BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : ตอนที่ 4 ฮันนีมูนของพวกเราช่างเหมือน....

ตอนที่ 4 ฮันนีมูนของพวกเราช่างเหมือน....

ภายในรถสปอรต์คันหรู ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินทางไปที่พัก
“ไหนลองบอกหน่อยซิว่าเธออยากจะเป็นสามีแบบไหน เธอจะทำทุกอย่างที่ผู้หญิงสั่งให้ทำหรือเปล่า” ฮวางโบถาม

“ก็ไม่หรอกทุกอย่างหรอกฮะ อย่างพวกอะไรที่เลี่ยนๆ หรือ ฮาๆ แบบนี้ที่ผมทำไม่ได้” ฮยอนจุงตอบ

“เรื่องแบบไหนกันไหนลองยกตัวอย่างซิ” เธอเริ่มสนใจกับคำตอบของเขา

“ก็อย่างเช่นเช่น เก็บดาวบนฟ้ามาให้ อะไรประมาณเนี้ยฮะ” เขาพูดพลางยิ้มออกมา

“พระเจ้าช่วย ชั้นอยากจะบ้าตาย ยังมีคนที่ขอแบบนี้กันอยู่อีกหรือ” เธอขำกลิ้งชอบใจกับความไม่โรแมนติคของเขา

“จริงนะฮะ ผมไม่ชอบเรื่องแบบนี้เลย” เขาตอบและยิ้มเขินๆออกมา

“ชั้นเข้าใจแล้ว ฮาฮาฮ่า เธอคงไม่ชอบเรื่องแบบนี้จริงๆ” เธอพยายามกลั้นเสียงหัวเราะของเธอ

“ฮะ” เขาตอบ

***********************

ที่รีสอรท์สำหรับใช้ห้องพักฮันนีมูน ฮยอนจุงขับรถมาถึง
“ถึงแล้วฮะ” เขาเหยียบเบรคหน้าบ้านพัก

“ว้าว สวยจังเล้ยยย” ฮวางโบก็ชอบเช่นกัน

“สัมภาระของพี่” เขาชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางของเธอ

“ใช่” ฮวางโบหันไปตอบเขา

“ทั้งหมดนี่ของพี่หมดเลยหรือฮะ” เขายังชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางที่วางอยู่ด้านหลังรถ

“อ๊า ไม่ ยังมีอีก” เธอตอบ

“อยู่ไหนฮะ” เขาถาม

“อยู่ท้ายรถ” เธอตอบอย่างเรียบๆ
เขาเปิดเดินไปเปิดท้ายรถ และยกกระเป๋าออกมา เขาหยุดมองกระเป๋าสักครู่ก่อนจะลากเข้าบ้าน

“โอ๊ะ หนักจัง” เขาใช้แรงยกกระเป๋าจนก้ามขึ้นเป็นมัด ในใจคิดว่า<เรามาพักกันแค่คืนเดียวไม่ใช่เหรอ>

เขาเดินลากกระเป๋าเข้าไปโดยที่ฮวางโบเดินตามมาติดๆ
“คืนนี้เราจะพักกันที่นี่ใช่มั๊ย”

“ฮะ” เขาตอบ ในใจคิดว่า <แล้วจะพักที่ไหนได้อีกในเมื่อยกกระเป๋าลงมาวางซ่ะขนาดนี้แล้ว>

“แล้วเราต้องนอนห้องเดียวกันด้วยหรือ” ฮวางโบถามแบบไม่เต็มปาก

เขาเงียบไปพักหนึ่งและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ก็คงงั้นมั๊งฮะ” เขาตอบ แต่ในใจคิดว่า <มันก็มีแค่ห้องเดียวไม่ใช่เหรอ>

“ฮา ฮา ฮา” เธอหัวเราะกับสิ่งที่เขาตอบออกมา

ภายในห้องพักที่รีสอรท์

“ว้าว สวยจัง” เธอตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ได้เห็น

“พี่สามารถมองเห็นทะเลได้เกือบทั่วเลยนะฮะ” เขาพาเธอเดินออกมาดูวิวที่ระเบียงด้านนอก ซึ่งมองเห็นทะเล และ เรือยอรช์ขนาดย่อมๆ

“สวยมั๊ยฮะ” เขาถามเธอ

“ใช่ สวยจริงๆ นั่นอะไรอ่ะ” เธอถามพลางชี้ไปที่เรือยอชจ์

“เรือยอชจ์ฮะ เราจะได้ไปขึ้นเรือด้วยกันฮะ” ฮยอนจุงตอบ

“จริงเหรอ เราจะได้ไปขึ้นเรือลำนั้นจริงๆ เหรอ” เธอถามด้วยความรู้สึกตื่นเต้นกับการฮันนีมูนครั้งนี้

“ใช่ฮะ เราจะนั่งเรือและก็ตกปลาด้วยกัน”

“อืม เข้าใจล่ะ เราจะนั่งเรือไปตกปลาด้วยกัน” เธอตอบ

“ฮะ” เขาตอบ แต่คิดในใจว่า <แล้วทำไมต้องพูดประโยคเดียวกันด้วยน่ะ>

*******************

ภายในห้องนั่งเล่นที่พักของคู่ฮันนีมูน

“ทำไมพี่ซื้อเสื้อมาเยอะแยะนักละฮะ” เขามองอย่างสงสัย

“ก็ชั้นตัดสินใจไม่ได้ว่าตัวไหนดีที่สุดอ่ะ” เธอตอบพลงหยิบเสื้อคู่ออกมาจากถุง

“อะไรนะฮะ” ฮยอนจุงสงสัย

“เธอคิดว่าเสื้อคู่ลายไหนที่เหมาะที่สุดสำหรับพวกเรา” ฮวางโบหยิบเสื้อขึ้นมาทาบกับตัว ในขณะที่เขาได้แต่มอง

“ทำไมละ เธอไม่ชอบเหรอ” เธอตอบ แต่ในใจคิดว่า <เขาเป็นอะไรของเขานะ>

“เอ่อ” ฮยอนจุงยังคงอ้ำอึ้ง

“เธอไม่อยากใส่มันเหรอ” เธอเห็นสีหน้าของฮยอนจุงจึงถาม

“คือ เสื้อคู่มันค่อนข้างจะ....” เขาถอนหายใจก่อนตอบเธอ

“มันก็แค่คล้ายกันน่ะ“เธอหยิบเสื้อสีดำ และ สีขาว ลายมิ๊กกี้เม้าท์ก่อนจะพูดต่อ

“เห็นมั๊ยแบบแค่คล้ายกันเอง แต่ไม่เหมือนกันซ่ะหน่อย” เธอให้เหตุผลแก่เขา

ฮยอนจุงยังยืนกรานไม่ใส่ ส่วนฮวางโบรู้สึกผิดหวังนิดหน่อยก่อนจะพูดออกมา <เธอไม่อยากใส่เหมือนชั้นใช่มั๊ย>

”คือมันค่อนข้างจะน่าอายฮะ” เขาตอบอย่างตะกุกตะกัก

“น่าอายเหรอ ชั้นเหรอ น่าอาย” เธอตอบด้วยความรู้สึกผิดหวัง

“ไม่ฮะ ไม่ใช่พี่ เสื้อคู่ต่างหากที่น่าอาย” เขารีบตอบทันที

“เสื้อคู่เหรอ” เธอตอบแต่ก็ยังรู้สึกผิดหวังกับคำพูดของเขา ส่วนฮยอนจุงก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เค้าพูดเช่นกัน

“งั้น เราจะทำยังไงกับเสื้อพวกนี้ดี ชั้นใส่คนเดียวก็ได้”

“งั้น เดี๋ยวขอผมแก้นิดหน่อยดีกว่าฮะ” เขาคิดหาวิธีการ

“แก้หรือ” เธอมองหน้าเขา

“ถ้าผมตัดตรงนี้ให้เป็นตัววี มันก็จะดูไม่เหมือนเสื้อคู่แล้วล่ะฮะ” เขาชี้ไปคอเสื้อยึดสีดำ
“ตัดคอเสื้อหรือ” เธอตอบ แต่ในใจคิดว่า <เธอไม่อยากใส่เสื้อคู่กับชั้นจริงๆเหรอ>

“ฮ่ะ เดี๋ยวผมจะจัดการเอง” เขายืนกรานและลุกขึ้นเดินไปหยิบกรรไกร

เมื่อเขาหยิบมาแล้ว เขาเริ่มตัดตรงคอเสื้อให้เป็นตัววี ส่วนฮวางโบได้แต่คอยเอาใจช่วยให้เขาแก้ไขเสื้อให้สำเร็จเพื่อจะได้นำไปใส่คู่กัน

“เสร็จเรียบร้อย” เขาหยิบมันขึ้นมาดูและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงพอใจที่ได้ทำ

“อืม ใช้ได้เลย เธอว่ามั๊ย” เธอถามเขา

“ฮะ อย่างน้อยก็คงไม่มีใครสังเกตุได้แน่ๆ” สีหน้าดูมีความสุข

“งั้นหรือ” เธอตอบเสียงเบาจนเกือบไม่ได้ยิน

ฮยอนจุงหยิบเสื้อขึ้นมาและสวมเสื้อซึ่งเพิ่งจะตัดคอเป็นรูปตัววี ส่วนเธอก็ช่วยเขาจัดเสื้อให้ดูดี ในใจคิดว่า <ตกลง นี่ชั้นเป็นแม่หรือเมียกันแน่ แต่ว่าน่จะดูเหมือนแม่มากกว่าน่ะ> เธอให้เขาหันหน้ามา “ไหนชั้นดูหน่อยซิ

ฮยอนจุงสำรวจดูเสื้อก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้กระจกเพื่อดูเสื้อที่ตัวเองสวมอีกครั้ง เขาคิดว่าเขาควรจะต้องตัดให้ลึกอีกครั้ง

“อะไรเหรอ” เธอหันไปถามเขา ในใจคิดว่า <“เธออยากจะตัดอีกงั้นหรือ>

เขายึนกรานที่จะแก้ไขอีกครั้งจึงชี้ไปที่คอเสื้อก่อนจะบอกกับเธอว่า “ตรงนี้ฮะ”

เขาหันไปบอกเธอ ฮวางโบหยิบกรรไกรขึ้นมา และมองหน้าฮยอนจุงที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าของเธอ

“พี่ฮะ” เขาเรียกเธอด้วยอาการขวยเขิน

“Hmmm เข้าใจล่ะ “ เธอค่อยๆตัดคอเสื้อของเขาเป็นตัววี

เขามองดูผลงานของเธอในกระจกด้วยสีหน้าพอใจ “มันดูดีจริงๆฮะ” ในขณะที่เธอเองก็ยืนมองเขาด้วยเช่นกัน

ทั้งสองคนยืนชมวิวอยู่บนเรือยอชจ์ที่กำลังล่องออกไปในทะเล

“อากาศสดชื่นจริงๆเลยนะ” เธอปีนขึ้นไปนั่งบนราวเหล็ก

“ระวังจะตกทะเลนะฮะ” เขาเตือนเธอ ในใจคิดว่า < ไม่กลัวจะตกเรือบ้างหรือไงนะ>

“ถ้าชั้นตกลงไปเธอจะโดดลงไปช่วยช้นหรือเปล่า” เธอตอบ ในใจคิดว่า <โอ๊ะ ...เธอห่วงชั้นด้วยหรือ>

“แน่นอนฮะ”

“เธอจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอ” เธอถาม ในใจคิดว่า < เซอร์ไพสและน่าดีจัยอะไรเช่นนี้>

“ฮะ ผมจะกระโดดตามพี่ไป” เขายิ้ม

“แต่ว่า พี่ก็สวมเสื้อชูชีพอยู่นี่นา งั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องกระโดดลงไปหรอกฮะ” เขาพูดพลางชี้ไปที่เสื้อชูชีพของเธอ
“นี่เธอ” เธอหัวเราะชอบใจ ในใจคิดว่า < ชั้นคิดไว้แล้วเชียว>

ฮวางโบยืนบนเรือที่กำลังเอนเอียงไปมาตามคลื่นลม เธอเสียการทรงตัวและลื่นล้มลงไป สันชาติญานของฮยองจุงรีบคว้าคอเสื้อชูชีพและดึงเธอขึ้นมา

“ฮา ฮา ฮา” เธอหัวเราะ แต่ในใจคิดว่า < แย่จัง ทำไมต้องประคองชั้นแบบนี้ด้วย ต่อหน้ากล้องมันดูไม่ดีเลยนะ>
“นี่” เธอเสียการทรงตัวและล้มลงไปอีกครั้ง “นี่มันอะไรกันเนี่ย”

ฮยอนจุงพยายามช่วยดึงเธออีกครั้งแต่ไม่เป็นผลสำเร็จเพราะเขาเองก็ล้มเช่นกัน

“น่ากลัวจัง” เธอพูดออกมา ส่วนฮยองจุงเองก็แปลกใจกับคำพูดของเธอที่บอกว่ากลัวจริงๆ เขาจึงเดินไปดึงมือของเธอขึ้นมา ท้งสองจึงยืนชมวิวอยู่ตรงนั้นอย่างสุขใจ

หลังจากที่คลื่นสงบลง พวกเขาก็เตรียมตัวหยิบอุปกรณ์ตกปลาขึ้นมาเพื่อจับ

“เธอตกปลาเก่งมั๊ย” เธอถามเขาในขณะที่เห็นเขากำลังมุ่งมั่นกับเบ็ดตกปลา

“ฮะ ผมก็หวังเช่นนั้น” เขายิ้ม

“แน่นอน”

หลังจากที่เหวี่ยงเบ็ดออกไปกลางทะเลแล้ว พวกเขาได้แต่ยืน และ ตั้งหน้าตั้งตารอปลามากินเบ็ด

“เราน่าทำอะไรในหว่างที่รอปลามากินเหยื่อนะ” เธอเริ่มออกอาการเบื่อ

“พี่ต้องตั้งใจและคอยสังเกตุเวลาที่มันกินเหยื่อ บางทีปลาอาจจะกินเหยื่อและลากเอาเบ็ดเราติดไปด้วยหากเราไม่ทันดู” เขาสังเกตุเห็นเบ็ดตกปลากระตุกเหมือนปลากำลังกินเหยื่อ

“งั้นเหรอ” เธอยิ้มออกมา

ฮยอนจุงดึงเบ็ดของเขา เขาพยายามดึงสายแต่ทว่า สายของเขามันไปพันกับของฮวางโบ
“อ๊า สายเบ็ดมันเกี่ยวกับของเธอแล้ว ทำไงดี” เธอพยายามดึงคันเบ็ดของตัวเอง ส่วนฮยองจุงเองก็พยายามดึงของตัวเองเช่นกัน

“อ๊า ชั้นทำถูกหรือเปล่านะ สายมันพันกันไปหมดแล้ว” เธอหัวเราะ

“มันพันกันได้ยังไงเนี่ย” เขาอายและพยายามแกเบ็ดที่พันกัน

“ให้ชั้นช่วยมั๊ย” เธอพูดออกมาเพราะที่เธอรู้สึกเสียใจหัวเราะเขา

“ไม่เป็นไรฮะ ผมทำเองดีกว่า” เขาตอบด้วยสีหน้ามุ่งมั่นกับการแก้สายเบ็ด

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา
“คลื่นสูงจัง”น้ำเสียงเขารู้สึกกังวล

“จับยากจับเย็นจริงๆเลยน่ะ” เธอพูดในขณะที่กำลังบิดคอด้วยความเมื่อยล้า

“ไม่หรอกฮะ เพียงแต่วันนี้มีคลื่นแรงและสูงด้วย”

“ชั้นก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน” เธอพูดด้วยหวังให้เขาหยุดตกปลาได้แล้ว

“ขอเวลาอีกเดี๋ยว รับรองผมจับได้แน่นอน” เขายังคงมีความหวัง

“โอ๊.. โอเค ” เธอเริ่มหาวแล้ว

พระอาทิตย์โบกมือลาขอบฟ้าไปแล้ว น้ำทะเลก็เริ่มมืดลงเช่นกัน

“ฮยอนจุง จะตกปลาอย่างนี้อีกนานมั๊ย”เธอเริ่มหิวและเหนื่อย ในใจคิดว่า < เธอต้องการจะแก้เผ็ดชั้นหรือไงน่ะT.T>

“ท่าทางวันนี้ปลาคงจะไม่ค่อยหิวเท่าไรมั๊ง เลยไม่ค่อยอยากจะกินเหยื่อซักเท่าไหร่ และผมว่า พี่ก็คงจะเหนื่อยแล้วด้วย” เขาพูดและหันไปสังเกตุสีหน้าที่เมื่อยล้าของเธอ “งั้นเรากลับกันเถอะฮะ” เขาชวนเธอกลับก่อนจะถอนหายใจ

“จริงเหรอ พวกเรากลับกันได้แล้วเหรอ” เธอซ่อนความดีใจไว้ข้างใน

“สักวันหนึ่ง ผมต้องตกปลาให้ได้” น้ำเสียงดูผิดหวังพูดในระหว่างที่กำลังเก็บอุปกรณ์ตกปลา

“ไม่เป็นไรหรอก” เธอปลอบเขา ในใจคิดว่า <เธอคงผิดหวังใช่มั๊ย ไม่เป็นไรน่ะ>

“คราวหน้า รับรองผมต้องจับมันได้แน่” เขาพูดน้ำเสียงมั่นใจ ส่วนเธอเริ่มกังวลกับอนาคตตัวเองอีกครั้งที่ได้ยินคำนี้

ที่ด้านนอกของที่พัก ซึ่งเขาได้ปิ้งบาบีคิวเพื่อรับประทานอาหารเย็นกับเธอ ทั้งคู่นั่งตรงข้ามกัน ฮยอนจุงเองรู้สึกภูมิใจที่ได้โชว์ฝีมือเตรียมอาหารเย็นด้วยตัวเอง

“พี่ต้องกินให้เยอะๆนะฮะ ผมเตรียมอาหารเองกับมือเลย” สีหน้าดูภาคภูมิใจ

“จริงเหรอ เธอเตรียมของพวกนี้เองเลยเหรอ” น้ำเสียงของเธอดูประหลาดใจ

“ฮะ” เขาตอบ

“จริงอ่ะ”เธอถามเขาอีก “เธอทั้งก่อไฟ จัดโต๊ะ เธอทำเองหมดเลยเหรอ”

“อืม แต่กว่าเตาบาร์บีคิว ทางนี้เขาเตรียมไว้ให้แล้วฮะ ผมแค่ยกของจากตรงนั้นมาตรงนี้” เขาตอบ

“โอ๊ะ แต่ยังไง ชั้นก็ต้องขอบคุณเธอมากๆน่ะ ที่เตรียมมื้อนี้ขึ้นมา” เธอยิ้มออกมา

ระหว่างที่กำลังรับประทานอาหารเขาหยิบผักกาดหอมขึ้นมา

“เธอชอบกิน Ssangchuu1 มั๊ย” เธอถามเขาในขณะที่หยิบเนื้อและห่อด้วยผักกาดหอม
เขาหยิบเนื้อใส่ปากก่อนจะบอกเธอว่า “ผมชอบกินเนื้อก่อน แล้วค่อยกิน Ssangchuu ตามลงไปฮะ” เขาหยิบผักกาดหอมเข้าปากตามไปติดๆ

“เธอกินแบบนั้นเหรอ ไม่เห็นจะอร่อยเลย” เธอตอบก่อนที่จะเริ่มห่อเนื้อ

“ฮะ ผมชอบกินแบบนี้” เขาตอบและยิ้มด้วยความไร้เดียงสา

“เหรอ ส่วนชั้นชอบกินแบบนี้” เธอกินเนื้อที่ห่อด้วยผักกาดหอมคำที่เธอเพิ่งห่อเสร็จให้เขาดู ในใจคิดว่า <เขากินเหมือนเด็กน้อยเลย>

เขาดูเหมือนไม่สนใจและยังคงกิน Ssangchuu ตามแบบฉบับของเขาไปเรื่อยๆก่อนจะตอบออกไป “ฮะ”

“งั้นเรามาเริ่มคุยแบบเป็นกันเองดีกว่าน่ะ” เธอเริ่มต้นคุยหลังจากที่กินไปได้ระยะหนึ่ง

“เธอจะคุยแบบเป็นทางการกับชั้นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน” เธอถาม

“คือว่า ผม..” เขาพูดไม่ค่อยเต็มเสียง

“อะไรหรือหรือว่าเธอรู้สึกอึดอัด”

“คือผม ไม่ค่อยคุยแบบเป็นกันเองกับคนแก่ฮะ” เขายิ้มอายๆ

“แก่กว่าเหรอ > < ” เธอถามและขำไม่ออก

“โอ๊..ไม่.ผมหมายถึงว่า ผมไม่คุ้นเคยกับการใช้ภาษาแบบเป็นกันเองกับคนที่อายุมากกว่าหรือแก่กว่าผมฮะ”

“งั้นเธอก็คงจะคุยกับชั้นด้วยภาษาทางการสินะ ใช่หรือเปล่า” เธอพยายามเก็บอาการ

“ฮาฮาฮา” เขาหัวเราะ

“อะไรหรือ” เธอถามในขณะที่เขากำลังคีบเนื้อและห่อด้วยต้นผักกาดหอม

“อ่ะ ผมจะป้อนพี่เอง” เขาพูดพลางยื่นไปให้เธอ

“ถ้าชั้นกินผักกาดหอมชิ้นนี้แล้ว เธอสัญญาว่าจะต้องพูดเป็นกันเองกับชั้นน่ะ ” เธอคิดสักครู่ก่อนยื่นขอเสนอ

“ตกลงฮะ” เขาใช้เวลาคิดก่อนจะพยักหน้าตอบเธอ

เธออ้าปากผักกาดหอมที่เขาป้อนให้เธอ”อ่ะ อ้า”

เมื่อเค้าป้อนเสร็จเขายิ้มด้วยความดีใจ ส่วนเธอคิดในใจว่า<ให้ตายสิ ทำไมชิ้นใหญ่นักนะ จะเคี้ยวยังแทบจะไม่ได้เลย >

“อร่อยมั๊ยฮะ” เขาถาม

“อร่อยสิ งั้นตอนนี้เธอก็เริ่มพูดเป็นกันเองกับชั้นได้แล้วสินะ” เธอพยายามเคี้ยวและกลืนก่อนจะตอบ

“ผมจะพยายาม เอาอีกมั๊ยฮะ เดี๋ยวผมจะห่อให้อีก” เขานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะหยิบผักขึ้นมา

“ไม่เป็นไร ชั้นทำเองได้” เธอยังคงจำผักกาดหอมชิ้นนั้นได้

“งั้นหรือฮะ” สีหน้าผิดหวัง

“งั้นตอนนี้ ผมควรจะเรียกพี่ว่าอะไรดี”

“อืม เอางี้ เรียก บูอิน2 ดีมั๊ย” เธอแนะนำ

“บูอินหรือ” เขาลังเลก่อนจะพูดต่อ “ถ้าพี่เป็นบูอิน แล้วผมละฮะ อืมเรียก “Young-gam3” ดีมั๊ย”

“ตาแก่เหรอ hahaha ” เธอหัวเราะชอบใจ

ฮยอนจุงยิ้มอย่างภูมิใจกับความคิดนี้ แล้วก็คิดว่า <เสียงหัวเราะเธอยอดเยี่ยมจริงๆ>

โปรดติดตาม “คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์” ตอนต่อไป

ท้ายบท
Ssangchuu1 – 상추(ซัง-ชู) ภาษาเกาหลีคือ ผักกาดหอม (ซㅅ + สระ อาㅏ + งㅇ -- ชㅊ + สระ อูㅜ)
(** พยัญชนะ ชี้อึด ㅊ ตัวนี้คือเสียง ช แท้แท้ ไม่ว่าจะอยู่พยางค์หน้าหรือพยางค์หลัง ก็จะออกเสียงเป็น ช อย่างเดียวเลย

แฟนคลับเรียกทั้งคู่ว่า คู่รักผักกาดหอม SShangchu Couple , Lettuce Couple เพราะฮยอนจุงเรียกผักกาดหอมด้วยสำเนียงประหลาด (ซ๊างจู) 짱추

แต่สำหรับ คู่รักผักกาดหอม เป็นคู่ที่เจ้าบ่าวอ่อนกว่าเจ้าสาวถึง 6 ปี ความอึดอัดของเจ้าบ่าวที่ไม่รุ้ว่าจะทำอย่างไรให้เข้ากับคนที่อายุมากกว่า ได้ ฝ่ายเจ้าสาวก็ต้องปฏิบัติตัวให้เป็นพี่เจ้าสาวที่อาจได้รับกระแสแอนตี้ จากแฟนคลับของฝ่ายชายซึ่งเป็น idol สุดดัง

บูอิน2 – 부인buin - ภาษาเกาหลีใช้เรียกภรรยา

Young-gam3 - 영감ภาษาเกาหลีใช้เรียก สามี แต่ในวีก๊อตตามที่ฮยอนจุงพูดหน้าจะแปลว่า ตาแก่

Create Date : 22 มีนาคม 2553

Last Update : 22 มีนาคม 2553 17:04:12 น. 13 comments

Counter : 1841 Pageviews.

Share
Tweet

ขอเป็นคนแรกบ้างนะ ตอนนี้จุงเฉย ๆ แถมออกแนวกวน ๆ หน่อยนะ อ่านแล้วนึกถึงตอนที่ดูแผ่นเลย ตอนที่ดูอันนี้นะสงสารโบมากเลย เหมือนกับว่าจุงไม่ใส่ใจโบเลยอ่ะ แต่ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหมในความคิดของจุงน่ะ เพราะว่าจึุงเป็น 4D ไง

กำลังหนุกเลย รอตอนต่อไปอยู่นะ

โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:17:43:03 น.

อ่ะน่ะ...คนข้างบนยังมิได้ดูวีกอทหรือป่าวเอย

หนูว่าเหมือนหนูได้อ่านวีกอทภาคที่เป็นตัวหนังสือน่ะเนี้ย

อิอิอิ

ชอบๆๆๆตอนนี้ดีกว่าตอนแรกที่ตัดสลับไปมาอีกน่ะพี่นาจา
อยากไปดุใหม่แล้วง่ะ

โดย: 1985pumpui

วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:20:50:29 น.

ฮู้ยยยยยย ตอนนี้ยาวได้ใจจริงๆ (ทั้งๆที่ยังไม่จบวันของการฮันนีมูนเลย ฮ่าๆ)
อ่านไป ยังเริ่มเหนื่อย แล้วคนแปล จะขนาดไน๋เนี่ย ^^

~*ขอบคุณ*~ มากๆๆๆนะคะยาย

มดอ่ะโชคดีจังนะคะ ที่บ้านมีทรูมานาน แต่ไม่เคยเปิดช่องเอเชี่ยนซีรีส์เลย แต่บังเอิญวันนั้น(วันแรกที่จุงโบเปิดตัวเป็นคู่รักใหม่ของรายการ) ตอนที่ 9 ของวีกอต ไม่รู้อะไรดลใจให้มดคลิกมา แล้วพอได้เห็นการกระทำที่ "กรวนนนทรีน ของจุง" บวกกับความมั่นใจของโบ มันทำให้อยากรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ จะสามารถทำให้ชายหนุ่ม(จุง)คนนี้ รับและตกหลุมรัก ได้ยังไง ซึ่งก็ไม่ผิดไปจากความตั้งใจเลย โบทำได้ จุงเอง ก็น่ารักขึ้นเป็นกอง

ตอนนี้มดเลยรวบรวม 3H ไว้ในดวงใจเรียบร้อยค่ะ
H1 - Heechul
H2 - Hwangbo
H3 - Hyunjoong

ดูแผ่นล้านแปดรอบ ตอนนี้ ได้อ่านฟิคของยาย (ขยายพื้นที่จินตนาการและเพิ่มเติมในส่วนที่อยากให้มี) คริคริ

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ^^

ยายนาจา ไฟท์ติ้ง!!!

โดย: daffodial

วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:21:14:20 น.

แหมมมม อีจงมันกวนตรีนนนนได้ใจมากกก

แต่น่ารักดีค่ะ

ยาว ๆ เนอะตอนนี้ รูปประกอบก็สวยดีนะคะ เข้าก็เนื้อหามั๊กมากกก ฮ่า ฮ่า

สู้ ๆ นะคะ ยาย 96 ตอนที่เหลือ

luv

โดย: lemonyam IP: 203.144.144.164 วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:21:16:54 น.

ขอบคุณมากค่ะ น่ารักจังเลย อ่านไปอมยิ้มไป

โดย: แป๋ว (put123) IP: 203.144.144.165 วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:21:33:27 น.

ยายนาจา ตอนดื่มท่า love shot สุดขำ หายไปไหนอ่ะ

สายลับชอบท่านี้มากเลยนะ ใครขโมยไป เอามาคืน

ยายนาจาด้วย

โดย: สายลับ IP: 203.144.144.165 วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:21:38:32 น.

คุณสายลับ ขอบคุณสำหรับคุ๊กกี้นะคะ กำลังจะเอามารูปที่ถ่ายไว้มาโหลดค่ะ อร่อยมาก คราวหน้าเผื่อเลขาด้วยน่ะคะ น้อง ญ มือแปะ (ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ)

น้องแป๋ว หลังสงกราน์ชัวร์ค่ะ ขอเวลาจูนแปล๊บนึง

น้องแยม- ขอบคุณสำหรับกำลังจัยทีมีให้ตา-หลอด

ผู้อ่านที่รัก - ขออนุญาตเสริมเติมแต่งตามความรู้สึกของคนแปล (นาจา) นะคะ เพื่อเพิ่มความรักแระความสุขสำหรับคู่รักผักกาดหอมของเรา

โดย: ยาย(นาจา) IP: 111.84.31.241 วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:22:16:38 น.

สู้ๆๆนะยาย

เอ๋ ปู เสื่อ นอน รอ ยาย ทู้กๆๆๆวัน

โดย: เดินบนทางสายกลาง

วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:9:52:53 น.

ขอบคุณค่ะ ที่มาช่วยเติมเต็มพื้นที่ให้เต็มไปด้วยความรักที่เรามีต่อเค้าสองคนนะคะ

ว่าแต่ เ๋อ๋ ไหนเอ่ย รายงานตัว

โดย: naja-joongbo holic thailand IP: 202.149.97.71 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:14:49:40 น.

นาจา พี่ปี๊ดมาเชียร์เหมือนเดิมค่ะ

ขอโทษนะ หายๆ ไปบ้าง

เพลินเค้าปิดเทอมค่ะ

ปุ้ยด้วยนะ

love love

โดย: speedy IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:21:23:36 น.

ตอนแรกก็ประมาณไม่ชอบเสื้อคู่เลยนะจุง 555 จะเป็นกำลังใจให้นะค่ะยายนาจา สู้สู้สู้

โดย: hunny IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:21:42:38 น.

ตามอ่านมาตลอดเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะที่ตั้งใจทำให้เราได้อ่านกัน
ที่ดูรายการเพราะชอบดูโบ
ถ้าไปอยู่กับคนอื่นก็ไม่รู้จะดูรึเปล่า
แต่พออยู่กับผู้ชายคนนี้
ก็อยากรู้ว่าจะรับมือได้มั้ย
โบน่ารักสุดๆ ไปเลย

โดย: โอ้ IP: 158.108.97.205 วันที่: 25 มีนาคม 2553 เวลา:10:29:20 น.

อ่านตอนนี้แล้วอดนึกภาพประกอบตอนwgmไม่ได้ จุงนะประมาณกวนนน จิงๆแต่ผู้หญิงไรไม่รุแสนดีและขำตลอดมองโลกในแง่ดีตลอด แม้จะอึ้งในการกระทำของเด็กหน้าตาดีก็ตามแต่ยิ้มสู้ไว้โบจ๋า
ตอนนี้คะแนนใจให้โบนะจ๊ะ
ขอบคุณยายผู้แปลใจดีนะค่ะ สนุกมากๆเลยจ้า

โดย: kanjabo IP: 192.168.182.171, 124.120.2.101 วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:33:24 น.