นักสู้ ฮวางโบ เฮจุงได้เทคอนโด้สายดำขั้น 3 ด้วย ของฝากจากยาย คิดอะไรกันไปใหญ่หรือเปล่า แค่ขำขำยังไม่มีอะไรในตอนนี้อย่างแน่นอน ถึงมีก็คงจะต้องบล๊อกให้เฉพาะวีไอพีนะคะ แบบว่ามันสุ่มเสี่ยงมากมายกับเรื่องแบบนี้อ่ะค่ะ หวังว่าคงเข้าจัยยายนะคะ 9/5/10   Create Date : 10 พฤษภาคม 2553 37 comments Last Update : 10 พฤษภาคม 2553 15:46:54 น. Counter : 1055 Pageviews. Share Tweet

ยายจ๋า ขอบคุณมากๆๆกับความสุขดีๆแบบนี้ อิอิ น่ารักเกิน อีจุงของเรานี่คิดไปไกลเหมือนกันนะ!!!! ทุกคนต้องยิ้มไปเวลาอ่านแน่ๆเลยอ่ะ อิอิ ขอบคุณนะค่ะยาย fighting fighting ยายก็คงมีความสุขเหมือนกันใช่ไหม????   โดย: lookomm IP: 115.87.130.148 10 พฤษภาคม 2553 16:31:18 น.

ขอบคุณมากมาย....จริงๆ มีความสุข....ทุกครั้งที่อ่าน... แต่..พี่ยังอ่านไม่ถึงตอนนี้เลยหงะ.. เพราะ..เป็นคนอ่านช้า...อ่านไป..ยิ้มไป..ซึ้งไป.. จินตนาการ...ไป..โอ้ยยย..มีความสุข รักจุงโบ คิดถึงยาย นะคะ อยากเป็น วีไอพี หงะ 55++ พี่นิด   โดย: kaprow IP: 124.120.130.168 10 พฤษภาคม 2553 16:59:56 น.

อยากเป็นวีไอพีด้วยคนกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ฮ่าๆๆๆๆๆ   โดย: ตอง IP: 114.128.213.218 10 พฤษภาคม 2553 17:50:58 น.

ชื่อตอนต่อไปนี้ช่าง..... 55 55 5ขอบคุณมากนะคะที่แปลฟิคดีๆมาให้อ่าน   โดย: เลดี้ IP: 58.9.152.233 10 พฤษภาคม 2553 17:55:52 น.

กรี๊ด!!!!!!!!!!! อีกรอบต่อจากตอนที่แล้ว อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะยาย ยิ่งเห็นชื่อตอนไป ขอบคุณค่ะ   โดย: เป้ (สิงโตหัวโต ) 10 พฤษภาคม 2553 18:10:06 น.

ยายน่ารักจริงๆเลย ลงตามคำขอของแฟนฟิคได้รวดเร็วมากๆ ตอนที่แล้วทำใ้หแพรหายง่วงตอนบ่าย ตอนนี้ทำให้มีแรงรีบปั่นงานก่อนกลับบ้าน 55 มีแรงทำโอทีแล้วล่ะค่ะ   โดย: แพร IP: 58.11.67.72 10 พฤษภาคม 2553 18:35:46 น.

ยายอยากเป็น VIP เหมือนกัน อยากอ่านอีกง่ะ เหมือนหนังเลย พอถึงตอนไคลเม็กซ์ จะต้องมีโฆษณามาคั่น โอ๊ยใจจะขาดรอน ๆ ถึงว่ายายลงให้ 2 ตอนเลย เพราะอารมณ์มันต่อเนื่องกันนี่เอง ต้องอ่าน 2 ตอนต่อกันมันถึงจะได้อารมณ์กรี๊ดๆๆๆ ชอบ ๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆๆ ขอบคุณมากกกกกกกกกนะยาย ที่เหน็ดเหนื่อย ๆ ต่อไปจะเข้ามาคุยด้วยบ่อย ๆ นะค่า   โดย: มัม IP: 58.9.54.135 10 พฤษภาคม 2553 18:46:17 น.

น่ารักมากเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป ซึ้งไป โอ๊ย..มีความสุข ขอบคุณยายมากๆๆๆเลย อยากอ่านตอนต่อไปจัง พักผ่อนบ้างนะคะ.... ขอเป็นVIPด้วยคนนะคะยาย....อิอิ   โดย: ต้นอ้อ IP: 202.28.62.245 10 พฤษภาคม 2553 20:01:11 น.

เอาอีกๆๆ ด้วยค่า า า อยากได้แบบคิดไปใหญ่ด้วยยยย ยย อ๊ากกกกกกกกกกกกก ก ก ก กกกกกกกกกกก ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้สติหลุดได้แบบเช้าเย็นๆ อิอิ   โดย: ^^ IP: 58.8.183.55 10 พฤษภาคม 2553 20:06:47 น.

ยาย..อยู่ในช่วงตัดสินใจหรือเปล่าจ๊ะ ขออยู่พวก VIP ด้วยเหมือนกัน... ขอบคุณนะคะ   โดย: ning IP: 124.120.232.251 10 พฤษภาคม 2553 20:40:53 น.

กรี๊ดดดดดด ดังๆให้กับความน่ารักของจุงกะโบอ่ะ ว่าเเต่ว่าอิ๋วอิ่วขอเป็นVIPด้วยคนนะยายน๊า แบบว่าคนแต่งงานแล้วก็อยากกลับไปเป็นตอน"จะแต่งงาน" เหมือนกันอ่ะ   โดย: nu_aiu IP: 119.31.121.78 10 พฤษภาคม 2553 21:18:13 น.

ขอบคุณนะค่ะน่ารักมากเลยอ่านแล้วอมยิ้มเลยค่ะ สนุกอย่างที่คิดไว้เลย ฮ่าๆๆๆ   โดย: แป๋ว (put123) IP: 124.121.55.30 10 พฤษภาคม 2553 22:36:08 น.

เปิดเหอะยาย วีไอพีน่ะ อกจะแตกตายแล้ว   โดย: sasaranger IP: 125.24.10.94 10 พฤษภาคม 2553 22:42:21 น.

กรี๊ดดดดดด!!!!! อยากเป็น VIP ของยายจัง ^o^   โดย: ooy IP: 58.8.86.75 10 พฤษภาคม 2553 22:48:27 น.

ยายจ๋า รักยายจังเลย อยากเป็น VIP มั่งอ่ะค่ะ   โดย: aieoon IP: 125.25.232.157 10 พฤษภาคม 2553 23:34:07 น.

ยายอ่านต่อสนุกมากๆเลยยายว่าแต่ขอเป็น vip ด้วยได้เปล่าอะ kikikikikiki   โดย: giff IP: 58.97.60.4 11 พฤษภาคม 2553 9:16:52 น.

โอ๊ะ ลงแบบไม่ต่อเนื่องกระชากอารมณ์ เจอกันอีกครั้งวันพฤหัสนะค่ะ ขอบคุณทุกเม้นท์มากมาย จะเก็บตุนไว้เยอะๆ แระต้องขอบคุณพี่เมี่ยงด้วยที่มา่ช่วยสร้างสรรค์งานแปลให้แฟนๆ ฟิคได้อ่านน่ะคะ ถ้าไม่มีพี่เมี่ยงยายก็แปลไม่ทันเหมือนกันน่ะ ขอบคุณอีกครั้ง ประชาสัมพันธ์เรื่องหน้งสือ กำลังทยอยส่งให้ทุกคนที่สั่ง รอหน่อยนะคะ   โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 11 พฤษภาคม 2553 9:46:46 น.

อยากจะร้องไห้ ลงฟิคอีกทีวันพะหัสเลยเหรอค่ะยาย ขอสมัครเป็น วี ไอ พี กิติมศักดิ์ด้วยได้ป่ะค่ะยาย ขอบคุณยาย แอนด์พี่เมี่ยงด้วยจ้า ที่สละเวลาแปลฟิคให้อ่านค่ะ สนุกจริง ๆ ค่ะ เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ เลยอ่ะ   โดย: อัม IP: 172.16.34.112, 202.149.101.72 11 พฤษภาคม 2553 11:40:53 น.

สวัสดี เหล่าบรรดานางฟ้าจุงโบทุกคนคะ มา แจ้งข่าวเพิ่มเติมว่าตอนนี้หนังสือกำลังทยอยส่งให้น่ะคะ ช้าหน่อยแต่รับรองแน่นอน และหนังสือตอนนี้ได้ส่งไปให้โบเมื่อวานนี้ และส่วนของจุงเองก็ส่งไปเรียบร้อยเช่นกันคะ (ที่อยู่ลับสุดยอด) ส่วนอีก 2 เล่มจะจัดส่งให้กับ คุณกาก้า และ ผู้แต่งนะคะ ในหนังสือจะประกอบด้วยคำนิยมของทั้งสองที่เขียนถึงบ้านจุงโบโฮลิคด้วย วันนี้ คุณกาก้าได้โพสรูปหนังสือ คำสัญญา ฉบับภาษาไทย ลงในทวิท และ ส่งให้โบเพื่อให้รู้ว่า เราได้ทำหนังสือเล่มนี้ขึ้นและต้องการจะนำเงินไปทำบุญบ้านเด็กพิการซ้ำซ้อน "ราชาวดี" คาดว่าจะเป็นวันที่ 15 ส.ค. 52 เนื่องจากใกล้วันเกิดของโบเองด้วย ยังไงจะมาคอนเฟิรม์อีกครั้งนะคะ หวังใจว่าโบคงจะส่งสัญญานบางอย่าง มาให้บ้านเราได้รับรู้นะคะ และนี่คือลิงค์ที่คุณกาก้าส่งให้โบคะ //twitpic.com/1mupqt เท่า นี้ละคะ   โดย: นาจา (นักรักจัยโยเย ) 11 พฤษภาคม 2553 12:58:21 น.

โกรธยาย!!!! มาให้อยาก..แล้วจากไป มาทำให้หายโกรธซะดีๆๆๆ คึคึคึ ขอบคุณล่วงหน้าเลย 555555+   โดย: daffodial 11 พฤษภาคม 2553 15:34:59 น.

ในที่สุด...ก้อตามอ่านทันแล้วว ขอบคุณยาย(นาจา)กับพี่เมี่ยง(เรียกตามสาวๆ)ที่ทำให้มี ความสุข..กับแรงใจในการแปลนะคะ ยาย..อย่าลืมmember V.I.P.ที่ขอไว้นะคะ แรงจัยมีให้มากมาย พี่นิด   โดย: kaprow IP: 124.120.132.172 11 พฤษภาคม 2553 15:41:47 น.

ขอบคุณมากๆค่ายาย มีความสุขมากมาย น่ารักจริงๆ   โดย: Ssangchu_fighting IP: 180.180.155.41 11 พฤษภาคม 2553 20:09:59 น.

ยาย พอพี่มาอ่านก็เป็นแบบนี้เนี่ยนะ จะบ้าตาย VIP เหรอยาย ฮึ่ม! พี่ก็อยากรู้นะ ฮิ ฮิ คู่นี้น่ารักจังเลย   โดย: speedy IP: 58.11.25.43 11 พฤษภาคม 2553 20:36:49 น.

เฮ้อ อิจฉาแขก VIP ของยายจัง ขอบคุณนะคะ ยาย พี่เมี่ยง ที่สร้างสรรงานดีๆ มาให้ชื่นใจค่ะ   โดย: joy&yoo IP: 222.123.115.192 11 พฤษภาคม 2553 21:41:52 น.

หง่า เขาชอบตอนจุงอุ้มโบจากโซฟา แมนจริงจุง ยาย แอบแซวตอนท้ายคล้ายๆของฝากนักกอล์ฟน้อ   โดย: nonnie~ IP: 202.176.128.216 11 พฤษภาคม 2553 21:54:11 น.

พยายามไม่เข้ามาบล๊อก เพราะกัวจัยอ่อน แต่เรามาตกลงกันก่อนว่า ฟิค(แปล) เรื่องนี้ เป็นฟิคเท่านั้นนะคะ โอเคมั๊ย เรื่องจิงคงไม่ใช่แบบนั้่น (หรือใช่ก็ขอให้คิดในใจ) โอเคมั๊ย   โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 12 พฤษภาคม 2553 9:15:37 น.

ยกมือโอเคคนแรก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ยายใจอ่อนเหอะนะคะ นะคะๆๆๆๆๆๆ   โดย: ตอง IP: 110.49.80.4 12 พฤษภาคม 2553 10:10:36 น.

อันยอง..ยาย(นาจา) ...ยายลงอีกได้ป่าว..ตอนนี้อยู่พิจิตรเหงาอย่างแรงม่ะมีไรอ่านก่อนนอนเลย.. กำลัง in love กะ 2 คนเนี้ยะ(ทามอย่างชีวิตเองซะงั้น) (แบบเม้นท์ในมือถือกว่าจะเขียนเสร็จ..เห่อ เห่อ) ปล.คิดถึงน่ะ..   โดย: aeka (เอ๋กะดึก) IP: 124.122.240.166 12 พฤษภาคม 2553 10:33:13 น.

มายกมือโอเคด้วยคนค่ะ แต่โอเคว่าจะคิดในใจนะคะ :P   โดย: ^^ IP: 58.8.182.17 12 พฤษภาคม 2553 12:11:16 น.

เข้าใจตามข้อตกลงของยายเลยค่ะ รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ ยายตัดสินใจยังไงก็ยังรออยู่เสมอค่ะ หุหุ แต่ท่าทางยายจะใจอ่อนแล้วน้าาา เอาแบบทดลองก่อนก็ได้ค่ะ ผลเป็นยังไงค่อยคิดกันใหม่   โดย: แพร IP: 58.11.65.212 12 พฤษภาคม 2553 17:42:57 น.

ใจอ่อนเถอะนะยายจ๋า ได้อ่านภาคEngแล้วแต่ก็ไม่ได้อารมณ์เท่าที่ยายแปลอ่ะ แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะคะ   โดย: nu_aiu IP: 119.31.121.90 12 พฤษภาคม 2553 21:15:46 น.

ยายจ๋า ใจอ่อนหรือยัง เรื่อง VIP หรือคิดในใจ ให้ทำอะไร ก็ยอมหมดล่ะยาย ก็อยากคิดในใจนะยาย แต่ว่าหน้ามันยิ้มง่า ให้ทำไง ยิ่งตอนต่อไป คงจะนั่งบิดผ้าไปมาแน่เลย อยากอ่านแล้วล่ะยาย ใจอ่อนเถอะ จะรอพรุ่งนี้อย่างใจจดจ่อ แล้วขอขอบคุณล่วงหน้า   โดย: มัม IP: 61.90.101.199 12 พฤษภาคม 2553 22:24:19 น.

ขอยกมือข้อทำตามข้อตกลงของยายนาจาด้วยคนนะค่ะ แต่ขอบอกว่าทำไมยิ่งอ่านมันยิ่งสนุกจริงๆๆ ทำให้หายเหนื่อยจากการทำงานเลย ยิ่งอ่านยิ่งติดเลย 555555 ขอบคุณนะค่ะยายนาจาที่แปลให้อ่านนะค่ะ มันสนุกสุดๆๆๆ เลย   โดย: hunny IP: 124.122.129.238 13 พฤษภาคม 2553 21:12:57 น.

ตอนแรกก็ฮ่าจุงที่แอบหน้าแตก แต่ตอนหลังชักจะสงสารแล้วอะ โบ...ปฏิบัติตัวเหมือนจุงเป็นเด็ก พร้อมๆกับแอบทำร้ายจิตใจจุงเล็กๆ ด้วยนะ   โดย: คิม โอเรนจี IP: 58.9.90.150 15 พฤษภาคม 2553 19:06:27 น.

พี่นาจาตอนนี้นี้ความเห้นถล่มทลายไปเลยน่ะรุ้สึกว่าทุกคนลุ้นไปกันใหญ่เลยอ่ะ แล้วถ้าวีไอพีนี้ปุ้ยจะได้อ่านหรือป่าวอ่ะ สงสัยต้องล้อคอินไม่ก็แอบอ่านของพี่นาจาสะแล้วอ่ะตอนที่ไปบ้านพี่นาจาอ่ะ แต่จะบอกว่เป้นนิมิตรหมายอันดีน่ะค่ะ เพราะว่าการที่แฟนกันนอนด้วยกัน(เฉยๆๆ) ต่อไปมันจะขยับน่ะจริงๆเชื่อหนูสิ แหมมม หญิง ชายอยุ่ด้วยกันนี้แฟนเราจะไม่กอดไม่หอมเลยนี้กะไรแล้ว ไม่ใช่แฟนกันแล้วอ่ะดิถ้างันอ่ะ จิงป่ะ...โอ้ว...รู้สึกดีถึงแม้วาจะออกอาการเขินเล้กน้อย   โดย: 1985pumpui IP: 125.25.69.110 16 พฤษภาคม 2553 18:21:35 น.

ขอบคุณคุณนาจามากเลยนะคะ สำหรับฟิค สนุกอ่าาา ตามมาจากบ้านไร่เลย อิอิ เด้วตามไปอ่านตอนต่อๆไปก่อนนะคะ ชอบๆ   โดย: ต่าย IP: 113.53.26.221 30 พฤษภาคม 2553 18:51:23 น.

ยกมือด้วยคน ท่องไว้ฟิคฟิคฟิค เรื่องจริงอาจจะมากกว่านี้กร๊าาากกกกกก เอิ้กๆๆ น่ารัก สนุกมากขึ้นทุกตอนเลยค่ะ รักโบรักจุง รักยายผู้แปลใจดี และพี่เมี่ยงทีมงานคนสำคัญ จุ๊บๆขอบคุณนะค่ะ   โดย: kanjabo IP: 192.168.182.234, 124.120.18.25 2 มิถุนายน 2553 23:40:31 น.