BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : ตอนที่ 5 ฮันนีมูนคืนแรกของเรา

ตอนที่ 5 ฮันนีมูนคืนแรกของเรา

ภายห้องน้ำของห้องฮันนีมูนสวีท ขณะที่ฮวางโบกำลังล้างหน้าอยู่พร้อมกับบ่นกับตัวเองเบาๆ เฮ้อ แป๊ปๆ ก็จะหมดวันแล้ว รายการนี้ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชั้นต้องออกหน้ากล้องทั้งๆที่ไม่ได้แต่งหน้า เฮ้อ เรียลลิตี้สมจริง

ฮวางโบเดินออกจากห้องน้ำมาที่ห้องนั่งเล่น และกวาดตามองหาฮยอนจุงซึ่งเธอไม่เห็นว่าเขานอนอ่านการ์ตูนอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว เธอตะโกนเรียกหา “ ฮยอนจุง อยู่หนายยย”

จู่ๆ ฮยอนจุงก็โผล่ขึ้นมายืนอยู่ข้างหลังโซฟาพร้อมๆกับในมือที่จับยุง “นายเสร็จชั้นล่ะ”

“อะไรเนี่ย” ฮวางโบสะดุ้งถามด้วยความตกใจ

เขาตอบอย่างภาคภูมิใจ “ดูสิฮะ ผมจับยุงได้ตั้งหลายตัว”

“หือ ยุงเนี่ยะน่ะ” เธอถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ในห้องนี้มียุงเยอะแยะเต็มไปหมด” สีหน้าและท่าทีที่มุ่งมั่นกับการจับยุงอีกตัวที่กำลังบินโฉบจมูกของเขาไป

ฮยอนจุงกระโดดขึ้นไปยืนบนโซฟาและเริ่มจับยุงอีกแล้ว เธอถึงกับอึ้งและพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองเขาปฏิบัติการไล่ล่ายุงต่อไป แต่ไม่นานเธอเธอก็พาตัวเองไปร่วมแจมกับเขาด้วย

“แปลกจัง ทำไมยุงมันถึงได้เยอะแยะขนาดนี้ มันเข้ามาทางไหนกันเนี่ย” เธอเดินสำรวจก่อนจะเดินไปตรงระเบียง จึงได้รู้ว่ามุ้งลวดเปิดอ้าซ่าไว้

” โอ๊ะ ใครลืมปิดประตูเนี่ย ฮาฮาฮา ชั้นว่าคราวหน้าเราควรดูว่ามุ้งลวดเปิดทิ้งไว้ก่อนอันดับแรกเลย ว่ามั๊ย”
เธอเอื้อมมือไปปิดมุ้งลวดพร้อมๆกับเสียงหัวเราะ

ถึงจะรู้สึกอายบ้าง แต่ฮยอนจุงก็ยังมุ่งมั่นกับการจับยุงที่ยังคงบินผ่านไปมาในห้อง

“พอได้แล้ว ใจคอเธอจะไล่จับมันทั้งคืนเลยหรือ มุ้งลวดก็ปิดแล้วพวกมันเข้ามาไม่ได้แล้วล่ะ” เธอพูดอย่างอ่อนใจ

ฮยอนจุงหยุดนิ่งก่อนจะถามขึ้นว่า “แล้วจะทำยังไงกับยุงที่เหลืออยู่ในห้องดีฮะ” พลางกระโดดลงจากโซฟาอย่างเสียดาย

เธอหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า 2 แผ่น และเดินมานั่งข้างๆ เขาและยื่นกระดาษให้ “อ่ะ รับไปสิ”

“อะไรหรือฮะ” เขาถามพร้อมๆกับรับกระดาษจากเธอ

“นี่เป็นคืนแรกของการแต่งงานของเราใช่มั้ย” เธอเริ่มอธิบาย

เขานิ่งเงียบแต่คิดในใจว่า < แล้วงัยฮะ >

“งั้น เรามาเขียนสัญญารักของพวกเรากันดีกว่า” เธออธิบายต่อ

“ สัญญารักของของเรา?” เขาถามด้วยสีหน้าลังเล

”ใช่แล้ว สัญญารักของเราสองคน”

”ถ้างั้น เราจะเขียนอะไรก็ได้ที่อยากจะทำใช่มั๊ยฮะ”

”ใช่ เขียนได้ทุกอย่างที่เธออยากทำ” เธอตอบ <ฮยอนจุง เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย >

เขานั่งมองกระดาษเปล่าและใช้ความคิดเพื่อเขียนสัญญารักของตัวเอง ส่วนเธอเหลือบมองเค้าเป็นระยะ หลังจากนั้นทั้งสองก็หันหลังและเริ่มลงมือเขียนคำสัญญาของตัวเอง

ฮวางโบชูกระดาษขึ้นมา “พี่เขียนเสร็จแล้วน่ะ แล้วเธอเขียนเสร็จหรือยัง”

ฮยอนจุงอ่านข้อความที่เพิ่งจะเขียนเสร็จด้วยสีหน้าพึงพอใจ “ฮ้า เรียบร้อยแล้ว”

”ตอนนี้เราก็มาแลกกันได้แล้ว” เธอยื่นสัญญารักของเธอให้เขา

”นี่ฮะ” เขายื่นให้เธอพร้อมรอยยิ้มพึงพอใจ

ฮวางโบเริ่มอ่านสัญญารัก ไม่นานก็เริ่มมีรอยยิ้มทั่วใบหน้าของเธอ และเธอพยายามกลั้นหัวเราะแต่ก็ไม่ได้ผล “ฮาฮาฮา”

ฮยอนจุงหันมามองเธอและถาม “อะไรเหรอฮะ”
เธอจึงอ่านสัญญารักออกมาดังๆ

“ถ้าภรรยาของผมไม่สบายผมจะไปทุกที่เพื่อหายามาให้เธอ” เธอรู้สึกประทับใจกับข้อความของเขา

“ไม่มองผู้หญิงอื่นนอกจากภรรยา” ดูเธอจะชอบข้อนี้เป็นพิเศษเพราะอ่านไปพยักหน้าไปหลายรอบ

“ไม่ว่าจะเจอเรื่องแย่ๆหรือลำบากแค่ไหนผมจะเผชิญกับมันด้วยความมั่นใจ” เธอเริ่มอ่านไปเรื่อยๆ

“จะเป็นเจ้าบ่าวที่เหมือนกับอ๊อกซิเจนที่อยู่ข้างๆภรรยาตลอดเวลา ฮุ ฮุ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าบ่าวที่เหมือนออกซิเจนเนี่ยน่ะ”

เค้ารู้สึกเขิน เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเธอ ก่อนจะตอบไปว่า “ก็เพราะผมเป็นไนโตรเจนไม่ได้อยู่แล้วนี่ฮะ”

”ไนโตรเจนเหรอ ฮาฮาฮา” เธอยังคงขำไม่เลิก

เขาอธิบายเพิ่มเติมว่า “ถึงแม้ไนโตรเจนจะลอยปนอยู่ในอากาศ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเอามาใช้นี่ฮะ แต่อ๊อกซิเจน เราทุกคนต้องการมันเพื่อใช้หายใจ มันเป็นสิ่งจำเป็นมากนะฮะ มันก็เลยเหมือนอากาศที่ขาดไม่ได้” เขาตอบด้วยสีหน้าเรียบๆ

“ใช่แล้ว เธอพูดถูกอ๊อกซิเจนเป็นสิ่งจำเป็นและเป็นอากาศที่ขาดไม่ได้จริงๆ ข้อนี้เยี่ยมมากเลย จริงๆน่ะ” ฮวางโบรู้สึกโกรธตัวเองที่ทำให้เขารู้สึกเสียใจ <เธอดูจริงจังมากเลยน่ะ ฉันขอโทษ >

“ข้อนี้ผมเขียนได้ดีมากๆเลยใช่มั๊ยฮะ” เขาเริ่มยิ้มออกอีกครั้ง

ดึกแล้ว หลังจากที่ทั้งคู่ต่างประทับตราและดื่มฉลองฮันนีมูนเรียบร้อยแล้ว เธอเริ่มหาวและรู้สึกง่วงจึงเปิดประเด็นขึ้นมา

”ฉันว่า..เราน่าจะไปนอนกันได้แล้วนะ” เธอถามปนเสียงหาว

“โอเคฮะ” เขาตอบก่อนจะลุกและเดินเข้าไปในห้องนอน ส่วนเธอยืนงง <นี่เธอคิดจะนอนห้องเดียวกับชั้นจริงๆเหรอเนี่ย >

เขาหยิบผ้าห่มกับหมอนออกมาจากห้องนอน “บูอินเข้าไปนอนในห้องเถอะ” เขาเริ่มเรียกเธอว่าบูอินตาม สัญญารักที่เธอเขียนไว้ในข้อ 7 ส่วนเธอเหลือบมองผ้าห่มและหมอน <บ้าจริงๆเลย ชั้นคิดอะไรออกไปเนี่ย >

“ อย่าบอกน่ะว่าเธอจะนอนบนโซฟาตัวนี้” เธอถามด้วยความเป็นห่วง

”ใช่ฮะ ก็มันไม่มีที่ที่ดีกว่านี้แล้ว” เค้าตอบพร้อมๆกับวางหมอนและผ้าห่มลงบนโซฟา

เธอพูดแบบอายๆ "ชั้นว่าถ้าเธอนอนตรงนี้มันอาจจะไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่นะ”

เค้าเงียบไม่พูดได้แต่มองหน้าเธอ “คือชั้นหมายความว่า ชั้นจะนอนตรงโซฟานี้เอง ส่วนเธอก็เข้าไปนอนข้างใน” เธอชี้ไปที่โซฟาก่อนที่จะบอกกับเขา

เค้าคิดในใจว่า< อะไรกัน นี่ผมเป็นผู้ชายนะ> แล้วหันไปมองหน้าเธอ

“นี่คุณกำลังจะบอกให้ผมไปนอนที่เตียงแล้วให้คุณมานอนข้างนอกอย่างนั้นเหรอ” เขาตอบ < ผมเป็นผู้ชาย จะปล่อยให้คุณมานอนตรงนี้ได้ยังไง >

”โอ้ ชั้นพูดอะไรผิดหรือ” เธอถาม

น้ำเสียงเริ่มไม่พอใจก่อนจะตอบว่า “ตอนนี้ผมเป็นสามี ไม่ใช่น้องชายน่ะฮะ” พลันหันหน้าไปหากล้องที่กำลังถ่ายทำอยู่

”โอเค โอเค เธอพูดถูก” แอบๆมองหน้าเขา

“งั้น ชั้นจะเข้าไปนอนในห้องเอง” เธอหันกลับไปนอนที่ห้อง < ฉันทำอะไรผิดเนี่ย>

ก่อนจะล้มตัวลงนอนที่โซฟาเค้าพูดกับเธอว่า “บูอิน ฝันดีนะฮะ”

ฮวางโบหันกลับมาตอบและยิ้มออก “เช่นกันนะ ชิลลาง”

เช้าวันต่อมา ฮยอนจุงเกือบจะลุกไม่ขึ้น ต้องเดือดร้อนฝ่ายทีมงานที่ต้องมาช่วยกันปลุกปล้ำเพื่อให้เขาตื่นนอนและลุกจากโซฟา เดินสลืมสลืองัวเงียเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระ

ฮวางโบเดินออกมาจากห้องนอนแล้วตะโกนถาม “ฮยอนจุง เธออยู่ไหน”

“ผมอยู่ในนี้ฮะ”เค้าตอบ

ในขณะที่เธอเองก็สลืมสลือเดินตามไปตามเสียงของฮยอนจุงนั้น “อยู่นี่เหรอ” พลันผลักประตูห้องน้ำโดยอัตโนมัติ หน้าของเธอประจันหน้ากับเขาที่กำลังนั่งอยู่บนโถด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

”อ้ายย ตายแล้ว” เธอร้องออกมาพร้อมๆกับตาลุกโพลงก่อนจะรีบปิดประตูทันที

สติของเขาเริ่มกลับคืนหลังจากได้ยินเสียงร้องของเธอก่อนจะก้มดูตัวเองแล้วตกใจอุทานออกมา “โอ๊ะ งานเข้าแล้วมั๊ยล่ะ ทำไงละเนี่ย”

เธอวิ่งออกมาที่ห้องนั่งเล่น มองออกไปที่ระเบียง หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ และบอกกับตัวเองว่า “ไม่น่ะ ชั้นไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ ชั้นเห็นแค่หน้าเขาอย่างเดียวจริงๆน่ะ “ เธอพยายามปลอบใจตัวเอง

เช่นเดียวกับในห้องน้ำ เขาก็กำลังพูดกับตัวเองเหมือนกัน <เธอจะเห็นอะไรของเราบ้างหรือเปล่านะ ช่างเหอะ มันก็คงจะไม่เลวร้ายเกินไปหรอกน่า> เขายักไหล่ก่อนจะลุกขึ้นยืนและอาบน้ำต่อ

ที่ห้องนั่งเล่น ฮวางโบยินเสียงน้ำไหลจากฝักบัว เธอเดินเข้าไปใกล้ห้องน้ำ ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก เธอตกใจถอยหลังออกมา ฮยอนจุงเองก็ตกใจเช่นกัน

”ผมอาบเสร็จแล้วฮะ คุณเข้าไปอาบต่อได้เลย”

”Huh? Oh~” เธอหลบสายตาก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำไป ทันใดนั้นเค้าก็ตะโกนถามเธอว่า

“คุณอยากทานอาหารเช้ามั้ย” เขาถามเธอในขนาดที่กำลังสวมถุงเท้า

“อาหารเช้าเหรอ” เธอถามด้วยความประหลาดใจ

”งั้นเดี๋ยวผมจะไปทำอะไรที่กินกันง่ายๆแล้วกัน ส่วนตอนนี้คุณก็เข้าไปอาบน้ำได้แล้ว” พูดจบเขาก็เดินจากไป

เธอยืนงงอยู่ตรงนั้น <เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ฮยอนจุง หรือเธอคิดว่ายังนอนฝันอยู่> เธอคิดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

ในห้องน้ำ ฮวางโบกำลังเป่าผมอยู่และคิดว่าทำไมข้างนอกเงียบผิดปกติ

“ชิลลาง” เธอตะโกนเรียกเขา

”~~~~” เงียบสนิท ไม่มีเสียงตอบ

เธอตะโกนเรียกเขาดังๆอีกครั้งหนึ่ง <เค้าไม่ได้ยินชั้นเรียกเหรอไงน่ะ>

“ชิลลางงงงง”

”~~~~” เงียบ ไม่มีสัญญาณใดๆ ตอบกลับมา <เค้าอยู่ไหนกันเนี่ย>

เธอเริ่มหงุดหงิดและออกมาจากห้องน้ำ เริ่มตามหาฮยอนจุงไปทั่วห้องพัก ทั้งที่ระเบียง ใต้โต๊ะ ตู้เสื้อผ้า ไม่เว้นแม้แม้แต่ใต้เตียง <เด็กน้อยเค้าหายไปไหนของเค้ากันนะ>

“เฮ้~ คิมฮยอนจุงง~~” ยังคงตะโกนเรียกต่อ จนเธอเริ่มเหนื่อยกับการตามหายตัวไปของสามี

<หรือว่าเค้าจะหนีชั้นไปแล้ว> เธอเดินสำรวจดูกระเป๋าเดินทางของเขาซึ่งยังวางกองอยู่กับพื้น ของใช้ส่วนตัวก็ยังอยู่ เธอเปิดดูถุงดำที่ข้างในเต็มไปด้วยหนังสือการ์ตูน และคิดในใจว่า <นี่เค้าจะวางแผนแบบนี้มาตั้งแต่ต้นรึเปล่านะ เอ หรือว่า..นี่เป็นวิธีแก้แค้นของเค้ากันนะ> เธอทิ้งตัวลงบนโซฟาและตอนนี้เกือบจะร้องไห้แล้วด้วย

สักพักเธอก็ได้ยินเสียงเปิดประตูในขณะที่กำลังนอนอ่านการ์ตูนของเขาอยู่

“ นี่ เธอหายไปไหนมา” เธอรีบลุกขึ้นและถามทันที

”ผมเหรอ ก็ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไปทำอาหารมาให้ทานอ่ะ” เขาถือหม้อราเมนเข้ามา

“อ้อ นั่นเธอออกไปทำราเมนข้างนอกมาเหรอ” เธอเพิ่งเห็นว่ามือเค้าถือหม้อราเมน

”ใช่ฮะ เค้าบอกผมว่าทำอาหารในนี้ไม่ได้ เราเอานี่ไปกินกันตรงระเบียงข้างนอกกันดีกว่าฮะ คุณช่วยหยิบการ์ตูนออกมาให้ด้วยนะ”

“โอเค”เธอเริ่มยิ้ม ก่อนจะรีบไปเปิดประตูระเบียงให้เขา

ทั้งสองคนกำลังนั่งกินราเมนกันอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ที่ระเบียง

”อืม อร่อยดีนี่” เธอว่า

คำชมของบูอินทำให้เค้าพอใจมาก เขาเงยหน้ามองฟ้าแล้วพูดว่า “วันนี้อากาศน่าจะดีทีเดียวเลยนะฮะ”

“อืม น่าจะใช่” เธอเงยขึ้นไปดูฟ้าก่อนจะตอบ

”วันนี้เราไปตกปลากันอีกมั้ยฮะ ผมว่าวันนี้ผมต้องตกปลาได้แน่ๆ”

เธอคิดในใจว่า <อ้าย ตกปลาอีกแล้วเหรอ เราควรจะบอกเค้าไปตรงดีกว่า>
“ไม่ล่ะ ชั้นไม่อยากตกปลาแล้ว” เธอรีบปฏิเสธทันที

“โอ๊ะ โอเคฮะ งั้นก็”สีหน้าของเขารู้สึกผิดหวัง ส่วนเธอพยายามสังเกตสีหน้าของเค้า

”งั้นเราไปเดินเล่นที่ชายหาดกันดีมั้ยฮะ” เขาเอ่ยปากชวนเธอ
ยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า “ก็ดีเหมือนกัน”

ในระหว่างทางที่เดินไปชายหาด ฮยอนจุงเริ่มบทสนทนาก่อน

”นี่เป็นครั้งแรกเลยนะฮะที่ผมมาเที่ยวทะเลกับผู้หญิง”

“จริงเหรอ” เธอรู้สึกดีเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เค้าเป็นคนเริ่มต้นบท

“ จริงฮะ ผมไม่ค่อยชอบทะเลเท่าไหร่”

”ทำไมถึงไม่ชอบล่ะ”

”ก็ผมกลัวฉลามนี่ฮะ”

เธอหัวเราะออกมา < เนี่ยนะ เหตุผลของเธอ เธอเคยเห็นมันแล้วเหรอ> “ ฮ่า ฮ่า ฮ่า~~~”

”ตอนเด็กๆผมเคยดูหนังเรื่อง Jaws เลยทำให้ผมกลัวมากๆเลยฮะ” เค้ายิ้มเขินๆก่อนจะเธอว่า

ที่ชายหาด เธอมองดูเขาเล่นกับคลื่นอยู่คนเดียวมาพักนึงแล้ว เลยค่อยๆเดินช้าๆเข้าไปหาเค้า

”อืมมม”

เงยหน้าขึ้นมาแล้วถามว่า “ว่าไงฮะ”

เธอทำท่าร่าเริง แล้วบอกเค้าว่า “ชั้นมีบางอย่างที่อยากจะทำน่ะ”

”ทำอะไรเหรอฮะ”

เธอยิ้มแล้วบอกเค้าว่า “เรื่องที่เธอไม่ชอบอ่ะ”

เขาเริ่มงงกับสิ่งที่เธอกำลังจะบอก

“เธอเคยเห็นใช่มั้ย คู่รักที่วิ่งไล่จับกันน่ะ da da di di da datda” เธอก้าวถอยหลังออกมาก่อนจะเริ่มวิ่ง

เค้ายืนมองดูเธอวิ่งห่างออกไป <ทำไมผู้หญิงถึงได้ชอบทำอะไรแบบนี้กันนักนะ >

เธอหันกลับมา รู้สึกอายๆเพราะว่าเค้าแค่เดินแต่ไม่ได้วิ่งจึงตะโกนว่า “มาจับฉันสิ”

”ก็ได้ฮะ ถ้าอยากทำแบบนี้จริงๆ“ แล้วเริ่มออกวิ่งแบบเต็มฝีเท้า

เธออุทานออกมาว่า “อุ๊ปส” <ทำไมเค้าวิ่งน่ากลัวขนาดนั้น ไม่ได้การล่ะ ชั้นคงต้องวิ่งจริงๆบ้างแล้ว>

และในไม่ช้าเค้าก็ไล่เธอทันแล้วคว้าแขนของเธอไว้

<โอ๊ะ เค้าจับแขนชั้น > เธอตกใจหันไปมองกล้องก่อนพยายามจะสะบัดแขนออกอย่างเนียนๆ

เค้ายิ้มอย่างมีเลศนัยเหมือนจะรู้ทันก่อนจะยิ้มส่งให้เธอ

<โอ้ ดูเค้าสนุกไปกับมันจริงๆ เฮ้อ ค่อยโล่งใจหน่อย> แล้วเธอก็หัวเราะออกมาบ้าง

ในขณะที่ฮวางโบกำลังปรับกล้องอยู่นั้น ฮยอนจุงก็กำลังใช้ไม้ขีดเขียนอะไรบางอย่างอยู่บนทราย

เธอพูดบ่นพึมพำกับตัวเอง <นี่เราสลับหน้าที่กันอยู่หรือเปล่าเนี่ย > เธอถามเค้าไปว่า “เธอกำลังทำอะไรน่ะ”

เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ แล้วตอบว่า “กำลังเขียนบางอย่างที่สำคัญอยู่ฮะ”

”อะไรอีกล่ะ เฮ้อ” เธอถอนหายใจเบาๆ

ระหว่างที่เขากำลังเขียนทรายอยู่นั้น คลื่นทะเลก็เริ่มจะพัดเข้ามาหาเขาแล้ว เขามองก่อนจะพูดกับทะเลว่า” เฮ้ อย่ามาตรงนี้สิ ไปตรงโน้นเลยไป” เขาส่งเสียงขับไล่

”นี่..เธอคิดว่าคลื่นเป็นน้องหมารึไงกัน ถึงจะได้เชื่อฟังเธอ” เธอพูดพร้อมๆกับขำกับพฤติกรรมของเขา

เขามองดูข้อความบนทรายที่ถูกคลื่นซัดไปหมดอย่างผิดหวัง เขาจึงเปลี่ยนที่แล้วเริ่มเขียนใหม่ เธอเอียงคอมองดูเค้าแล้วเดินเข้าไปหา

”เธอกำลังเขียนว่าอะไรอ่ะ”

“มาดูสิฮะ”เค้าทิ้งไม้ลงแล้วมองไปที่พื้นทรายด้วยความภาคภูมิใจ

เธอก้มลงมองตัวหนังสือขนาดใหญ่ที่เขียนว่า ฮวาง- บู-อิน “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เธอเขียนเนี่ยเหรอ”

“ใช่ฮะ” เขาตอบพร้อมกับรอยยิ้มให้เธอ ส่วนเธอเองก็หัวเราะและพอใจกับข้อความที่เขาเขียนให้เธอเช่นกัน

ระหว่างที่กำลังตั้งขากล้อง เธอบอกให้เขาไปยืนและให้เว้นที่ไว้สำหรับเธอด้วย เขาแสดงสีหน้างงเล็กน้อย แต่ก็กางแขนรอเธอประหนึ่งว่าที่ตรงนี้สำหรับบูอินคนเดียวเท่านั้น”

“เอาละน่ะ 1-2-3” เธอวิ่งไปยืนตรงจุดที่เขาเตรียมไว้ให้เธอ <เธอทำให้ชั้นรู้สึกเหมือนกับว่าเรามาฮันนีมูนจริงๆเลยนะเนี่ย ดีจัง> ในขณะเดียวกับที่ฮยอนจุงเองก็ยิ้มให้กับกล้องเช่นกัน โดยที่ไม่ได้นัดหมาย ทั้งสองชูนิ้วเป็นเชิงสัญลักษณ์ว่า
“เราแต่งงานกันแล้ว- We’re got married”

ที่ห้องพักในรีสอรท์ หลังจากการถ่ายทำเสร็จสิ้นแล้ว ทีมงานกำลังเก็บอุปกรณ์ ผู้จัดการและสไตล์ลิสกำลังเก็บสัมภาระของฮยอนจุงกับฮวางโบ ส่วนฮยอนจุงก็เก็บหนังสือการ์ตูนของเค้าลงกระเป๋า ในขณะที่ฮวางโบนั่งพักเหนื่อยอยู่ที่โซฟา

”ทุกคนทำงานกันได้ดีมาก ผมต้องขอบคุณด้วยนะ ”ทำงานได้ดีมากทุกคน พีดีคิมกล่าวชมทุกคน

“ค่ะ เป็นการถ่ายทำที่ดีมากเลย” ฮวางโบยิ้มให้อย่างเหนื่อยล้าก่อนจะตอบแล้วหันไปมองฮยอนจุง

“ผมต้องขอบคุณพี่ๆทีมงานทุกคนด้วยเช่นกันฮะ ที่คอยช่วยเหลือดูแลให้งานวันนี้เสร็จสมบูรณ์” เขาโค้งคำนับให้กับทีมงานทุกคน

“พี่ฮวางโบ ก็ช่วยผมไว้เยอะเลย ขอบคุณมากนะฮะ” เขาหันไปชมฮวางโบ

”จ๊ะ พี่ก็ต้องขอบคุณเธอเหมือนกัน” <และแล้วตอนนี้ชั้นก็กลับไปเป็นพี่สาวเหมือนเดิม>

Disclaimer: This writing is pure fiction based on TV show. Please don't confuse the writing with actual facts.

โปรดติดตาม “คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์” ตอน พูดจริง หรือ แค่ขำขำ

ท้ายบท

1. Shin-raang: ภาษาเกาหลีใช้เรียก “เจ้าบ่าว หรือ สามี”

2. 동생 Dong-saeng: ภาษาเกาหลีใช้เรียกน้องชาย หรือผู้ที่มีอายุน้อยกว่า

Create Date : 23 มีนาคม 2553

Last Update : 30 มีนาคม 2553 12:32:39 น. 16 comments

Counter : 2338 Pageviews.

Share
Tweet

เที่ยงพอดีเลย ทานข้าวให้อร่อยนะจ้า^^

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:13:28:56 น.

ฮันนีมูนกันแล้ว คิคิ ทั้งสองยังไม่รู้หล่ะสิ

ว่าอะไรบ้างอย่างกำลังจะเกิดขึ้น

ชิลลางกำลังก่อการรัก ใส่บูอิน

โดยที่บูอินไม่รู้ตัวใช่มั้ยยาย 55+

จะรอติดตามตอนต่อไปจ้า

โดย: jewitem IP: 118.175.86.164 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:15:37:47 น.

ขอบคุณนะค่ะ สนุกมากเลย จะรอตอนต่อไปนะค่ะ (หวังคงจะเป็นวันพรุ่งนี้ ล้อเล่นนะค่ะ)

โดย: แป๋ว (put123) IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:18:10:54 น.

เพิ่งเข้ามาค่ะ หายไป 2-3 วัน พอเข้ามาดูก็โชคดีเลยค่ะได้อ่าน 2 ตอน สนุกมาก อ่านไปมีภาพประกอบอีกต่างหาก สนุกมากๆค่ะ ขอบคุณคุณนาจามากนะค่ะที่เสียสละเวลานำเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

โดย: rjumma ชม IP: 125.25.216.32 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:20:09:33 น.

5555

ช่วงนี้เป็นช่วงที่พี่สงสารฮวางโบง่ะ

จะติดตามต่อไปค่ะ

thankX

love love

โดย: speedy IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:21:35:09 น.

สนุกเนอะ สนุกขึ้นเรื่อยๆ รอยายนาจาทำรวมเล่มนะคะ

โดย: สายลับ IP: 115.87.15.227 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:21:39:02 น.

ลืมถาม แล้วในสัญญารัก ฝ่ายบูอินเขียนว่าอะไรอ่ะค่ะ

อยากรู้แระ

โดย: สายลับ IP: 115.87.15.227 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:21:41:42 น.

ชอบที่จุงเขียนสัญญาจังเลยก็ผู้ชาย 4D นี่นะ ขอบคุณยายนาจานะค่ะที่เสียสละเวลามาแปลให้อ่านนะค่ะ สู้สู้สู้ นะค่ะ

โดย: hunny IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:21:47:32 น.

สนุกมากค่ะ
ขอบคุณนะคะ
จุงเริ่มร้ายแล้วนะ
โบก้ไม่ทันจุงซะงั้น
แต่ช่างเหอะ น่ารัก น่ารัก
ตอนดู dvd นะสงสารโบมาก
พาลโกรธจุงเลยล่ะ

โดย: joy&yoo IP: 114.128.60.121 วันที่: 24 มีนาคม 2553 เวลา:0:42:34 น.

ตายแระ โบเห็นไรของจุงเนี่ยยยย

ฮ่า ฮ่า

ตาจุงไม่ล็อคประตูห้องน้ำหรอเนี่ยย

โบก็สลึมสลือเดินตามเสียงไปไม่ได้สนใจเลยว่าเสียงมากจากไหน

ฮ่า ฮ่า

โดย: lemonyam IP: 203.144.144.164 วันที่: 24 มีนาคม 2553 เวลา:21:35:12 น.

ยาย ยาย เมื่อไหร่จะแปะอ่ะ ติดงอมแงมแล้วนะ

มารออ่านอ่ะ ดีใจนะที่เรื่องนี้มีตั้ง 100 ตอน

อ่านได้นานเลย ห่วงแต่คนแปลเนี่ยแระ ไฟท์ติ้ง...

โดย: สายลับ IP: 124.121.153.9 วันที่: 24 มีนาคม 2553 เวลา:21:43:57 น.

ขอบคุณมากค่ะ กำลังสนุก รอตอนต่อไปนะคะ

นึกว่าจุงตื่นเองซ๊ะอีก ทีมงานปลุกนี่เอง คริ คริ

โดย: มอมแมม IP: 124.120.75.80 วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:1:38:29 น.

ยายคะ ขอโทษด้วนะคะ
ที่เมื่อคืนยายต้องลงฟิคที่บ้านเอง
ญ ติดธุระด่วน พ่อของเพื่อนเสียเลยไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้วก็ไม่ได้แจ้งยายกับที่บานจุงโบไว้ก่อน

ขอโทษด้วยนะคะ */\\*

โดย: bying

วันที่: 28 มีนาคม 2553 เวลา:15:57:50 น.

มาตั้งนานแล้วไม่ได้มาดูขอโทาน่ะคับ */\\*
หฯุก็มัวแต่ยุ่งๆๆนิดหน่อยมีเรื่องให้ทำ
เพราะว่าช่วงนี้งานยุ่งมากๆๆๆๆๆ

สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอโทษอย่างแรงเลยพี่นาจา

โดย: 1985pumpui

วันที่: 28 มีนาคม 2553 เวลา:19:48:40 น.

555 โบเห็นไรมั่งอ่ะนึกภาพหน้าโบออกเลยค่ะ 55 จุงก็น่ะ 4D ได้อีก กลัวฉลาม
น่ารักสุดๆอิอิ พ่ออ๊อกซิเจนของฉาน น่ายักจิงๆ
ยายจ๋าสู้-สู้นะจ้า หนูตามอ่าน ตามส่งกำลังใจให้นะค่ะ Fighting
ปล.เพลงเพราะมากค่ะฟังถึงเพลง I Believe พอดี และ หนูก็ i believe เช่นกัน

โดย: kanjabo IP: 192.168.182.59, 124.122.121.145 วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:51:04 น.

ขอบคุณมากๆเลยนะคะสำหรับคำแปล
เคยอ่านแบบ Eng แต่แปลผิดแปลถูกไม่ค่อยได้อารมณ์เลย
มาอ่านแบบแปลไทยแล้วสนุกกว่ากันเยอะเลยค่ะ
จะเป็นกำลังใจให้ตลอดเลยนะคะ
Fighting!!!!!!!!!
(^oo^)

โดย: [P]uppy[B]eary IP: 61.19.65.70 วันที่: 22 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:10:36 น.