ตอนที่ 39- กลัวใจตัวเองจริงๆ ***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย **** รายการ WGM- วันถ่ายทำตอนพิเศษเทศกาลชูซอกวันที่ 1 คู่ผักกาดหอมกำลังส่งข้อความถึงกัน “เธอมาถึงรึยังน่ะ?” ฮวางโบส่งข้อความให้เขา ฮยอนจุงพิมพ์กลับมาว่า “ผมอยู่ระหว่างทางฮะ” “ตอนนี้ถึงไหนแล้วล่ะ?” ”ที่ลานจอดรถของสถานีฮะ” ”โอเคจ้ะ” ฮวางโบเหลียวดูรอบๆห้องพักแล้วค่อยๆหลบออกมาที่โถงทางเดิน แล้วก็เดินกลับไปกลับมาระหว่างโถงด้านนึงไปที่อีกด้านนึงอย่างไม่มีเหตุผล ในขณะที่เธอกำลังหันกลับมาสายตาของเธอก็ได้เหลือบไปเห็นเงาฮยอนจุงซึ่งผอมสูงและมีผมม้าลงมาปรกหน้าผากเล็กน้อย วันนี้เขาสวมเสื้อยืดลำลองกับกางเกงยีนส์และตอนนี้กำลังเดินเข้ามาเธออย่างช้าๆ ฮวางโบพยายามกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อไม่ให้ยิ้มกว้างมากไปกว่านี้ และราวกับนัดกันเอาไว้ทั้งคู่ต่างชำเลืองมองกันด้วยท่าทางสบายๆ <สวัสดีจ้ะ... สุดหล่อ..เธอชอบทำให้หัวใจของชั้นเต้นแรงทุกครั้งที่ได้เจอเธอเลยน่ะ.>..ฮวางโบทักเขาในใจ <สวัสดีฮะ.. แม่สาวไหล่เล็กของผม...^^ > ฮยอนจุงทักทายเธอในใจพร้อมกับมีรอยยิ้มจางๆที่มุมปาก ”เธอเพิ่งมาถึงเหรอ?” ฮวางโบเอ่ยปากทักก่อน ”ใช่ฮะ สบายดีมั้ยฮะ..พี่ฮวางโบ?” <เดี๋ยวผมจะทำให้คุณร้อง.”ว้าว” เลยล่ะ...> เธอทำท่าประหลาดใจ “ทำไมจู่ๆก็พูดจาเป็นทางการแบบนี้ล่ะ?” เขายิ้มจนเห็นฟัน แล้วกระซิบว่าเบาๆ “แล้วมันเป็นยังไงเหรอฮะ?” เธอก้มหน้าลงเพราะความอาย “ก็ดีจ้ะ.” <ทำไมหัวใจชั้นมันเหมือนจะหยุดเต้นทุกครั้งที่เจอหน้าเธอ...? T_T> ระหว่างนั้นอเล็กซ์ก็เดินเข้ามาหาทั้งคู่ และทักทายคู่ผักกาดหอม ”เฮ้..ฮยอนจุง นายอยู่นี่เองน่ะเหรอ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้เหรอ? “ เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย> สวัสดีฮะ ผมเพิ่งจะมาถึงฮ่ะ...” เธอแอบมองหน้าอเล็กซ์ แล้วรีบพูดว่า> “ชั้นมาเจอะเขาตรงนี้ เราเพิ่งแค่ทักทายกันไปไม่กี่คำเองน่ะ..” ”อื้อ..รู้กันใช่มั๊ยว่าวันนี้พวกเราไม่ได้มีบทบาทสำคัญกันเท่าไหร่นัก...ว่าแต่วันนี้นายบินตรงมาจากญี่ปุ่นอีกรึเปล่า?” ”ฮะ..ผมเพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้เอง” ”งั้นเหรอ? หนุ่มน้อย..นายนี่ขยันจริงๆเลยน่ะ..เข้าไปข้างในกันเถอะ” อเล็กซ์เอ่ยปากชวน ”ฮะ” เขาชำเลืองมองฮวางโบก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ห้องพักนักแสดงชาย “งั้นเดี๋ยวเจอกันน่ะ”เธอพูดกับเขาก่อนที่จะเดินจากไป ทางเดินเข้าฉากของสตูดิโอ นักแสดงทุกคนต่างแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและมายืนเข้าแถวเพื่อรอคิวที่จะเดินเข้าฉาก ฮวางโบสวมชุดกระโปรงผ้าซาตินสีน้ำตาลเปิดไหล่ ส่วนผมก็ปล่อยยาวลงมาเป็นลอนดูเป็นธรรมชาติ <นี่เขาอยู่ที่ไหนเนี่ย?>...เธอกำลังกวาดตามองหาฮยอนจุง ”พี่ฮวางโบคะ” เสียงโซลบิเรียกทักทายเธอ เธอหันไปมองต้นเสียง “จ้ะว่าไง?” ”ชุดของพี่สวยจังเลยค่ะ...แล้ววันนี้พี่ก็ดูสวยมากๆเลยนะ...แต่แย่หน่อยนะที่วันนี้เราไม่ได้เป็นตัวเอกของรายการ.”..โซลบิพูดไปพร้อมๆกับยิ้มออกมา เธอยิ้มหวานออกมา “ใช่จ้ะ..ชั้นรู้”...<มันไม่เป็นไรแค่มีคนๆหนึ่งมองชั้นอยู่ก็พอแล้ว...> ” Omo!” เสียงโซลบิอุทานออกมา ”มีอะไรเหรอ?” ”นี่พวกพี่นัดกันไว้ก่อนรึปล่าคะ? ดูสิสองคนแต่งตัวเหมือนกับยังจะไปออกงานแฟนซีที่ไหนด้วยกันเลย” โซลบิหันหน้าไปมองตรงโถงทางเดิน ”นี่เธอกำลังพูดถึงอะไรอยู่เหรอ?” แล้วเธอก็ค่อยๆ หันหน้าไปมองทางเดียวกับโซลบิ ฮยอนจุงกำลังยืนอยู่ที่ท้ายแถว แต่งตัวอย่างหล่อในชุดสูทสีดำดูเป็นทางการ มีเน็คไทลายทางผูกไว้ที่คอแบบหลวมๆดูเท่ห์ไม่เบา ในขณะที่หน้าของเขาก็ยังดูนิ่งๆตามแบบฉบับเดิม ฮวางโบยืนตะลึง !!! <ชั้นรู้สึกเวียนหัวเหมือนจะเป็นลม...โอ๊ยตายแล้ว!!!> อุทานออกมาเบาๆว่า “โอ” โซลบิหันมาพูดว่า “พี่ก็รู้สึกเหมือนชั้นใช่มั้ยคะ? ว้าว...ที่มันไม่แฟร์เลยนะ...พวกผู้ชายคนอื่นๆที่นี่จะต้องลำบากแน่ๆ วันนี้ เพราะตากล้องคงไม่อยากจะจับภาพพวกเขาซักเท่าไหร่...” ฮวางโบหัวเราะเบาๆ “กล้องคงจะไม่มีทางจับภาพอยู่ที่คนๆเดียวหรอกน่า” ระหว่างที่พูดตาของเธอยังคงชำเลืองมองเขาอยู่ ”ถึงกล้องจะจับภาพพวกเขาแล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะคะ? พวกเขาจะต้องถูกเปรียบเทียบความหล่อกับฮยอนจุงแน่ๆเลย” โซลบิพูดพลันนึกถึงแอนดี้ และ คราวน์เจย์ ฮวางโบหัวเราะออกมา “นี่เธอมีแอนดี้แล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ?” ”ไม่ค่ะ..ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ว่า..เราต้องยอมรับความจริง! “หนุ่มเอ๊าะ” อย่างเขาเนี่ยดูดีมากๆเลยน่ะคะ”... ฮวางโบหัวเราะแล้วแอบคิดในใจว่า < เธอยังเห็นเขาเป็นแค่ “หนุ่มเอ๊าะ” เหรอ? สำหรับชั้นนะ..เขาเป็น...^^’> แล้วพยายามปิดปากตัวเองให้สนิท ในเวลาเดียวกัน ฮยอนจุงก็มองจากท้ายแถวตรงมาที่ฮวางโบ <นี่คุณอ่านใจผมออกหรือเนี่ย? คุณใส่เสื้อโชว์ให้เห็นไหล่ที่สวยงามของคุณได้พอเหมาะพอเจาะมากๆเลย...เพียงแต่ว่า..วันนี้ผมคงจะทำหน้าลำบากหน่อยล่ะเวลาที่มองคุณ...^^’> ******************************************************************************** ในสตูอิโอ คู่ผักกาดหอมนั่งอยู่ด้วยกันและกำลังดูวิดีโอของคู่แต่งงานใหม่บนจอภาพยักษ์ <กล้องจับภาพหน้าของบูอินอีกแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าหน้าของคุณจะเป็นเพียงแค่แบ๊คกราวน์...แต่คุณก็สวยที่สุดในที่นี้...^^’ เขานั่งดูไปคิดไปอย่างมีความสุข> ฮยอนจุงนั่งอมยิ้มเมื่อเห็นภาพของฮวางโบปรากฎอยู่บนจอ และ ใบหน้าของฮยอนจุงก็กำลังถูกกล้องจับภาพผ่านเข้ามาในจอเช่นกัน <เธอดูดีมากเลยนะ..แต่ว่าสภาพผิวหน้าของเธอ...มันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย นี่เธอไม่สบายรึเปล่านะ? ตอนอยู่ห้องโถงชั้นมองหน้าเธอไม่ค่อยชัดเพราะมันค่อนข้างจะมึดน่ะ> ในที่สุดการบันทึกเทปที่ยาวนานก็จบลง นักแสดงทั้งหมดต่างก็เตรียมลุกขึ้นเดินออกไปจากสตูอิโอ ฮวางโบหันไปพูดกับคู่ที่นั่งอยู่ข้างๆว่า “วันนี้ทุกคนทำงานได้ดีมากน่ะค่ะ “ ฮยอนจุงยืนโค้งคำนับนักแสดงคนอื่นๆและพูดเช่นเดียวกันว่า “วันนี่รุ่นพี่ทำงานได้ดีมากน่ะฮะ” ”พี่ฮวางโบค่ะ” เสียงโซลบิดังขึ้นมา ฮวางโบหันหน้าไปหาเธอ “ว่าไงจ๊ะ?” ฮยอนจุงหยุดยืนอยู่ข้างหลังฮวางโบ แอบมองเธอแล้วก็คิดในใจว่า <รูปร่างบูอินนี่มันช่าง...^^’> ”พี่สองคนยังอึดอัดกันอยู่อีกเหรอค่ะ?” ”เอ๋? เธอหันกลับไปมองหน้าฮยอนจุงแล้วยิ้มแบบประหม่าเล็กๆแล้วตอบไปว่า> “ไม่แล้วล่ะ~” ”งั้น ทำไมไม่เห็นพี่คุยกันเลยล่ะ?” ฮวางโบพ่นลมออกทางจมูกแล้วตอบไปว่า “ก็เพราะว่าเราไม่มีอะไรจะคุยนี่จ๊ะ ใช่มั้ย ชิลลาง?” เขายิ้มแบบอึดอัด “ใช่ฮะ” โซลบิส่ายหัวแล้วก็พูดต่อไปว่า “พวกพี่เป็นคู่สุดยอดแห่งความอึดอัดจริงๆเลยนะ ถึงแม้ว่าจะเป็นคู่ที่ดูดีมากที่สุดก็ตาม...” ”เฮ้...มันก็มีความหมายมากเลยนะที่ได้เป็นคู่ที่ดูดีที่สุดน่ะ..ถึงแม้ชั้นจะรู้ว่าเป็นเพราะชิลลางก็ตาม...” ”พี่พูดถูกแล้วล่ะค่ะ จริงๆแล้ว ชั้นไม่ได้ดูดีกว่าพี่เหรอค่ะ? โซลบิเริ่มปล่อยหมัดเด็ด ”โอเคจ้ะ เอาเป็นว่าเธอสวยกว่าพี่ก็แล้วกัน ดีมั๊ย” เธอพูดเพื่อให้โซลบิมั่นใจในตัวเอง ฮยอนจุงพอได้ยินถึงกับทนไม่ได้ เริ่มเถียงแทนในใจทันที <อะไรน่ะ? คุณน่ะเหรอจะมาสวยกว่าบูอิน? กล้าดียังไงมาเปรียบเทียบตัวเองกับบูอินของผม?> โซลบิหันมาถามฮยอนจุง “แล้วเธอคิดยังไง ฮยอนจุง? ใครสวยกว่ากัน? พี่ฮวางโบหรือว่าชั้น?” แอนดี้ซึ่งยืนฟังเงียบๆมาได้พักนึงแล้ว เขาก็รู้สึกงงๆกับคำพูดของโซลบิ รีบดักคอพูดไปว่า “นี่ โซลบิ นี่เธอจะถามฮยอนจุงแบบนั้นไปทำไม? เธออยากจะได้ยินคำตอบอะไรจากเขาเหรอ? “ ”อ๋อ แน่นอน ชั้นอยากได้ยินเขาบอกว่าชั้นน่ะสวยกว่าน่ะสิ...” โซลบิหันไปกับตอบแอนดี้ ฮยอนจุงได้แต่ทำหน้างงๆ อึ้งๆ... ฮวางโบหัวเราะเบาๆแล้วบอกเขาว่า “ชิลลางตอบเขาไปสิ โซลบิคงมั่นใจในตัวเองมากๆเลยน่ะ...” เขาพ่นลมทางจมูก “ผมไม่มีอะไรจะตอบฮะ”. ”ดูสิคะเขาบ่ายเบี่ยงไม่ยอมตอบ พี่ค่ะเราต้องได้ยินคำตอบจากเขาน่ะคะ อย่างน้อยก็เพื่อตัวของพี่เอง.”..โซลบิยังไม่ยอมเลิก ฮวางโบยิ้มแบบดูเคืองๆ “อย่าดีกว่าจ๊ะ ขอบคุณน่ะ โซลบิ” ฮยอนจุงยังคงยืนหน้านิ่งไม่พูดอะไรอกกมา... <ดูเธอเหนื่อยมากจริงๆน่ะ..ชั้นล่ะเป็นห่วงจัง>..ฮวางโบได้ได้คิดอยู่ในใจ ***************************************************************************** ที่บ้านของคู่ผักกาดหอม ฮวางโบซึ่งมาถึงก่อนกำลังนั่งรออยู่ที่โซฟา อีกไม่กี่นาทีต่อมาฮยอนจุงก็มาถึงด้วยสีหน้าที่ดูอ่อนล้า ฮวางโบมองหน้าเขาแล้วถามว่า “นี่เธอไม่สบายหรือเป็นอะไรรึเปล่า?” เขายิ้มให้เธอ “ไม่นี่ฮะ.”.. ”งั้นเธอก็คงแค่เหนื่อยสินะ?” ”ฮะ ผมก็ว่างั้น..”แล้วก็เดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่น เธอก้มลงมองที่ว่างข้างๆ แล้วพูดกับเขาว่า “นั่งก่อนสิ” ”เราเปิดไฟไว้อย่างนี้ ไม่เป็นไรหรือฮะ? “ ”ช่วงนี้ชั้นมาที่นี่บ่อยน่ะ...ดังนั้นคงไม่แปลกอะไรถ้าคนอื่นจะเป็นไฟในบ้านเปิดอยู่...แต่ว่านี่ก็เป็นแค่ความคิดของชั้นน่ะ”... ”คุณมาที่นี่คนเดียวหรือฮะ?” เขายืนอยู่ตรงหน้าโซฟา ”ใช่จ้ะ” ”แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่คนเดียวล่ะฮะ?” ”ก็ แค่ทำความสะอาด..แล้วก็พักผ่อน” เขาโน้มศรีษะลงมามองเธอ เธอรีบถามเขาอย่างอายๆว่า “ทำไมเธอถึงมองชั้นแบบนั้นล่ะ?” เขายิ้มโชว์ฟันขาว “ก็ตอนอยู่ที่สตูดิโอ..ผมยังไม่ได้มองคุณอย่างเต็มตาเลยนี่ฮะ...” เธอก้มหน้าหลบสายตาของเขา แต่จู่ ๆเธอก็ร้องขึ้นมาว่า >อ่า! “ แล้วรีบลุกขึ้นจากโซฟาด้วยท่าทางอึดอัด... ”ชั้นคิดว่า...มันน่าจะดีกว่า..ถ้าพวกเราเว้นระยะห่างระหว่างเราสองคนไว้น่ะ” !!! เขาขมวดคิ้วและจ้องหน้าเธอ ทำให้เธอต้องสะดุ้งเมื่อเห็นสายตาที่จ้องมาของเขา “นี่ ฮยอนจุง...อย่ามองชั้นด้วยสายตาแบบนั้นสิ...” “มองแบบไหนเหรอฮะ?” เธอรู้สึกสับสน “ฮ่าฮ่าฮ่า...เธอหมายความว่ายังไงเหรอ...?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบและเเยือกเย็น “ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณซ่ะหน่อยเลย...และผมอาจจะโดนคุณต่อยจนดั้งจมูกหักก็ได้ถ้าผมไม่ระมัดระวังตัวน่ะ...แล้วทำไมผมถึงต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงทำอะไรแบบนั้นด้วยล่ะฮะ?” ”จริงน่ะ” ”จริงสิฮะ”. เธอมองเขาด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเชื่อเขาเท่าไหร่ “ชั้นไม่แน่ใจว่าจะเชื่อคำพูดของเธอได้มั้ย.” ”คุณไม่ต้องเชื่อผมก็ได้ฮะ...งั้น...” เขาล้มตัวลงบนโซฟา “คืนนี้ผมจะนอนที่โซฟานี่อีกก็แล้วกัน....โอ้.!!” ”?? มีอะไรเหรอ?” ”คุณมีผ้าห่มสำรองรึยังฮะ? หรือว่ายังมีแค่ผืนเดิมผืนเดียว?” เธอนิ่งคิดไปพักหนึ่ง “ชั้นว่า...เราคงมีแค่ผืนเดียวแหละจ้ะ” ”แล้วทีนี้จะทำไงกันดีล่ะฮะ?” เธอยืนงงๆหาคำตอบ ”ทำไงดีฮะ?” ”ง้นชั้นใช้แค่ผ้าคลุมเตียงก็ได้” ”แล้วคุณจะได้นอนแข็งตายเพราะความหนาวอย่างนั้นหรือฮะ?” ”ชั้นไม่ตายหรอกย่ะ” เขาถอนหายใจ “แล้วถ้าคุณเกิดเป็นหวัดขึ้นมาจะทำยังไง...นักร้องอย่างพวกเราน่ะควรจะต้องระมัดระวังเรื่องหลอดลมไม่ใช่หรือฮะ?” เธอเห็นด้วยกับคำพูดของเขา “งั้น ชั้นจะกลับไปนอนที่บ้านดีมั้ย..” ”ผมไม่ได้บอกว่าให้คุณทำแบบนั้นซักหน่อย!” เธอถอนหายใจ “ทำไมทุกอย่างมันถึงได้ดูยากลำบากสำหรับเราแบบนี้น่ะ?” เขามองหน้าเธอ และได้แต่นิ่งไม่พูดอะไร ”ชั้นไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงได้ดูเป็นเรื่องยากเวลาที่ชั้นเจอเธอเนี่ย” ”ทำไมคุณถึงคิดว่ามันยากด้วยละฮะ?” ”ไม่รู้เหมือนกัน ....ก็ชั้นไม่กล้ามองเธอตรงๆ.นี่นา”.. .”แต่ผมรู้...ว่าทำไม” ”ทำไมเหรอ?” ”ก็เพราะว่าคุณกลัว...” เธอมองหน้าฮยอนจุงและรอฟังสิ่งที่เขาจะพูดต่อ ”คุณรู้สึกกลัวที่จะมองผม..”. ”อยากให้ผมบอกด้วยมั้ยฮะว่าทำไมคุณถึงกลัวที่จะมองผม?” <เมือเธอคิดได้แล้วจึงรีบปฏิเสธทันที “ไม่ดีกว่าน่ะ” ฮยอนจุงจ้องหน้าเธอเงียบๆ...เธอสูดหายใจเข้าไปลึกๆราวกับจะตั้งสติ ”ฮวางโบ เฮจุง!” เขาเรียกชื่อเธอขึ้นมาดังๆ ”!!!...”. เธอหันไปมองเขาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ”ที่คุณกลัวน่ะเป็นเพราะว่าผมเด็กเกินไปหรือว่าคุณไม่ไว้ใจผมกันแน่?” ”นี่.. !!!” ”อายุ 23 อาจจะดูเด็กเมื่อเทียบกับคนอายุ 29 แต่ก็ไม่เห็นมีใครที่มาปฎิบัติกับผมเหมือนว่าผมเป็นเด็กนี่ฮ่ะ”… ”ว่าไปแล้ว..ผมก็กลัวใจตัวเองเหมือนกันฮะ” เธอได้แต่นั่งหน้าเหวอไม่เข้าใจ ”ผมกลัวว่าจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้...” เธอเริ่มมีสีหน้าตึงเครียดแล้ว ”แต่ว่าการทำตัวแบบนี้ทุกๆครั้งที่ได้เจอกัน...มันก็ไม่ดีหรอกน่ะฮะ...” เธอได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกหดหู่บอกไม่ถูก ตอนนี้ทั้งสองเงียบกันไปชั่วครู่ก่อนเขาจะเปลี่ยนเรื่องถามเธอว่า “มือของคุณเป็นยังไงบ้างฮะ?” เธอก้มลงมองที่ฝ่ามือตัวเอง “มันก็ดีขึ้นแล้วล่ะ.”. ”ขอผมดูหน่อยฮะ.” ท่าทางกระสับกระส่ายของเธอทำได้แต่ยืนนิ่งๆ ”ถ้าคุณยังทำตัวแบบนี้ งั้นผมกลับดีกว่า!” เธอสูดลมหายใจลึกๆ..”ก็ได้ “ เธอค่อยๆเดินเข้าไปหาเขาด้วยท่าทางลังเล ” เร็วๆ สิฮะ!” เขาพูดพลางยื่นมือรอเธอ เธอทำสีหน้าไปพอใจ “บ้าจริง...นี่เธอกำลังออกคำสั่งชั้นอยู่นะเนี่ย.”. ”คุณชอบทำเหมือนกับว่าผมเป็นตัวประหลาดอยู่เรื่อย! นี่ผมเป็นโรคติดต่อหรือไงฮะ? ทำไมฮะ..”.ขณะที่พูดก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่หน้าประตู จึงรีบเดินไปที่ทางเข้าบ้าน โดยปล่อยให้เธอยืนงงอยู่คนเดียว <นี่เขาจะทำอะไรของเขาน่ะ??> เขาเดินไปที่หน้าประตูและจัดการปิดสวิทช์ไฟแล้วหันมาพูดกับเธอเบาๆว่า “คนข้างนอกอาจจะแสงไฟจากห้องของพวกเราได้น่ะฮะ...” เธอหันไปมองที่หน้าต่าง “จริงๆด้วย!” ทั้งคู่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นที่มืดด้วยความอึดอัด หลังจากเงียบกันไปพักนึง จู่ๆฮยอนจุงก็เดินเข้าไปประชิดตัวฮวางโบแล้วก็ดึงข้อมือเธอ... เธอตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ> “นี่เธอ..”.. เขาเดินลากข้อมือเธอไปทางห้องน้ำ ฮวางโบซึ่งกำลังตกใจก็พยายามจะฝืนตัวถอยหลังออกมา ”นี่เธอกำลังทำอะไรน่ะ?” ฮยอนจุงไม่พูดไม่จาดึงตัวเธอเข้าไปในห้องน้ำ เขาเปิดไฟแล้วดึงมือเธอขึ้นมาเพื่อดูแผลของเธอให้ชัดๆ เมื่อได้เห็นแผลแล้วเขาถึงกับถอนหายใจ ส่วนฮวางโบค่อยโล่งอกที่รู้เจตนาของเขา <เมื่อกี้ชั้นกลัวแทบแย่...> เขามองดูแผลที่มือของเธอและถามเธอด้วยความห่วงใย “นี่คุณคงเจ็บมากเลยสิฮะ?” ”ไม่หรอก มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น...” เธอพยายามจะชักมือของตัวเองกลับ ระหว่างที่เขายืนจ้องดูมือเธออยู่นั้น...บรรยากาศเงียบๆแบบนี้ทำให้เธอเริ่มกังวล “เราออกไปกันเถอะ อยู่ในนี้มันยังไงยังไงก็ไม่รู้!” พูดไม่ทันจบ เขาก็ดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ๆแล้วค่อยๆบรรจงจูบเธอ..สมองของเธอตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า โปรดติดตาม คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ตอนที่ 40 – เจ้าชายน้อยของชั้น หล่นมาจากดาวดวงไหนน่ะ” คำอธิบายท้ายบท 1. วันนี้ในห้องส่งของรายการ WGM เป็นตอนพิเศษ ซึ่งทางรายการได้เปิดตัวคู่แต่งงานใหม่ 3 คู่ และในภายหลังมี 2 คู่ที่ได้เข้ามาร่วมเป็นนักแสดงหลัก <ฮวานฮี-โยบิ มาร์โก้-ดัมบิ> สำหรับตอนนี้คู่รักดั้งเดิมจะมีบทบาทแค่เป็นแค่ผู้ชมรายการเท่านั้น 2. ซังคึมมี-“หนุ่มเอ๊าะ หนึ่งในชื่อเล่นของคิมฮยอนจุงซึ่ง โซอินยองเป็นคนเริ่มเรียก ความหมายก็คือ ดูใสเอ๊าะเหมือนเด็กๆ ของฝากจากยาย อ๊ะอ๊ะ สาวๆ คิดอะไรอะไรได้อีกน่ะเนี่ย มันคือฟิคค่ะ มันคือฟิค ท่องไว้ ยาย(นาจา) 14/5/53   Create Date : 16 พฤษภาคม 2553 26 comments Last Update : 16 พฤษภาคม 2553 16:53:36 น. Counter : 1325 Pageviews. Share Tweet

โห๊ะๆ ไมีคิดว่าจะได้เม้นท์คนแรก ว่าแต่.....อิ อิ อีจุงมันทำไรโบอ่ะ 555 ยายหนูจะเป็นบ้าแล้วนะ รูปประกอบฟิคตอนนี้ก็น่ารัก จุงก็หล่อ โบก็สวย ขอบคุณมากนะยายสำหรับฟิคที่สนุกแบบนี้ คัมซัมฮามิดา   โดย: lookomm IP: 110.49.75.195 16 พฤษภาคม 2553 17:21:26 น.

ยายยยย กรี๊ดๆๆ ต่อด่วนเถอะนะค๊ะะ อ๊ายย ฟิคคะฟิค แต่จิ้นไปไกลแล้วววว   โดย: แฟนคู่จุงโบ(แอน) IP: 202.176.68.78 16 พฤษภาคม 2553 17:37:26 น.

กำลังจะออกไปกินข้าวเย็นเลยยาย 2 วันมานี่คลิกเข้าบล็อคยายตลอดเวลา เพราะว่าไม่ได้ออกไปไหน กลัวง่ะ เข้ามาก็เจอฟิคตอนเด็ดอีกแล้ว ทำไงดีล่ะยาย มันอิ่มง่ะ แล้วจะกินข้าวเย็นลงมั้ยเนี่ย อิ่มใจจังเลย แหมยายเข้าใจจบนะเนีย จบแบบนี้ ฆ่ากันเลยดีกว่ายาย อยากได้อีกสักตอนอยากรู้ต่อไปอิจุง จะทำอะไรต่อ แต่เป็นห่วงยายมากกว่า คืนนี้จะอดทนต่อไปนะยาย ขอบคุณ และขอบคุณค่า   โดย: มัม IP: 115.87.169.22 16 พฤษภาคม 2553 17:37:28 น.

ฟิคก้ต้องมีพื้นฐานของความเป้นจริงพี่นาจา...แล้วทำไมพี่นาจามาจบตอนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข้มอ่ะ..ไม่ดีมั่งเนี้นทรมานน้องๆๆไปถึงกันค่ะ...ก็บอกแล้วว่า จุงเริ่มรุกหนักแล้ว ไม่สนอะไรแล้วแน่วแน่สุดๆๆไปเลยอ่ะ ชอบอะไรอย่างนี้น่ะเนี้ย   โดย: 1985pumpui IP: 125.25.69.110 16 พฤษภาคม 2553 19:11:21 น.

ชิลลางชักจะทะลึ่งใหญ่แระ เด๋วจูบเด๋วจูบ อยากจะกรี๊ดดังๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ   โดย: ตอง IP: 180.183.168.5 16 พฤษภาคม 2553 19:51:37 น.

ยาย... รู้ไหมว่าวันนี้ยายโหด มากเลยอะ กระชากใจกัน ก็ตอนนี้ แง...แง จบง่ายๆแบบนี้ได้ไงจ๊ะ ขอบคุณนะคะ ถึงแม้ว่าจะสุขแบบคา..คา แต่ก็มีความสุขคะ   โดย: ning IP: 124.120.239.187 16 พฤษภาคม 2553 20:08:36 น.

น่ารักสุดๆ เฮ้อ!!!!!!! thank you นะ ยาย   โดย: speedy IP: 58.11.23.148 16 พฤษภาคม 2553 20:21:33 น.

อ๊ายแล้วไงต่อยายกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดขอวีไอพีได้ไหมยายอยากจะบ้าแล้วอะ   โดย: giff IP: 58.11.43.115 16 พฤษภาคม 2553 22:00:21 น.

ว่าจะไปนอนแล้วเข้ามาเจอยายมาอัพตอนใหม่... ทำมัยยายจบแบบนี้อ่ะทรมานคนอ่านมากๆ จะรอยายมาอัพตอนใหม่นะคะอย่าหักโหมมาก... ขอบคุณค่ะ   โดย: เป้ (สิงโตหัวโต ) 16 พฤษภาคม 2553 22:27:18 น.

จบอย่างนี้เลยหรอ ขอกรี้ดก่อน กรี้ดดดดดดดดดดดดดด 55 ชอบตอนทักทายกันในใจจัง น่ารักสุด แล้วก็ตอน "อะไรน่ะ? คุณน่ะเหรอจะมาสวยกว่าบูอิน? กล้าดียังไงมาเปรียบเทียบตัวเองกับบูอินของผม?" น่ารักได้อีกอ่ะ ปล. รีบเช็ดน้ำตาจากคลิปี่ยายบอกมาอ่านฟิคต่อนะเนี่ย   โดย: แพร IP: 61.90.113.168 16 พฤษภาคม 2553 22:40:27 น.

ว่าแล้่วกินข้าวไม่ค่อยลงจริง ๆ ด้วย บอกแล้วว่าอิ่มล่ะยาย เข้ามาอีกรอบ เอ๊ะ บล็อคยายทำไมเปลี่ยนไป มีเพลงให้ฟ้งด้วย นี่กะจะไม่ให้ไปบ้านอื่นเลยใช่มั้ย อยู่บ้านนี้มีฟิคให้อ่านมีเพลงให้ฟัง ดีจริง ๆ เลย เพลงเข้ากะฟิคตอนนี้เลย ชอบ ๆๆ พูดถึงบ้าน ขอนอกเรื่องหน่อยนะยาย ฟังพี่อ๊อฟพูดวันนี้ แล้วยังร้องไห้ไม่หยุดเลย ชอบมาก "เกลียดพ่อแล้ว ไม่รักพ่อแล้ว จงออกไปจากที่นี่ซะ เพราะที่นี่คือบ้านของพ่อ" เรารักในหลวงเนาะ   โดย: มัม IP: 58.9.252.106 16 พฤษภาคม 2553 22:40:35 น.

ใช่ค่ะ พี่ออฟได้ใจ ดูกี่ครั้งก็ร้องทุกครั้ง บล๊อกสวย ฟิค สวย คนแปล สวย คนอ่านสวย ยิ่งจิตใจยิ่งสวยใหญ่   โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย ) 16 พฤษภาคม 2553 22:50:38 น.

บลอคใหม่หวานแหววเชียวค่ะ แต่ฟิคตอนแรกก็หวานแหววเขินอาย ยย แต่ท้ายๆร้อนแรงโฮกกกก กกก   โดย: ^^ IP: 61.90.21.238 16 พฤษภาคม 2553 23:05:17 น.

ขอกรี๊ดด้วยอ่ะตอนนี้ รวมทั้งคลิปที่ยายส่งมาให้แพรดูด้วย ประทับใจสุดๆ "พวกเราสีเดียวกัน ศีรษะนี้มอบให้พระเจ้าแผ่นดิน"   โดย: pim_bk IP: 61.90.113.168 16 พฤษภาคม 2553 23:28:29 น.

ขอบคุณสำหรับฟิคนะจ๊ะ รักษาสุขภาพนะ อย่าหักโหม เดี๋ยวแฟนๆจะเศร้าเวลาไม่มีฟิคดีๆอ่าน   โดย: sasaranger (sasaranger ) 16 พฤษภาคม 2553 23:39:44 น.

ยาย...ใช้ธีมนี้แก้ขัไดไปก่อนนะค่ะ แล้วเดี๋ยวจะไปทยอยแก้ไขให้ใหม่ ขอไปงมโค๊ดก่อน บล๊อกยายแอบทำอาถรรพ์ใส่เขา ต้องไปหาพระมาห้อย จะได้ทำออกมาสวยสมบูรณ์ ...ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่นะ ส่วนฟิก..เดี๋ยวกลับมาเมนต์ ขอไปนอนก่อนนะจ๊ะ   โดย: คิมโอเรนจี IP: 58.11.40.184 16 พฤษภาคม 2553 23:51:35 น.

บางทีเราทุกคนก็ต้องเจอกับความเครียด ท้อแท้ สิ้งหวัง นั้นไม่ใช้อะไรที่แปลกไม่ได้หมายความว่าคุณอ่อนแอ แต่การที่คุณยอมรับว่ากลัวสิ่งนั้นต่ะหากละ ที่เรียกว่าความกล้า กล้าทีจะยอมรับในสิ่งที่คุณกลัว กล้าจะยืนหยัดเเละต่อสู้กับมัน แต่วันนี้ถ้าสิ่งที่คุณแบบรับไว้นั้นมันเกินกว่าที่คุณจะทนได้ ถ้ายังงั้น วันนี้คุณลองเปิดใจให้ พระเจ้าเข้ามามีส่วนช่วยคุณคลายปัญหาของคุณได้มั้ย ลองดูสิเเล้วคุณก็จะผ่านทุกอย่างไปได้อย่างแน่นอน!! เหมือนที่ฉันได้ผ่านมานมาจนได้!   โดย: gh IP: 124.120.21.107 17 พฤษภาคม 2553 0:14:22 น.

อ๊ายจบแบบนี้ฆ่ากันเลยดีกว่าค่ะยาย แล้วตอนต่อไปจะยังไงล่ะเนี่ย รออย่างใจจดจ่อ น่ารักจังค่ะคู่นี้ จุง-โบ fighting!!!!! ขอบคุณค่ะยาย ขอบคุณมากจริงๆ   โดย: ma_ma@bojoong IP: 124.121.163.204 17 พฤษภาคม 2553 2:08:38 น.

รอตอนต่อไปนะคะยาย น่ารักได้อีก มีความสุขจะแย่ ขอบคุณยายมากๆเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ   โดย: ต้นอ้อ IP: 202.28.62.245 17 พฤษภาคม 2553 9:46:50 น.

ขอบคุณสำหรับฟิคเช่นเคยนะคะ คุณยาย ตุ๊กยังไม่ได้อ่านเลยคะ แต่แวะมาขอบคุณยายก่อน แต่เห็นแต่ละเม้นท์กรี๊สสส ๆๆ กันเยอะ ๆ อย่างนี้ ต้องมีอะไรดี ๆ แน่นอนเลย ค่า 5555 ขอบคุณอีกครั้งค่า   โดย: Joong Luv Bo IP: 124.121.223.157 17 พฤษภาคม 2553 11:37:04 น.

อ๊ากกกกกกกกกกก ยายจ๋า จบแบบนี้ ต้องขอ V I P อย่างเดียวเลยอ่ะ ค่ะ...555 เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: kaprow IP: 124.120.133.237 17 พฤษภาคม 2553 13:58:40 น.

แอบแวะมาดูบล็อคยายอีกที ยังไม่มีตอนใหม่ แต่บล็อคน่ารักเชียวนะค่ะ สวยงาม สวยงาม   โดย: แพร IP: 58.11.60.155 17 พฤษภาคม 2553 18:44:02 น.

สวัสดีฮะ.. แม่สาวไหล่เล็กของผม... ฮยอนจุงหยุดยืนอยู่ข้างหลังฮวางโบ แอบมองเธอแล้วก็คิดในใจว่า...รูปร่างบูอินนี่มันช่าง... จุงคิดอะไรเนี่ย แล้วยังไม่ชอบให้ใครมาว่าเป้นเด้กอีก ยาย น่ารักจัง   โดย: joy&yoo IP: 110.49.37.142 18 พฤษภาคม 2553 18:26:53 น.

พูดไม่ทันจบ เขาก็ดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ๆแล้วค่อยๆบรรจงจูบเธอ..สมองของเธอตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า หง๊าจบแบบนี้ได้ไง   โดย: nonnie~ IP: 118.174.106.15 20 พฤษภาคม 2553 16:08:03 น.

เดี๋ยวนี้กล้าออกคำสั่งนะจุง ยิ่งแสดงความรักหมายถึงรักมากใช่ไม่เนี่ยจุง ขอบคุณยายนาจานะค่ะฟิตสนุกมากๆๆๆ ปล. ขอบอกว่าบล็อกอันใหม่เนี่ยสวยมากค่ะ เพลงก็ยิ่งได้ใจใหญ่เลย   โดย: hunny IP: 124.122.102.173 27 พฤษภาคม 2553 22:07:06 น.

กรี๊ดดด 555ยายจบอย่างนี้ต้องอ่านต่อโดยทันทีไม่งั้นหนูนอนไม่หลับแน่555 โอ้ยๆๆจุงมันจะรุกหนักไปไหน บูอินสุดสวยเตรียมใจไม่พอต้องเตรียมตัวด้วยอิอิ แต่ยังรู้สึกเหมือนเดิมเพราะอิจุงมันเจ้าเล่ห์อย่างงี้ไงบูอิินถึงได้ระวังและระแวงว่าจุงมันต้องทำไรแน่กร๊ากกกกกก ยายฟิคๆๆๆใช่ม่ะค่ะ แต่หนูอยากให้มันเป็นจิงมากกกกกกกก ขอไปอ่านต่อนะไม่ไหวใจเต้นจัง   โดย: kanjabo IP: 192.168.182.145, 124.120.0.63 7 มิถุนายน 2553 1:11:05 น.