คำสัญญา...ฉบับสุดท้าย ตอนนี้เขาได้อยู่ต่อหน้าเธอแล้ว เขาไม่มีทางปล่อยให้โอกาสดีดีแบบนี้ให้เธอหนีเขาไปอย่างที่แล้วๆ มาอีก เขามองเธอ “คุณ...คุณ..คุณไม่มีอะไรจะพูดกับผมจริงๆหรือ” “......”เธอไม่ตอบ “คุณบอกว่าคุณยังคิดไม่ออกใช่หรือเปล่า” เขาถาม “...ใช่...” เธอคิดอีกครั้ง “แม้กระทั่งตอนนี้หรือ” เขาถามเธออีก “ใช่....” เธอพยักหน้า “แต่ทำไมคุณคอยแต่จะหลบหน้าผมด้วย” “คือ..ฉันคิดว่ามันคงจะดีถ้ายังไม่ต้องมาเจอเธอตอนนี้ เพราะฉันยังคิดไม่ออกเลย อีกอย่างฉันเองก็ต้องการเวลาในการตัดสินใจด้วย” เธอพูดโดยที่ไม่หันไปมองหน้าเขา “ทำไมฮะ” เขาถามอีกครั้ง เธอก้มหน้าพลางกุมมือของตัวเองก่อนจะตอบออกไป “ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจที่จะมาเจอเธอในสถานการณ์เช่นนี้ ฉันเกรงว่า หากฉันมาพบเธอมันจะยิ่งทำให้การตัดสินใจไขว้เขวได้” เหตุผลนี้หรือ เหตุผลแค่นี้เองจริงๆ หรือ ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าตัวเองควรจะร้องไห้หรือหัวเราะดี “คุณช่วยบอกผมหน่อยได้หรือเปล่าว่าคุณตัดสินใจแล้ว หรือ ว่ากำลังตัดสินใจ” เธอหันไปมองตาเขา “มันจำเป็นขนาดที่เราต้องรีบคุยกันเดี๋ยวนี้เลยหรือ” ถึงแม้ว่าเธอจะดูหงุดหงิดไปบ้าง แต่ ณ ขนาดนี้ เขาไม่อยากจะปล่อยให้ช่วงนาทีทองขณะนี้หลุดไป เพราะหากเป็นเช่นนั้นแล้ว อาจมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นก็ได้ “ตอนนี้ระหว่างเรามันเกิดอะไรขึ้นฮะ ดูเหมือนว่า คุณคอยแต่จะหลบหน้าผมอยู่เรื่อย”ระหว่างที่พูดเขาจ้องหน้าเธอ และเธอเองก็มองเขาเช่นกัน เธอสูดหายใจยาวๆ นั่งนิ่งไปพักใหญ่ก่อนตัดสินใจพูดออกมา “เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันเคยคบกับแฟนเก่ามาเกือบ 8 ปี” นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเล่าอดีตให้เขาฟัง “ความรู้สึกที่เขาต้องการจะขอเลิกกับฉัน ฉันยังคงคิดเข้าข้างตัวเองว่าเราคงจะได้อยู่ด้วยกัน มีลูกด้วยกัน จูงมือเดินไปด้วยกัน และ อยู่ด้วยกันจนวาระสุดท้าย” “...8 ปี” เสียงสะอึกกับคำพูดนี้... “ตลอดเวลา 8 ปี ฉันทุ่มเททุกอย่างเพราะคิดว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันจนวันตาย...แต่.......” เสียงของเธอค่อยๆ เงียบลง เขาค่อยๆ หันไปมองหน้าเธอ พยายามฟังสิ่งที่เธอพยายามจะพูดออกมา สถานการณ์เช่นนี้ ทำให้เขาเข้าใจความรู้สึกของเธอมากขึ้น เธอนั่งนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเริ่มพูดต่อ “เขาบอกฉันว่าเป็นเพราะความคิดเห็นของเรา 2 คนไม่ตรงกัน เราเข้ากันไม่ได้เลย แต่.....ฉันไม่คิดว่านั่นคือเหตุผลที่แท้จริงหรอกนะ...ถึงแม้ว่าเราจะเลิกกันไปแล้ว แต่ฉันก็ยังต้องการจะรู้เหตุผลที่แท้จริงอยู่ดี จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังหาเหตุผลไม่ได้เลย” “ฉันคิดไปเองว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันทำให้เขานั้นมันมาจากความรู้สึกที่ฉันอยากให้เขาจริงๆ...เพื่อนของฉันต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ฉันยังคงฝังใจกับเรื่องความรักที่ไม่สมหวัง ใช่...เขาพูดถูก ฉันยังไม่เคยลืมความเจ็บปวด ฉันกลัว..กลัวความเจ็บปวดที่อาจจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ฉันเข็ดขยาดและกลัวจริงๆ” “ตอนนี้ฉัน..ฉันไม่กล้าที่จะรักใคร ฉันไม่กล้าที่จะเริ่มต้นกับใครได้อีก... ได้โปรดเข้าใจฉันด้วยนะ” เธอหันไปพูดพร้อมรอยยิ้มอันขมขื่น ความรู้สึกขมขื่นและเจ็บปวดของเขาวิ่งแล่นเข้ามาหาทันที เขาไม่สามารถเก็บความรู้สึกเจ็บปวดของตัวเองได้ เขานิ่งเงียบไม่มีแม้แต่คำพูดใดๆ จะบอกกับเธอ “ขอบคุณนะ ที่ทำให้ฉันรู้สึกอยากมีความรักอีกครั้ง”เธอยิ้มให้เขาอีกครั้ง เขามองเธอและยิ้มตอบ ประโยคที่เธอเพิ่งจะพูดออกมา เขาคิดในใจ หากเธอพูดประโยคนี้ในเวลาอื่น แน่นอน.....เขาต้องมีความสุขแน่ๆ แต่ ณ ตอนนี้ ประโยคที่เธอพูดมันทำให้เขายิ้มไม่ออกจริงๆ “แต่เพราะว่าฉันกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้น ฉันสงสารตัวเองหากต้องสูญเสียอีกครั้ง และสงสารตัวเองกับผลลัพธ์ที่จะตามมา” ความในใจค่อยๆพรั่งพรูออกมา “เธอชอบผู้หญิงที่ชื่อ ฮวางโบ ฮเยจุงจริงๆ หรือ เป็นเพราะอะไร เพราะเธอเป็นคนใจดี มีความเมตตา เพราะเธอเป็นคนที่เข้าใจง่าย เพราะเธอเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่น เพราะเธอเป็นคนดี ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เธอเอามาตัดสินว่าเธอชอบหรือ” ความรู้สึกของเธอยังคงพลั่งพรูออกมา “แต่เธอ...เธอช่วยยอมรับตัวตนอีกด้านหนึ่งของฉันได้หรือเปล่า ด้านที่ไม่ดีของฉัน เป็นเด็กที่ไม่รู้ประสีประสา เป็นคนขี้อิจฉา เป็นคนไม่มีเหตุผล เป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง เธอยอมรับตัวตนที่แท้จริงของฉันได้หรือเปล่า เธอจะรักคนที่มีนิสัยแบบนี้อยู่อีกหรือเปล่า หรือเธอรักฮวางโบ ฮเยจุง คนที่เธอคิดว่า เป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ ที่เธอวาดภาพไว้อยู่ในใจ” นี่เป็นครั้งแรกที่เธอแสดงความรู้สึกที่มีอยู่ในใจของเธอต่อหน้าเขา เขารู้สึกพอใจ และคิดเข้าข้างตัวเองว่าสิ่งที่เขาต้องการจะพูดกับเธอนั้น ตอนนี้เธอได้พูดแทนเขาออกไปหมดเปลือกแล้ว นั่นก็คงหมายความว่าเธอคงรู้ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอจริงๆ เขาคิดเช่นนั้น จากคำพูดของเธอวันนี้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บลึกๆ อยู่ในใจ ความรู้สึกด้านหนึ่ง เป็นเพราะเขาคาดคั้นเอาคำตอบจากเธอวันนี้ให้ได้ ทำให้เธอต้องลำบากใจ และอีกด้านหนึ่ง เขาก็ไม่เคยให้ความมั่นใจและปลอดภัยกับเธอเลย ทั้งๆ ที่ลึกๆ ข้างในแล้ว รู้สึกเป็นห่วงเธอเสมอ แต่ต้องปิดบังความรู้สึกตัวเองเอาไว้ แต่เธอก็ยังไม่วาย มอบสิ่งดีดีให้กับเขาอยู่เสมอ เธอยังมักนึกถึงเขาก่อนเสมอ เขาดึงมือของเธอเข้ามากุมไว้ ความรู้สึกชาไปทั้งตัวของเธอ มองดูมือที่เขากุมอยู่ตอนนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถขัดขืนได้เลย เขายิ้มให้เธอก่อนที่จะเริ่มพูด “ผมเฝ้ารอและเพียรพยายามหาผู้หญิงที่มีลักษณะเหมือนที่คุณเพิ่งจะพูดออกมา และตอนนี้ผมก็ได้พบแล้ว” “คุณช่วยรับผมไว้พิจารณา และให้โอกาสแก่ผมสักครั้งจะได้มั๊ยฮะ” “ฟังนะฮะ....ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ และผมก็ไม่ได้มองหาคนที่สมบูรณ์แบบด้วย ผมว่า..มันคงจะเหนื่อยเกินไป... ผมแค่ต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้างในวันที่ผมทำงานเหนื่อยๆ แล้วกลับมาบ้าน ใครสักคนที่ผมรักรอผมอยู่ที่บ้าน ใครสักคนที่สามารถคุยกันตลอด ใครสักคนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ ใครสักคนที่เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งคนรัก และเป็นแม่ของลูกผม ใครสักคนที่ใช้ชีวิตอยู่กับผมไปจนวันตาย” “ผมต้องขอโทษคุณอีกครั้ง ที่ทำให้คุณรู้สึก.... แต่ว่าผม... ผมไม่เคยคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบเลย เราสองคนมีนิสัยเหมือนกัน เป็นคนที่ซ่อนความรู้สึกจริงๆ ของตัวเองไม่เป็น” "เราต่างไม่มีใครสมบรูณ์แบบ แต่ถ้าเราอยู่ด้วยกันผมมั่นใจว่า เราจะสามารถเติมเต็มชีวิตให้สมบูรณ์แบบได้" เขายังคงให้เหตุผลแก่เธอ เธอก้มหน้าฟังเขาพูดต่อไป เขาก็นิ่งเงียบและหันไปมองเธอเพื่อรอคำตอบจากเธอ เขากุมมือของเธอไว้ไม่ปล่อย เขาคิดว่า เธอเข้าใจสิ่งที่เขาเพิ่งจะพูดออกไปหรือเปล่า ทั้งหมดที่เพิ่งจะพูดไป ล้วนออกมาจากใจของเขา และเธอเองก็เช่นกัน ที่ได้สารภาพความรู้สึกออกมา แต่ว่า..เธอยังไม่ตัดสินใจสักที หรือเธอยังต้องการความมั่นใจและความปลอดภัยมากกว่านี้ ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาจะให้เวลากับเธอเพื่อตัดสินใจอีกครั้ง “หากคุณยังรู้สึกลังเลและไม่แน่ใจ ผมจะให้เวลาเท่าที่คุณต้องการเพื่อตัดสินใจอีกครั้ง แต่ก่อนอื่น....คุณรับปากกับผมได้หรือเปล่า คุณอย่าพยายามหนีผมจะได้มั๊ย” เขาถาม คำถามนี้ทำให้เธอต้องหันไปมองเขา “เธอหมายความว่ายังไง.....” “อย่าวิ่งหนี...ในขณะที่อีกคนต้องการใกล้ชิด อย่าวิ่งหนี.....ในขณะที่อีกคนต้องการพบ และอย่าวิ่งหนี.....ในขณะที่อีกคนต้องการติดต่อด้วย” “แล้วนี่...มันคืออะไร ความสัมพันธ์แบบไหนกันเนี่ย” เธอเริ่มแย้ง เขาใช้เวลาคิดชั่วครู่ก่อนพูดออกมา “เอ่อ...ลองคบกันไงฮะ ผมจะให้เวลาคุณลองคบกันดู จนเมื่อคุณพร้อมแล้ว..จนเมื่อคุณคิดว่า ผมเหมาะที่จะเป็นแฟน หรือ ไม่เหมาะก็ได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นมันขึ้นอยู่กับคำตอบสุดท้ายของคุณ” เธอยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบ ทั้งสองเงียบกันไป และในที่สุดเธอก็เป็นฝ่ายเริ่มต้นพูด “ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไง มันไม่ยุติธรรมสำหรับเธอเลย” เขาดีใจจนไม่อาจซ่อนรอยยิ้มไว้ได้ “มันยุติธรรมสำหรับผมหรือไม่ ตัวผมเองเท่านั้นที่รู้ดี” “แต่ว่า..แต่......” “อะไรหรือฮะ” “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากมันเกิดถลำลึกลงไป จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสุดท้ายต้องจบลงด้วยความเจ็บปวด” น้ำเสียงดูเศร้าสร้อยอีกครั้ง เขาคิดว่าเขาจะใช้เวลาและความพยายามเพื่อประคองให้ดีที่สุด มันคงไม่มีทางใดที่ดีกว่านี้อีกแล้ว เขาเข้าใจความรู้สึกตอนนี้ของเธอดี เขาบอกกับตัวเองว่าจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เพื่อเธอคนนี้คนเดียวเท่านั้น “ให้เวลากับฉันได้คิดเรื่องนี้ก่อนได้มั๊ย คิดว่าเราควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี” น้ำตาของเธอเริ่มเอ่อล้นออกมา หัวใจของเขาเริ่มเจ็บปวดไปกับเธออีกแล้ว เขาดึงเธอเข้ามาสวมกอดทันที เธอซ่อนใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาซบหน้าอกที่อบอุ่นของเขา เสียงสะอึกสะอื้นยังคงมีอยู่ เสื้อของเขาเต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ เวลาผ่านไป เธอยังคงร้องไห้อยู่ เขาค่อยๆปลอบประโลมเธอด้วยการลูบหัวของเธอเบาๆ ประหนึ่งกำลังปลอบเด็ก “คุณร้องไห้ทำไม หรือว่า..คุณต้องการให้ผมปลอบ “ “ฉันขอร้องให้เธอทำงั้นหรือ” ใบหน้าของเธอยังคงซบอยู่กับอกของเขา “เอาละ..ผมอยากปลอบคุณ ผมอยากให้คุณอยู่แบบนี้นานๆ พูดแบบนี้โอเคมั๊ยฮะ” เขาพยายามแกล้งแหย่เธอ และในที่สุดเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เขามองหน้าเธออีกครั้งและพูดกับเธอว่า “เมื่อไหร่ที่คุณพร้อม ใส่เครื่องประดับที่ผมให้คุณเป็นของขวัญถ้าคุณตกลงรับผมไว้ แต่ถ้าคุณปฏิเสธ ก็ทิ้งมันไป” เธอนิ่งคิดอยู่นาน... โดยที่ไม่มีคำพูดอะไรออกจากปากของเธอ จะมีก็เพียงแค่... การ 'พยักหน้า' จากเธอเป็นคำตอบเพียงเท่านั้น... THE END ********* บทส่งท้ายของผู้เขียน ในที่สุด “คำสัญญา” ก็จบสมบูรณ์ ครั้งแรกที่ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้ ฉันต้องการให้มันจบแบบมีความสุข แต่หลังจากที่ทยอยเขียนไปเรื่อยๆ ดูเหมือนว่า มันไม่น่าจะจบลงแบบนั้น ฉันพยายามที่จะเขียนให้มันจบแบบอย่างอื่นบ้าง แต่ฉันคิดว่ามันควรจะจบแบบนี้ดีกว่า อย่างน้อยพวกคุณก็สามารถจินตนาการว่าท้ายสุดแล้ว เธอจะใส่เครื่องประดับที่เขาได้ให้เธอหรือเปล่า แม้ว่าลึกๆ ในใจฉันก็อยากให้เธอยอมรับและใส่เครื่องประดับชิ้นนั้นในชีวิตจริง ขอบคุณมากคะที่ทุกคนให้การสนับสนุนฉันเป็นอย่างดี ให้ความสุข ความรักแก่ฉัน ให้กำลังใจกับการเขียนเรื่องนี้ซึ่งเป็นเรื่องแรกในชีวิต 只想戒毒nim (Original Writer) 7/5/2009 บทส่งท้ายของคุณกาก้า (ผู้แปล) จบแล้วคำสัญญาฉบับที่ 38 หัวใจสำคัญของเรื่องนี้ อยู่ที่ฮวางโบพยักหน้าแทนคำตอบ คุณคิดใช่มั๊ยว่าทำไมจบแบบนี้ ดูเหมือนว่า ผู้เขียนคงไม่ได้ต้องการให้จบแบบนี้ ยังคงมีตอนพิเศษอีกต่อไปอีก 24 ตอน ซึ่งเป็นตอนต่อจาก คำสัญญาฉบับที่ 38 ยังไงก็ขอให้ติดตามอ่านตอนต่อไปที่กำลังจะแปลออกมาเรื่อยๆให้อ่านนะคะ ย้อนกลับไปที่คำสัญญาฉบับที่ 38 ฉันจินตนาการไว้ว่า ของขวัญวันวาเลนไทน์ที่ฮยอนจุงให้เธอน่าจะเป็นเส้นนี้นะคะ รูปนี้เป็นรูปที่เธอลงในไซเวิลด์ของเธอ ฉันไม่รุ้ว่าทำไมคิดว่าเป็นเส้นนี้ แต่ว่าฉันรู้สึกแบบนี้จริงๆ รูปนี้อัพโหลดขึ้นในวันที่ 3/3/09 ซึ่งเป็นจี้รูปหัวใจ ซึ่งเหนือรูปหัวใจก็มีเพชรอีกหนึ่งเม็ดด้วย รูปนี้อัพโหลดขึ้นวันที่ 12/4/09 สร้อยเส้นนี้เธอมักสวมเวลาที่ไม่ได้ออกงาน ดูวันที่แล้วห่างจากวันไวท์เดย์เกือบเดือนเชียว (จำเหตุการณ์ตอนที่จุงยิ้มอย่างมีความสุขตอนทีกลับจากเกาะแจจูได้หรือเปล่า) แต่ฉันว่าน่าจะเป็นสร้อยเส้นนี้มากกว่า รูปนี้ฉันแค๊ปมาเมื่อวันที่ 4/4/09 ซึ่งเธอตั้งใจใส่ออกสื่อ สร้อยเส้นนี้ ประกอบไปด้วย ตัว H และดาว 2 ด้วย สร้อยคอเส้นนี้ดูเหมือนว่าจงใจออกแบบมาเพื่อเธอเท่านั้น ฉันคิดว่าชาวจุงโบทุกคนน่าจะรู้นะคะว่าฉันหมายถึงอะไร ขอบคุณจากใจ กาก้า 21/1/10 บทส่งท้ายจากผู้แปล(ภาษาไทย) จบแล้วนะคะกับฟิคแปลเรื่องแรกในชีวิต หวังว่าคงจะถูกใจไม่มากก็น้อยนะคะ จากที่คุณกาก้าบอกว่าไว้ผู้เขียนคำสัญญาฉบับพิเศษอันเป็นตอนที่ต่อจากคำสัญญาฉบับที่ 38 ซึ่งยาย(นาจา) ก็ได้ลงไว้ในนี้ 2 ตอนไปแล้ว ยังติดไว้อีก 2 ตอนคือตอนที่ 2-2 (ครบรอบ 100 วันแต่งงาน) และ ตอนที่ 3 – เกิดอะไรขึ้นกับจองมิน(ของยาย) คุณกาก้าได้แปลไว้ถึงตอนนี้ถึงตอนที่ 3 เท่านั้น ยังไงดีคะ เราจะรอให้ครบก่อนหรือว่าลงให้ครบ 3 ตอนเลยดี แบบว่ากลัวว่ามันจะไม่ประติดประต่อกัน ผู้อ่านคิดเห็นยังไง รบกวนแจ้งด้วยนะคะ(หลังคอมเม้นท์) ขอบคุณที่รักกัน ยาย(นาจา) 6/3/10   Create Date : 11 มีนาคม 2553 25 comments Last Update : 12 มีนาคม 2553 9:42:50 น. Counter : 2513 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณสำหรับการทุ่มเทแรงกายแรงใจสำหรับการแปลฟิคนะคะ อย่างที่บอกมีคนหลายคนสามารถอ่านภาษาอังกฤษได้ แต่ไม่ทุกคนที่จะสามารถแปลให้คนอื่นอ่านและเข้าใจในตัวละครนั้นๆๆได้ ต้องบอกว่านาจาทำได้คะ และทำได้ดีด้วย พี่ยังคอยให้กำลังใจนาจาตลอดเสมอนะ ถึงแม้บางทีไม่ได้เข้ามาเม้นท์ให้ แต่ติดตามตลอดและขอบคุณทุกครั้งที่มีตอนใหม่มาให้อ่านเสมอมา ขอบคุณอีกครั้งด้วยใจจ้า   โดย: mae_moozaa IP: 118.175.84.52 11 มีนาคม 2553 14:21:14 น.

และแล้วก้อมาถึงตอนสุดท้ายจนได้ แต่ว่ามันคงไม่ใช่ท้ายที่สุดของจุงโบใช่ไหมคะ ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ที่ยายนาจาทำให้นะคะ และจะติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ อย่าท้อถอย แม้สถานการณ์บ้านเมืองจะไม่อำนวยนะ เพื่อความสุขของทุกคน สู้ต่อไปค่ะ   โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 11 มีนาคม 2553 15:04:15 น.

ขอบคุณพี่นาจาและทีมงานนะค่ะ น้องหญิงที่ขยันนำไปแปะในบ้านจุงโบโฮลิค ในที่สุดคำสัญญาฉบับสุดท้ายก็จบลงได้ด้วยความเศร้า ซึ้งใจ และมีการให้เราได้คิดกันต่อว่า ท้ายที่สุดแล้วโบจะใส่สร้อยที่ผู้เขียนได้เขียนไว้หรือเปล่า ขอบคุณสำหรับความตั้งใจของพี่นาจา ถึงแม้ว่าจะทำให้พี่ท้อแท้ แต่ไม่ท้อถอย ทำมาได้จนจบ บางครั้งอาจจะเสียน้ำตาไปกับคู่นี้ แต่ก็ขอบอกว่าพี่ทำได้ดีมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เม้นท์แต่อ่านเสมอนะค่ะ และให้ออกผลงานแปลอื่น ๆ ออกมาอีกนะค่ะ จะติดตามเสมอค่ะ   โดย: LIN IP: 203.144.144.164 11 มีนาคม 2553 16:23:59 น.

ขอบคุณมากๆ ค่ะ ชอบฮวังโบมากๆๆ เลย ส่วนฮยอนจุงก็ไม่มีความเห็นค่ะ และชอบฟิคเรื่องนี้เพราะว่าฮยอนจุงแอบชอบฮวังโบค่ะ ให้กำลังใจคนแปลนะคะ แปลออกมาได้ดีนะคะ สู้ๆ ต่อไปนะคะ ชอบเรื่อง คู่ชางชู ที่เริ่มแปลเหมือนกัน น่ารักดีค่ะ   โดย: oh IP: 158.108.97.205 11 มีนาคม 2553 16:30:17 น.

โดย: bigjinbook 11 มีนาคม 2553 17:05:19 น.

ยังไงดี...ชอบหลายประโยคเลยอ่ะ เดี่ยวต้องไปกอปมาก่อนแต่ว่าพี่นาจาตอนนี้ยาวสุดๆๆเลยน่ะถึงแม้ว่าจะรุ้ว่าเค้าจบแบบนี้อ่า...แต่แอบเชงว่าไมไม่สรุปไปเลยน่ะนิ...แต่จุงอ่ะมันอารมดีมากๆๆแระตอนวันไวย์เดย์น่ะคระ... ก้น่ะแต่จบแล้วพี่นาจาเก่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: pUmPui1985 IP: 125.27.51.242 11 มีนาคม 2553 17:05:50 น.

อ่านแล้วเหมือนจะเศร้าแต่ก็ไม่ได้เศร้าซะทีเดียว เหมือนทั้งสองจะยอมรับกันและกัน รับคนอีกคนเข้ามาอยู่ในหัวใจ ขอบคุณค่ะ เรื่องนี้สนุกมากๆเลย   โดย: nonnie~ IP: 10.1.1.152, 58.137.199.116 11 มีนาคม 2553 17:06:02 น.

ชอบตอนที่ 38 จัง ได้ใจมากเลย และเชื่อมโยงเหตุการณ์ จริงให้เราจิ้นได้อย่างมีความสุข ไม่รู้นะเรารู้สึกได้ว่าเวลา จุงพุดเรื่องการออกเดทใน strong heart สีหน้าแววตามี ความสุขและตั้งใจเปิดเผยมาก และจุงอยากแต่งงานใน อีก 2 ปีหน้า ถ้าไม่ใช่เพราะโบ จุงจะรีบแต่งทำไมตอน อายุ 26 อ่ะ(เพราะแฟนก็ยังหาไม่ได้เลย)คนที่คิดอย่างนี้ ต้องมีความรักอยู่ในใจแล้ว ขอบคุณนาจานะคะ จะรออ่าน ตอนพิเศษ นะคะ อยากแสดงความเห็นว่าอยากอ่านตอนพิเศษค่ะ ชอบผู้ แต่งคนนี้จัง แต่งได้ซาบซึ้งดีค่ะ คนแปลก็แปลได้ซาบซึ้ง เช่นกัน และชอบคุณกาก้าด้วยค่ะ ที่หาข้อมูลมาสนับสนุน ได้ใจมาก ชอบทุกคนที่เม้นท์ด้วย ขำขำดี รักบล็อกนี้จัง เลยค่ะ   โดย: สายลับ IP: 203.144.144.164 11 มีนาคม 2553 17:26:22 น.

Mae_muu จบแล้ว สำหรับภาคนี้ ขอบคุณนาจา และน้องหญิงมือแปะ ต้องบอกว่าคนแปลกะมือแปะ ตรงเวลาตลอด มาเลย ขอบคุณอีกครั้งคะ สำหรับการแปลและการแปะ ทำให้บ้านเรามีชีวิตชีวาขึ้นเลยทีเดียว และขอบคุณ สำหรับภาพประกอบ ฟิคด้วยคะ หวังว่าคำขอบคุณนี้จะทำให้นาจาและทีมงานมีกำลังใจในการแปลฟิคเรื่อง ต่อไป สำหรับภาค 2 ถ้าให้ออกความคิดเห็นได้ก็คงต้องบอกว่า อยากอ่านมากคะ เมื่ออยากอ่านก็ คงต้อง บอกว่า อยากให้ลงจังอะ ขอมากไปป่าววววว walailuk2510 ขอบคุณมาก ๆ สำหรับ คำมั่นสัญญา ขอบคุณทีมงานที่สละเวลา และเห็นใจชาวฟิคที่รอคอย อ่านแล้วมีทั้งสุข และการคาดหวังอยากให้เป็นเรื่องจริง ๆ ของทั้ง 2 คนเลยค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งลึกซึ้ง กินใจ อินในความรู้สึก ถึงยังไม่เต็มอิ่มตามที่ต้องการ ขอบคุณมากจากใจผู้อ่าน pre_cha ขอบคุณ มากๆๆๆ ค่า สำหรับ "คำสัญญา" ที่มีให้ ขอ ดลบันดาล ให้ทุกๆๆถ้อยคำที่แปลออกมา เป็นความจิงๆๆๆ ขอบคุณ ยายนานา และทีมงานทุกครจร้า รักมากมาย the mask ฟิคจบแล้ว ซึ้งจังเลย บรรยายได้ละเอียดอ่อนมาก แต่ไม่น่าจะบริบูรณ์นะ เพราะในชีวิตจริง เรายังติดตามลุ้นกันอยู่เลย ยังเชื่อมั่นในกันและกันต่อไป ขอบคุณมากมายจากใจจริงๆ ขอบคุณผู้เขียนชาวจีน ผู้แปลอิ้งค์ นาจาผู้แปลไทย ขอบคุณ ผู้แปะฟิค ภาพประกอบ และทุกๆคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ขอบคุณที่สละเวลา นำความสุข มาให้พร้อมกับความอิ่มเอมใจ ซึ้งใจ กินใจในเนื้อหา เรื่องราว ที่อ่านแล้ว คิดว่าเป็นเรื่องจริง เป็นความรู้สึกจริงๆ เพราะบรรยายลักษณะนิสัย ความรู้สึกและ ตัวตนของจุงและโบ ได้ตรงจริงๆ นี่แหละ..ใช่เลย และจะเป็นกำลังใจให้กันต่อไป ในภาค 2 และภาคต่อๆไป อยากอ่านต่อเนื่องกันเลยค่ะ อารมณ์จะได้ต่อเนื่องกันไป   โดย: joongbo IP: 115.67.242.20 11 มีนาคม 2553 18:20:11 น.

มันเป็นตอนจบที่จะเริ่มขึ้นในชีวิตจริงใช่หรือเปล่าค่ะ ขอบคุณยายนาจานะค่ะที่แปลให้พวกเราได้อ่านนะค่ะ ขอบคุณจริงๆๆ ค่ะ แย้วจะคอยอ่านเรื่องต่อไปของยายนาจานะค่ะ สู้สู้สู้ ต่อไปนะค่ะ   โดย: hunny IP: 203.144.144.164 11 มีนาคม 2553 19:17:12 น.

อ่านแล้วค่ะ จบได้สวยงาม เป็นเค้าสองคนจริงๆค่ะ เค้ารับรู้แล้วค่ะ ว่าคำสัญญาเป็นยังไงหัวใจสองดวงถึงแม้ไม่มีคำพูดอะไรที่บอกว่ายอมรับตรงๆแต่เค้าสองคนก็ยอมรับว่ามีกันและกัน มันดูอบอุ่นยิ่งกว่าการพูดว่าฉันรักเธอซะอีก....ขอบคุณ นาจานะคะที่เสียสละเวลาแปลให้อ่าน ชอบมากค่ะ   โดย: joy&yoo IP: 114.128.163.249 11 มีนาคม 2553 23:20:18 น.

อยากเก็บเม้นท์ไว้ค่ะ Punaija ขอบคุณยายนาจาและทีมงานทุกคนสำหรับฟิคประทับใจ แปลได้สุดยอดค่ะจบแล้ว มีต่อภาค 2 หรือเปล่าคะ..อิอิ กำลังหวานได้ที่ Ployri ขอคุณทีมงานแปลพีค ทุกท่านและคุณยายนาจา อ่านแล้วซึ้งจนจนน้ำตาซึม ไปด้วย โอ้ยคู่นี้เหมาะกันจริงๆๆ ถ้ามีผูชายพูดแบบนี้กะผู้หญิงสักคน ผู้หญิงคนนั้นคงละลายไปแล้ว หรือลอยไปแบบลูกดป่งเลยละ...ยาย พลอยริ Snooker ฟิคจบแล้วรู้สึกโหว่งๆจังคิดถึงฟิคทันทีที่อ่านจบเลย ขอบคุณยาย ขอบคุณพี่หญิง ขอบคุณผู้ประสานงานทุกคนค่ะ ขอบคุณรูปของพี่แอมด้วย ชอบรูปแรกสุดๆโบน่ารักมากกกกกกก ขอบคุณทุกคนนะคร้า Daffodial อ้วว ฟิคมาเร็วเกินคาด!! วันนี้บ่ายติดงานตลอด กลับบ้านก็นอนรอ เด๋วสามทุ่มเข้ามา อะจึ๊ย ฟิคแปะตั้งแต่บ่ายสาม โอ้วแม่เจ้า ^^ จบได้น่าประทับใจและไม่คาดคิดมาก่อนจิงๆด้วยค่ะ (ยิ้มแก้มปริ) จิ้นต่อไม่มีวันหมดเลย ฮ่าๆๆๆ พอบอกเรื่องสร้อยตัว H และดาว บวกกับที่บอกว่า จุงดูยิ้มแย้มวันที่กลับจากเจจู มันช่างได้ใจจริงๆ จิ้นตนาการกลับมาอีกครั้ง (รอบที่เท่าไรก็ไม่รู้ค่ะ) ถ้าในความเป็นจริง มันเป็นแบบในฟิคนี่ดีมากเลยนะคะ เพราะปัจจุบันเราก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร ขอบคุณที่เขียนฟิคดีๆแบบนี้มาให้อ่าน ขอบคุณยาย(นาจา)ที่สละเวลาแปลมาแบ่งปันน้อง ๆ ขอบคุณทีมงานและกำลังใจของทุกคนในบ้าน เราจะก้าวต่อไป..... เพื่อโลก และ จุงโบ ของพวกเรา อะจา อะจา ไฟท์ติ้ง!!!!!! Chlovejoongbo ฟิคจบแล้วว........ ขอบคุณคุณยายนาจาและทีมงานทุกๆคนนะค่ะทีนำฟิคน่ารักๆมาให้ได้อ่านกัน ฟิคน่ารักมากเลยค่ะ ทีมงานใจดีมากเลยยยยยยยยยยยค่ะ อยากลุ้นภาคต่อไปซะแล้วซิ Momoshon พี่มาแล้ว เมื่อกลางวันแวบไปแวบมา กำลังตามอ่านอยู่ แต่ตอนนี้น้ำตาไหลอยู่เลย แง แง้ ไม่ รู้ว่ามันเศร้า หรือมันซึ้ง บอกอารมณ์ไม่ถูกเลยสำหรับฟิคตอนสุดท้าย ยายนาจา ไม่อยากให้จบเลย ฮือฮือ แล้วเมื่อกี้ดูรายการ Mcountdown ทางทรู คิดว่าอาทิตย์นี้น่าจะเป็นตอนที่โบมา อุตสาห์รอตั้งนาน ไม่มีโบ เราก็นึกว่าผิดอาทิตย์ ปรากฎว่าตอนสุดท้ายเห็นหน้าโบอยู่แวบหนึ่ง อ้าวแล้วทำไมไม่เปิดตอนโบร้องเพลง เซ็งมากเลย ยังงี้จะโทรไปจัดการที่ทรูได้มั้ย ทำไมต้องตัดโชว์ของโบทิ้งด้วย แล้วก็เปิดแต่โชว์ ที่เปิดซ้ำไปซ้ำมาในทรู ดิท อีกรอบ มัวแต่พร่ำเพ้อเรื่องอื่น ลืมขอบคุณทีมฟิคเลย อยากบอกว่าขอบคุณจากใจจริง และจะคอยติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้ทุก ๆ คนเลยนะค่า คัมซา Kanjaboi มากกว่าคำขอบคุณ   โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 12 มีนาคม 2553 8:14:48 น.

แต่งได้ดีเหลือเกินค่ะ เพราะแต่งจากนิสัยของเค้าทั้งคู่เหมือนจิงเหลือเกิน เชื่อเหลือเกินค่ะว่า ณ ตอนนี้ ทั้งคู่ต้องคอยเป็นกำลังใจให้แก่กันและกันอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะในฐานะอะไรแบบไหน(คนรักแน่นอนอิๆ) แต่ทั้งคู่ต้องมีความรู้สึกดีๆและมีผูกผันกันแน่นอน ขอพรจากดวงดาว... ให้จุงโบมีชีวิตที่ดีและมีความสุข ร่วมทั้งเพื่อนๆในบ้านหลังนี้และแฟนๆที่รักทั้งจุงและโบ มีความสุขและสมปราถนา ด้วยเถิด..สาธุ Kokkoi เข้ามาอ่านฟิคตอนสุดท้าย ซึ้งมากๆ ทั้งคำพูดของจุงและโบ ให้ความรู้สึกเหมือนนี่คือเรื่องจริงเลยค่ะ "เราต่างไม่มีใครสมบรูณ์แบบ แต่ถ้าเราอยู่ด้วยกันผมมั่นใจว่า เราจะสามารถเติมเต็มชีวิตให้สมบูรณ์แบบได้" ชอบประโยคนี้ของจุงมากๆเลยค่ะ ขอบคุณผู้เขียน ผู้แปล ทีมงานที่เกี่ยวข้องทุกคนที่ทำให้ได้อ่านฟิคดีๆเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆค่ะ จะรออ่านตอนพิเศษอย่างใจจดใจจ่อเลยค่าา Joonhey07 อันนยองยามดึกค่ะสาวๆบ้านจุงโบทุกคนไม่รู้ว่าสุขใจหรือเศร้าใจกันคะสำหรับตอนจบ คำสัญญาแต่ทางนี้อ่านไปน้ำตาจะไหลไปมาสะดุ้งเอาตอนที่รู้สึกว่าตัวเองสะอื้นในคอ น้องกะดึกข้างๆหันมามองสงสัยว่านูน่าเค้าเป็นอะไรของเค้า ขอบคุณยายและทีมงานทุกท่านนะคะที่จบแบบนี้ก็ไม่ได้ถึงกับทำให้นอนร้องไห้เท่าไร เพราะทิ้งท้ายไว้แบบสามารถต่อกันเองได้ตามความต้องการ จบงานนี้แล้วถ้าเหนื่อยก็พัก กันก่อนก็ได้ค่ะ แต่ใจก็อยากอ่านภาคต่อเร็วๆหรืออะไรก็ได้เพราะสมัครเป็นแฟนคลับ ยายถาวรแล้วไม่ว่ายายจะแปลอะไรมาคิดว่ามันต้องออกมาถูกใจคนอ่านอยู่แล้ว เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ สู้ สู้. สวัสดีค่ะสาวๆทุกคน วันนี้เข้าบ้านที่ office ตอนช่วงหลังเลิกงาน ก็มาเจอฟิคตอนจบพอดี อ่านมาถึงตอนที่จุงกำลังพูดอยู่ น้ำตากำลังเริ่มซึมๆ เพื่อนดันโทรมาตามให้กลับบ้าน แต่คิดในทางที่ดีถ้าอ่านต่อคงได้มีอายเพื่อนแน่) กลับมาบ้านเพิ่งได้มาอ่านต่อตอนห้าทุ่มกว่า แต่ก็อินต่อได้อีก ขอบ คุณมากค่ะ คุณยาย น้องหญิง และทีมงานทุกคน ที่ทำให้พวกเราได้อ่านฟิคที่ทั้งสนุก เศร้าและซึ้ง ในภาษาไทยซึ่งอ่านแล้วได้อรรถรสขึ้นมากมาย (ถึงแม้คุณกาก้าเธอจะแปลมาจากต้นฉบับได้ดี แต่ยังงัยมันก็ไม่เหมือนกับอ่านภาษาเราเองหรอกนะคะ) จะรอติดตามผลงานลำดับต่อๆไปของคุณยายค่ะ ส่วนเรื่องตอนพิเศษรบกวนลงต่อไปเลยได้มั้ยค้า อ่านพิเศษ 2-1แล้วมันค้างคา อยากอ่านต่อจัง ฟืด...ฮือ...อี๋สกปรก น้ำมูกไหลเลย..แหะ ๆ ขออภัย อินจัดไปหน่อย น้ำตาไหลพราก ๆ ตั้งแต่ก่อนโบร้องไห้แน่ะ ซึ้งมาก ขอบคุณทีมงานแปลฟิค...ทุกท่านทั้งจากจีนเป็น eng และจาก eng เป็นไทยนะคะ คนแต่งเค้าแต่งได้ลึกซื้งกินใจมาก มุมมอง คำพูดที่เค้าใช้ มันโดนใจจริง ๆ เมื่อกี้แอบเห็นแวบ ๆ มีตอนพิเศษด้วยเหรอคะ ยายนาจาที่รัก...(แอบอ้างสุด ๆ ) รบกวนช่วยขออนุญาตเจ้าของเรื่องนำมาแปลอีกจะได้มั้ย มีแควน ๆ เอ๊ย แฟน ๆ รอติดตามอยู่ (กรุณาจินตนาการถึงลูกแมวน้อยตาแป๋วไปด้วยนะคะ) ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ หนุ่ยเอง Pran ขอบคุณมากมายสำหรับฟิคค่ะ ขอบคุณผู้แต่งภาษาจีน ขอบคุณผู้แปลเป็นอังกฤษ ขอบคุณผู้แปลเป็นภาษาไทย และทีมประสานเป็นที่สุดค่ะ ที่ทำให้ฟิคฉบับนี้สมบูรณ์แบบมากๆ เลย ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์ที่มีให้นะคะ ยาย(นาจา)   โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 12 มีนาคม 2553 8:17:19 น.

โบของเราคงร้องไห้เป็นเด็กน้อยแน่ ๆ เข้าทางจุงเราหละ อิอิ   โดย: mam999 IP: 61.19.21.111 12 มีนาคม 2553 14:01:50 น.

"มากกว่าคำขอบคุณ" บ้านจุงโบโฮลิคไทยแลนด์ :- กำลังจัยชั้นดีที่ ติดตามมาตั้งแต่ต้น : พี่ตู่ - เมย์เมย์ - หญิง (สุกี้) - พี่แมส, ปุ้ยมือแปะ, นางฟ้าหลิน Apple, noinnie, my_angle, พลอยริ, ธิมา, มลมล, Rainny, ypompom, fogus01, say_hi, pleน่ารัก, น้องแยม , น้องดรีม ภาพ ประกอบฟิค : วันมูน-พร, ypompom@JB สร้างสรรค์และตรวจทาน : หญิง - by_ing@JB คำปรึกษาเนื้อเรือง : น้องแยม@JB, มลมล@BG แนะนำภาษาเกาหลี : แอมมี่@JB ขอ copy มาทั้งแผงเลยค่ะ ขอบมากมายเลยค่ะ นาจา พี่ปี๊ดยังกังวลนิดๆ ในตอนที่ 36 แต่ก็เข้าใจความรู้สึก Bo ในตอนนี้มากๆ เลย ลึกซึ้งมากๆ คนแต่งเก่งนะค่ะ และนาจาของพี่(Ok นะ) ก็เยี่ยมมากที่ถ่ายถอดได้อย่างได้ความรู้สึกมากนะค่ะ ขอบคุณ ญ ด้วยค่ะ ทุกๆ คนด้วยค่ะ   โดย: speedy IP: 203.144.144.164 12 มีนาคม 2553 21:54:40 น.

ขอบคุณสำหรับคำแปลนะค่ะ... เคยอ่านที่เป็นภาษาอังกฤษแต่ก็แปลแบบเข้าใจคนเดียว พอได้อ่านที่ยายนาจาแปลแล้วรู้สึกดีจังค่ะ... ขอบคุณอีกครั้งค่ะ... เป้ จากบ้านโบพันทิพค่ะ   โดย: Pae_paE IP: 125.27.90.167 15 มีนาคม 2553 22:24:03 น.

ดีใจจังมาเจอกันอีกแล้วค่ะ ตามมาจาก Joongboholic Thailand มาให้กำลังใจแปลฟิคสนุกๆให้อ่านได้จิ้น ได้ยิ้ม ขอบคุณมากค่ะ   โดย: sasaranger IP: 203.144.144.165 16 มีนาคม 2553 17:52:53 น.

ขอบคุณค่ะ เป้ จากบ้านโบพันทิพ ยินดีต้อนรับนะคะ sasaranger ขอบคุณด้วยนะคะ พี่ปิ๊ด หายไปนานเลยน่ะ อย่าลืมอ่านเรื่องใหม่ด้วยนะคะ   โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 17 มีนาคม 2553 14:50:24 น.

รักมากมาย ก่ายกองเลยคู่เนี้ย   โดย: love joongbo IP: 203.170.250.245 22 มีนาคม 2553 14:06:00 น.

รักมากมายคู่นี้ ติดตาม web box นี้ แอบเข้ามาอ่านupdate จุงโบอยากเป็นสมาชิกอยู่เหมือนกันอ่านคำมั่นสัญญาของคุณนาจา ซึ้งสุดใจทั้งภาพประกอบและคำแปลรักรักเป็นกำลังใจเสมอจ๊ะ จากใจ ณ หัวหิน   โดย: chacha IP: 58.147.125.177 18 เมษายน 2553 17:44:28 น.

สนุกมากคะ เพิ่งจะดูคู่นี้ เมื่อเดือนที่แล้วเองอ่ะ หยุดดูซีรีย์เกาหลีมา นานอ่ะ สนุกจังเลย อยากให้เขียนงานแบบนี้อีก fighting naka   โดย: uma IP: 118.175.30.212 7 พฤษภาคม 2553 15:11:20 น.

"ถ้าในความเป็นจริง มันเป็นแบบในฟิคนี่ดีมากเลยนะคะ เพราะปัจจุบันเราก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร " ของคุณ Chlovejoongbo อยากรู้ว่าในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้เลยหรือคะ แล้วรู้ได้ไงช่วยอธิบายด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ   โดย: kate IP: 172.16.0.75, 202.129.15.106 11 พฤษภาคม 2553 15:07:19 น.

ตอบคุณ kate มีคำตอบเดียวคื อเราเ ชื อมันในรักของพวกเ ขาค่ะ believe in joongbo   โดย: ยาย(นาจา) IP: 111.84.76.107 11 พฤษภาคม 2553 20:08:20 น.

ขอบคุณ คุณนาจาที่ช่วยตอบให้ค่ะ ฉันก็เชื่อนะ ฉันติดตามjoongboมาตั้งแต่ดูWGMของช่องทรู คิดว่ามันคงไม่ใช่การแสดงทั้งหมด ฉันคิดว่าทั้งคู่ ต้องมีความทรงจำที่ดี และสามารถพัฒนาไปมากกว่านั้น ใช้ความรู้สึกของตัวเองที่ดูอุปนิสัยของเขาทั้งสองจากWGM แต่ยังไม่ค่อยมั่นใจ 100% เพราะไม่มีการเปิดเผย ใด ๆจากทั้งคู่เลย ทุกอย่างเกิดจากจินตนาการของพวกเรา ที่ชอบ joongbo แต่ก็จะติดตามผลงานของทั้งสองคนจนกว่าจะมีคนใดคนหนึ่งแต่งงาน คงต้องรอกันไม่น่าจะเกิน 6 ปี เพราะ joong บอกว่าไม่เกิน 30 แต่งแน่นอน ส่วน bo ก็ไม่น่าเกินเพราะถึงตอนนั้นเขาก็ 36 แล้ว จะติดตามผลงานคุณ นาจาต่อไปค่ะ   โดย: kate IP: 125.27.188.56 12 พฤษภาคม 2553 20:57:10 น.

ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ   โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย ) 13 พฤษภาคม 2553 12:53:12 น.