ตอนที่ 37- ถ้าคิดจะรักก็อย่าได้แคร์ (สื่อ) ***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย **** เช้าวันใหม่ที่บ้านของคู่ผักกาดหอม ฮวางโบนอนขดตัวอยู่บนเตียงเนื่องจากอากาศที่เย็นในตอนเช้า ขณะที่พลิกตัวก็รู้สึกเหมือนมีไออุ่นจากอะไรบางอย่างอยู่ใกล้ๆเธอ ในทีแรกเธอยิ้มออกมาอย่างพอใจกับไออุ่นที่มาสัมผัสบนใบหน้า...แต่แล้วเมื่อรู้สึกตัวก็รีบลืมตาขึ้นมาทันที สิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าก็คือ ชายหนุ่มหน้าตาดีจมูกโด่งคมสันนอนอยู่ข้างๆ โดยแขนของเขาได้โอบรอบตัวเธอไว้แน่น เธอสะดุ้งสุดชีวิตและลุกขึ้นมานั่งแล้วรีบเช็คใต้ผ้าห่มทันที <เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย..เสื้อผ้ายังอยู่ครบ...วิ้ว> จากนั้นเธอจึงก็ไปมองหน้าของฮยอนจุงซึ่งยังนอนหลับตาพริ้มอยู่) < นี่เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? เธอเอื้อมมือไปเขย่าที่ไหล่ของเขา “นี่ ! ตื่นได้แล้ว คิมฮยอนจุง ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้น่ะ” เธอส่งเสียงปลุก แต่ก็ยังไม่ได้ผล มิหนำซ้ำเขายังเอามือมาดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของตัวเองให้แน่นหนากว่าเดิมพร้อมกับส่งเสียงงึมงำเล็กน้อย... “อืมมมมม” เห็นทีควรต้องเริ่มใช้กำลัง เธอจึงตีที่แขนแล้วเรียกเขาเสียงดังๆอีกรอบ “ตื่ น ไ ด้ แ ล้ ว ววว” เขาทำหน้ายุ่งสลืมสลือแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาข้างนึง “นี่อะไ...?” ”อะไร? อะไรเหรอ? ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนรู้ตัวหรือเปล่า? แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ตรงนี้ได้...หา?” เธอกระโดดลุกจากเตียงทันที เขาพยายามจะลุกขึ้นมานั่ง “เกิดอะไรขึ้นเหรอฮะ...?” ถามเธอด้วยความงัวเงีย “อะไรน่ะเหรอ? เธอควรจะนอนอยู่ในห้องนั่งเล่นไม่ใช่เหรอ! แต่ทำไมถึงมาอยู่บนเตียงนี่ได้ฮึ บอกหน่อยซิ?” เขาตอบเธอทั้งๆที่ตายังลืมอยู่แค่ครึ่งนึง “หืมม? ทำไมผมมาอยู่ตรงนี้เหรอ?” เขายังไม่ตื่นดี...หาวอีกรอบแล้วพูดต่อว่า “อาา า...ไม่รู้เหมือนกันฮะ...” ”นี่ !!!” เขาตกใจ “อูย...เสียงดังไปแล้วน่ะฮะ...” ”ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เขาพยายามยิ้มให้เธออย่างน่ารัก ก่อนจะเริ่มพูด “คืองี้ฮะ..”. ย้อนเวลากลับไปช่วงก่อนรุ่งสาง หลังจากที่ฮยอนจุงเดินกลับมาจากเข้าห้องน้ำ เขามองเห็นฮวางโบนอนขดตัวแน่นอยู่กับผ้าคลุมเตียงผืนบางๆ เขาพูดพึมพำว่า “ผ้าคลุมนั่นมันบางเกินไป...” เขาจึงเดินกลับไปหยิบหมอนกับผ้าห่มของตัวเองเดินเข้ามาในห้อง จากนั้นก็นอนลงข้างๆเธอแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมให้เธอและตัวเขาเอง ”ผมจะแค่นอนอย่างเดียวจริงๆ...ขอโทษน่ะฮะ...ตอนนี้ผมง่วงมากเลย” เขาหาว แล้วก็เอื้อมมือไปกอดเธอไว้จากด้านหลังก่อนจะหลับตาลง ย้อนกลับมา ณ ปัจจุบัน เขาหาวก่อนจะพูดขึ้น “ตอนนั้นดุณดูหนาวมากจริงๆนะฮะ...” เธอถามด้วยความสับสน “งั้นเธอก็เลยเดินกลับเข้ามาใหม่แล้วมานอนข้างๆชั้นเหรอ?” เขาทำท่ายืดอก “ฮะ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...ทุกอย่างเรียบร้อยดี” ”แล้วถ้าเกิดมันมีอะไรขึ้นมาล่ะ?” เขายิ้มท่าทางสบายอกสบายใจ “คุณคงจะไม่ฆ่าผม...ใช่มั้ยฮะ?..ผมเป็นชิลลางของคุณน่ะฮะ” ”นี่!!!! เธอตายแน่!!!” ”เปรี้ยง!” ฮยอนจุงจ้องเธอช็อคตาค้าง !!!! ฮวางโบเอากำปั้นต่อยเข้าไปที่กำแพงอย่างแรง! <อู๊ย! กำแพงนั่น...มันแข็งกว่าที่ชั้นคิดนะเนี่ย...โอย แย่เลยชั้น T_T > เขาหลับตาแล้วรีบพูดอย่างลนลานว่า “ผม..ผมขอโทษฮะ! ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วฮะ! ถึงแม้ว่าคุณจะหนาวจนแข็งตาย...ผมก็จะไม่ทำอย่างนั้นอีก! ได้โปรด...อย่าทำอะไรผมเลยน่ะฮะ!!! “ <ได้โปรด...อย่าทำอะไรผมเลยน่ะฮะ? อูวววววว T_T ...อะไรเนี่ย..> เธอคิดบ่นอยู่ในใจ 2-3 วันต่อมา ที่กองถ่าย IG ฮวางโบซึ่งดูมีท่าทางสดชื่นขึ้นกว่าแต่ก่อน กำลังนั่งพักกินข้าวและคุยอยู่กับเพื่อนๆนักแสดงคนอื่นๆอย่างมีความสุข อึนยีแอบสังเกตดูหน้าเธอเป็นระยะๆ เมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฮวางโบจึงขอตัวลุกออกไปหามุมสงบ ในตอนนั้นอึนยีก็จ้องมองด้านหลังของฮวางโบด้วยท่าทางครุ่นคิด เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาพูดเบาๆ “สวัสดี” ”เป็นไงบ้างฮะ? คุณทานข้าวกลางวันรึยังน่ะฮะ?” เสียงฮยอนจุงทักทายมาจากปลายสาย ”กำลังกินอยู่น่ะจ้ะ” ”แล้วตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนฮะ?” ”ชั้นอยู่ที่กองถ่าย IG น่ะ” ”อ๋อ..ฮะ” เธอเหลียวมองรอบๆ แล้วถามเขาว่า “แล้วเธอล่ะ ทำอะไรอยู่?” ”กินข้าวกลางวันเหมือนคุณแหละฮะ” ”แล้วนี่เธออยู่ที่ไหนเหรอ?” ”ก็..อยู่ระหว่างทางที่จะไปออกรายการทีวีช่องท้องถิ่นของญี่ปุ่นน่ะฮะ” .”.โอ๊ะ” ”..กว่าผมจะกลับมามันก็คงจะเลยเที่ยงคืนไปแล้วแน่เลย” ”เธอนอนหลับเต็มอิ่มรึเปล่าน่ะ?” ”อือ...ก็มีปัญหานิดหน่อยฮะ..”. ”ทำไมล่ะ?” ”อาจจะเป็นเพราะผิดจังหวะผิดเวลารึเปล่า...ผมนอนได้โอเคตอนที่ผมอยู่บนอะไรก็ตามที่มันเคลื่อนที่ แต่พอขึ้นไปอยู่บนเตียงทีไร ผมนอนไม่หลับเลยฮะ..” ”ไม่ใช่เพราะว่าเธอมัวแต่อ่านหนังสือการ์ตูนอยู่หรอกนะ?” ”ไม่ใช่ฮะ” ”ยังไงเธอก็ควรจะหาเวลานอนพักผ่อนให้ได้นะ เธอรู้ตัวมั้ยว่าหน้าของเธอตอนนี้...มันไม่ได้ดูดีเหมือนแต่ก่อนแล้วน่ะ” ”..ผมรู้ฮะ .แต่ยังไงตอนนี้ผมก็อยู่ภายใต้การดูแลเป็นพิเศษอยู่แล้ว...” ”มันเป็นยังไงเหรอ?” ”พี่ผู้จัดการแล้วก็คนอื่นๆชอบพูดทำนองว่า...ทำไมผมถึงนอนไม่หลับ...ผมต้องยอมรับว่าหน้าของผมมันดูแย่เอามากๆ.” เธอรู้สึกแย่ที่ได้ยินเช่นนั้น” เธอรู้มั้ยว่ามีคนมากมายจะต้องเป็นกังวลถ้าเธอยังเป็นแบบนั้นอยู่น่ะ? ” เขายิ้มกว้าง “บูอิน คุณก็แคร์ผมด้วยใช่มั้ยฮะ?” ”ยังต้องถามอีกเหรอ?” ”ฮ่าฮ่าฮ่า...” ”แล้วนี่เธอหัวเราะทำไมเนี่ย?” ”ผมนึกถึงตอนที่คุณโกรธมากจนเกือบจะฆ่าผมแล้ว...” ”นี่..” ”มือคุณเป็นยังไงบ้างฮะ? กระดูกไม่ได้หักใช่มั้ยฮะ?” เธอพ่นลมออกทางจมูก “มันก็บวมนิดหน่อยน่ะนอกนั้นก็ไม่มีอะไรมาก..ก็แค่รอยเล็บจิกบนฝ่ามือน่ะ...” เขาถอนหายใจ “ผมเข้าไปอยู่ใกล้คุณ...ไม่ได้แล้วเหรอฮะ?” ”ชั้นขอดูก่อนนะ...มันขึ้นอยู่กับความประพฤติของเธอด้วย....” ”ปกติผมไม่เคยเป็นแบบนั้นเลยนะฮะ...คืนนั้นมัน...” เธอหน้าเริ่มแดง “หยุดเลย เอาเป็นว่าเราจะไม่ไปที่นั่นอีกก็แล้วกัน...” เขาหดหู่ที่ได้ยินเช่นนั้น..”โอเคฮะ.”. เธอยิ้มแล้วตอบเขา “เธอไม่ต้องทำเสียงห่อเหี่ยวขนาดนั้นหรอกน่า...”. น้ำเสียงของเขาสดชื่นขึ้นมาทันที “ใช่มั้ยฮะ?” เธอหัวเราะแบบเคืองหน่อยๆ “เธอนี่นะ.ชั้นล่ะเดาไม่ถูกเลยจริงๆ.” ”ผมต้องไปแล้วล่ะฮะ” ”โอเค ดูแลตัวเองด้วยน่ะ” ”คุณก็เช่นกันฮะ..บูอิน” ฮวางโบเดินกลับมานั่งกินข้าวต่อกับเพื่อนๆ โบรัมถามขึ้นมาว่า “เธอไปคุยโทรศัพท์กับใครมาเหรอ?” เธอตอบโบรัม “คนที่เธอไม่รู้จักน่ะ...” อึนยีได้แต่นั่งฟังอยู่เงียบๆ ตอนกลางคืนที่บ้านของคู่ผักกาดหอม ในขณะที่ฮวางโบกำลังนั่งถักนิตติ้งอยู่บนโ.ซฟา เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น ”สวัสดีค่ะ” ”เธออยู่ที่ไหนน่ะ?” เสียงอึนยีถามมาจากปลายสาย ”อยู่บ้านค่ะ” ”นี่เธอกลับบ้านเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” อึนยีถามด้วยความสงสัย ”ก็ชั้นไม่มีอะไรจะทำนี่คะ...” ”พี่โทรมาหาชึ้น มีอะไรรึเปล่าคะ?” ”เธอ โอเครึเปล่า?” ”โอเค เรื่องอะไรหรือคะ?” ”เธอก็รู้นี่นา ว่าชั้นกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่...เลิกเล่นลิ้นได้แล้ว..”.อึนยีอดถามไม่ได้ ”มันตอบยากนี่คะ...เพราะชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรที่มันโอเค..”.. ”เธอโอเคจริงๆรึเปล่า...เรื่องของเธอกับฮยอนจุงน่ะ....?” “แล้วถ้ามันไม่โอเคล่ะคะ?” ”เธอยังไม่ได้ทำให้มันจบ...ใช่มั้ย?” ”พี่อยากจะได้ยินอะไรจากชั้นหรือคะ? เรื่องเลิกกัน? หรือว่าข่าวฉาว?” ”ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ล่ะ? ชั้นก็แค่เป็นห่วงเธอก็เท่านั้น...” ฮวางโบถอนหายใจ... ”ที่ชั้นโทรมาก็เพราะเป็นห่วง ที่จริงวันนี้เธอก็ดูโอเคดี...แต่ว่าชั้นยังไม่ลืมภาพตอนที่เธอสติแตกแล้วก็ร้องไห้ออกมาตอนนั้นน่ะ”. “ชั้นว่ามันคงยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงใช่มั้ย เพราะว่าเธอยังเอาแต่ถอนหายใจอยู่แบบนี้น่ะ?” อีนยียังคงพูดต่อไป ชั้นตัดสินใจว่าจะไม่คิดอะไรในตอนนี้...เพราะถึงจะกังวลกับมันไป ก็ใช่ว่าจะหาทางอกกที่ดีสำหรับเรื่องนี้ได้...และตอนนี้..ชั้นก็ยังไม่สามารถจะจบได้...”ฮวางโบถอนหายใจอีกครั้ง... ”โอเค แปลว่าเธอจะยอมแพ้แล้วเหรอ?” ”ยอมแพ้เรื่องอะไรเหรอ?” ”ก็เรื่อง แก้ไขสถานการณ์ปัจจุบันไง” ฮวางโบพ่นลมออกทางจมูก “ชั้นจะไปแก้ปัญหาอะไรได้ ในเมื่อยังไม่รู้เลยว่าควรจะต้องทำยังไง?” ”โอเค” ”มันก็ยังดีกว่านะที่เห็นเธอดูสบายใจขึ้นแบบนี้ ถึงแม้ว่าจะยังหาทางออกไม่เจอก็ตามเถอะ..มันดีกว่าการที่เห็นเธอทุกข์ใจแล้วก็ร้องไห้น่ะ...” อึนยีพูดด้วยความห่วงใย ”..ชั้นร้องไห้ตอนไหนเหรอคะ?” ”อะไรเนี่ย มันน่าอายเกินไปสำหรับเธอรึไง?” ”ชั้นไม่ได้ร้องไห้..ใครบอกกันค่ะว่าชั้นร้อง?” อึนยีสับสน “ก็ได้..เธอไม่ได้ร้องไห้..พอใจรึยังล่ะ?” ฮวางโบถอนหายใจ “พี่ลองนึกว่าตัวเองมาอยู่ในสถานการณ์เดียวกับชั้นดูสิ เรื่องนี้มัน..บ้าไปแล้วจริงๆ” ”เฮ้..ถ้าชั้นเป็นเธอจริงอ่ะนะ ชั้นจะไปแก้ผ้าเต้นอยู่กลาง Rodeo Street เลย!” ”อะไรนะ?” ฮวางโบหันไปถามอึนยี ”พูดตามตรงนะ ชั้นน่ะอิจฉาเธอ ถึงแม้ว่าเรื่องนี้มันอาจจะต้องจบลง..แต่การได้ออกไปเที่ยวเล่นกับผู้ชายอย่างคิมฮยอนจุง...ให้ชั้นเกิดแล้วตายอีกสิบชาติ ชั้นก็ยังอิจฉาเธอสุดๆ!!!” อีนยียิ้มด้วยสายตากรุ้มกริ่ม ”พี่นี่...เหลือเชื่อจริงๆเล้ย” อึนยีหัวเราะเบาๆ “โอเค ชั้นแค่พูดเล่นน่ะ...ถ้าชั้นเป็นเธอนะ...” “ใช่ค่ะ...ชั้นกลัวว่าใครจะรู้เรื่องระหว่างเราสองคน.. สถานการณ์นี่มันดูไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย....” “นี่ นั่นมันก็แรงไปน่ะ...” ฮวางโบยิ้มอย่างขมขื่น “ชั้นเคยปฎิบัติกับผู้ชายที่อายุน้อยกว่าชั้นถึงแม้จะแค่ปีเดียวก็ตาม..ชั้นจะทำเหมือนกับเขาเป็นเด็ก...แต่ว่านี่...หกปี!!!. มันไม่บ้าไปหน่อยหรือคะ?” อีนยีนั่งนิ่งและสนใจฟังฮวางโบ ฮวางโบยังพูดต่อไปอีก ”แต่ความรักก็มักจะไม่ค่อยมีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องสามัญสำนึกใช่มั้ย....” ”ถูกแล้วล่ะ...ความรักมันจะไปเกี่ยวอะไรกับสามัญสำนึกด้วยล่ะ? มันก็ไม่ใช่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวอยู่กับผู้เยาว์ซักหน่อย....” ฮวางโบงง “พี่ค่ะ...ไม่ต้องเว่อร์ขนาดนั้นก็ได้น่ะ...” อึนยีหัวเราะ “ชั้นรู้หรอกน่า” ”ชั้นก็รู้ว่าเขาไม่ใช่เด็กแล้ว แต่ว่าทำไมชั้นถึงรู้สึกผิดมากเลยน่ะ?” ”ถามจริงๆนะ...มันผิดตรงไหนเหรอที่เธอสองคนจะคบกันน่ะ?” อึนยีถามได้ตรงประเด็น ”อะไรนะคะ..?” ”ชั้นหมายความว่า ชั้นลองไปคิดเรื่องของเธอสองคนอย่างรอบคอบมาหลังจากวันนั้นน่ะ...” ”ชั้นยังหาเหตุผลที่ดีไม่ได้เลยว่า.ทำไมเธอสองคนถึงไม่ควรจะอยู่ด้วยกันน่ะ...” ”.มันเสียหายตรงไหนถ้าเธอสองคนจะชอบพอกัน?” ”ขอบคุณน่ะคะ พี่พยายามจะช่วยให้ชั้นรู้สึกดีน่ะ” ”ชั้นไม่ได้พูดแบบนี้เพียงเพื่อทำให้เธอสบายใจน่ะ แต่ว่ามันไม่มีอะไรเสียหายจริงๆนะที่เธอจะคบกัน อือ..เธอสองคนก็คงจะได้ยินเสียงคนวิพากษ์วิจารณ์กันเยอะแยะล่ะนะ...แต่สำหรับชั้นแล้ว...ชั้นจะไม่ขัดขวางพวกเธอสองคนอีกต่อไปแล้วล่ะ.”.. ”สุดยอดเลยค่ะ ในที่สุดชั้นก็มีกองเชียร์แล้ว!” ”ชั้นก็ไม่แน่ใจว่าแรงเชียร์ของชั้นมันจะช่วยพวกเธอได้มากแค่ไหนน่ะ...” ”ชั้นแค่รู้สึกขอบคุณที่พี่จะไม่พูดอะไรแย่ๆใส่ชั้นอีกน่ะค่ะ...” ”ที่จริงแล้ว ช่วงนี้ชั้นเข้าไปดูในเวปไซด์...แล้วก็เห็นว่ามีแฟนคลับบางคนที่เขาอยากให้เธอสองคนแป็นแฟนกันจริงๆ น่ะ” ”ท่าทางพี่คงจะมีเวลาว่างมากเลยนะ แล้วไปเห็นมาจากที่ไหนเหรอคะ?” ”ชั้นหมายความว่ามีข้อความบนเวบบอร์ดของรายการ WGM น่ะ แต่ชั้นว่าเธออย่าเข้าไปดูจะดีกว่าน่ะ” ”..ทำไมล่ะค่ะ?” ”ก็...ไม่ใช่ทุกข้อความที่มันจะเป็นแบบนั้นหรอกน่ะ” ”ตกลงว่า พี่กำลังพยายามเชียร์หรือว่าทำให้ชั้นเสียกำลังใจอยู่กันแน่คะ?” อึนยีหัวเราะ “โทษทีน่ะ ที่ชั้นเป็นพี่ที่ไม่ค่อยจะได้เรื่องซักเท่าไหร่ ชั้นจะพยายามเอาข่าวดีๆมาเล่าให้เธอฟังก็แล้วกัน” เธอยิ้มกว้าง “ขอบคุณค่ะพี่” ”ชั้นหวังว่า...ทุกอย่างมันจะออกมาได้ดี...สำหรับเธอและฮยอนจุง...” เธอถอนหายใจลึกๆ “ชั้นเอง..ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นไปได้รึเปล่า...” โปรดติดตาม คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนที่ 38- ผมรักคุณ ฮวางโบ ฮเยจุง คำอธิบายท้ายบท โรดีโอ สตรีท -Rodeo Street เป็นถนนแห่งแฟชั่นทันสมัยในโซล ซึ่งเต็มไปด้วยร้านหรูๆ ร้านเสื้อผ้า คาเฟ่ บาร์ และร้านอาหาร ซึ่งจะคล้ายกับ Rodeo Drive ในย่านเบเวอรี่อิลล์ แคลิฟอร์เนีย ของฝากจากยาย ไม่เพียงแต่ผู้ชายที่อยู่รอบๆของโบจะเป็นเพื่อนที่ดีเท่านั้น แต่โบก็ยังมีเพื่อนร่วมงานที่ดีอีกด้วย เฮ้อ ทำบุญมาด้วยอะไรน่ะ ถึงได้มีคนรักมากมายเช่นนี้น่ะ ยาย(นาจา) 9/5/10   Create Date : 14 พฤษภาคม 2553 29 comments Last Update : 14 พฤษภาคม 2553 7:20:38 น. Counter : 1181 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณค่ะยาย... ลงชื่อไว้ก่อน เด๋วอ่าน กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ ว่องไวทันใจที่สุดเลย   โดย: ตอง IP: 117.47.248.195 14 พฤษภาคม 2553 7:39:15 น.

อยากให้เปิดเผยกันไปเลย เดินให้แฟน ๆ เห็นเลยนะว่าเราเป็นแฟนกัน ....... 555 เข้ามาเป็นกำลังจัยให้นะจ๊ะ วันนี้งดทำงานหนึ่งวัน   โดย: wa..wa IP: 124.120.39.203 14 พฤษภาคม 2553 7:55:05 น.

กว่าจะดั้นด้นมาถึงที่ทำงานได้ เพิ่งจะอ่านฟิคยายจบ ยังไม่ได้เริ่มทำงานเลย หุหุ ชอบอึนยีจริงๆเลยอ่ะ เชียร์สุดใจเลย 555 อิจฉาคนไม่ต้องหาทางออกมาทำงานจริงๆเลยค่ะ   โดย: แพร IP: 58.8.252.35 14 พฤษภาคม 2553 8:51:51 น.

มีฟิคสนุกๆแบบนี้มาให้อ่านก่อนไปทำงาน ค่อยมีกำลังใจกับการฝ่าฟันสถานการณ์บ้านเมืองไปทำงานหน่อย ขอบคุณนะค่ะ   โดย: pim_bk IP: 58.64.84.48 14 พฤษภาคม 2553 9:13:25 น.

ขอบคุณมากค่ะยาย อยากจะบอกโบจัง ว่ามีคนเชียร์โบกับจุง อยู่ทุกที่ ทั่วโลก ที่คอยสนับสนุนพวกเค้าอยู่ ฟิคสนุกมากเลยยาย เป็นกำลังใจให้เสมอนะยาย สู้สู้!!   โดย: lookomm IP: 58.9.197.92 14 พฤษภาคม 2553 10:09:16 น.

สงสารโบ สับสนตัวเองอีกแล้ว เอาใจช่วย ตอนนี้ สงสารโบจัง   โดย: แป๋ว (put123) IP: 125.25.249.66 14 พฤษภาคม 2553 10:28:51 น.

มีพรายกระซิบอีกแล้ว ว่ามีฟิคตอนใหม่ในวันทำงานที่ไม่ปกติ เฮ้อสงสารคนที่อยู่แถวนั้นจังเนาะ แต่พอได้อ่านฟิค หัวใจก็พองโต เหมือนความรู้สึกจริง ๆของโบเลยเนาะ ในชีวิตจริง ไม่ใช่ฟิค เราก็คิดว่าโบต้องมีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน โบถึงบอกว่าโชคดีที่ได้เจอจุง อยากเป็นกำลังใจให้คนทั้งคู่จริง ๆ ถ้าคิดจะรักก็อย่าได้แคร์ ใครเลย ความรักเกิดจากคน 2 คนเท่านั้น ขอบคุณยายมากน่ะค่า เมือกี้ยายทักมา จู่ ๆ ก็หลุดไปเลย   โดย: มัม IP: 61.47.18.239 14 พฤษภาคม 2553 11:27:48 น.

สนุกมากค่ะ น่ารักจัง เชียร์นะคะ   โดย: speedy IP: 58.9.157.53 14 พฤษภาคม 2553 13:25:24 น.

น่ารักจังเลยค่ะยาย ขอบคุณค่ะ   โดย: เป้ (สิงโตหัวโต ) 14 พฤษภาคม 2553 13:32:32 น.

คุณยาย สาูธุ!!! คิดว่าเป็นเรื่องจริงแล้วนะคะเนี่ย   โดย: Joong Luv Bo IP: 124.120.176.121 14 พฤษภาคม 2553 13:35:34 น.

มาให้กำลังใจจ้า ยาย พี่เมี่ยง และทีมงานทุกคนจ้า ยายลงฟิคได้ทันอกทันใจดีแท้ค่ะ สนุกขึ้นเรื่อย ๆ เลยจ้าส์   โดย: อัม IP: 172.16.34.112, 202.149.101.72 14 พฤษภาคม 2553 13:56:05 น.

บอกโบให้เข้ามาดูบอร์ดเราซิยาย แล้วโบจะเข้าใจ #totheworld   โดย: sasaranger IP: 58.8.185.77 14 พฤษภาคม 2553 13:58:40 น.

ฟิคตอนนี้ให้ฟีลครอบครัวมากๆ สามีภรรยาเป็นห่วงเป็นใย ไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบกัน น่ารักเชียวว ว ขอบคุณค่ะ ใจอ่อนบ่อยๆนะคะ แฟนฟิคจะได้อ่านบ่อยๆ :)   โดย: ^^ IP: 58.8.183.240 14 พฤษภาคม 2553 15:23:13 น.

ชอบจังค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ^________^   โดย: teeny IP: 119.31.121.75 14 พฤษภาคม 2553 15:49:38 น.

ยายขอบคุณนะ ที่ลงฟิคดีๆให้อ่าน นี่จุงทำตามคำสัญญาใช่มั๊ยเนี่ย โทรหาบูอินทุกวันๆละ2ครั้ง สนุก และก็น่ารักมากเลย จะรอตอนต่อนะคะ   โดย: joy&yoo IP: 114.128.100.21 14 พฤษภาคม 2553 17:07:29 น.

กลับจากเหตุการณ์ลุ้นระทึกข้างนอก มาลุ้นฟิคต่อ รออยู่นะค่ะ ลงปลอบใจคนเสียขวัญกับสถานการณ์รุนแรงหน่อยนะคะ   โดย: pim_bk IP: 58.64.85.132 14 พฤษภาคม 2553 19:40:08 น.

ตอนนี้ไม่ค่อยเศร้าเท่าไหร่เนาะ แต่จุงน่ารัก แอบมานอนกะโบ ปล.เพิ่งรู้ว่าพี่เมี่ยงเป็นทีมงานแปลด้วย สู้ๆค่ะ   โดย: nonnie~ IP: 202.176.134.169 14 พฤษภาคม 2553 20:16:55 น.

ขอบคุณยายนะคะที่แปลฟิคมาใ้ห้ชุ่มชื่นหัวใจ จุงน่ารักมากมาย แต่โบน่าสงสารจังค่ะ   โดย: nu_aiu IP: 119.31.121.78 14 พฤษภาคม 2553 22:23:56 น.

อีก 3เม้นท์ทะลุเป้าแร้ว สู้ไว้   โดย: ยาย(นาจา) (นักรักจัยโยเย ) 14 พฤษภาคม 2553 22:40:07 น.

ขอเพิ่มให้อีกเม้นท์ แล้วยายจะใจดีลงให้อีกตอนใช่ปะ อีกตอนก็ดีนะยาย ในคืนวันศุกร์ที่น่ากลับเช่นนี้ ได้ยินเสียงปืนยังกะหนังสงครามเลย อยากได้ความรักมาหล่อเลี้ยงหัวใจหน่อย นะยายนะ   โดย: มัม IP: 58.9.213.132 14 พฤษภาคม 2553 22:49:38 น.

ดูข่าวทีวีแล้วหดหู่ แต่พอได้อ่านฟิคยายแล้วชุ่มชื่นหัวใจ ขอบคุณค่ะยายที่ทำให้หายเครียดจากสถานการณ์บ้านเมืองที่วุ่นวาย "ถ้าคิดจะรักก็อย่าได้แคร์สื่อ" เปิดเผยชะทีเถอะจุง คนทั้งโลกเขารออยู่นะ สู้ สู้   โดย: ma_ma@bojoong IP: 124.121.159.15 15 พฤษภาคม 2553 1:14:07 น.

ไปตจว.มาสี่วันกลับมาได้อ่านชุ่มปอดเลย อิอิ ยิ่ง่านิ่งลุ้นยิ่งน่ากรี๊ดขึ้นอะ ชอบมากกกหนุกๆๆ รอตามต่อนะคะยาย ปล.เม้นทะลุเป้ารึยังคะ   โดย: แฟนคู่จุงโบ(แอน) IP: 202.176.69.57 15 พฤษภาคม 2553 1:39:19 น.

เมนท์ซ้ำนับมั้ยคะ? :) หวังว่ายายจะใจอ่อนนะคะ   โดย: ^^ IP: 58.8.184.177 15 พฤษภาคม 2553 2:47:00 น.

อย่างนี้ต้องฉลองกันหน่อย เกินเป้านะเนี่ย ขอบคุณนะคะ   โดย: ning IP: 124.120.241.163 15 พฤษภาคม 2553 18:55:45 น.

ยาย...แปลตอนนี้ได้น่ารักมากค่ะ แม้ว่าตอนหลังๆจะแอบเครียด กับบทสนทนาของสองสาวก็ตาม   โดย: คิมโอเรนจี IP: 58.9.90.150 15 พฤษภาคม 2553 19:35:20 น.

ตลกจุงดีอ่ะ...คิดถึงโบ All time เลยอ่ะ ไม่ว่ายังไงน่ะโบก็สำคัญสำหรับจุงอยุ่แล้วนิ... แต่ก็น่ะนอนกอดกันมันก้เริ่ดแบบบนี้แระพี่นาจา ^^   โดย: 1985pumpui IP: 125.25.69.110 16 พฤษภาคม 2553 18:45:58 น.

อ่านแล้วอิชชี่โบมากๆเลย มีผู้ชายที่ดีอยู้ข้างๆกรี๊ดดดดดดดดดดดดดด   โดย: giff IP: 58.11.43.115 16 พฤษภาคม 2553 21:21:30 น.

จุงน่ารักจังเป็นห่วงโบกลัวหนาวด้วยแต่... อย่างไรเนี่ย..... ฮิฮิฮิ... ขอบคุณนะค่ะยายที่ลงให้อ่านนะค่ะ มันสนุกมากๆๆๆๆๆๆ ค่ะ   โดย: hunny IP: 124.120.35.155 17 พฤษภาคม 2553 20:07:57 น.

เห็นด้วยค่ะทำบุญด้วยอะไรน๊า คนรอบข้างมีแต่รักและหวังดีกับโบทั้งนั้น ยืนยันได้ว่าพี่สาวเป็นคนดีและน่ารักจิงๆ ดีจังเลย ชินลางรู้ตัวมั้ยค่ะ คุณนี่ช่างโชคดีจิงๆ เจอนางฟ้าตัวจิง ตอนนี้หนูรู้สึกว่าจุงติดบูอินมากๆ 55มิน่าค่าโทรสับถึงแพงนัก ไม่รุโทรหาบ่อยแค่ไหน อิอิ ขอบคุณนะค่ะนักแปลคนเก่ง ยายนาจาสู้-สู้ อ่านงานแปลยายคำพูดที่แปลออกมาอ่านง่ายสนุกและน่าติดตามทุกเรื่องเลยค่ะ เก่งจังเลย จุ๊บๆ   โดย: kanjabo IP: 192.168.182.145, 124.120.0.63 7 มิถุนายน 2553 0:45:43 น.