เหรียญที่หาค่ามิได้ “ สวัสดีครับ” เสียงจากต้นสายสั่นเล็กน้อย ด้วยเพราะคนปลายสายไม่เคยรู้จักกันมาก่อน “เมื่อวาน ผมพบเหรียญเรียนดีของมหาวิทยลัย...ที่ร้านของเก่าแถวเยาวราช” คนต้นสายเริ่มเรียกเรียงคำพูดให้ฟังรู้เรื่อง แต่ทำได้ยากเย็นเหลือเกิน “เหรียญอะไรค่ะ แล้วคุณทราบเบอร์โทร.นี้ได้อย่างไร“ เสียงทุ่มๆ ชัดๆ แบบอาจารย์ มีแววกังวลในน้ำเสียง “คืออย่างนี้ครับ ผมค้นหาเบอร์โทร.นี้จากเยลโล่เพสเจ็ส เมื่อวานผมเห็นเหรียญรางวัลเรียนดีเกียรตินิยมอันดับ 1 มีชื่อคุณสลักอยู่ด้านหลังของเหรียญ” เสียงจากปลายทางเงียบไป คล้ายจะคุ่นคิดอะไรบางอย่าง “อ๋อ เหรียญนี้เคยไว้ที่ท้ายรถ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว มีคนมาทุบกระจกท้ายรถ และเอาทรัพพย์สินไปพร้อมกับเหรียญนี้” คนปลายสายไม่เอ่ยสรรพนามแทนตัวเอง “คุณยังต้องการเหรียญนี้อยู่หรือไม่ครับ หากต้องการผมอาจจะซื้อมาแล้วส่งให้คุณอีกที” เสียงจากปลายสายหายเงียบไปสักพัก ก่อนตอบ “ยินดีค่ะ” เขาเก็บเรื่องนี้มาคิด ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองเลย หากเจ้าของเหรียญเอาเรื่อง ขึ้นมา เอาหมายจับมาเล่นงาน โทษฐานที่เขาเป็นผู้ขโมยเหรียญ และทรัพย์สินในครั้งนั้น เรื่องไม่เป็นเรื่องมักเกิดกับมนุษย์บางคนอย่างไม่คาดคิด สองวันต่อมา “สวัสดีครับ มาแจ้งข่าวครับว่า เหรียญนั้นผมซื้อมาแล้ว และจะส่งให้คุณทางไปรษณีย์ ขอที่อยู่ด้วยครับ” “ส่งเหรียญมาที่....ขอบคุณค่ะ" เสียงของเจ้าของเหรียญ วันนี้ดูแจ่มใส และเป็นกันเองมากขึ้น เธอบอกที่อยู่ที่ที่ทำงาน และคำนำหน้า ซึ่งพอเดาได้ว่าเป็นผู้บริหารระดับสูงของหน่วยงาน “คุณซื้อมาเท่าไรคะ” “ไม่แพงหรอกครับ” เขาไม่อยากตีราคาของที่มีค่าประเมินไม่ได้สำหรับเจ้าของคำถาม “จะมีสิ่งใดที่จะตอบแทนได้บ้างค่ะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมชอบสะสมเหรียญที่ระลึก เมื่อพบเหรียญนี้แล้ว ก็อยากให้กลับไปอยู่กับเจ้าของ” วันต่อมา เขาจัดการส่งเหรียญนั้นไปตามที่อยู่ที่ผู้เป็นเจ้าของเหรียญบอกไว้ เขาคิดมากตามเคย ตายละหว่า เขาเขียนที่อยู่บนซองนั้นไปด้วย อยากจะปกปิด คิดอีกที ความบริสุทธิ์ใจย่อมเป็นใบเบิกทางที่มนุษย์จะยื่นให้กัน หลังจากส่งไปแล้ว เขารู้สึกโลงใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่ได้ยากเย็นอะไร หลังจากนั้นไม่นานนัก มีพัสดุไปษณีย์หนักๆมาถึงบ้านของเขา ในห่อนั้นมีเหรียญที่ระลึกหลายรุ่น หลายแบบ ที่นักสะสมสมัครเล่นชอบสะสมกัน เขาแอบยิ้มอยู่ในใจ   Create Date : 04 ตุลาคม 2552 33 comments Last Update : 4 ตุลาคม 2552 11:49:54 น. Counter : 2449 Pageviews. Share Tweet

กรี๊ดดดดดด ถูกใจบล็อกวันนี้มากมาย เขียนเรื่องราวได้น่าอ่าน น่าสนใจมากเลยค่ะ คุณ IM ตอนจบไม่ค่อยทวิสต์เท่าไหร่เลยนะคะ คือกะแล้วว่าคุณสุภาพบุรุษในเรื่องคงไม่ต้องการสิ่งตอบแทนแน่ ๆ เป็นป้าเดซี่เองก็คงทำเหมือนกัน แต่ที่ไม่เหมือนคือ ป้าเดซี่คงไม่ถึงขนาดไปสืบเสาะหาตัวตนของคนที่มีชื่ออยู่บนเหรียญหรอกค่ะ ยังไม่ใช่คนดีขนาดนั้น แอบปลื้มคุณสุภาพบุรุษผู้นี้มากมายค่ะ   โดย: Oops! a daisy 4 ตุลาคม 2552 12:38:04 น.

ตกลงเรื่องจริงหรือเรื่องเล่าคะ ไม่ว่าจะจริงหรือเล่า แต่ของเรานี้มันมีคุณค่าต่อความทรงจำค่ะ Give and take หลายครั้งมันจะอยู่คู่กันค่ะ   โดย: รัชชี (รัชชี่ ) 4 ตุลาคม 2552 12:38:06 น.

เข้ามาอ่านเรื่องสั้น แบบสั้น ๆ ของคุณไอเอ็ม... อ่านแล้วรู้สึกเป็นสองนัยครับ นัยแรก ถ้าหากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง คือเป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง... ก็รู้สึกว่า เป็นบทบันทึกความทรงจำ ที่ให้คุณค่าเชิงคติธรรมเรื่อง ความซื่อสัตย์อยู่ไม่น้อย แม้จะไม่มีอะไรล้ำลึก แต่เป็นเรื่องง่าย ๆ ที่ใครต่อใครสมควรปฏิบัติ อันจะทำให้สังคมน่าอยู่ขึ้นอีกมาก... ในอีกนัยหนึ่ง... หากเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง โดยประสงค์ให้เป็นคำประพันธ์ประเภทเรื่องสั้น ก็ให้รู้สึกว่า ยังอ่อนด้อยเชิงการผูกและดำเนินเรื่องอยู่บ้าง นอกจากจะสั้นจนเกินไปสักนิด จนไม่ทันที่ผู้อ่านจะทันมีอารมณ์ร่วมกับตัวละครสักเท่าใด เรื่องก็จบลงเสียแล้ว การเล่ายังขาดการเน้นขับอารมณ์ของตัวละครเด่น ๆ ของเรื่องออกมา ลักษณะจึงคล้ายเป็นเรื่องย่อ มากกว่าที่ควรจะเป็นเรื่องสั้น... แต่ไม่ว่าจะอย่างไร นับว่าคุณไอเอ็มเริ่มมาถูกทางแล้ว กล่าวคือ การเขียนเรื่องราวต่าง ๆ จากประสบการณ์ชีวิตของตนเอง นับเป็นก้าวแรกที่นักเขียนทุกคนพึงกระทำ เพราะย่อมเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของตนเองได้ดีที่สุด พอผ่านจุดนี้ไปแล้ว การจะเขียนบรรยายอารมณ์ความรู้สึกของบุคคลอื่นจึงจะพัฒนาต่อยอดออกไป ขอชื่นชมในความตั้งใจ และขอให้กำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงานลำดับต่อ ๆ ไปครับ   โดย: ลุงแว่น 4 ตุลาคม 2552 13:03:49 น.

แอบยิ้มในใจตอนอ่านประโยคท้ายเหมือนกันค่ะ เข้าใจว่า "เขา" คงไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนใดๆ แต่สิ่งถูกใจที่ได้รับมาจากการตอบแทนน้ำใจของ "เธอ" คนนั้น ก็คงทำให้เขาสุขใจไม่น้อย เขา ช่างเป็นคนดีจัง ที่อุตส่าห์สืบเสาะหาตัวเจ้าของ ทั้งที่หลายคนอาจถือว่าธุระไม่ใช่ แล้วปล่อยผ่านเลยไป ไม่ว่าจะเสียเวลา หรือเสี่ยงกับการถูกกล่าวหา เชื่อว่าโลกนี้ยังมีแง่มุมที่สวยงามของเพื่อนมนุษย์ที่มีต่อกันอีกมากมายค่ะ   โดย: HoneyLemonSoda 4 ตุลาคม 2552 17:20:33 น.

โดย: Insignia_Museum 4 ตุลาคม 2552 17:45:22 น.

อ่านทั้งหมดแล้ว เป็นเรื่องที่น่ารักมากค่ะ อยากให้มีคนแบบจขบ.เยอะๆ (ในเรื่องคือใช่..ใช่มั้ยคะ) โลกนี้จะได้มีมีสิ่งสูญหาย... เรื่องนี้แม้สั้นๆ แต่เป็นบันทึกที่อ่านแล้วอิ่มใจ จบลงด้วยความคิดที่ว่า...เมื่อยิ่งให้ ก็จะยิ่งได้ แต่...ขอติง แบบคนเขียนหนังสือนิดนึงนะคะ ตอนจบที่บอกว่า...เขาแอบยิ้มอยู่ในใจ...มันดูเจ้าเล่ห์ไปนิดอะค่ะ หุหุ ทำให้เรื่องที่ดีๆมาตอนต้น มันดร็อปไปนิด...นิดเดียวค่ะ   โดย: นักล่าน้ำตก IP: 111.84.61.167 4 ตุลาคม 2552 18:36:43 น.

ผมเดาว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง และผู้เก็บเหรียญแล้วส่งคืนคือคุณ im แน่นอน ซึ้งครับ   โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) 4 ตุลาคม 2552 19:36:43 น.

อืมๆๆๆๆ......เรื่องราวน่าประทับใจมากค่ะ ในแง่ของความรู้สึกต่อการกระทำอย่างนี้ คงไม่ได้เกิดขึ้นกับใครบ่อยๆ ทั้งชายคนนี้และเจ้าของเหรียญ.....เป็นเรื่องที่มีความหมายทางใจอย่างแท้จริง แต่คงไม่เกิดขึ้นกับนกแน่นอนค่ะ เพราะนกเรียนไม่ดีขนาดได้เหรียญ...5555..... ส่วนเหรียญสองอันล่างที่พี่อิมนำมาลง ขอเดาว่าเป็นดอนกีโฮเต้...ใช่ป่าวคะ   โดย: popang (popang ) 4 ตุลาคม 2552 20:59:45 น.

""เขา" โชคดีจังเลยนะคะ   โดย: เริงฤดีนะ 4 ตุลาคม 2552 21:05:04 น.

อันบนเป็นเหรียญของประเทศฟินแลนด์ ขนาด 3 นิ้ว ผู้ออกแบบชื่อ Kari Juhani Juva อันล่าง คุณนกเดาถูกครับ เป็นดอนกีโฮเต้ (DON QUIXOTTE) เหรียญของสเปน ขนาด 2.5 นิ้ว ผู้ออกแบบ ชื่อ Bernard Bouyon   โดย: Insignia_Museum 4 ตุลาคม 2552 21:23:33 น.

ประเมินราคาด้านจิตใจมิได้จริงๆ เหรียญแบบนี้ มีเงินก็มีไม่ได้ ต้องใช้ความสามารถแลกมาล้วนๆ ถ้าของปุกหายเสียดายแย่ (ดีที่ว่าไม่มีให้หาย อิอิ) ฝากขอบคุณ "เขา" ด้วยนะคะ ที่ทำให้รู้ว่ากรุงรัตนโกสินทร์มิสิ้นคนดี จริงๆ   โดย: กระปุกปุยเมฆ 4 ตุลาคม 2552 22:33:18 น.

เดี๊ยนก็อยากเดาอย่างเพื่อนๆ แต่ขอเดาว่าเหรียญนั้นเป็นเหรียญของคุณ IM เอง แต่เดี๊ยนสงสัยว่าเหรียญจะมีชื่อคนได้รับสลักไว้ด้วยหรือคะ คุณ IM สะสมเหรียญได้ยอดเยี่ยมตรงที่มีความรู้ในเหรียญแต่ละอันนั้น ยอดเยี่ยมจริงๆค่ะ ในบล๊อกมีโครงการณ์ของน้องสามสาวค่ะ ถ้าสนใจก็ลองเข้าไปดูที่ BeCoffee ถ้าสนใจก็ลงชื่อเข้าโครงการณ์ กติกาไม่มีอะไรมากมายเลยค่ะ ว่าจะลองเข้าไปลงชื่อไว้เหมือนกัน มาหาเพื่อนไปด้วยกันค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 5 ตุลาคม 2552 5:10:14 น.

หวัดดีค่ะคุณอิม มาฟังเรื่องน่ารัก ๆ แต่เช้าค่ะ แอบยิ้ม และ มีความสุขไปด้วยอ่ะ ปล. เขาคนนั้นคือ คุณอิม หรือป่าวคะ อิอิ   โดย: มินทิวา 5 ตุลาคม 2552 5:30:24 น.

สวัสดีครับพี่อิม เรื่องนี้ดีจังเลยครับ สั้นๆ แต่อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ ไม่มีการบรรยายภาพรายละเอียด แต่ผมก็เห็นภาพของคนที่พบเหรียญ ได้เห็นชื่อที่สลักอยู่... เกิดความนึกถึงเจ้าของที่ต้องสูญเสียของรัก... การคิดทบทวนที่จะหาที่อยู่หรือเบอร์โทร... จนกระทั่งลงมือเปิดหาในเยลโล่เพจเจส... การรวบรวมจิตใจที่จะโทรไปหา รวมถึงการเรียบเรียงความคิดในการบอกเล่าเรื่องราว... การสนทนาพูดคุย... น่าประทับใจมากๆ ครับผม   โดย: bite25 5 ตุลาคม 2552 10:32:01 น.

สวัสดีค่ะ เพิ่งรู้นะคะว่าคุณ อิม แอบอ่านผลงานของแสนสุขด้วย อุ๊ยปลื้มค่ะ ช่วงนี้งานเยอะ ไหนจะต้องรีไรท์งานส่งสำนักพิมพ์อีก เหนื่อยค่ะ ไม่ได้แวะมาก็ไม่ได้หมายความว่าหายไปนะคะ ขอบคุณค่ะที่แวะไปให้กำลังใจ แวะมา blok นี้แล้วชื่นใจค่ะ รบกวนคุณอิมช่วยหาแบบน้าเก่าๆ ของล้านนามาโชว์บ้างสิคะ จะเอาไปโชว์ในงานอะจะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ปล. เรื่องที่อ่านข้างบนอีฉันจะเอาไปแต่งนิยาย ha ha ha   โดย: sansook 5 ตุลาคม 2552 11:07:45 น.

มาอ่านเมนต์ต่างๆเพิ่มเติมค่ะ จขบ.เป็นเจ้าแห่งเหรียญจริงๆ... ว่าแล้วก็เชิญไปทายตะวันค่ะ...รางวัลงามตามเคย   โดย: นักล่าน้ำตก 5 ตุลาคม 2552 15:15:27 น.

สวัสดีครับผมไม่ค่อยได้แวะมาเยี่ยม เพราะมีภาระค่อนข้างมาก แต่พอแวะบ้าน IM. ก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศแห่งมิตรไมตรี เรื่องของเหรียญรางวัล ผมเคยเห็นเจ้าของเก็บเข้าตู้โชว์ไว้อย่างดี มีความหมายต่อคนๆ นั้นแบบประเมินกันไม่ได้ ช่วงชีวิตที่แต่ละคนผ่านแล้วก็ผ่านเลย ห้วงเวลาสำคัญของชีวิต การได้รางวัลใหญ่ งานแต่งงาน การเผชิญหน้ากับเภทภัย ผมว่าสิ่งเหล่านี้ไม่อาจจัดฉากให้กลับมาเวียนสัมผัสได้เหมือนเดิม ผมก็คนหนึ่งที่บางครั้งก็อยากกลับไปเริ่มต้นจุดใดจุดหนึี่งของชีวิต แต่ก็ไม่อาจทำได้่ สุดท้ายแล้วก็เลยอาศัยการขีดเขียนเล็กๆ น้อย ถ่ายภาพที่เราคิดว่าชอบเก็บไว้ เพื่อช่วยเป็นเรือนำล่องความทรงจำ และจินตนาการเก่าๆ   โดย: sarntee 5 ตุลาคม 2552 15:42:33 น.

อ่านแล้วชอบจังค่ะ คนที่มีน้ำใจแบบนี้หาได้ยากนะคะ อ่านแล้วก็นึกอยู่ว่า ตัวละครในเรื่องนี่ใช่คุณIMหรือเปล่า ถ้าเป็นคนที่ทำเหรียญหายก็ดีใจด้วยที่ได้ของมีค่ากลับคืนมานะคะ   โดย: haiku 5 ตุลาคม 2552 22:49:59 น.

สวัสดีค่ะคุณim เมื่อวานกับวันนี้ดิฉันไปทำบุญมาค่ะอิ่มอกอิ่มใจอิ่มบุญและเอามาฝากคุณim ด้วยนะคะTake care นะคะ   โดย: เกศสุริยง 5 ตุลาคม 2552 22:53:29 น.

สวัสดีค่ะ (ขออนุญาตเรียกคุณอาละนะคะ) ขอบคุณที่แวะเข้าไปเยี่ยมหลานปุกนะคะ หนูปุกอยู่ใกล้ธรรมชาติมาตลอด แต่ตอนนี้หนูปุกต้องมาอยู่กับตึก หิน อิฐ ปูน ก็เหนือย ได้แบ่งปันธรรมชาติที่หลานปุกคุ้นเคย เหมือนได้กลับไปอยูที่บ้านบ้งเหมือนกัน ดีใจที่ได้แบ่งสิ่งที่หนูปุกรักให้คนอื่นได้ชื่นชมบ้าง ดีใจๆ คุณพ่อท่านรักต้นไม้ค่ะ(แอบบอกว่ารักยิ่งกว่าลูกสาวอีกค่ะคุณอา) หนูปุกเป็ยแผนกซื้อค่ะ พ่อชอบลงไม้ที่ได้กินผล หนูปุกชอบไม้ดอกหอมๆก็ซื้อๆไปให้พ่อปลูก ถ้าปลูกไว้บ้านใน ไม่มีใครดูแล เพราะหนูปุกก็ไม่อยู่ ส่วนมากคุณพ่อจะไปอยู่บ้านสวนค่ะ สวนคุณแม่ แม่บอกว่าแม่มือร้อนปลูกอะไรก็ไม่งาม แม่ก็เลยเป็นแผนกปรุงไป อิอิ หนูปุกแผนกเสพทั้งทางตาและทางปากค่ะ หนูปุกก็สะสมเหรียญนะคะ จำพวกเหรียญสิบที่ออกมาเป็นที่ระลึกงานต่างๆ แล้วก็เหรียญสลึงเฟื้อง พอดีได้มรดกตกทอดมาจากพี่ชาย แกไม่ค่อยได้เก็บหนูปุกก็เลยมาเก็บแทน เก็บไว้ในกระปุก กลัวว่าจะขึ้นสนิมเหมือนกันนะคะ แต่ไม่รู้จะเก็บไว้ยังไงดี ถ้าอยากดูก็จะเทออกมานับๆพลิกอ่านแล้วก็เอาเก็บไว้ หนูปุกชอบโม้ คุณอาทนอ่านหน่อยนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: กระปุกปุยเมฆ 6 ตุลาคม 2552 1:20:00 น.

เคยสะสมของค่ะ รักมากด้วย โดยเฉพาะเหรียญ กับแสตมป์ แต่เมื่อของรักโดนขโมย เศร้ามาก และ ปลงได้ว่า ทุกอย่าง ที่เป็นความประทับใจ มันไม่หายไปในห้วงของความคิดและความทรงจำ แม้ของจะหายไม่มีให้เห็นก็ตาม เลยไม่ยึด ไม่ติด แม้แต่เครื่องประดับ เงินทอง ก็สบายใจไปอีกแบบ เรื่องของคุณที่ต้องการจะสื่อนั้น น่าสนใจค่ะ เป็นเรื่องของผู้ที่มีความสุขในการให้ ในที่นี้ ให้ความผูกพันธ์ต่อเหรียญที่ระลึกกลับคืนแก่ผู้เป็นเจ้าของ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องน่ารัก และขอบคุณที่แวะไปฟังเพลงห้องนะคะ   โดย: It-ta-tee 6 ตุลาคม 2552 3:58:43 น.

หวัดดีค่ะคุณอิม อืม พูดถึงเหรียญแล้ว ทำให้มินนึกถึง รุ่นพี่คนนึง ที่มีบุญ ที่ได้เคยรู้จักพี่เค้า คือ รู้จักกันในสนามกอล์ฟค่ะ แล้วก็คบหาสนิทสนมกันเรื่อยมา คือ พี่คนนี้ ไม่ว่าจะมีเหรียญอาไรออกมาใหม่ ๆ หรือธนบัตรก็ตามที พี่จะนำมาให้เก็บไว้เป็นที่ระลึกเสมอ พี่เขาเป็นผู้อำนวยการกองกษาปน์อ่ะค่ะ แต่ ตอนนี้พี่เขาไปอยู่บนสวรรค์ได้ 2 ปี แล้ว ท่ามกลางความรักอาลัยของครอบครัว พี่ ๆ น้อง ๆ และเพื่อนฝูง มินกับพี่จะสนิทกันมากหน่อย เพราะเกิดเดือนเดียวกัน และวันใกล้กันด้วยค่ะ พูดแล้วก็คิดถึงพี่เขามาก ๆ ตอนนี้ ได้ยินว่าสามีของพี่เขาก็ได้เป็นอธิบดีกรมธนารักษ์อ่ะค่ะ มินก็ชื่นชมอยูห่าง ๆ เพราะสนิทกับพี่ผู้หญิงมากกว่า ขอมาระลึกถึงพี่เขาอีกครั้ง กับ บล๊อคเรื่องเหรียญ ของคุณอิมนะคะ   โดย: มินทิวา 6 ตุลาคม 2552 5:51:12 น.

แถวนี้คงไม่มีนักเลงนะครับ วันนี้อัพบล็อกด้วยกลอนอีกบทครับ เสนอตอน... "นักเลงกลอน"   โดย: ลุงแว่น 6 ตุลาคม 2552 12:33:09 น.

...รู้สึกดีจังเลยค่ะ... การที่เราทำอะไรแล้วไม่หวังผลตอบแทน... สิ่งที่ได้เป็นอันดับแรกคือ..."ความสุขใจ..อิ่มเอมใจ.." แค่นี้ก็สุขพอแล้วนะคะ...แบบว่าหัวใจมันพองโต...เลย แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝัน...ที่เกิดขึ้น..คือเธอคนนั้น... ยังมีน้ำใจ...กลับมาให้อีก....โฮ...ประทับใจจริงๆค่ะ...   โดย: คนชุมแสง 6 ตุลาคม 2552 13:01:16 น.

อ่านหลายเที่ยว เรื่องจริงเหรอ......ประทับใจค่ะ   โดย: nathanon 6 ตุลาคม 2552 21:03:21 น.

ว้าว ดีจัง บางครั้งความดีที่ทำโดยไม่หวังผลตอบเเทน มักจะลงเอยเช่นนี้เสมอนะคะ   โดย: yopathum 7 ตุลาคม 2552 1:46:47 น.

ฝันดี นะคะ คุณอิม   โดย: มินทิวา 7 ตุลาคม 2552 1:57:03 น.

สวัสดีค่ะ ยินดีกับการทำความดีในครั้งนี้นะคะ ทำดีย่อมได้ดีเสมอค่ะ   โดย: ไผ่สวนตาล 7 ตุลาคม 2552 9:59:37 น.

อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ ถ้าเราเป็นผูหญิงคนนั้น เราคงจะดีใจมากที่ได้ของกลับคืนมา และถ้าเราเป็นผู้ชายคนนั้นเราก็ภูมิใจที่ได้ทำความดีค่ะ เอากระจกโบราณมาฝากค่ะ อันนี้คันไถค่ะ สีฝัดเอาไว้ฝัดข้าวค่ะ เป็นของที่บ้านเคยใช้ตอนทำนาค่ะ เคยเจอตามร้านอาหาร เลยถามเพื่อนๆว่ารู้ไหมว่าอันนี้เค้าไว้ทำอะไร เพื่อนไม่มีใครทราบเลยค่ะ พวกเค้าคนกรุงเทพน่ะ เลยอธิบายให้เค้าฟัง   โดย: Fullgold 7 ตุลาคม 2552 10:35:45 น.

ยินดีกับคนมีน้ำใจครับ คนส่งเหรียญนั้น ...เดาว่าคงเป็นคุณนะครับ นำ้ใจงดงาม ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจครับ   โดย: จขบ.หุ่นฟาง (nai-nu-19 ) 7 ตุลาคม 2552 12:10:27 น.

มาอ่านอีกเที่ยว สองสามวันมานี้ งานยุ่งครับ ไม่ได้เข้าเน็ตและไม่ว่างอัพบล็อกครับ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมครับ   โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) 7 ตุลาคม 2552 13:31:10 น.

คุณ im ตอบผิด อดได้รางวัลตามกติกานะคะ แต่ไม่ต้องเสียใจค่ะ เผลอๆอาจโล่งใจ อิอิ วันนี้เฉลยและอัพใหม่แล้ว..ขอเชิญนะคะ   โดย: นักล่าน้ำตก 7 ตุลาคม 2552 13:39:01 น.

+ ใช่เลยครับ ... ของบางอย่าง อยู่ในมือของใครบางคน อาจดูเป็นของกะหลั่วๆ ที่ไม่มีคุณค่าอะไรเลย แต่พออยู่ในมือของอีกคน กลับกลายเป็นของที่มีมูลค่าทางใจมหาศาล จนไม่อาจประเมินออกมาเป็นตัวเงินได้ + ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงของพี่ IM หรือเรื่องแต่ง ก็ขอชื่นชมแก่ "เขา" ผู้นั้นที่กล้าหาญชาญชัยส่งเหรียญอันมีค่าคืนเจ้าของ และเขาก็โชคดีที่ได้รับผลตอบแทนในเร็ววัน (อย่างนี้ต้องเรียกว่า "บุญติดจรวด" รึเปล่าฮับ อุๆ ) + ตัวผมเอง ไม่มีความรู้เรื่องของสะสมเหล่านี้เลยแฮะ ของที่ผมเก็บนอกจากสแตมป์ กับโปสการ์ด แล้วก็จะมีเหรียญรอบโลก แต่เป็นเศษเหรียญธรรมดาๆ จากประเทศที่เคยไปมา แค่นั้นเองอ่ะครับผม   โดย: บลูยอชท์ 7 ตุลาคม 2552 14:28:54 น.