BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : ตอนที่ 43- คุณคนเดียวที่อยู่ในใจของผมเสมอมา

ตอนที่ 43- คุณคนเดียวที่อยู่ในใจของผมเสมอมา

***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****

ที่สตูดิโอ WGM
พิธีกรฮีแจพูดว่าว่า “ผู้ชนะคู่ผักกาดหอม กรุณาเลือกคู่ต่อสู้ของพวกคุณได้เลยครับ “

ฮยอนจุงหันไปถามฮวางโบว่า “คุณจะเลือกใครฮะ?”

”ชั้นเหรอ?...เลือกโซลบิก็แล้วกัน”

โซลบิร้องขึ้นมาทันทีว่า “ว้าาา..ไม่เอานะ..ชั้นกลัว”

ฮยอนจุงกลับคิดในใจว่า <ชั้นว่าบูอินน่าจะเป็นคนที่ดูเป็นแข็งแกร่งน้อยที่สุดในที่นี้น่ะ ดูแต่ละคนสิ..ท่าทางไม่ใช่เล่นๆทั้งนั้นเลย...^^’> เขาเหลียวมองดูบรรดาสาวๆคนอื่น

มีซุนพูดว่า “โอเคค่ะ รอบแรก ฮวางโบจะแข่งกับโซลบิ แล้วชินเอจะแข่งกับอินยอง”

ฮีแจพูดบ้างว่า “ต่อไปเราจะมาเลือกคู่ต่อสู้ทางด้านฝ่ายชายกันบ้างครับ”

มีซุนหันมาบอกฮยอนจุงว่า “กรุณาเลือกคู่ต่อสู้ของคุณด้วยค่ะ”

ฮยอนจุงกำลังใช้ความคิดประเมินคู่แข่งอยู่ <พี่คราวน์เจเขาดูแข็งแรงมากๆ พี่แอนดี้ก็ท่าทางจะประสบการณ์สูง ส่วนพี่อเล็กซ์ก็ท่าทางจะเจ้าเล่ห์ไม่เบา...^^ พวกเขาเป็นคู่ต่อสู่ที่ไม่ง่ายเลยซักคน...^^’ > “ผมว่าแข่งกับใครก็คงไม่แตกต่างกันหรอกฮะ”

ฮวางโบได้ยินก็แอบอมยิ้มและคิดในใจว่า เธอพูดแบบนั้นเพราะว่ามั่นใจตัวเองมากๆรึเปล่านะ...?

ฮีแจกระซิบเบาๆว่า “อเล็กซ์เขามีปัญหาเรื่องหลัง...เลือกอเล็กซ์สิ...”

ฮยอนจุงพยักหน้ารับ “งั้น ผมเลือกพี่อเล็กซ์ก็ได้ฮะ”

การแข่งขันมวยปล้ำหญิงรอบแรก ระหว่างฮวางโบกับโซลบิ

โซลบิบ่นกระปอดกระแปดว่า “เฮ้อ ชั้นล่ะกลัวพี่สาวคนนี้จริงๆนะ”

ส่วนฮวางโบคิดในใจว่า <แต่ชั้นกลัวเธอมากกว่านะ...^^’>

เกียงซิลตะโกนบอกโซลบิว่า “ เฮ้ เธอจะไปกลัวฮวางโบทำไมกัน? เวลาอยู่ต่อหน้าฮยอนจุงน่ะเขาขี้อายจะตายไป... “

ฮวางโบได้ยินก็เข่าทรุดลงไปนั่งหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฮ่า” ...(..ถึงชั้นจะแกล้งหัวเราะอยู่...แต่จริงๆแล้วชั้นไม่ได้หัวเราะเพราะขำหรอกนะ...ใช่เลย..ชั้นอายแล้วก็ตัวสั่นเวลาอยู่ต่อหน้าเขา...>

ฮยอนจุงก็คิดในใจว่า <มันก็เห็นอยู่ชัดๆอยู่แล้วนี่ฮะที่คุณแพ้ทางผมน่ะ? ไม่เป็นไรหรอกน่าที่จะแพ้ให้สามีตัวเองน่ะ.>...แล้วยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นแล้ว ทันทีที่เริ่มแข่ง ฮวางโบเบี่ยงตัวไปทางด้านซ้ายของโซลบิและใช้เทคนิคการขัดขาจากด้านนอก ซึ่งทำให้โซลบิลงไปนอนอยู่กับพื้นอย่างง่ายดาย ทุกคนยืนตะลึงกับความเร็วปานสายฟ้ากับเทคนิคที่สุดยอดของฮวางโบ!!

ฮยอนจุงทั้งประหลาดใจและตื่นเต้นสุดๆ <บูอิน..คุณไวมากๆเลย!!! ผมยังไม่ทันเห็นเลยว่าเกิดอะไรขึ้น...นี่แหละบูอินของผม>

ลียอคแจพูดแซวขึ้นมาว่า “ฮวางโบ ดูจากระดับทักษะที่คุณใช้เนี่ย...คุณน่าจะไปแข่งกับพวกผู้ชายได้เลยนะ? ฮ่าฮ่า..”

<มันจะเป็นปัญหาถ้าชั้นทำได้ไม่ดี แต่ถ้าชั้นทำได้ดีเกินไปมันก็เป็นปัญหาด้วยเหมือนกัน...นี่ชั้นกำลังทำอะไรอยู่นะ?> ฮวางโบคิดในใจและหัวเราะออกมา แล้วก็เดินไปช่วยฉุดโซลบิให้ลุกขึ้น

ฮยอนจุงได้ยินก็แอบขำ <ถ้าบูอินไปแข่งกับผู้ชายเหรอ? มันก็ดูน่าสนุกดีนะเนี่ย...^^’>

การแข่งขันมวยปล้ำชายรอบแรก

มีซุนพูดว่า “ฮยอนจุงกับอเล็กซ์จะแข่งเป็นคู่แรก”

แต่ฮีแจกลับบอกว่า “ตอนนี้อเล็กซ์เจ็บหลังอยู่ ดังนั้นจะมีคนอื่นมาลงแข่งแทนเขา...”

ฮวางโบได้ยินก็เริ่มปรี๊ด <ว่าไงนะ?>

ฮีแจพูดต่อไปว่า “จางฮยอนดอนจะเป็นตัวแทนของอเล็กซ์ครับ!”

ฮยอนจุงได้ยินก็แอบดีใจ <พี่ฮยอนดอนน่ะเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า..งั้นเราต้องมาเจอหน้ากันอีกครั้งในการแข่งขันน่ะสิ...? ชั้นไม่ค่อยได้พูดกับพี่เขาเท่าไหร่ แต่ว่าเขาเป็นคนที่ชั้นเคยจับต้องตัวมากที่สุดคนนึงเลยล่ะ...^^’>

ฮวางโบหน้าแดง <นี่พวกเขาพูดเล่นรึเปล่า?> แล้วพูดออกมาว่า “เฮ้ พวกคุณทำแบบนี้กับเขาได้ยังไง? ไม่เห็นเตือนเขาก่อนล่วงหน้าเลย” <ถ้าฮยอนดอนสู้กับชิลลางจะเป็นยังไงนะ...ตอนนี้สภาพร่างกายของเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะว่าช่วงนี้นอนไม่ค่อยพอ...T_T>

มีซุนว่า “ไม่เอาน่า พวกคุณก็เล่นไม่แฟร์เหมือนกันที่เลือกอเล็กซ์เพราะว่าเขาเจ็บหลังน่ะ...”

ฮวางโบต้องพยายามเก็บความโมโหเอาไว้ <ให้ตายเหอะ ชั้นอยากจะเม้งให้มากกว่านี้อีกน่ะ> แล้วหันไปพูดกับฮยอนจุงในใจว่า <ใจเย็นๆนะ อย่าฝืนล่ะ ชั้นจะไม่รับผิดชอบถ้าเธอเกิดเจ็บขึ้นมาน่ะ.>

ฮยอนจุงพูดพึมพำว่า “ไม่เป็นไรฮะ ไม่ต้องห่วง”

ฮยอนดอนกับฮยอนจุงกำลังยืนในท่าเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันมวยปล้ำ ต่างคนต่างเอามือจับที่เข็มขัดผ้าที่ผูกรอบเอวของฝ่ายตรงข้าม

ฮยอนดอนรู้สึกแปลกใจมาก <เหอๆ ? นี่เขาแข็งแรงไม่ใช่เล่นเลยน่ะ...!>

ฮยอนจุงคิดในใจว่า <ตราบใดที่ชั้นยังรักษาสมดุลของตัวชั้นได้.>

ฮยอนดอนคิดตาม <(ชั้นลองใช้เทคนิดอะไรแทบจะไม่ได้เลยเพราะขาของเขายาวมากไปน่ะเนี่ย>

<ชั้นว่าชั้นน่าจะผลักพี่เขาแรงกว่านี้ได้อีกนะ....^^’> “โว้ว”

ในที่สุดฮยอนดอนก็ล้มลงไปตามแรงผลักของเขา และฮยอนจุงก็เป็นฝ่ายที่ได้รับชัยชนะ

ฮวางโบเซอร์ไพร์สสุดๆ ร้องออกมาดังๆว่า “ว้าว!!! ชิลลาง !!!” แล้วกระโดดขึ้นกระโดดลงด้วยความดีใจอยู่หลายรอบ ท่าทางของเธอราวกับแฟนคลับสาวๆของเขาไม่มีผิด <นี่ชั้นแทบจะห้ามตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ ไม่ให้วิ่งเข้าไปกอดเขาตอนนี้น่ะ....^^’ >

การแข่งขันมวยปล้ำหญิงรอบชิงชนะเลิศ รอบที่ 1 (ต้องชนะ 2 ใน 3)

ฮยอนจุงตะโกนบอกว่า “ใจเย็นๆน่ะฮะ” แต่ในใจกลับคิดว่า.<.จับเธอทุ่มลงไปนอนกับพื้นเลยฮะ! > “ฮวางบูอิน ไฟท์ติ้ง~~~”

อเล็กซ์พูดกับชินแอว่า “รีบๆจบเกมเลยน่ะ~~~”

”พี่ค่ะคราวที่แล้วชั้นชนะพี่ จำได้มั้ย? “ ชินเอเริ่มไซโค

ฮวางโบตอบกลับไปอย่างชิลๆว่า “เกมนั้นน่ะมันไม่ได้ใช้ทักษะอะไรเลย แต่นี่มันแตกต่างกันมาก.”..เธอยิ้มอย่างมั่นใจให้ชินเอ

หลังจากนั้นเสียงนกหวีดดังขึ้น

ชินเอแค่กำลังนึกว่า < พี่เขานี่... OMO!!!!!!”>
และแล้วเธอก็ลงไปนอนอยู่กับพื้นโดยไม่รู้ตัว

ฮยอนจุงทำตาโตด้วยความตกใจ แล้วแอบคิดด้วยความสยองว่า <โอ พระเจ้า...คืนนั้นชั้นเกือบจะเจอดีแบบนี้เลยนะเนี่ย..ไม่ได้การล่ะ จากนี้ไปชั้นคงต้องระมัดระวังตัวให้มากขึ้นกว่าเดิมแล้วล่ะ...>

ชินเอนอนอยู่ที่พื้นสีหน้าแสดงความเจ็บปวด “โอ๊ยยยย.”

ฮวางโบรู้สึกเสียใจรีบถามว่า “เธอเจ็บมากรึเปล่า?”

ฮยอนดอนพูดออกมาว่า “นี่ชินเอยังไม่ได้ทำอะไร..นอกจากลงไปนอนกับพื้นเหรอเนี่ย...?”

ฮวางโบคิดในใจว่า <ตราบใดที่เราไม่ได้มีพลังมหาศาลแบบสาวน้อยมหัศจรรย์แล้วล่ะก็...การจะเอาชนะเกมมวยปล้ำได้ก็ต้องอาศัยเทคนิคเท่านั้น...> แล้วพูดกับคนอื่นๆที่ทำท่าประหลาดใจกับชัยชนะของเธอว่า “ มันไม่ใช่เรื่องของพละกำลังแต่มันเป็นเรื่องของการชิงจังหวะตังหากล่ะ...”

การแข่งขันมวยปล้ำหญิงรอบชิงชนะเลิศ รอบ 2

ฮวางโบนึกในใจว่า< ชินเอคงจะเครียดและเธอคงจริงจังกว่าเดิมแน่ๆ....รอบนี้คงจะไม่ง่ายเหมือนเมื่อกี้แล้ว...>

ชั้นไม่ได้มีสมญาว่า “จอมพลังชินเอ” แค่เพียงชื่อเท่านั้นหรอกนะ ถึงตอนนี้ชั้นจะแพ้ไม่ได้อีกแล้ว..>.ชินเอคิดในใจด้วยความมุ่งมั่น

ฮยอนจุงก็กำลังคิดในใจด้วยความกังวลว่า รอบนี้บูอินต้องเจองานหนักแน่ๆ...<เฮ้อ ดูสิว่าชินเอแรงเยอะขนาดไหน...แล้วไหล่ของบูอินก็ยิ่งดูบอบบางเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับเธอ...T_T >หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรงด้วยความตึงครียดเพราะเป็นห่วงเธอ

หลังจากที่ฮวางโบได้ใช้ความว่องไวของเธอบวกกับเทคนิคต่างๆที่งัดขึ้นมาต่อสู้กับพละกำลังของชินเอได้สักพัก ในที่สุดเธอก็ใช้ท่าไม้ตาย ขัดขาจากด้านนอกซึ่งก็ทำให้ชินเอต้องลงไปนอนอยู่กับพื้นอีกครั้ง

ฮยอนจุงเห็นแล้วก็นึกสยองอีกรอบ <บูอินได้โปรด อย่ามาลองใช้ท่านั้นกับผมเลยนะฮะ...^^>

ฮวางโบโค้งคำนับด้วยท่าทางเขินๆแล้วเดินไปยังที่ของเธอ คิดในใจว่า <ที่ชั้นพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชัยชนะก็เพราะชั้นรู้ว่าชิลลางเกลียดความพ่ายแพ้...แต่จริงๆแล้วชั้นก็ไม่ได้อยากจะทุ่มเทอะไรขนาดนี้เพื่อการแข่งขันแบบนี้หรอกน่ะ.>

การแข่งขันมวยปล้ำชายรอบชิงชนะเลิศ ระหว่างคราวน์เจกับฮยอนจุง
ในรอบแรกฮยอนจุงชนะไปอย่างสบายๆ ด้วยการผลักคราวน์เจล้มลงไปพื้นโดยอาศัยความได้เปรียบจากส่วนสูงของเขา พอมาถึงรอบที่ 2...

ฮยอนจุงพยายามต้านทานแรงของคราวน์เจ ซึ่งรอบนี้จู่โจมเขาอย่างดุดันกว่าครั้งแรกมาก หลังจากหมุนวนต่อสู้กันเป็นวงกลมอยู่หลายรอบ เขาก็สามารถเอาตัวดันคราวน์เจลงไปนอนกับพื้นจนได้!

ฮวางโบตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นและดีใจสุดๆ “ ชิลลางงงงงง!!!!” แล้วกระโดดขึ้นกระโดดลงไม่หยุด

เขายิ้มด้วยความภูมิใจและเดินเข้าไปใกล้เธอ คิดแบบดีใจนิดๆ <ชั้นว่าชั้นน่าจะเก่งพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของบูอินได้น่ะ?> ^^’…

ฮวางโบดีใจจนลืมตัวเกือบจะเผลอกอดเขาไปแล้ว พอแขนไปสัมผัสที่เอวของเขาเบาๆก็สะดุ้งแล้วรีบชักแขนออกห่างจากเขาทันที

ฮวางโบคิดในใจว่า <บางทีถ้าชั้นกอดเธอตอนนี้มันอาจจะดูเป็นธรรมชาติไม่น่าสงสัยอะไร...แต่ชั้นดันเป็นคนที่ทำอะไรเป็นธรรมชาติแบบนั้นไม่ได้น่ะ...ชั้นมักจะต้องคอยระวังสายตาของคนอื่นอยู่เสมอ เวลาที่จะชั้นอยากจะแสดงความชื่นชมและภาคภูมิใจในตัวเธอ แล้วก็เป็นห่วงเป็นใยเธอ...T_T>

ผลคะแนนรวมจากการแข่งขันทุกรอบออกมาว่า คู่ผักกาดหอมได้รางวัลที่ 1 ทั้งคู่ออกมายืนรับรางวัลและโพสท่าคู่กันในช่วงท้ายของรายการ WGM ตอนพิเศษ
หลังจากการถ่ายทำที่ยาวนานได้จบลง นักแสดงต่างๆก็ทยอยเดินออกมาจากสตูดิโอ

ฮยอนจุงพูดพึมพำว่า “คุณเห็นผมตอนที่ชนะรึปล่าฮะ...?”

เธอถอนหายใจออกมาแล้วตอบเขาว่า “เธอคิดว่าชั้นจะเอาตาไปมองที่อื่นได้อีกเหรอ?”

”ผมดูเทห์และเจ๋งมั้ยฮะ?”

”จ้ะ...ก็นิดส์นึง”

”นิดนึง?W เขารู้สึกผิดหวังกับคำตอบ

ฮวางโบหันไปมองคนอื่นๆซึ่งยังมีท่าทางตื่นเต้นกันอยู่ แล้วพูดว่า “แค่นี้มันก็ลำบากสำหรับชั้นอยู่แล้วที่จะต้องรับมือกับเรื่องอื่นๆ...เธอไม่ต้องช่วยเพิ่มอะไรลงไปอีกเลยน่ะ” เธอถอนหายใจ

”คุณไม่มีความสุขที่วันนี้เราชนะหรือฮะ...?”

”ก็ไม่เชิงหรอกน่ะ...”

”เสร็จงานนี้แล้วคุณจะทำอะไรฮะ?”

”ชั้นว่า..จะกลับบ้านน่ะ..”.

”กลับไปบ้านของเราเหรอ?”

”ไม่ใช่จ้ะ..บ้านของชั้นน่ะ.”.

”ถ้างั้น...แล้วผมล่ะฮะ?”

”เธอก็ควรจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านตัวเองเหมือนกันน่ะ”

”ทำไมคุณถึงได้เป็นแบบนี้ล่ะฮะ?”

”ชั้นอยากจะกลับไปคิดทบทวน...เรื่องบางอย่าง...ที่บ้านน่ะ”

”คิดทบทวนเรื่องอะไรหรือฮะ?”

เธอนิ่งไม่ตอบ

”ว่าไงฮะ? คุณต้องการกลับไปคิดเรื่องอะไรฮ่ะ?”

เธอมองหน้าฮยอนจุงแล้วบอกว่า “อีกครึ่งชั่วโมง..เราไปเจอกันตรงที่ลานจอดรถก็แล้วกันน่ะ...”

เขาจ้องหน้าเธอเงียบๆแล้วตอบไปว่า...”โอเคฮะ”

จากนั้นฮวางโบก็รีบเดินกลับไปที่ห้องแต่งตัว

ระหว่างทางเธอคิดในใจว่า <มันจะมีประโยชน์อะไรมั้ยกับเรื่องที่ชั้นคิดไปร้อยตลบแล้วเวลาที่ไม่ได้อยู่กับเธอน่ะ?...แต่พอชั้นเจอเธอทีไร ความตั้งใจทั้งหมดของชั้นมันก็ละลายหายไปหมดทุกที...ชั้นควรจะต้องลงมือทำมันจริงๆซะที ก่อนที่เรื่องของเรามันไปไกลกว่านี้...ก่อนที่แผลมันจะบาดลึกลงไปกว่านี้ ทั้งชั้นและเธอ>

ฮยอนจุงจ้องมองด้านหลังของเธอที่เดินห่างออกไป มีคำถามเกิดขึ้นในใจเขามากมาย..<.นี่คุณกำลังคิดอะไรอีกแล้วน่ะ? หรือว่าคุณยังคิดที่จะ...? คุณยังคงกลัวอยู่อีกเหรอฮะ? เพราะอะไรกันล่ะ? ทำไมฮะ???>

กลางดึกของคืนนั้น ที่สวนสาธารณะโกซูบูจิซึ่งอยู่ริมแม่น้ำฮัน ฮวางโบจอดรถไว้ตรงมุมที่ค่อนข้างลับตาและเงียบสงบ ฮยอนจุงนั่งอยู่ข้างๆเธอในรถ

เธอได้แต่นั่งมองวิวแม่น้ำฮันที่อยู่ข้างหน้าอยู่เงียบๆโดยไม่พูดอะไร...

ฮยอนจุงคิดในใจว่า <นี่คุณจะให้ผมรอไปอีกนานแค่ไหน? เมื่อไหร่คุณถึงจะพูดออกมาซะทีล่ะ?>

ในที่สุดเธอก็เริ่มต้นพูดกับเขาด้วยท่าทางที่ลังเล...”เธอรู้มั้ย..”.

”ว่าไงฮะ”
เธอนิ่งเงียบ
เขาหันไปมองหน้าเธอ “ผมอยู่ตรงนี้แล้วฮะ”

เธอยังคงเงียบ

”ผมอยู่ตรงนี้แล้ว...ดังนั้นมีอะไรก็พูดออกมาเลยสิฮะ”

เธอถอนหายใจลึกๆ

ฮยอนจุงเริ่มทนไม่ไหวชิงพูดขึ้นมาว่า “นี่เรากลับไปอยู่ที่จุดเริ่มต้นอีกแล้วเหรอฮะ?.”..

”ชั้นคิดว่าชั้นคงทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว...”

”อะไรน่ะฮะ?”

”ชั้นพยายามอดทนกับเรื่องนี้ตราบใดที่เรายังทำรายการ WGM กันอยู่...แต่ตอนนี้ชั้นคงทนไม่ไหวแล้วล่ะ....”

สีหน้าของเขาเริ่มตึงเครียด “ทำไมล่ะฮะ...?”

”ชั้นทำมันต่อไปไม่ได้แล้ว...เราหยุดกันแค่ตรงนี้เถอะน่ะ”

เขาเงียบรอฟังคำพูดที่เธอจะพูดต่อไป

“ที่จริงเราควรจะทำให้มันจบไปนานแล้ว...ไม่ใช่สิ! เราไม่ควรที่จะเริ่มต้นมันด้วยซ้ำ..”.

... ฮยอนจุงยังคงนั่งเงียบ

”ชั้นคิดว่ามันน่าจะดีกว่าที่พวกเราจะหยุดมันไว้แค่ตรงนี้...ถ้าขืนเรายังปล่อยให้มันดำเนินต่อไป...มันจะไม่เป็นผลดีอะไรสำหรับเราทั้งสองคนเลยน่ะ”.

“ทำไมคุณถึงชอบทำให้ผมต้องพูดสิ่งที่เคยพูดไปแล้วซ้ำๆอีก? คุณมีปัญหาอะไรหรือฮะ? ก็คุณเองไม่ใช่หรือฮะที่บอกว่ารู้สึกโชคดีเพราะว่าเป็นผม? แล้วที่เคยบอกว่าคุณชอบผมถึงแม้ว่าผมจะเด็กกว่าคุณแล้วก็มีอนาคตที่ยังไม่แน่นอน...ล่ะฮะ? แล้วก็คุณอีกใช่มั้ยฮะที่ให้สัญญาว่าคุณจะรอผมน่ะ? “

ฮวางโบแย้งขึ้นมาว่า “ไม่นะ ชั้นไม่ได้สัญญาว่าจะรอเธอ แล้วก็ไม่ได้บอกว่าชั้นชอบเธอ แม้ว่าเธอจะเด็กกว่าแล้วก็มีอนาคตที่ยังไม่แน่นอน”

”ถ้างั้น..คุณหมายความว่ายังไงกัน ที่คุณพูดว่ารู้สึกว่าตัวเองโชคดีเพราะว่าเป็นผม?”

”เพราะเป็นเธอไง”

”เพราะว่าผมงั้นเหรอ...? เขาเริ่มสับสน

“ชั้นหมายถึงว่าชั้นจะไม่รู้สึกเสียใจกับความรักของชั้น...”

“ไม่เสียใจกับความรัก?”

ใช่ ชั้นจะไม่รู้สึกละอายใจกับตัวเอง ซึ่งก่อนหน้านี้เคยเชื่อว่าเป็นคนที่สุขุมเมื่อเทียบกับคนรุ่นราวคราวเดียวกัน...”

เธอยังพูดต่อไปว่า “เพราะว่าเธอเป็นคนที่น่ารักน่าชื่นชม...ถึงแม้จะไม่ใช่ชั้นแต่ใครก็ตามที่มาอยู่ตรงที่ของชั้น...ก็คงต้องหลงในภาพลวงตานี้ด้วยกันทั้งนั้น...ไม่ว่าใครก็ตามที่ได้มาคู่กับเธอ..ก็คงอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักเธออย่างแน่นอน และนั่นก็คือเหตุผลที่ชั้นไม่รู้สึกละอายใจเลยที่..ชั้นรักเธอ...”

ฮยอนจุงพูดออกมาทันทีว่า “คุณกำลังโกหก” ในขณะที่เขาพูด ขอบตาของเขาก็เริ่มเป็นสีแดงเรื่อๆและมีน้ำตาคลอ

โปรดติดตาม “คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนต่อไป

ของฝากจากยาย
ตอนนี้ไม่มีคำบรรยาย ไม่อยากเดาใจสิ่งที่โบกำลังจะพูดและ ความรู้สึกของจุงจะเป็นอย่างไรในตอนต่อไป ความรักของไอดอลมันช่างสลับซับซ้อนจริงๆ ด้วย
ยาย(นาจา)
17/5/53

Create Date : 20 พฤษภาคม 2553

Last Update : 20 พฤษภาคม 2553 20:27:33 น.

22 comments

Counter : 1516 Pageviews.

ยาย!!! ทำไมตอนนี้มันเศร้าจังค่ะ
โบคิดมากจังเลย สงสารจุง จุงจะร้องไห้แล้ว อย่างงี้ต้องติดตามใช่ไหมยาย
อิอิ fighting พรุ่งนี้จะรอสัญญาของเรานะจ๊ะ จุ๊บๆๆๆ

โดย: KimYoungBi IP: 112.142.117.190 วันที่: 20 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:36:02 น.

โธ่วววววววววว ว

ทำไมล่ะ

อ่านไปอ่านมาชักจะสงสารจุง

หนักแน่น มุ่งมั่นแบบนี้ต่อไปนะจุง

Fighting!!

ปล. ยายจบฟิคแบบกระชากใจคนอ่านมากค่ะ ค้างคาสุดๆ จะนอนหลับมั้ยเนี่ย
แต่ยังไงก็ ขอบคุณเสมอค่ะ :)

โดย: ^^ IP: 58.8.195.31 วันที่: 20 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:00:37 น.

เศร้ามากเลยค่ะยาย จบตอนแบบนี้

ตอนแรกๆยังนั่งยิ้มอยู่เลยที่จุงรู้สึกกลัวโบเนี่ย ทำไมตอนหลังมันเศร้าอย่างนี้ล่ะค่ะ โบคิดมากจริงๆด้วย สงสารทั้งโบและจุงเลย

โดย: แพร IP: 58.9.124.71 วันที่: 20 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:08:38 น.

แอบเศร้านะคะตอนท้ายๆเนี่ย กำลังอมยิ้มอยู่เลยอ่ะตอนแรก

แต่ก็ขอบคุณนะคะ ตั้งตารอตอนต่อไปเลยนะคะเนี่ย

โดย: pim_bk IP: 58.9.124.71 วันที่: 20 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:18:33 น.

โบจะพูดอะไรนะ..
เริ่มสงสารอิจุง...เริ่มรู้สึกว่าอิจุงมั่นคง..และจริงจัง

โดย: prongpawin IP: 183.89.41.140 วันที่: 20 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:50:56 น.

ไม่ใช่แต่คนอ่านเท่านั้นที่กระชาก ยายเองก็เศร้าไม่แพ้แฟนๆที่อ่านเหมือนกัน ยังไงขอใ้ห้ทำใจไว้เผื่อตอนหน้าน่่ะคะ เอาผ้าเช้ดหน้าเผื่อไว้ด้วยก็ดีนะคะ หลังจากที่ยายต้องเสียน้ำตาให้เช่นกัน
ไม่รู้เป็นเพราะเพลงในบล๊อกนี้ (เพลง winter sonata) หรือว่า อินกันแน่น่ะ

แร้วเจอกันวันเสาร์น่ะค่ะ

โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย

) วันที่: 20 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:12:45 น.

ทำไมโบพยายามตัดใจจากจุงอ๊าทั้งๆที่รักจุง TT_TT

โดย: giff IP: 58.9.87.31 วันที่: 20 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:45:12 น.

โอ๊ะโอ แรก ๆ เหมือนจะ ดี ๆ กันอยู่แล้ว ทำไมตอนท้าย ๆ เศร้าซะยังง้านหล่ะยาย หุหุ

ขอให้โบตัดไม่ขาดหรอกน่ะ ^^

โดย: say_hi IP: 58.9.103.119 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:08:05 น.

อ๊า จุงจะร้องไห้แล้ว โบอย่าทำร้ายจิตใจจุงน๊า สงสารจุงเถอะ
วันเสาร์เลยเหรอคะยาย จะลงแดงมั๊ยเนี่ย เหอ เหอ แต่เพื่อจุง-โบ เพื่อโลก รอได้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะยาย

โดย: ma_ma@bojoong IP: 124.121.167.23 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:2:25:06 น.

สงสารจุงจัง... โบอย่าใจร้ายเลยนะ

ขอบคุณนะคะยาย

โดย: ning IP: 124.120.242.41 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:6:44:00 น.

เศร้าจังเลยค่ะยาย

ขอบคุณค่ะยาย

โดย: สิงโตหัวโต

วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:12:57 น.

ช่วงแรก..โอ๊ะ น่ารัก แต่ช่วงท้ายเนี่ย
อ่า..ทำไมเศร้าจังอ่ะยาย
สงสารทั้งคู่เลย จะรอวันเสาร์นะคะ

โดย: ต้นอ้อ IP: 202.28.62.245 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:25:46 น.

ขอบคุณเหมือนทุกวันค่ะยาย

ยังไม่ได้อ่านเช่นเคย

แต่ว่าขอขอบคุณก่อนค่ะ

และจะไปอ่านแระ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: Joong Luv Bo IP: 124.122.150.85 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:18:14 น.

ยายยยยย
เส้าอ่าา
ความรักขงไอดอลมันซับซ้อนจิงๆด้วยนะ
สงสารโบอะต้องคิดมาก
สงสารจุงด้วย
รอตอนต่อไปน้ายายน้า

โดย: แฟนคู่จุงโบ(แอน) IP: 202.176.68.123 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:30:25 น.

ปวดใจแฮะ

thank you ka

โดย: speedy IP: 58.9.163.6 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:04:03 น.

ขอบคุณค่า
เริ่มแบบสนุก จบแบบเศร้าแฮะ...

เชื่อในความรักของเราหน่อยสิ...

โดย: ตอง IP: 180.183.168.202 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:37:53 น.

ยายนาจาค่ะ ทำไมมมมมม มันเศร้าอย่างนี้นะ อยากรู้จังว่าโบจะพูดอะไร ได้ข่าวว่ายายนาจาไม่สบายก็หายป่วยเร็วนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ พักผ่อนบ้างนะต่ะ

โดย: hunny IP: 124.120.36.246 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:29:00 น.

ป่วยเหรอ หายเร็วๆ นะน้อง

พักผ่อนมากๆ นะคะ

โดย: speedy IP: 58.11.25.36 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:28:24 น.

ไอดอลจะมีทางออก
ยังไงน้า.......
น่าเห็นใจทั้งคู่ล่ะ
รักที่แสดงออกไม่ได้
บอกใครก็ไม่ได้
เอาใจช่วยในความมุ่งมั่นของจุงนะ

โดย: joy&yoo IP: 110.49.18.209 วันที่: 22 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:12:41 น.

หืออ!!!!เศร้าอ่ะยาย

สงสารจุงหง่ะ

โดย: kaprow IP: 124.122.143.5 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:36:51 น.

T.T จุงจาร้องไห้หรอเนี่ย

โดย: แป้ง IP: 125.25.111.156 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:03:25 น.

อ่านไปยิ้มไปไหงตอนท้ายทำไมเปงงี้อ่ะยาย แงะไม่อยากเห็นน้ำตาไอดอลอ่ะ
มันปวดใจไปด้วย ทิชชู่ด่วนๆหนูเตรียมเผื่อตอนหน้าค่ะ
แต่ความรักของไอดอลทำไมมันมีแต่เรื่องปวดใจจัง จุงต้องสู้กับอะไรหลายอย่างเลย
หนึ่งในนั้นคือ ฮวางโบแสนดี ที่จุงต้องทำให้โบเชื่อมั่นให้ได้ว่ารักเรานะเป็นไปได้แน่นอน ฮยอนจุง fighting!!!
ยายนาจาfighting!! ขอบคุณนะค่ะ

โดย: kanjabo IP: 192.168.182.164, 124.120.0.63 วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:20:06:18 น.