เธอ...เขา...และรักเรา 2 ตอนพิเศษ

ในการแสดงครั้งแรกของ DBSK ในญี่ปุ่นหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น...แจจุงและสมาชิกในวงของเขาได้ทำโชว์ร้องเพลงเพลงๆ หนึ่งที่รับความนิยมมากที่สุดของพวกเขาคือเพลง Why Did I Fall In Love With You? ตลอดการโชว์แจจุงร้องเพลงนี้ได้อินและเข้าถึงอารมณ์เพลงอย่างสุดๆ เพราะเพลงนี้มันเหมือนเอามาจากช่วงเวลาหนึ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้ เขาจึงสามารถทำอารมณ์ร่วมกับเพลงนี้ได้อย่างสบายๆ

และในช่วงสุดท้ายที่พวกเราทั้งหมดต้องร้องพร้อมกัน:

So why.....did I fall in love with you? We can’t go back.... (เพราะเหตุใดทำไม...ฉันถึงได้หลงรักคุณ? เราคงไม่สามารถหันหลังกลับไปได้.....)

เมื่อร้องมาถึงท่อนนี้แจจุงก็ไม่สามารถร้องต่อไปได้เพราะน้ำตาของเขามันเริ่มไหลออกมา...เสียงของเขาก็เหมือนจะตีบตันอยู่ในลำคอไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้เลย จนจุนซุที่อยู่ข้างๆ เขาต้องรีบเข้ามาช่วยร้องท่อนนั้นแทนเขาจนเพลงจบ แจจุงถึงจะสามารถจัดการปรับอารมณ์ของตัวให้เป็นปกติและกลับมาร้องเพลงสุดท้ายของพวกเขาจนจบอย่างสวยงาม:

No matter how lonely it will make me, no matter how lonely. (ไม่ว่ายังไงความโดดเดี่ยวก็มักจะอยู่กับฉัน...ไม่ว่าอย่างไรความโดดเดี่ยวนั้นก็มักจะมาหาฉันอยู่ดี)

---------------------------------------------------------------------------

1 เดือนหลังจากการแสดงในญี่ปุ่นนั้นจบลง แจจุงและน้องๆ ของเขาก็ต้องบินไปที่สิงคโปร์ต่อทันทีเพราะได้รับคำเชิญให้ไปร่วมงานจากองค์กรการกุศลที่อยู่ที่นั้นนั่นเอง

บนเครื่องบินที่ไปสิงคโปร์

“พี่ฮะ...พี่คิดว่าแอร์โฮสแตลคนนั้นเป็นยังไงบ้างฮะ” ชางมินที่นั่งข้างๆ แจจุงถามขึ้นอย่างสนอกสนใจ

“เฮ้ออ...สายตาของนายนี่มันไม่เคยหยุดนิ่งจริงๆ เลยนะ ฉันอยากหลับมากกว่า อย่ามากวนใจฉันนะ” แจจุงพูดกับชางมินอย่างรำคาญใจ

“เอ่อ...ขอโทษนะค่ะ...คือว่าเพื่อนร่วมงานของฉันเขาเป็นแฟนคลับของพวกคุณนะค่ะ และฉันเป็นคนเดียวที่พอจะพูดภาษาเกาหลีได้ เขาก็เลยขอให้ฉันมาขอลายเซ็นของพวกคุณให้เขาหน่อยนะค่ะ พวกคุณพอจะให้ลายเซ็นกับฉันหน่อยได้มั้ยค่ะ?” แอร์โฮสเตสคนนั้นถามพวกเขาพร้อมกับยิ้มฝืนๆ อย่างเกรงใจ

“ผมไม่ชอบให้ใครมารบกวนเวลานอนของผมนะ” แจจุงพูดเสียห้วนๆ ใส่เธอขณะที่ตายังปิดอยู่

“เอ่อ...ไม่ฮะ..ไม่เป็นไร...พี่เขาแค่เหนื่อยไปหน่อยเท่านั้นเองฮะ มาฮะ...ผมจะเซ็นให้คุณเอง...และสมาชิกที่เหลือของเราก็ยินดีจะเซ็นชื่อให้คุณด้วยฮะ!” ชางมินรีบพูดแก้ตัวแทนเขาอย่างสุภาพ

“ขอบคุณนะค่ะ จริงๆ แล้วฉันก็ไม่รู้อะไรมากหรอกค่ะว่าพวกคุณเป็นใครกันแน่ แต่...เพื่อนของคุณคนนี้เนี่ยทำตัวน่ารังเกียจจริงๆ นะค่ะ” แอร์โฮสเตสคนนั้นพูดกับชางมินอย่างหงุดหงิดและโมโห

“งั้นคุณก็น่าจะตรวจดูให้แน่ใจซะก่อนนะครับว่าจริงๆ แล้วพวกเราเป็นใครก่อนที่จะขอลายเซ็นแบบนี้” แจจุงตอบเธออย่างกวนๆ ในขณะที่ตายังคงปิดอยู่เช่นเดิม

“ชิส์...ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นพระเจ้า...ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะสามารถพูดจาหยาบคายกับคนอื่นได้แบบนี้นะค่ะ” แอร์โฮสเตสคนนั้นพูดกับแจจุงอย่างหมดความอดทน

---------------------------------------------------------------------------

2 ปีต่อมา

แจจุงและน้องๆ ของเขาก็เปิดคอนเสิร์ตเอเชียทัวร์ครั้งใหม่ของพวกเขาอีกครั้ง และในคืนนี้ก็เป็นการจัดแสดงคอนเสิร์ตของเขาครั้งแรกในเกาหลี...

“พี่ฮีโร่ฮะ!!~” ฮยอนจุงเอ่ยทักแจจุงด้วยน้ำเสียงสดใส

“อ้าห์!!!~ ไอ้เด็กบ้าคนนี้นี่...ฉันคิดว่านายจะไม่มาคอนเสิร์ตของฉันซะแล้ว เพราะตอนนี้นายกลายเป็นนักออกแบบท่าเต้นและโปรดิวเซอร์กำกับ MV ที่เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดไปแล้วนี่”

“ผมมันเป็นประเภทพวกที่ไม่ยอมพลาดอะไรซักอย่างไงฮะ...ฮ่าฮ่า...” ฮยอนจุงตอบเขากวนๆ อย่างมีความสุข

“และก็...ฮเยจุง...ขอบคุณนะฮะที่มางานคอนเสิร์ตของผมด้วย แล้วนี่คุณจะครบกำหนดคลอดเมื่อไหร่ฮะเนี่ย?” แจจุงถามเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“นี่...ฉันเพิ่งจะท้องได้ 4 เดือนเองนะ มันยังอีกตั้งนานกว่าจะครบกำหนดคลอดจ๊ะ” ฮวางโบตอบพร้อมกับยิ้มให้แจจุงอย่างอารมณ์ดี

ใช่...และนี่เป็นผลจากความก้าวหน้าทางการแพทย์เพราะหลังจากพวกเขาพยายามหาทางเลือกและการรักษาทางการแพทย์หลายๆ ทาง ในที่สุดฮยอนจุงกับฮวางโบก็สามารถทำให้โอกาส 1% อันน้อยนิดของพวกเขาที่จะสามารถทำให้ฮวางโบตั้งครรภ์ได้นั้นมันเป็นจริงขึ้นมาได้ และฮยอนจุงก็ดีใจมากถึงมากที่สุดที่เขาสามารถมอบโอกาส 1% นั้นกับคนทั้งคู่ที่เขารักมากที่สุดในชีวิตได้เช่นกัน...ทั้งตัวฮวางโบเอง...และก็ลูกน้อยที่กำลังใกล้จะลืมตาดูโลกของเขาด้วย และตอนนี้ความรักของเขากับฮวางโบก็กำลังงอกงามและเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่พวกเขาได้กลับมาคืนดีกันแล้ว

“เอ้อ...แล้วภรรยาของเธอไปอยู่ไหนซะล่ะ?” ฮวางโบถามแจจุงด้วยความสงสัย

“อ๋อ...เธอเพิ่งลงจากเครื่องนะฮะและก็กำลังอยู่ระหว่างที่จะมาที่นี่” แจจุงตอบด้วยน้ำเสียงสดใสขึ้นมาทันที

“จริงหรือเนี่ย..แจจุง...เธอต้องบอกให้ภรรยาของเธอหยุดบินแบบนี้ได้แล้วนะ เพราะเธอเองก็ไม่ได้มีปัญหาที่จะเลี้ยงดูเขาไม่ใช่หรือ...” ฮวางโบพูดกับแจจุงด้วยความเป็นห่วง

“ก็แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะฮะ ในเมื่อเธอยืนกรานว่าจะทำงานของเธอต่อไปนะ? แต่ตอนนี้...เธอคงไม่มีทางเลือกแล้วล่ะฮะ เพราะยังไงบริษัทของเธอก็คงไม่ยอมอนุญาตให้เธอขึ้นบินอีกแล้วแน่ๆ...ฮ่าฮ่า...” แจจุงพูดออกมาอย่างมีความสุขเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

“อ้าวว...ทำไมล่ะ?” ฮวางโบยังถามเขาต่อไปด้วยความสงสัย

“ก็คุณเคยเห็นแอร์โฮสเตสคนไหนขึ้นไปบริการบนเครื่องบินตอนท้องอยู่บ้างล่ะฮะ? ฮ่าฮ่า....” แจจุงพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างมีความสุข

“จริงหรือเนี่ย?” ฮยอนจุงอุทานออกมาด้วยตกใจ แต่ขณะเดียวกันก็ดีใจไปกับพี่ชายคนนี้ของเขาด้วย

ส่วนแจจุงก็ได้แต่พยักหน้ารับอย่างอายๆ พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ซึ่งรอยยิ้มนี้ฮวางโบไม่เคยได้เห็นมันเลยในตลอดช่วงเวลาที่แจจุงคบอยู่กับเธอ และในตอนนั้นเอง...ชางมินก็เดินเข้ามาทางด้านหลังจุงและเอาแขนวางพาดที่ไหล่ของเขา....

“ต้องขอบคุณผมนะฮะที่ทำให้พี่ได้เธอมาเป็นพี่สะใภ้ของเรา...ฮ่าฮ่า...” ชางมินพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ

ใช่แล้ว...เพราะหลังจากตอนนั้นชางมินก็ขอเบอร์มือถือของแอร์โฮสเตสคนนั้นเอาไว้ และเมื่อตอนที่เขานัดเจอกับแอร์โฮสเตสคนนั้นข้างนอกทีไรเขาก็มักจะลากพี่แจจุงไปกับเขาด้วยเสมอ แต่แจจุงกับเธอคนนั้นเจอหน้ากันทีไรสุดท้ายก็มักจะจบลงด้วยการทะเลาะกันทุกที แต่ก็น่าแปลกที่ความรักของพวกเขาก็เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ด้วยเช่นกัน

“เอ่อ...คอนเสิร์ตคงใกล้จะเริ่มแล้ว ฉันว่านายพาฮเยจุงไปนั่งที่ของพวกนายได้แล้วนะ” แจจุงพูดกับฮยอนจุงและฮวางโบ

“อ้าห์!!~ จริงด้วย...เข้าใจแล้วฮะ...พี่ฮีโร่!! ไฟท์ติ้ง...ไฟท์ติ้ง!!!~” ฮยอนจุงพูดให้กำลังใจแจจุงเป็นการส่งท้ายก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ของตัวเอง

ขณะที่ฮวางโบเดินตามหลังไปนั่งที่ของพวกเขานั้น...เธอก็หันกลับไปมองที่แจจุงที่อยู่ด้านหลังที่ตอนนี้กำลังพูดคุยหยอกล้อกับชางมินอีกครั้ง....

“แจจุง...สุดท้ายเธอก็ได้พบกับความสุขที่เธอสมควรจะได้รับจริงๆ ซะที...คำอธิษฐานของฉันสุดท้ายมันก็เป็นจริงแล้ว....มีความสุขมากๆ นะแจจุง (คนอ่านด้วย)” ฮวางโบคิดกับตัวเองพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างสุขใจ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยภาระอันหนักอึ้งออกไปแล้ว และก็ไม่รู้สึกติดค้างอะไรกับแจจุงอีกต่อไปแล้วเช่นกัน....

และหวังว่าความรักของทุกคนจะมีความสุขตลอดไปเช่นกันนะค่ะ (จากใจคนแปลค่ะ อิอิอิ)

---------------------------------------------------------------------------

จบบริบูรณ์แน่นอนแล้วค่ะ

Create Date : 01 ตุลาคม 2553		5 comments
Last Update : 1 ตุลาคม 2553 11:42:13 น.
Counter : 1242 Pageviews.
Share Tweet