|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 137 - ชั้นคือบูอินของเธอ ให้ชั้นได้แบ่งเบาความทุกข์นะ
***ฟิค< แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้นเพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย****
ที่มหาวิทยาลัย Gye-Myeung เมืองแทกู ซึ่งเป็นสถานที่ถ่ายทำละคร F4
ฮยอน จุงกำลังนั่งทบทวนบทของตัวเองอีกรอบขณะที่รอคิวถ่ายทำ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองออกไปข้างนอกหน้าต่างสายตาเหม่อมองจ้องไปที่กิ่ง ไม้ไร้ใบที่กำลังแกว่งไกวไปมาด้วยแรงของสายลมหนาวที่พัดอยู่ด้านนอก
ระหว่างนั้นเองสต๊าฟทีมงานถ่ายทำก็เดินเข้ามาบอกว่า “เราพร้อมจะถ่ายทำฉากที่ 17 แล้วครับ กรุณาเตรียมตัวนะครับ”
ฮยอนจุงหนุ่มจึงลุกขึ้นยืนและเดินมุ่งหน้าไปเข้าฉาก
***************************************************
ใน ระหว่างการถ่ายทำซึ่งเป็นฉากที่ฮยอนจุงต้องถ่ายร่วมกับนักแสดงคนอื่นๆ มีบางครั้งที่เขาดูเลื่อนลอยหลุดออกไปจากการแสดง บางทีเขาก็มองดูท้องฟ้าแทนที่มองไปยังจุดที่เขาควรจะต้องมองจริงๆ นอกจากนั้นบทพูดของเขาก็โต้ตอบออกมาเหมือนเพียงแค่เป็นปฏิกริยาดูไร้อารมณ์ ราวกับหุ่นยนต์
ผู้กำกับจีออนเอ่ยปากเรียกขึ้นมาว่า “เอ่อ จีฮู”
ฮยอนจุงหันกลับไปต้นเสียงที่เรียกพร้อมกับกระพริบตางงๆ ก่อนจะตอบไปว่า..”ว่าไงฮะ?”
ผู้ กำกับจึงบอกไปว่า “มันก็ดีนะที่คุณกำลังแสดงบทจีฮูออกมาแบบเย็นชา แต่ลองพยายามแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกดูถูกเหยียดหยามให้มากกว่านี้หน่อยจะ ได้ไหมครับ”
ฮยอนจุงพยักหน้าไร้อารมณ์ “ได้ฮะ”
หลังจากคุยกับผู้กำกับเสร็จ ชายหนุ่มก็กลับมายืนพักและมองดูฝูงชนที่มามุงดูการถ่ายทำด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ
ภายในรถแวนซึ่งกำลังมุ่งหน้ากลับโซล
ฮยอนจุงนั่งเหม่อมองดูวิวข้างทาง และคิดในใจอย่างสับสนว่า
”การอยู่โดยไม่ทำอะไรเลย มันเหมือนว่า ฉันหลอกตัวเองว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่านะ”
”บางอย่างอาจจะได้มาจากการลงมือทำ.แต่บางอย่างก็อาจจะได้มาโดยที่ไม่ได้ลงมือทำเลยด้วยซ้ำ”
”ชั้นกลายเป็นคนที่ไม่มีความรับผิดชอบ โดยการปิดปากเงียบเพราะหาทางออกไม่ได้”
”ชั้นไม่ได้แสดงความรับผิดชอบสำหรับ...ผู้หญิงของชั้น...ลูกของชั้น..และอนาคตของตัวชั้นเอง...”
”ชั้นอาจจะต้องสูญเสียบางอย่างไป เพราะการกระทำที่ไม่ได้ยั้งคิด..?.
”สำหรับตอนนี้ ชั้นขอดับเครื่องชนกับมันไปก่อน...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เพราะชั้นก็คือคิมฮยอนจุง”
***************************************************
ช่วงกลางคืน ที่ห้องของท่านประธานบริษัทต้นสังกัดของฮยอนจุง
ประธานชิกุนและฮยอนจุงกำลังนั่งเผชิญหน้ากันอยู่บนเก้าอี้ยาวกลางห้อง
ชิกุนเอ่ยขึ้นมาก่อนว่า.”เชื่อมั๊ย ดี๋ยวนี้นะ ชั้นจะรู้สึกกลัวขึ้นมาก่อนเลย ทุกครั้งที่นายขอพบชั้นเลย จริงๆ ให้ตายดิ”
“…………………..”
“เอาล่ะ ไหนลองบอกมาซิ ว่าที่นายต้องการพบชั้นเนี่ยมันเรื่องอะไร หืม?”
ฮยอนจุงลังเลซักครู่ก่อนตอบ “ผมคิดว่า ผมคงจะต้องบอกผู้กำกับจริงๆแล้วล่ะฮะ”...
”ผู้กำกับ? นายหมายถึงผู้กำกับจีออนน่ะหรือ?”
ฮยอนจุงพยักหน้าตอบรับ “ฮะ”
”นายจะบอกเขาเรื่องอะไรหรือ?”
”ผมไม่สามารถจะผลัดต่อไปได้อีกแล้วฮะ” เขากลืนน้ำลายและมองตาประธานอย่างขึงขังก่อนจะพูดต่อไป “ผมจะประกาศ...เรื่องการแต่งงานของผมฮะ”
ประธานสะดุ้งจนแทบตกเก้าอี้ ”ว่าไงนะ?”
”ผมจะประกาศกับทุกคนว่า ผมแต่งงานแล้ว...”
ชิกุนพอได้ยินหน้าก็เริ่มตึงขึ้นมาทันทีก่อนจะถามว่า “ทำไมจู่ๆนายถึงได้?”
ชายหนุ่มกำมือแน่นแสดงถึงความหนักแน่น “.ผมไม่สามารถจะ...หลบซ่อนมันเอาไว้ต่อไปอีกแล้วล่ะฮะ”
ชิกุนนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดโดยไม่พูดอะไร และพยายามสงบปากรับฟังฮยอนจุงพูดต่อไป...
”ผมทำตัวเป็นคนขี้ขลาดมาจนกระทั่งตอนนี้...แต่ว่า...จากนี้ไป..ผมจะไม่เป็นพ่อที่ขี้ขลาดตาขาวอีกแล้ว”
ชิ กุนได้ยินประโยคเด็ดก็ระเบิดอารมณ์และคว้าแฟ้มที่อยู่ในมือลงกับพื้นพร้อม ตะโกนลั่นราวกับคนบ้าว่า “ไอ้บ้าเอ๊ย~~~~~~~นายบ้ารึเปล่าที่พูดแบบนี้ออกมาหน่ะ หา !!!!!”
ฮยอนจุงหลับตาลงช้าๆและไม่โต้ตอบ
“ทำไม นะ การจะประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่า ชั้นกำลังจะเป็นพ่อคนมันถึงได้ยากเย็นอย่างนี้ นี่หากเลือกได้ ชั้นอยากออกจากวงการไปอย่างเงียบๆ แล้วใช้ชีวิตคู่กับลูกเมียอยู่ในเมืองเล็กๆซักเมืองหนึ่งในโซล โดยที่ไม่ต้องมีใครมาวุ่นวายในชีวิตจริงๆ แต่ตอนนี้...มันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมทั้งๆที่ใจของชั้นอยากทำเช่นนั้นจน แทบขาดใจอยู่แล้ว แต่ก็เพราะคำว่า “ลีดเดอร์ และ คิมฮยอนจุง”ไง ชั้นจึงทำอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ”
***************************************************
สองวันหลังจากนั้น ที่ออฟฟิศของนักเขียนบท-ยูน ซึ่งเป็นผู้เขียนบทละคร F4
นัก เขียนยูนกำลังรับสายโทรศํพท์ที่โทรเข้ามา “สวัสดีค่ะ ยูนจีเรินพูดค่ะ..ใช่ค่ะ”หน้าของเธอตึงขึ้นทันทีหลังจากได้ยินอะไรบางอย่าง จากคนที่ปลายสาย “อะไรนะคะ?...คุณว่า..เขาทำอะไรลงไปน่ะคะ?”
ผู้กำกับจีออน นักเขียนบทยูนและโปรดิวเซอร์(ระดับบริหาร)ซองมานั่งรวมตัวถกปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น
ผู้กำกับเอ่ยปากขึ้นเป็นคนแรกว่า “พวกเราจะทำยังไงกันดี?”
นักเขียนยูนพูดว่า “นี่มันเป็นอะไรที่ทำโดยไร้สามัญสำนึกแบบสุดๆ! ทำไมเขาดันไปแต่งงานทั้งที่ยังเล่นละครคาอยู่กลางเรื่องได้ล่ะคะ?”
โปรดิวเซอร์ซองนั่งเงียบยังไม่ออกความเห็นใดๆ...
ผู้ กำกับอธิบายว่า “เขาไม่ได้แต่งงานระหว่างที่เล่นละคร F4 หรอกนะครับ...ทางบริษัทของเขาบอกว่าเขาแต่งงานมาก่อนหน้าที่จะมาเล่นละคร เรื่องนี้อีกน่ะ”
”เขาแต่งแล้วจริงๆเหรอ? แต่ชั้นไม่เคยเห็น ว่ามีข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยนี่นา”นักเขียนยูนเกาหัวแกรกและอดสงสัยไม่ได้
”ผมได้ยินมาว่าพวกเขาแต่งงานกันแบบลับๆ อะไรทำนองนั้น..”
นักเขียนยูนถามต่อไป “ทำไมเขาถึงได้...?”
ผู้กำกับตอบทันที “ใครจะทราบได้ล่ะครับ..?”
นักเขียนยูนส่ายหน้าน้อยๆ “ทำไมคนหนุ่มอนาคตไกลและรูปหล่อขั้นเทพอย่างเขา ถึงต้องรีบร้อนขนาดนั้นด้วยนะ...?”
โปรดิวเซอร์ซองหลังจากนั่งเงียบปล่อยให้ 2 คน ถกกันไปพักนึง ถอนหายใจออกมาพร้อมกับถามว่า “นี่มันจะ...ทำให้เกิดปัญหาใช่มั้ยครับ?”
นักเขียนยูนตอบทันทีว่า “มันแน่นอนอยู่แล้ว คนดูที่ไหนจะไปรับได้กับบทบาทของตัวละครที่ชื่อ จีฮู? นักเรียนม.ปลายที่แต่งงานแล้ว ” (ชาวซางชู ยกจั๊ก-แร้สนับสนุนและยอมรับการแต่งงานได้คร่า)
ผู้ กำกับจีออนแย้งขึ้นมาว่า “แต่...ทางเราไม่ได้ระบุข้อความใดๆในสัญญา ว่าห้ามแต่งงานในขณะที่เล่นละครเรื่องนี้นี่นา เฮ้อ ใครจะไปรู้ได้ จีฮู ชายในฝันของใครหลายคน แท้จริงไม่ได้โสดสนิทอย่างที่ใครๆเห็น เฮ้อ”
นัก เขียนยูนสวนกลับไปทันทีว่า “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ ที่เราทำอะไรแบบนี้ตามหลักของกฎหมาย? ที่ผ่านๆมา มันก็เหมือนเป็นกฎข้อบังคับกลายๆถึงแม้จะไม่ได้ระบุเอาไว้ก็ตาม คุณก็ทราบดีว่า ในวงการนี้ ใครก็ตามที่ทำตัวต่อต้านไม่เชื่อฟัง หรือไม่ให้ความร่วมมือกับผู้กำกับหรือบริษัทผู้ผลิต ก็มักจะถูกเขี่ยออกหรือถอดบทออกไปจากละคร ที่ชั้นพูดเนี่ย ถูกหรือเปล่าคะ?”
ผู้กำกับจีออกพยักหน้าพร้อมกับพูดว่า “ก็ถูกของคุณนะ”
ส่วนโปรดิวเซอร์ซองได้แต่นิ่งเงียบเช่นเคย...
*************************************************************
ที่ห้องส่วนตัว ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ผู้กำกับจีออน โปรดิวเซอร์ซอง และชิกุนกำลังนั่งล้อมวงถกกันหน้าเครียด
ชิ กุนว่า “จริงๆนะครับ...ผมไม่มีข้อแก้ตัวสำหรับปัญหาเรื่องนี้...มันเป็นความผิดของ ทางฝ่ายเราที่ผิดพลาดไม่สามารถบริหารจัดการนักแสดงได้อย่างเหมาะสม”
โป รดิวเซอร์ซองถามว่า “คุณจะรอต่อไปอีกซักหน่อยไม่ได้เลยหรือครับ? เพราะไหนๆทางคุณก็เก็บเรื่องนี้เป็นความลับเอาไว้จนกระทั่งตอนนี้แล้ว...”
”ฮาา...นั่นมัน..”(ก็เป็นสิ่งที่ผมอยากจะทำเหมือนกัน แต่....ไม่สามารถ) ชิกุนเริ่มทำหน้าหนักใจ
”มา ถึงจุดนี้แล้ว พวกเราคงไม่สามารถจะเอานักแสดงคนอื่นมาเล่นแทนเขาได้...และเราก็ไม่สามารถจะ เขียนบทให้ตัวละครจีฮูตายไปตอนกลางเรื่องด้วย”ผู้กำกับจีออนพยายามอธิบาย เหตุผล.
ชิ กุนถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาก่อนจะพูดว่า “ละครคงจะออกมาโอเคถ้าพวกเราเก็บเรื่องนี้เอาไว้...แต่หลังจากนั้นแล้ว ชื่อเสียงของนักแสดงของเราก็คงจะ..”(เน่าสนิทแน่ๆ)
”คุณ ควรจะจัดการปัญหานั่นด้วยตัวของคุณเองนะครับ เพราะคุณก็ยอมรับเองว่าเป็นความผิดของทางคุณที่ไม่สามารถจัดการกับเด็กใน สังกัดได้...”
ชิกุนได้ยินก็ทำหน้าเหมือนกินยาขมเข้าไปซักสิบหม้อ...
*****************************************************************
วันต่อมาที่ห้องทำงานของท่านประธานชิกุน
”นายต้องล้มเลิกความคิดบ้าๆนั่น ตอนนี้มันไม่มีทางออกอย่างอื่นเลย...รอไว้ประกาศหลังจากที่ละคร F4 ฉายจบไปก่อนก็แล้วกันนะ”
ฮยอนจุงถอนหายใจออกมาลึกๆเมื่อได้ยิน....
”อีกอย่างนึงนะ”ประธานชิกุนขยับแว่นตา
”...................”
”ทำไม นายถึงไม่เคยเชื่อฟังชั้นเลย หา? ชั้นเคยบอกนายแล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้ไปที่นั่นน่ะ? นายคิดว่ามันจะเป็นเรื่องดีสำหรับตัวนายและผู้หญิงของนายหรือ ถ้าข่าวมันออกมาว่านักแสดงหน้าใหม่หลงผู้หญิงที่แก่กว่าอย่างไม่ลืมหูลืมตา แอบแวะไปหากันที่ห้องทุกคืน นายจะทำอะไรทำไมไม่นึกถึงผลเสียที่จะตามมาบ้าง นี่นายได้ยินที่ชั้นพูดอยู่หรือเปล่า ?”
ฮยอนจุงนั่งขบกรามตัวเองแน่นโดยไม่พูดโต้ตอบอะไรไป...
”นายพาเธอไปญี่ปุ่น และนายก็ไปค้างคืนที่บ้านของเธออยู่เป็นประจำ...ถามจริงๆนะ สมองของนายตอนนั้นมันคิดบ้าอะไรอยู่?”
”...................”
”นาย ทำเรื่องใหญ่โตไปไกลจนกู่ไม่กลับแล้วจริงๆ นายรู้มั้ยว่ามันทำให้ชั้นรู้สึกอับอายขายหน้ามากขนาดไหน? พวกเขาพูดใส่หน้าชั้นว่า ทำไมถึงมาขอร้องอ้อนวอนให้พวกเขาช่วยแก้ปัญหา ทั้งๆที่มันเป็นความผิดพลาดของในการจัดการนักแสดงในสังกัดของชั้น”
”ผมเสียใจและขอโทษฮะ”ฮยอนจุงตอบด้วยน้ำเสียงแหบจนแทบแห้ง.
”เสียใจเหรอ? ทำไมนายถึงทำสิ่งที่นายรู้สึกเสียใจลงไปแต่แรกล่ะ? และยิ่งไปกว่านั้น..”
ประธาน ชิกุนแหงนหน้าขึ้นมองเพดานพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะร้องออกมา “อ้ากกกกส์...ให้ตายเหอะ...นายจะทำให้ชั้นเป็นบ้าไปแล้ว เฮ้อ ตรูอยากจะบร้าตายยยยย”
”ผมต้องขอโทษจริงๆฮะท่าน สำหรับปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ว่า...”
”หุบ ปากไปเลยนะ ชั้นจะไม่ฟังนายแพล่มอะไรอีกต่อไปแล้ว ทางบริษัทฯ เราไม่สามารถแก้ปัญหาเรื่องนี้ โดยการให้ชั้นนั่งฟังสิ่งที่นายอยากจะพูดหรือแก้ตัวอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่นายจะมาเกลี้ยกล่อมชั้น เข้าใจ๋ ?
ฮยอนจุงทำหน้าหดหู่เมื่อได้ยินที่ชิกุนบอก...
**********************************************************************************************
ที่ลานจอดรถอพารท์เมนท์ของฮวางโบ
ฮยอน จุงนั่งอยู่ภายในรถของเขาด้วยสีหน้าอมทุกข์สุดๆ ชายหนุ่มนั่งเหม่อมองจ้องไปที่ตึกอพารท์เมนท์ ระหว่างนั้นเองฮวางโบก็เดินออกมาจากทางเข้าตึก หญิงสาวเหลียวมองดูรอบๆก่อนจะเดินตรงไปที่รถ
หลังจากเปิดประตูขึ้นมานั่งข้างๆคนขับ หญิงสาวก็เอ่ยปากชวนว่า “เข้าไปข้างในแล้วทานมื้อเย็นกันก่อนที่จะเธอจะกลับไปดีมั้ย”
แต่ฮยอนจุงกลับจ้องหน้าเธอนิ่งๆโดยไม่ตอบอะไร...
”เธอยุ่งมากเลยเหรอ?” ภรรยาสาวถามด้วยความห่วงใย
”...................”
”แล้วนี่...เธอเสร็จงานแล้วตรงมาหาชั้นเลยเหรอ?”
”...................”
เธอมองหน้าคุณสามีอย่างระมัดระวังก่อนจะเรียกเขา“ฮยอน-ซึ-อัป-ปา (พ่อของฮยอนซึ)”
ฮยอนจุงยิ้มที่มุมปากอดเขินกับสรรพนามที่ฮวางโบเรียกเขาไม่ได้ “…………………..”
“ทำไมล่ะ ก็เธอกำลังจะเป็นพ่อคน แล้วก็จะเป็นพ่อของฮยอนซึด้วย ชั้นเรียกแบบนี้ไม่ได้เหรอ หืม” เธอพยายามแหย่เพื่อให้เขาผ่อนคลาย
เขามองหน้าเธอโดยยังคงไม่ตอบอะไร (จริงสินะ ชั้นกำลังจะเป็นพ่อคน)
น้ำเสียงอ่อนโยนของเธอยังซักไซ้ต่อไป “มีอะไรเกิดขึ้นโดยที่ชั้นไม่รู้รึเปล่า หือ?”
”...................”
เธอถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังมากขึ้นว่า..”มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกชั้นทีสิ?”
”...................”
“ฮยอน จุง มีอะไรบอกชั้นมาสิ ชั้นเป็นเมียเธอนะ เราเป็นสามีภรรยากัน มีเรื่องอะไร ทำไมถึงไม่บอกให้ชั้นรับรู้บ้าง ชั้นอยากเป็นส่วนหนึ่งเพื่อแบ่งเบาปัญหาของเธอนะ”ฮวางโบพูดพลางยกฝ่ามือทั้ง สองข้างจับแก้มทั้งสองของเขา
ฮยอนจุงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะดึงตัวเธอเข้ากอดไว้แนบอก น้ำตาที่เขาพยายามกลั้นเอาไว้
ฮวางโบอดแปลกใจไม่ได้ (นี่เธอเป็นอะไรไปน่ะ?ทำไมถึงไม่พูดล่ะ?)
ชายหนุ่มนิ่งคิดในใจกับตัวเองว่า (ผม ได้รู้สึกถึงขีดจำกัดของตัวเองแล้ว..เมื่อใดที่ผมสามารถผ่านเรื่องนี้ไป ได้...แล้วผมจะไม่ทำให้คุณต้องรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวอีกต่อไป...?) เขาถอนหายใจออกมาลึกๆอีกครั้ง “ฮาา...”
หญิงสาวทำหน้าเศร้าเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกๆของคุณสามีและถามไปอีกครั้งว่า...”ฮยอนจุง มีปัญหาเกิดขึ้น...ใช่มั้ย ?”
น้ำตา กลิ้งลงบนแก้มของฮยอนจุง เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถจะทำอะไรให้ดีกว่านี้ได้ ในที่สุดเขาก็ยอมเอ่ยปากพูดหลังจากนิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ ”ใช่ฮะ” เขาตอบด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปวดร้าว
หญิงสาวค่อยๆเลื่อนแขนไปโอบที่หลังของเขาก่อนจะพยายามตะล่อมถามต่อไปว่า. “เล่าให้ชั้นฟังได้มั้ย ว่าเกิดอะไรขึ้น?”
ความรู้สึกของฮวางโบก็รู้สึกแย่เหมือนกัน นั่นคงเป็นเพราะเธอที่ดูเหมือนจะสร้างความลำบากใจให้เขาตลอดเวลา เธอรู้สึกอย่างนั้น
เขา ค่อยๆผละวงแขนออกจากเธอพร้อมกับยกฝ่ามือขึ้นลูบผมของภรรยาอย่างเบามือ ”การแสดงนี่มัน...เป็นเรื่องยากโหดหินจริงๆนะฮะ”เขาจงใจโกหกเปลี่ยนประเด็น แต่ในใจของเขาแอบคิดไม่ได้ (ไอ้บ้าจีฮูเอ๊ย? ปล่อยให้พวกเขาโยนนายเข้าปากหมาไปเลยได้มั้ย!!)
เธอ ส่งยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับเขาพร้อมกับพูดให้กำลังใจว่า “แต่เธอก็กำลังทำมันได้ดีเลยนี่นา ชั้นคิดว่า มีคิมฮยอนจุงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเล่นบทนี้ได้ บทนี้สร้างขึ้นมาเพื่อเธอคนเดียวจริงๆ...”
ชาย หนุ่มได้ยินก็ทำหน้าเศร้าและพูดกับเธอในใจอีกว่า (แต่ไอ้หมอบ้านั่น มันกำลังฉุดรั้งผมเอาไว้...และกำลังทำให้คุณเจ็บปวดและเสียใจ...)
”ชั้น คิดว่า...ตอนนี้ชั้นสามารถดูฉากจูบของจีฮูได้อย่างชิลๆแล้วหล่ะ...เพราะชั้น รู้ว่า รุ่นพี่จีฮูสุดเท่ห์หน่ะ เป็นเพียงส่วนเสี้ยวนึงของคิมฮยอนจุงเท่านั้น...”
เขารีบส่ายหน้าทันที ”อย่าเลยฮะอย่าดูมันเลยนะ..เขาคือวายร้ายจอมเจ้าเล่ห์...”
”ไม่หรอกจ้ะ เขาก็ออกจะเท่ห์ไม่เบานะ ไม่งั้น...สาวๆจะกริ๊ดทั้งบ้านทั้งเมืองหรือจ๊ะ หืม”
ฮยอน จุงรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจเมื่อได้ยิน “เท่ห์หรือฮะ? มันเป็นเรื่องเสแสร้งจอมปลอมทั้งนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างมันคือมายา มันคือสิ่งที่คนเขาสร้างขึ้นมาแล้วให้ผมสวมบทบาทและเป็นคนๆนั้น~~~~~”
***************************************************************************************************
ที่กองถ่ายละคร F4
ทีมงานกำลังวุ่นวายอยู่กับการถ่ายทำฉากๆหนึ่งอยู่ ซึ่งมีฮยอนจุงร่วมแสดงกับนักแสดงคนอื่นๆด้วย
”คัท...ทำได้ดีมาก พักกันก่อนซัก 5 นาทีนะ”เสียงผู้กำกับจีออนตะโกนบอกกับนักแสดงและทีมงาน
ในตอนนั้นเองผู้ช่วยผู้กำกับก็เดินมาบอกว่า “นักเขียนบทยูน มาครับ”
ผู้กำกับจีออนรีบหันหน้าแล้วกล่าวทักทาย “อ้าววว สวัสดีครับ เป็นยังไงบ้างครับ?”
นักเขียนยูนยิ้มน้อยๆก่อนตอบไปว่า “สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักและทุ่มเทของคุณในสภาพอากาศหนาวแบบนี้นะคะ”
ผู้กำกับตอบยิ้มๆไปว่า “ใช่เลยครับ เกาหลี หนาวมากกกกกกก..”
นัก เขียนยูนยิ้มให้อีกครั้งก่อนกวาดตามองดูนักแสดงที่กำลังจะเริ่มเดินแยกย้าย กันไปพัก และเธอก็ได้เห็นฮยอนจุงอยู่ในกลุ่มนักแสดงเหล่านั้นด้วย เพียงชั่วครู่ทีมนักแสดงมื่อเห็นเธอก็รีบเดินเข้ามาทักทาย โดยที่ฮยอนจุงเองก็มายืนโค้งคำนับทักทายเธอด้วยเช่นกัน
เธอพยักหน้าน้อยๆเป็นการทักทายทีมนักแสดงพร้อมกับพูดว่า “ขอบคุณนะคะสำหรับการทำงานหนักและทุ่มเท...พวกคุณทำกันได้ดีมากเลยคะ”
หลังจากนั้นนักแสดงและทีมงานต่างก็แยกย้ายกันไปพัก ปล่อยให้ผู้กำกับและนักเขียนยูนสนทนากันต่อ
”อืมม..มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ?” นักเขียนยูนเอ่ยปากถามก่อน
”คุณจะช่วยผมแก้หรือครับ ถ้าเกิดมันมีปัญหาขึ้นมาจริงๆ...?”
หญิงสาวหัวเราะคิกก่อนตอบไปว่า “ถ้าชั้นสามารถจัดการได้น่ะค่ะ”...
”ตราบใดที่คุณสามารถจัดการตบแต่งขัดเกลาบทมาส่งให้ผมได้ตรงเวลา มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะครับ”
หญิง สาวชำเลืองมองไปทางกลุ่มนักแสดงก่อนพูดเบาๆจนแทบกระซิบว่า “ชั้นเดาว่า...เขายังปิดปากเงียบอยู่...หลังจากที่เราคุยกันวันนั้นใช่มั้ย คะ?”
ผู้กำกับชำเลืองไปทางเดียวกันก่อนจะพูดว่า “ก็ตามนั้น...รู้รู้กันอยู่นะครับ”
”....................”
”มีอะไรรึเปล่าครับ? เรื่องนั้นมันยังกวนใจคุณอยู่หรือเปล่าครับ?”
”ถึง แม้บทเดิมของเรื่องนี้จะเป็นที่รู้จักกันดีอยู่แล้ว...แต่ยังไง ดูเหมือนว่าชั้นไม่สามารถจะตั้งสมาธิเข้าถึงอารมณ์ได้อย่างเต็มที่เวลาที่ ชั้นเขียนบทในบางตอนนะคะ.”
”คุณกำลังรู้สึกยุ่งยากใจกับการเขียนบทอยู่หรือครับ?”
หญิงสาวพยักหน้าพร้อมกับพูดว่า “ก็...นิโหน่ยค่ะ”
”..คุณอยากจะ...คุยกับเขามั้ยล่ะครับ?”
”กับจีฮูน่ะหรือคะ?”
ผู้กำกับพยักหน้ารับพร้อมกับให้เหตุผลว่า...”ผมไม่สามารถจะปล่อยให้มีเรื่องที่ต้องดึงให้คุณ ต้องวอกแวกเสียสมาธิในการทำงานนี้ได้...”
นักเขียนยูนได้ยินก็ชำเลืองมองไปที่ฮยอนจุงอีกครั้งโดยที่ไม่พูดอะไร
ขอบคุณที่ติดตามอ่านคู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ โปรดติดตามตอนต่อไป
หมายเหตุจากยาย
ฟิค 2-3 ตอนหลังจากนี้เข้าสู่โหมดเครียด เพราะว่า ตอนนี้จุงอยากจะประกาศให้คนทั้งสามโลกรู้ว่า ความรักของเขาตอนนี้ มันกำลังจะปลิและระเบิดออกมาแล้ว แต่ก็คงทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะหน้าที่การงานรวมทั้งความรับผิดชอบมันบังคับให้ต้องเป็นไปตามนั้น เรามาคอยเอาใจช่วยดูความรักของพวกเขากันต่อไปนะคะ
ยาย(นาจา)
| Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2554 17:00:48 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 679 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [